Να παρακολουθείς άγρυπνος την πορεία σου και να καταστέλλεις
αμέσως τις επαναστάσεις της σάρκας.
ΘΕΛΕΙΣ να προοδεύσεις στην πνευματική ζωή; Φύλαγε μέσα στην
καρδιά σου το φόβο του Θεού, και μην αφήνεσαι αχαλίνωτα ελεύθερος. Κράτα γερά υπό
τον έλεγχό σου τις αισθήσεις σου και μην υποκύπτεις στις παράλογες επιθυμίες
σου.
Προετοίμαζε την καρδιά σου με την κατάνυξη για να αισθανθείς
μια μέρα την απόλαυση της αληθινής ευσέβειας.
Είναι άπειρα τα πνευματικά καλά που θα απολαύσεις όταν δεν
παραδίδεσαι στις παρορμήσεις της σάρκας.
Να σκέπτεσαι ότι εδώ είσαι εξόριστος και πάροικος μέσα σε
κινδύνους πολλούς και μεγάλους. Γι’ αυτό να αγρυπνείς.
Μη ξεχνάς την αθλιότητά σου.
Πολλές φορές, σαν ελαφρόμυαλοι ξεχνούμε τα ελαττώματά μας
και αναίσθητοι μπροστά στις αμέλειές μας, γελούμε ενώ θα έπρεπε να κλαίμε
πικρά.
Μόνο κοντά στο Θεό, μόνο μέσα στο πνεύμα και τον φόβο Του
βρίσκει κανείς την πραγματική ελευθερία και νοιώθει την αληθινή χαρά. Ποιο αγαθό
μπορεί να συγκριθεί με την ήρεμη και ειρηνική συνείδηση;
Ευτυχισμένος είναι εκείνος που μπορεί να σηκώνεται πάνω από
τα κοσμικά και απερίσπαστος να συγκεντρώνεται στον εαυτό του για να νοιώσει την
αληθινή κατάνυξη.
Ευτυχισμένος εκείνος που αποφεύγει κάθε τι που μολύνει και
κάνει ένοχη την συνείδησή του.
Πολέμα γενναία! Καμιά συνήθεια δεν είναι ανίκητη.
Μην απασχολείσαι με τους άλλους. Φρόντιζε τη δουλειά σου, αν
θέλεις να προοδεύσεις.
Μην αναμιγνύεσαι στις υποθέσεις των άλλων και μάλιστα των
μεγάλων. Ο εαυτός σου έχει πρώτα ανάγκη από προσοχή και συμβουλές.
Μην στεναχωριέσαι όταν οι άνθρωποι δεν σε ευνοούν. Φρόντιζε
να είσαι αφοσιωμένος στον Θεό. Αυτό είναι για σένα το σπουδαίο.
Δεν αισθανόμαστε απόλυτα τη χάρη της κατάνυξης, επειδή η απομάκρυνσή
μας από τις μάταιες κοσμικές φροντίδες δεν είναι πραγματική.
Όταν η καρδιά σου νοιώσει την βαθιά κατάνυξη, τότε όλα θα τα
θεωρείς μάταια. Τότε θα βλέπεις ότι είσαι άξιος δακρύων για τις αμαρτίες σου. Όσο
μάλιστα προχωρείς τόσο περισσότερο ένοχο θα βρίσκεις τον εαυτό σου.
Για το αιώνιο μέλλον μας στον ουρανό, αξίζει να υποστούμε
κάθε δοκιμασία επίγεια.
Ενώ όμως το βλέπουμε αυτό καθαρά, είμαστε ανίκανοι να σκεφτούμε
για τα πράγματα του ουράνιου μέλλοντος μας, γιατί υπάρχουν ακόμη μέσα μας οι
κακές κλίσεις.
Σκεπτόμαστε συνήθως περισσότερο το μάκρος της ζωής μας, παρά
το σύντομο του θανάτου - γι' αυτό δεν φροντίζουμε με ζήλο για την διόρθωσή μας.
Ξεχνούμε ακόμη τις αιώνιες ταλαιπωρίες που περιμένουν τους αμαρτωλούς,
γι’ αυτό και δεν αγωνιζόμαστε να τις αποφύγουμε, αλλά μένουμε ψυχροί και αδιάφοροι
στα θρησκευτικά καθήκοντά μας, πρόθυμοι δε στις πονηρές σκέψεις και πράξεις.
Η ψυχή μας χαυνούται από τη ζωή της αμαρτίας γι’ αυτό και το
σώμα μας σέρνεται και ταλαιπωρείται.
Θερμή λοιπόν ας ανεβαίνει στον Θεό η προσευχή σου, για να
σου δίνει την κατάνυξη και την συντριβή της καρδιάς. Αυτό ακριβώς παρακαλούσε
και ο Ψαλμωδός: «Τρέφεις αυτούς με άρτον
δακρύων και ποτίζεις αυτούς αφθόνως με δάκρυα» (Ψαλμ.π:5).
