Ένα πολύ σοβαρό γνώρισμα των
ημερών μας είναι η άρνηση των ανθρώπων να ταπεινωθούν μπροστά στο Θεό και να
αναγνωρίσουν τη δικαιοσύνη Του, αν και ταπεινώνονται καθημερινά από τα ίδια
τους τα επιτεύγματα και την απόλυτη χρεωκοπία τους.
Τα αδιέξοδα στην εποχή μας
είναι θεόρατα, η απελπισία όλων τόσο φανερή. Όμως, όσο αβοήθητος κι αν νιώθει ο
άνθρωπος και προδομένος από τα ίδια του τα κατορθώματα, έχει αποστραφεί τον Θεό
και δεν θέλει να επιστρέψει, αναγνωρίζοντάς Τον σαν Κύριο.
Ύβρις, είναι να θέλεις να
είσαι πιο δυνατός απ’ τους θεούς, έλεγε ο Ευριπίδης. Να μη δέχεσαι να
υποταχτείς μέσα στα όρια της φύσης σου, τα καθορισμένα από τον Θεό, αλλά να
ενεργείς με στόχο να τα ξεπεράσεις, ή να Τον ξεπεράσεις, το ίδιο είναι.
Είτε στα έντυπα, είτε στα
ψηφιακά ΜΜΕ ακούς και διαβάζεις πράγματα που καταδείχνουν ακριβώς αυτό το
γεγονός. Ίσως είναι μια ένδειξη πανικού. Οι μέρες μας, όσο καμιά άλλη εποχή
στην ιστορία μας, είναι κυριευμένες από ταραχή και πανικό.
Η πορεία του ανθρώπου πάνω
στη Γη, ήταν μια συνεχής ύβρις και πρόκληση. Η προσκόλληση στην πίστη της δύναμής
του, τον οδήγησε έστω και πρόσκαιρα σε παραμόρφωση της ψυχής του. Η φιλαυτία
του, άνοιξε το δρόμο στην απληστία και την εκμηδένιση κάθε λογικού φραγμού. Τον
στέρησε ακόμα κι από τις στοιχειώδεις ένστικτες αντιδράσεις.
