Δυστυχώς, η πραγματικότητα είναι ότι υπάρχει ένας ικανός
αριθμός καθ’ ομολογία χριστιανών που είναι φιλύποπτοι να γίνουν μέλη μιας
εκκλησίας ή αποφεύγουν εντελώς τον εκκλησιασμό.
Υπάρχουν κάποιες δικαιολογίες που δίνουν αυτοί οι
«χριστιανοί» για τη μη συμμετοχή τους στην εκκλησία. Ας δούμε τρεις από αυτές:
«Έχω πληγωθεί από την εκκλησία που πήγαινα (ή τον ποιμένα)».
Δυστυχώς, αυτός ο λόγος συχνά ισχύει. Πολλοί άνθρωποι έχουν
συναισθηματικά γίνει κομμάτια, από τις ενέργειες άσοφων ανθρώπων. Οι εκκλησίες
είναι γεμάτες από αμαρτωλούς — ελπίζω λυτρωμένους αμαρτωλούς, αλλά παρόλα αυτά είναι
αμαρτωλοί. Δεν πρέπει λοιπόν να εκπλήσσει το γεγονός ότι οι αμαρτωλοί
αμαρτάνουν. Παρά το γεγονός ότι κάθε αμαρτία είναι σε τελευταία ανάλυση
εναντίον του Θεού, η αμαρτία του ανθρώπου, συχνά έχει επιβλαβείς συνέπειες στις
ζωές άλλων ανθρώπων που έχουν αμαρτήσει εναντίον Του. Αλλά η αμαρτία κάποιου εναντίον
σου, δεν είναι καλή δικαιολογία για να αμαρτάνεις απέναντι στο Θεό, αγνοώντας
το σχέδιό Του γι’ αυτή την οικονομία, ο λαός Του να είναι ταυτισμένος με μια
τοπική εκκλησία.
«Η εκκλησία είναι γεμάτη από υποκριτές»
Ναι, οι τοπικές εκκλησίες έχουν άτομα που ζουν υποκριτικά.
Σε κάποιο βαθμό, κάθε άτομο που αναγνωρίζει την κυριότητα του Χριστού, αλλά
συνεχίζει να αμαρτάνει, ενεργεί υποκριτικά. Αυτό ήταν πρόβλημα κατά τον πρώτο
αιώνα και παραμένει το ίδιο πρόβλημα στον εικοστό-πρώτο. Όσο καιρό οι πιστοί, κυριαρχούνται
από την αμαρτωλή τους φύση, θα συνεχίσουν να αμαρτάνουν κατά του Κυρίου και
Σωτήρα τους, και αυτό είναι αντίθετο από την ομολογία τους. Ωστόσο, αυτό δεν
είναι καλός λόγος να αποφεύγεις την εκκλησία. Μερικά πράγματα είναι περισσότερο
υποκριτικά από το να λες ότι αγαπάς τον Ιησού, όταν αρνείσαι να ταυτιστείς με
το λαό Του σε μια τοπική έκφραση του σώματος του Χριστού.
«Μόνος μου, λατρεύω καλύτερα το Θεό»
Κάποιοι «χριστιανοί» καυχώνται ότι είναι «ελεύθεροι» από
εκκλησίες, ή είναι «πλανήτες χριστιανοί», πηγαίνουν όπου θέλουν, όποτε θέλουν.
Αισθάνονται ότι επειδή μπορούν να πλησιάσουν τον Θεό απευθείας μέσω του
Χριστού, δεν χρειάζεται να συνδεθούν με μια τοπική εκκλησία.
Στην
πραγματικότητα, μερικοί πρεσβεύουν ότι η σχέση τους με τον Θεό έχει βελτιωθεί,
από τότε που έφυγαν από την εκκλησία. Αλλά, αν το σχέδιο του Θεού γι’ αυτή την οικονομία
θέλει τους πιστούς να συναθροίζονται μαζί για λατρεία, κοινωνία, και αμοιβαία υπευθυνότητα,
τότε, σε τελευταία ανάλυση, δεν έχει σημασία πώς κάποιος αισθάνεται. Η ποιότητα
της λατρείας δεν είναι τελείως ανεξάρτητη από τα «συναισθήματα», αλλά τα
συναισθήματα δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τις εντολές. Δεν μπορεί κάποιος να
λατρεύει τον Θεό καλύτερα, αγνοώντας τις οδηγίες Του και τον τρόπο που είναι τόσο
ξεκάθαρα τοποθετημένος στην Καινή Διαθήκη.
