Προχώρα με θάρρος το
δρόμο του Χρίστου. Η νίκη είναι δική
σου, αν πολεμήσεις γενναία μέχρι τέλους.
ΑΦΟΥ ΕΤΑΞΕΣ τον εαυτό σου στο έργο του Θεού, πρέπει να είσαι
προσεκτικός, επιμελής και συχνά να σκέφτεσαι την κλήση σου και την ιερή σου
υπόσχεση. Μόνος σου δεν αποφάσισες να γίνεις πνευματικός άνθρωπος;
Πρέπει λοιπόν συνεχώς να προοδεύεις. Μην αποθαρρύνεσαι. Σύντομα
οι κόποι σου θα ανταμειφθούν και οι φόβοι με τις λύπες θα περάσουν.
Μια μικρή προσπάθεια χρειάζεται τώρα, για ν’ απολαύσεις
κατόπιν αναφαίρετη ανάπαυση και χαρά.
Όσο πιστός και ζηλωτής φανείς εσύ, τόσο πιστός και
γενναιόδωρος θα είναι κι ο θεός όταν θα σε αμείψει.
Είναι απαραίτητο να πιστεύεις βαθιά, ότι η δόξα σου ανήκει.
Πρόσεξε όμως μήπως ξεφύγεις από τον δρόμο της σωστής πεποίθησης και οδηγηθείς
στη ραθυμία και την υπερηφάνεια.
Κάποιος απελπισμένος άνθρωπος που ταλαντευόταν συνεχώς
μεταξύ φόβου και ελπίδας, μπήκε μια μέρα περίλυπος σε κάποια Εκκλησία να
προσευχηθεί. Γονατιστός, έλεγε αναστενάζοντας: «Ω! αν ήξερα ότι έπρεπε μέχρι
τέλους να επιμείνω». Τότε του απάντησε κάποια φωνή, μέσα του: «τι θα έκανες αν
το ήξερες; Κάνε τώρα αμέσως, ό,τι θα έκανες τότε, και θα βρίσκεσαι σε απόλυτη
ασφάλεια».
Παρηγοριά γέμισε τότε την καρδιά του. Δυνάμωσε, εμπιστεύθηκε
στο Θεό, και η ανησυχία του σταμάτησε. Δεν τον φόβιζε πλέον το μέλλον.
Προσπαθούσε μόνο να αντιληφθεί ποιο ήταν, για κάθε περίπτωση το θέλημα του Θεού.
Υπέροχα ο Ψαλμωδός διεκήρυξε: «Έλπιζε επί Κύριον και πράττε το αγαθόν· κατοίκει την γην και νέμου την
αλήθειαν» (Ψαλμ.λζ:3).
Μη σε τρομάζουν οι
δυσκολίες !
Αν υπάρχει κάτι που εμποδίζει πολλούς να διορθώσουν τον
εαυτό τους και να προοδεύσουν στην αρετή, αυτό είναι ο φόβος των δυσκολιών και των
κόπων.
Όσοι υψώνονται πάνω απ’ αυτά, είναι οι νικητές. Θέλεις η αγιότητα
και η χάρη να στολίσουν τον εαυτό σου; Αγωνίσου να νικήσεις τον εαυτό σου.
Βεβαίως ο αγώνας αυτός και τα αποτελέσματά του ποικίλλουν αναλόγως
των ανθρώπων.
Οι επιμελείς και ζηλωτές, προοδεύουν περισσότερο έστω κι αν
έχουν να υποτάξουν περισσότερα πάθη, από έναν ράθυμο και οκνηρό.
Η τακτική του
πνευματικού αγώνα.
Στον αγώνα της πνευματικής μας αναγέννησης δύο πράγματα θα
μας βοηθήσουν πολύ. Ο βίαιος αποχωρισμός από το κακό εκείνο στο όποιο έχουμε μεγαλύτερη
αδυναμία, και η ιδιαιτέρως προσεκτική καλλιέργεια της αρετής που μας χρειάζεται
περισσότερο.
Να προσπαθείς να είσαι ελεύθερος από τα ελαττώματα εκείνα
που όταν τα βλέπεις στους άλλους δυσαρεστείσαι.
