Πλούσιοι είναι οι
καρποί και πολύς ο μισθός των έργων που γίνονται από αγάπη.
ΠΟΤΕ να μην κάνεις το κακό. Έστω κι αν το ζητά η αγάπη
κάποιου προσώπου.
Μπορεί όμως, χάριν ενός προσώπου που αγαπούμε, να αναβάλουμε
κάποιο καλό έργο, ή να το αντικαταστήσουμε με κάποιο καλύτερο. Αυτό δεν είναι
παράλειψη καλής πράξης. Είναι εκτέλεση πράξης ακόμη καλύτερης.
Η καλή πράξη τότε μόνον ωφελεί, όταν έχει κίνητρο την αγάπη.
Και η μικρότερη πράξη, όταν γίνεται από αγάπη, φέρει πολύ καρπό, γιατί ο Θεός,
δεν λαμβάνει υπόψη την ποσότητα του καλού, άλλα την καλή διάθεση.
Πολύ αγάπη, είναι ήδη πολύ προσφορά.
Καλή εργασία, είναι ήδη πολύ εργασία.
Η εξυπηρέτηση του κοινού καλού, είναι έργο ευγενικό και
αξιόμισθο.
Υπάρχουν όμως πολλά έργα, που φαίνονται έργα αγάπης, ενώ
είναι σαρκικά. Ο εγωισμός, το συμφέρον, ο αυτοθαυμασμός είναι οι τακτικοί
σύντροφοι των έργων μας.
Αυτός που έχει μέσα του πλήρη και τέλεια αγάπη, δεν επιζητεί
το συμφέρον του ποτέ. Εκείνο που επιθυμεί είναι ένα και μόνο. Η δόξα του Θεού.
Ο άνθρωπος αυτός δεν αισθάνεται φθόνο για κανένα. Θέλει να
μοιράζεται και μ’ άλλους τη χαρά του. Την αληθινή δε χαρά και ευτυχία μόνο στον
Θεό την βρίσκει.
Πηγή όλων των καλών θεωρεί τον Θεό, ο Οποίος μας δίνει τα
πάντα.
Όλα θα τα έβλεπε κανείς μάταια και άσκοπα, αν φώτιζε μέσα
του ένας έστω σπινθήρας αληθινής αγάπης!