Μερικές φορές αυτές οι τρεις δικαιολογίες χρησιμοποιούνται
μαζί, για να οικοδομηθεί μια αθροιστική αιτία που κάποιος δεν είναι
συνδεδεμένος με ένα τοπικό σώμα της εκκλησίας. Παραπάνω έδωσα τις πιο απλές
απαντήσεις σ’ αυτές τις δικαιολογίες.
Παρακάτω, αναφέρω μερικά εδάφια της
Καινής Διαθήκης που οι «χριστιανοί χωρίς εκκλησία» πρέπει να δουν τι θα τα
κάνουν, αν συνεχίζουν να αρνούνται τη θεσμοθετημένη από το λόγο του Θεού,
τοπική εκκλησία:
Πράξ.ις:5 Αι μεν λοιπόν εκκλησίαι εστερεούντο εις την
πίστιν και ηυξάνοντο τον αριθμόν καθ' ημέραν.
Α’ Κορ.ε:2 Και σεις είσθε πεφυσιωμένοι, και δεν
επενθήσατε μάλλον, διά να εκβληθή εκ μέσου υμών ο πράξας το έργον τούτο.
Α’ Κορ.ε:4-5 εν τω ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού
αφού συναχθήτε σεις και το εμόν πνεύμα με την δύναμιν του Κυρίου ημών Ιησού
Χριστού να παραδώσητε τον τοιούτον εις τον Σατανάν προς όλεθρον της σαρκός, διά
να σωθή το πνεύμα αυτού εν τη ημέρα του Κυρίου Ιησού.
Α’ Κορ.ε:12-13 Διότι τι με μέλει να κρίνω και τους έξω; δεν
κρίνετε σεις τους έσω; Τους δε έξω ο Θεός θέλει κρίνει. Όθεν εκβάλετε τον κακόν
εκ μέσου υμών.
Α’ Τιμ.γ:14-15 Ταύτα σοι γράφω, ελπίζων να έλθω προς σε
ταχύτερον· αλλ' εάν βραδύνω, διά να εξεύρης πως πρέπει να πολιτεύησαι εν τω
οίκω του Θεού, όστις είναι η εκκλησία του Θεού του ζώντος, ο στύλος και το
εδραίωμα της αληθείας.
Εβρ.ι:24-25 και ας φροντίζωμεν περί αλλήλων,
παρακινούντες εις αγάπην και καλά έργα, μη αφίνοντες το να συνερχώμεθα ομού,
καθώς είναι συνήθεια εις τινάς, αλλά προτρέποντες αλλήλους, και τοσούτω μάλλον,
όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν.
Εβρ.ιγ:7 Ενθυμείσθε τους προεστώτας σας, οίτινες
ελάλησαν προς εσάς τον λόγον του Θεού, των οποίων μιμείσθε την πίστιν, έχοντες
προ οφθαλμών το αποτέλεσμα του πολιτεύματος αυτών.
Εβρ.ιγ:17 Πείθεσθε εις τους προεστώτας σας και υπακούετε·
διότι αυτοί αγρυπνούσιν υπέρ των ψυχών σας ως μέλλοντες να αποδώσωσι λόγον· διά
να κάμνωσι τούτο μετά χαράς και μη στενάζοντες· διότι τούτο δεν σας ωφελεί.
Εβρ.ιγ:24 Ασπάσθητε πάντας τους προεστώτας σας και
πάντας τους αγίους. Σας ασπάζονται οι από της Ιταλίας.
Δες ακόμα: Πράξ.ιε:41, Α’ Κορ.α:2, Α’ Κορ.δ:17, Α’ Κορ.ζ:17,
Β’ Κορ.η:1-24, Γαλ.α:2, Α’ Τιμ.ε:17, Τίτος α:5–9, Ιάκ.ε:14, και Α’ Πέτρ.ε:1–4 ανάμεσα
σε τόσα άλλα!
