Η θεία θεραπεία είναι
ένα σημείο που ακολουθεί τους πιστούς. Ο Ιησούς υποσχέθηκε, «Σημεία δε εις τους πιστεύσαντας θέλουσι
παρακολουθεί ταύτα, Εν τω ονόματί μου θέλουσιν εκβάλλει δαιμόνια· θέλουσι λαλεί
νέας γλώσσας· όφεις θέλουσι πιάνει· και εάν θανάσιμόν τι πίωσι, δεν θέλει
βλάψει αυτούς· επί αρρώστους θέλουσιν επιθέσει τας χείρας, και θέλουσιν
ιατρεύεσθαι» (Μάρκ.ις:17-18).
Όλοι οι πιστοί — όχι
μόνο οι απόστολοι, οι προφήτες, ή οι κήρυκες — μπορούν να νικήσουν τη δύναμη
του Σατανά, να μιλήσουν σε άγνωστες γλώσσες, να αισθάνονται ασφαλείς κάτω από
την προστασία του Θεού, και να προσεύχονται με επιτυχία για τη θεία θεραπεία
των αρρώστων.
Κάποιοι που δεν
πιστεύουν στα θαύματα σήμερα, προσπαθούν να δυσφημίσουν τη διδασκαλία του
Μάρκ.ις:17-18 προκαλώντας τους πιστούς να πιάσουν δηλητηριώδη φίδια ή να πιούν
δηλητήριο. Ωστόσο, αυτά τα εδάφια δεν εγκρίνουν τέτοιες πρακτικές. Δεν μας
οδηγούν να πειράζουμε το Θεό, αλλά μας βεβαιώνουν ότι μπορούμε να έχουμε πίστη
για θεία προστασία από κινδύνους. Όταν ο διάβολος πείραζε τον Ιησού, Του
ανέφερε την υπόσχεση για θεία προστασία από τους Ψαλμούς και Τον προκάλεσε να
πηδήξει από το πτερύγιο του ναού. Ο Ιησούς του απάντησε με ένα εδάφιο από το
Δευτερονόμιο, «είναι ειρημένον, δεν
θέλεις πειράσει Κύριον τον Θεόν σου» (Λουκ.δ:12). Αν σκόπιμα μπαίνουμε σε
καταστάσεις που μπορούν να μας βλάψουν για να δοκιμάσουμε το Θεό, ή να
εξυψώσουμε τον εαυτό μας, τότε δεν μπορούμε να βασιζόμαστε στην υπόσχεση του
Θεού για προστασία.
Αν και η Α’ Κορ.ιβ
αναφέρει τη θεραπεία ανάμεσα στα πνευματικά χαρίσματα που ο Θεός δίνει σε
διαφορετικές χρονικές στιγμές σε διαφορετικά άτομα, αλλά όχι σε όλους, μπορούμε
να συμπεράνουμε ότι δεν θα θεραπευτούν όλοι κάθε φορά που προσευχόμαστε. Ακόμα
κι έτσι όμως, το Μάρκ.ις:17-18 μας λέει ότι όλοι οι πιστοί μπορούν να
περιμένουν να δουν θεραπείες σαν απάντηση στις προσευχές τους.
Επιπλέον, το Ιάκ.ε:14-15
μας λέει ότι πρέπει να προσευχόμαστε για όλους τους πιστούς που είναι άρρωστοι
και είναι το γενικό θέλημα του Θεού να τους θεραπεύσει: «Ασθενεί τις μεταξύ σας; ας προσκαλέση τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας,
και ας προσευχηθώσιν επ' αυτόν, αλείψαντες αυτόν με έλαιον εν τω ονόματι του
Κυρίου. Και η μετά πίστεως ευχή θέλει σώσει τον πάσχοντα, και ο Κύριος θέλει
εγείρει αυτόν· και αμαρτίας αν έπραξε, θέλουσι συγχωρηθή εις αυτόν».
Και το Μάρκ.ις:17-18 και
το Ιάκ.ε:14-15 μας διδάσκουν ότι, σαν γενική αρχή, πρέπει να περιμένουμε ότι οι
άρρωστοι θα θεραπευτούν όταν προσευχόμαστε, και τα δύο υπογραμμίζουν τη σημασία
της πίστης στην λήψη θεραπείας. Ας εξετάσουμε λίγο περισσότερο το ρόλο της
πίστης.
Ο ζωτικός ρόλος της πίστης
Υπάρχουν πολλές
μαρτυρίες θεραπείας στα Ευαγγέλια και στις Πράξεις, και στις περισσότερες από
αυτές η πίστη είναι καταφανής. Ενώ ο Θεός είναι κυρίαρχος και μπορεί να κάνει
ένα θαύμα, όποτε θέλει, είναι προφανές ότι ανταποκρίνεται στην πίστη. Το άτομο
που χρειάζεται θεραπεία θα πρέπει να έχει πίστη. Αν δεν μπορεί, τότε άλλοι
μπορούν να εξασκήσουν πίστη γι’ αυτόν. Θα δούμε μερικά Βιβλικά παραδείγματα που
καταδεικνύουν την ανάγκη της πίστης για θεραπεία:
Ματθ.θ:29 Τότε ήγγισε τους οφθαλμούς αυτών, λέγων·
Κατά την πίστιν σας ας γείνη εις εσάς.
Ματθ.ιγ:58 Και δεν έκαμεν εκεί πολλά θαύματα διά την
απιστίαν αυτών.
