Εκτός από το χάρισμα
πίστης και τις ενέργειες θαυμάτων, τα χαρίσματα δύναμης περιλαμβάνουν τα «χαρίσματα ιαμάτων» (Α’ Κορ.ιβ:9).
Θεραπεύω σημαίνει
«αποκαθιστώ την υγεία ή την καλή κατάσταση, περιποιούμαι, νοσηλεύω, παρέχω ιατρική
περίθαλψη, διορθώνω, φροντίζω».
Υπό την ευρύτερη έννοια,
η θεραπεία μπορεί να αναφέρεται στη σωματική, στην ψυχική και στην πνευματική
αποκατάσταση. Όταν πρωτοπιστεύουμε, όλοι οι Χριστιανοί λαμβάνουμε πνευματική
θεραπεία, συμπεριλαμβανομένης της συγχώρεσης των αμαρτιών, της συμφιλίωσης με
το Θεό, και της νέας πνευματικής ζωής. Καθώς αυξανόμαστε στη χάρη, αρχίζουμε να
αναπτύσσουμε θετικά, συναισθηματικά και πνευματικά χαρακτηριστικά όπως αγάπη,
ειρήνη, χαρά, αυτοέλεγχο, τα οποία η Αγία Γραφή ονομάζει καρπό του Πνεύματος
(Γαλ.ε:22-23).
Αυτό το χάρισμα είναι το
μόνο που καταγράφεται στον πληθυντικό. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν πολλά
χαρίσματα θεραπείας. Ο πληθυντικός δείχνει ότι υπάρχουν διάφορα είδη θεραπείας
- διαφορετικές περιπτώσεις που έχουν θεραπευτεί και διαφορετικοί τρόποι με τους
οποίους συνέβη η θεραπεία. Με αυτά τα σημεία κατά νου, μπορούμε να ορίσουμε τα
χαρίσματα της θεραπείας σαν διάφορες μορφές υπερφυσικής θεραπείας ή
αποκατάστασης από ανημποριά, ασθένειες, τραυματισμούς και άλλες βλάβες.
Υπάρχουν πολλές
μαρτυρίες θεραπείας στην εκκλησία της Καινής Διαθήκης, όπως ο χωλός στο Ναό,
πλήθη στην Ιερουσαλήμ, πολλοί παράλυτοι και κουτσοί στη Σαμάρεια, ο Σαούλ από
την Ταρσό που θεραπεύτηκε από τύφλωση, και ένα κλινήρες άτομο ονόματι Αινέας
στη Λύδδα (Πράξ.γ:1-8, ε:14-16, η:7, θ:17-18, 32-34).
Ο Κύριος Ιησούς, έχοντας
οίκτο για τους αρρώστους, τους θεραπεύει καθώς αυτοί ενεργούν πάνω στο λόγο Του
με πίστη. Η θεραπεία όπως φανερώνεται στο λόγο Του, είναι οδός ελευθερίας από
την ασθένεια. Είναι ασφαλής, χωρίς πόνο, δωρεάν, αλλά προσφέρεται μόνο δια
πίστεως.
Τα χαρίσματα ιαμάτων
είναι για να ελευθερώνουν τους αρρώστους. Τι ανακούφιση για τον ανίατο άρρωστο
να ξέρει ότι μπορεί να έρθει στο Χριστό και σύμφωνα με το λόγο Του να
θεραπευτεί.
Τα χαρίσματα ιαμάτων
στην Καινή Διαθήκη βοηθούν να εδραιωθούν και να ενδυναμωθούν οι εκπληκτικές
απαιτήσεις του Ιησού Χριστού. Ο Ιησούς απαίτησε ότι είναι ο Θεός που φανερώθηκε
εν σαρκί. Τουλάχιστον σε μία περίπτωση, συγχώρεσε τις αμαρτίες κάποιου πριν τον
θεραπεύσει (Μαρκ.β:5). Τα λόγια της συγχώρησης που είπε έγιναν αιτία εναντίωσης
απ’ τη μεριά των Γραμματέων που ήταν παρόντες (β:6-7). Ο Ιησούς τους έδειξε ότι
αν μπορεί να θεραπεύει την ασθένεια, μπορεί να συγχωράει και την αμαρτία. Η
ενέργεια της συγχώρησης κι η θεραπεία που ακολούθησε μετάδωσαν το μήνυμα ότι
είναι ο Θεός που φανερώθηκε εν σαρκί.
Τα χαρίσματα ιαμάτων
επιβεβαιώνουν το μήνυμα του ευαγγελίου που κηρύττεται απ’ τους εργάτες του
Θεού. Ο Θεός συνέχισε να εργάζεται θαύματα και θεραπείες ευλογώντας έτσι τη διακονία
των αποστόλων και προσθέτοντας μια διάσταση εξουσίας στο κήρυγμά τους. Πολλοί
άνθρωποι άκουσαν και πίστεψαν εξαιτίας των θαυμαστών γεγονότων στα οποία ήταν
μάρτυρες (Πραξ.η:6-7).
Τα χαρίσματα ιαμάτων
εδραιώνουν την ανάσταση του Χριστού. Ο Ιησούς ζει! (Πραξ.γ:15-16).
Τα χαρίσματα ιαμάτων
έχουν δοθεί για να οδηγήσουν τους ανθρώπους στη διδασκαλία του ευαγγελίου και
το Θεό (Ιωαν.ς:2 & Πραξ.θ:33-35).
Έχουν δοθεί για να
στρέψουν τους απίστους στην αλήθεια του λόγου του Θεού (Ιωαν.ιδ:11).