Να προσπαθείς να εκμεταλλεύεσαι κάθε τι που θα σε βοηθήσει στον
πνευματικό σου αγώνα. Να μιμείσαι τα καλά παραδείγματα. Από κάθε τι κακό,
απόστρεφε το πρόσωπο. Αν δε, παρασυρθείς και πέσεις, φρόντισε να σηκωθείς. Οι
άνθρωποι που σε παρακολουθούν, θέλουν να σε βλέπουν πάντοτε όρθιο.
Ακτινοβόλο
παράδειγμα! Να τι ζητά ο κόσμος από τούς χριστιανούς.
Αυτοί που είναι γνωστοί στον κόσμο σαν χριστιανοί, πρέπει να
είναι πάντοτε υποδειγματικοί. Δεν υπάρχει πιο λυπηρό φαινόμενο από τους
άτακτους και ασυνεπείς χριστιανούς.
Γι’ αυτό, ποτέ να μην ξεχνάς την κλήση σου και συνεχώς να
ατενίζεις τον σταυρό του Κυρίου.
Θα κοκκινίσεις από ντροπή όταν σκεφθείς πόσο λίγο
προσπάθησες να μιμηθείς τη ζωή του Κυρίου, έστω κι αν βρίσκεσαι πολλά χρόνια
στο δρόμο Του.
Ο αληθινός χριστιανός που μελετά τη ζωή και τα πάθη του
Κυρίου, θα βρει πλούσια ό,τι ζητά η ψυχή του. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από
τον Ιησού. Όταν βασιλεύσει στις καρδιές μας, τίποτα δεν θα μείνει κρυφό και
ασαφές.
Ο αληθινός χριστιανός ξέρει να υπακούει και να υποτάσσεται
με χαρά. Αντίθετα, λύπη και δάκρυα είναι ο κλήρος του χλιαρού. Πουθενά δεν
βρίσκει παρηγοριά. Ούτε μέσα του, ούτε έξω από τον εαυτό του.
Ο Θεός μας ζήτα
πειθαρχία απόλυτη.
Η πειθαρχία στις εντολές τού Θεού είναι το καλύτερο μέσο
προφύλαξης από τις πτώσεις.
Μη ζητάς συνεχώς περισσότερη ελευθερία, γιατί θα συνάντησης
την πλήξη. Οι ανθρώπινες επιθυμίες είναι ακόρεστες.
Θαυμάζεις τούς δημιουργικούς συνανθρώπους σου; Μάθε ότι
υποβάλλουν τον εαυτό τους σε άπειρες στερήσεις, μελετούν και προσεύχονται
σκληρά και έχουν μια άγρυπνη επιτήρηση του εαυτού τους. Όλα αυτά, έκτος της
γόνιμης ζωής, τους εξασφαλίζουν και την εν Κυρίω χαρά.
Ευτυχισμένοι εκείνοι
που μπορούν να ασχολούνται μόνο με τα πνευματικά.
Πόσο ευτυχισμένοι θα ήμασταν αν μοναδική μας φροντίδα ήταν η
δοξολογία του Θεού!
Πόσο ευτυχείς θα ήμασταν αν μπορούσαμε να ασχολούμαστε με τα
πνευματικά μόνο, και αν είχαμε ανάγκη μόνο από τροφή της ψυχής!
Αυτό βέβαια θα ήταν δείγμα αγιότητας, στην οποία όταν φθάσει
ο άνθρωπος γεύεται τους γλυκείς χυμούς της θείας παρηγοριάς χωρίς να έχει την
ανάγκη των δημιουργημάτων.
Τίποτε τότε δεν είναι ικανό να τον παρασύρει, ούτε χαρά,
ούτε ευτυχία, ούτε λύπη, ούτε δυστυχία. Τα πάντα αναθέτει με εμπιστοσύνη στον
Θεό, που είναι γι’ αυτόν τα πάντα, η χαρά και το μέγιστο αγαθόν και στον Όποιο,
θεληματικά υπακούν τα πάντα.
Να θυμάσαι πάντοτε το τέλος και το ότι δεν ξαναγυρίζει ο
χαμένος καιρός.
Για να απόκτησης αρετές, πρέπει να μοχθήσεις. Όταν δεις τον
εαυτό σου χλιαρό και απρόθυμο γνώριζε ότι δεν είσαι σε καλό δρόμο.
Η ζωή που την φωτίζει το φως του άγιου ζήλου, είναι γεμάτη
από ειρήνη και χάρη Θεού.
