ΕΡΩΤΗΣΗ 9
Γιατί ο Θεός
της Παλαιάς Διαθήκης έδειχνε να ευνοεί περισσότερο τους άντρες εις βάρος των γυναικών;
Είναι γεγονός
ότι στα χρόνια της Παλαιάς Διαθήκης, η γυναίκα δεν ήταν ισότιμη κοινωνικά με
τον άντρα. Ο άντρας μπορούσε να δώσει διαζύγιο στη γυναίκα του, η γυναίκα,
όμως, όχι. Κατά τη διάρκεια της λατρείας, οι γυναίκες έπρεπε να βρίσκονται σε ξεχωριστή
θέση από τους άντρες. Ακόμα και στα πλαίσια του τελετουργικού νόμου, οι
γυναίκες έπρεπε να περάσουν από ειδικές τελετές καθαρισμού κάθε μήνα ή ύστερα
από τη γέννηση κάποιου παιδιού. Εκτός απ’ αυτά, η γυναίκα ήταν, τελετουργικά,
δύο φορές ακάθαρτη, όταν γεννούσε κορίτσι, παρά όταν γεννούσε αγόρι.
Όλα αυτά είναι
αληθινά, παρόλο που στο βιβλίο της Γένεσης περιγράφεται με τρυφερότητα η
δημιουργία της γυναίκας από την πλευρά του Αδάμ, για να είναι βοηθός του,
λέξη τιμημένη, που χρησιμοποιείται ορισμένες φορές και για τον ίδιο τον Θεό.
Στην Ιουδαϊκή κοινωνία, οι γυναίκες δεν κατείχαν ίση θέση με τους άντρες,
παρόλο που υπήρξαν αξιοσημείωτες εξαιρέσεις ηρωίδων γυναικών, όπως η Δεβόρρα, η
Εσθήρ, και η ενάρετη γυναίκα που περιγράφεται στο 31ο κεφ. των
Παροιμιών.
Πράγματα
αρνητικά εις βάρος των γυναικών, όπως ήταν η πολυγαμία, για παράδειγμα, θα
πρέπει να θεωρούνται κοινωνικές παραχωρήσεις, που τις ανεχόταν ο Θεός υπό το
φως της εποχής εκείνης. Παρ’ όλα αυτά, η γυναίκα στο Ισραήλ, ήταν σε
πλεονεκτικότερη θέση από τις γυναίκες άλλων κοινωνιών. Ένας μελετητής,
σημειώνει: «Στο Εβραϊκό σύστημα, η θέση της γυναίκας ήταν κατά πολύ ανώτερη σε
σχέση με εκείνη των γυναικών στα διάφορα ειδωλολατρικά έθνη. Οι ελευθερίες που
είχε ήσαν μεγαλύτερες, οι ασχολίες της ποικιλότερες και σημαντικότερες και η
κοινωνική της υπόσταση πιο αξιοσέβαστη και πιο απαιτητική» (International StandardBible Encyclopedia, τόμ.5,
σ. 3100).
Πρέπει ακόμη
να έχουμε υπόψη μας ότι βλέπουμε το θέμα αυτό με τα μάτια της δικής μας εποχής,
κατά την οποία - ζητήματα που σχετίζονται με τη σωματική δύναμη - συχνά
ισοσταθμίζονται με τη βοήθεια της τεχνολογίας. Οι γυναίκες, όμως, που ζούσαν
στα χρόνια της Παλαιάς Διαθήκης, δεν είχαν τέτοιες διευκολύνσεις ή
πλεονεκτήματα. Ζούσαν, ως επί το πλείστον, σε νομαδικές ή αγροτικές κοινωνίες,
όπου η φυσική δύναμη του άντρα του έδινε, εκ των πραγμάτων, ηγετική θέση.
Παράλληλα,
όμως, με τη διαφορά στη σωματική δύναμη, υπήρχαν και πνευματικοί παράγοντες,
που καθόριζαν τη θέση της Ιουδαίας γυναίκας. Ακόμη και η Καινή Διαθήκη, μας
υπενθυμίζει το γεγονός ότι η γυναίκα έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο μαζί με τον
Αδάμ στην είσοδο της αμαρτίας στο ανθρώπινο γένος. Ο απόστολος
Παύλος είπε ότι υπάρχει αμοιβαία εξάρτηση ανάμεσα στον άντρα και στην γυναίκα
(Α’ Κορ. ια:11-12) και ότι οι σύζυγοι οφείλουν να σέβονται και να υπηρετούν ο
ένας τον άλλον (Εφεσ.ε:21:25). Ο ίδιος, όμως, απόστολος, πραγματεύεται και ένα
θέμα πνευματικής εξουσίας και τάξης, το οποίο και συσχετίζει με τη δημιουργία,
την πτώση (Α’ Τιμ.β:12-15), και (Α’ Κορ. 11:3).
Το θέμα,
επομένως, της θέσης της γυναίκας, δεν μπορεί να εξετάζεται σαν θέμα της Παλαιάς
Διαθήκης, το οποίο δεν έχει καμιά σχέση με την Καινή Διαθήκη.
Εκείνο που
πρέπει να έχουμε κατά νουν, είναι ότι η θεία αποκάλυψη άρχισε από την Παλαιά
Διαθήκη και συμπληρώθηκε στην Καινή, με το παράδειγμα και την
πνευματικότητα του Χριστού, ο οποίος βλέπει τη γυναίκα να είναι διαφορετική στα
μάτια του Θεού, ανεξάρτητα από την εκάστοτε προσωρινή κοινωνική τάξη και
κουλτούρα. Και όσον αφορά τα πραγματικά ζητήματα της αιώνιας αποδοχής της
γυναίκας από μέρους του Θεού, ο απόστολος Παύλος έγραψε προς εκείνους που είχαν
δεχτεί τον Ιησού ως Μεσσία:
«Δεν
είναι πλέον Ιουδαίος ουδέ Έλλην, δεν είναι δούλος ουδέ ελεύθερος, δεν είναι
άρσεν και θήλυ· διότι πάντες σεις είσθε εις εν Χριστώ Ιησού» (Γαλ.γ:28).