Για να δοξαστεί ο Θεός.
(Μαρκ.β:12)
Για ν’ αυξήσουν την
πίστη και το κουράγιο του λαού του Θεού. Κάθε φορά που ο Θεός θεραπεύει
κάποιον, υποσημειώνει το γεγονός ότι είναι Δυνατός κι ότι αυτός που θα συνδεθεί
μαζί Του θα είναι η πλειοψηφία.
Λέγεται ότι υπάρχουν 39
θανατηφόρες αρρώστιες σήμερα στον κόσμο. Αμέσως η προσοχή μας στρέφεται στα 39
χτυπήματα που έπεσαν στην πλάτη του Κυρίου μας και στο γεγραμμένο λόγο Ησ.νγ:5.
Η Αγία Γραφή φανερώνει
μια στενή σχέση ανάμεσα στην αρρώστια και την αμαρτία. Αν και ο άνθρωπος είναι
άξιος να υποφέρει ασθένειες, η ουσιαστική κατηγορία ανήκει στον Αδάμ εξαιτίας
της παρακοής του μέσα στον κήπο της Εδέμ (Ρωμ.ε:12).
Στο Ρωμ.ε:18 όπου μιλάει
για την υπέρτατη αιώνια θυσία του Ιησού πάνω στο σταυρό, αναφέρει ακόμα την
επίπτωση που είχε σε όλο τον κόσμο η αμαρτία του Αδάμ. Ακόμα μπορούμε να δούμε
το ίδιο πράγμα διαβάζοντας παρακάτω στο Ρωμ.ς:23.
Η αρρώστια είναι ο
πρόδρομος του θανάτου, εκτός αν σπάσουν τα δεσμά της. Η παράβαση των Ισραηλιτών
να φτιάξουν το χρυσό μοσχάρι, έκανε το Θεό να θυμώσει και στην Εξ.λδ διαβάζουμε
να λέει στο Μωυσή ότι η ανομία των Ισραηλιτών θα έχει αντίκτυπο σε τρεις ή
τέσσερις συνεχόμενες γενιές. Ήταν κοινά αποδεκτό απ’ τους Εβραίους τον καιρό
του Ιησού, ότι αρρώστια ή κάποια φυσική δυσαρμονία ήταν το άμεσο αποτέλεσμα αμαρτίας
απ’ τη μεριά του παθόντα ή των προπατόρων του. Και σήμερα, υπάρχουν Ευαγγελικές
αποχρώσεις που το πιστεύουν αυτό (Ιωαν.θ:1-3).
Ας διαβάσουμε προσεκτικά
τα εδάφια Ιακ.ε:14,15. Το γεγονός ότι περιλαμβάνει τη λέξη «αν» στο εδάφιο 15,
είναι αυτό που κάνει όλη τη διαφορά. Δείχνει καθαρά εδώ ότι, ενώ προσωπικές
αμαρτίες μπορεί να είναι η αφορμή της αρρώστιας, δεν είναι σε καμιά περίπτωση
πάντοτε η αιτία. Κι ενώ είναι πιθανόν ηθικές αμαρτίες κάποιου να γίνουν αιτία
σοβαρού κινδύνου σε μελλοντικές γενιές, είναι το ίδιο συνηθισμένο να βλέπουμε
τους απογόνους ανέπαφους. Όπως είδαμε στο Ιωαν.θ:1-3, ο Θεός επιτρέπει κάποια
πράγματα να συμβούν στη ζωή μας προκειμένου να πάρει δόξα.
Μέσα απ’ όλες τις
αδυναμίες και τις πτώσεις μας και παρά την αμαρτία του προπάτορά μας Αδάμ, ο
Θεός ακόμα μας αγαπά. Μας έχει προμηθεύσει τέλεια λύτρωση για τις φυσικές και
πνευματικές μας ανάγκες. Με τη σωτηρία, το πνεύμα μας συντονίζεται μ’ Αυτόν και
με τη θεία θεραπεία τα σώματά μας ανανεώνονται και επιδιορθώνονται. Ο ψαλμωδός
Δαβίδ αναγνωρίζει ότι αν και τα σώματά μας έχουν φτιαχτεί φοβερά και θαυμάσια,
παραμένουμε εύθραυστοι.
Ενώ το λυτρωτικό σχέδιο
του Ιησού έχει φροντίσει για όλες τις ασθένειές μας, η ανθρωπότητα είναι ακόμα
κάτω απ’ την κατάρα της αμαρτίας του Αδάμ. Αλλά ενώ η λύτρωση δεν έσβησε την
κατάρα, έχει όμως προμηθεύσει τα μέσα να ξεφύγουμε ή να υψωθούμε πάνω απ’
αυτήν.
Αν τώρα η ασθένεια μας
καταβάλλει, μπορούμε να στραφούμε στον Ιησού που είναι ο Κύριος ο θεραπεύων το λαό Του. Ο Ησαΐας γράφοντας 750 χρόνια πριν
τον Γολγοθά προφήτεψε για τον Ιησού (νγ:4,5).
Εξήντα χρόνια μετά απ’
αυτές τις πληγές στο σώμα του Ιησού, ο απόστολος Πέτρος έγραψε ενθαρρυντικά
λόγια (Α’ Πετρ.β:24).
Η διακονία της θεραπείας
συμπεριλαμβάνεται στις εντολές που έδωσε ο Ιησούς στους μαθητές Του (Ματθ.ι:1
& Μαρκ.ις:15-18).