Μάρκ.β:5 Ιδών δε ο Ιησούς την πίστιν αυτών, λέγει
προς τον παραλυτικόν Τέκνον, συγκεχωρημέναι είναι εις σε αι αμαρτίαι σου.
Αυτός ο άνθρωπος δεν
μπορούσε να έρθει στον Ιησού από μόνος του, αλλά οι φίλοι του τον κατέβασαν από
την οροφή του σπιτιού όπου ο Ιησούς δίδασκε σε πλήθος ανθρώπων. Σαν αποτέλεσμα
της πίστης τους, ο παράλυτος μπόρεσε να συναντήσει τον Κύριο, που του έδωσε και
συγχώρεση (που απαιτεί μετάνοια και πίστη, από την πλευρά του) και θεραπεία. Ο
άνθρωπος αυτός και οι φίλοι του είχαν πίστη.
Ματθ.ιε:28 Τότε αποκριθείς ο Ιησούς είπε προς αυτήν· Ω
γύναι, μεγάλη σου η πίστις· ας γείνη εις σε ως θέλεις. Και ιατρεύθη η θυγάτηρ
αυτής από της ώρας εκείνης.
Ο Ιησούς θεράπευσε την
κόρη λόγω της πίστης της μητέρας.
Μάρκ.ε:34 Ο δε είπε προς αυτήν· Θύγατερ, η πίστις σου
σε έσωσεν· ύπαγε εις ειρήνην και έσο υγιής από της μάστιγός σου.
Μάρκ.ε:36 Ο δε Ιησούς, ευθύς ότε ήκουσε τον λόγον
λαλούμενον, λέγει προς τον αρχισυνάγωγον· Μη φοβού, μόνον πίστευε.
Μάρκ.θ:23-24 Ο δε Ιησούς είπε προς αυτόν· Το εάν δύνασαι
να πιστεύσης, πάντα είναι δυνατά εις τον πιστεύοντα. Και ευθύς κράξας ο πατήρ
του παιδίου μετά δακρύων, έλεγε· Πιστεύω, Κύριε· βοήθει εις την απιστίαν μου.
Αυτός ο άνθρωπος
πίστευε, αλλά αναγνώρισε ότι αμφιβολίες του επιτέθηκαν και ζήτησε θεία βοήθεια
για την αντιμετώπισή τους. Ο κύριος απάντησε σ’ αυτή την προσευχή θεραπεύοντας
το γιο του.
Μάρκ.ι:52 Ο δε Ιησούς είπε προς αυτόν· Ύπαγε, η πίστις
σου σε έσωσε. Και ευθύς ανέβλεψε και ηκολούθει τον Ιησούν εν τη οδώ.
Πράξ.ιδ:8-10 Εν δε τοις Λύστροις εκάθητο ανήρ τις
αδύνατος τους πόδας, χωλός υπάρχων εκ κοιλίας μητρός αυτού, όστις ποτέ δεν είχε
περιπατήσει. Ούτος ήκουε τον Παύλον λαλούντα· όστις ατενίσας εις αυτόν και ιδών
ότι έχει πίστιν διά να σωθή, είπε μετά μεγάλης φωνής· Σηκώθητι επί τους πόδας
σου ορθός. Και επήδα και περιεπάτει.
Δεν φαίνεται ότι οι
απόστολοι προσευχόταν για κάθε άρρωστο ή ανάπηρο άτομο σε κάθε πόλη. Μάλλον,
έψαχναν για ανθρώπους που είχαν πίστη. Σ’ αυτή την περίπτωση, ο Θεός έδειξε
στον Παύλο ότι αυτός ο άνθρωπος είχε πίστη να θεραπευτεί. Ο Παύλος μίλησε
δυνατά γιατί αντιλήφθηκε την πίστη του ανθρώπου, και ο άνθρωπος θεραπεύτηκε.
Ο Ιησούς θεράπευσε όλους
όσους ήρθαν σ’ Αυτόν με πίστη. Για παράδειγμα, στο Ματθ.η:16 «πάντας τους κακώς έχοντας εθεράπευσε».
Ωστόσο, όπως είδαμε,
ακόμη και Αυτός δεν θεράπευσε κάθε άρρωστο άτομο κατά τη διακονία Του, γιατί
δεν έκανε πολλά θαύματα στη Ναζαρέτ λόγω της απιστίας των ανθρώπων. Το
παράδειγμά Του φανερώνει ότι δεν πρέπει να πηγαίνουμε σε κάθε γηροκομείο ή
νοσοκομείο και να προσευχόμαστε αδιακρίτως για όλους, αλλά πρέπει να
διακηρύττουμε το μήνυμα της θεραπείας και να προσευχόμαστε για όσους
ανταποκρίνονται με πίστη.
Οι απόστολοι, αυτόπτες
μάρτυρες της διακονίας των θαυμάτων του Ιησού, είχαν μεγάλη πίστη, όταν ήρθε η
ώρα για τη δική τους διακονία. Αρκετές φορές, ο καθένας για τον οποίο
προσευχόταν θεραπεύτηκε.
Πράξ.ε:14-16 «και προσετίθεντο μάλλον πιστεύοντες εις τον
Κύριον, πλήθη ανδρών τε και γυναικών, ώστε έφερον έξω εις τας πλατείας τους
ασθενείς και έθετον επί κλινών και κραββάτων, διά να επισκιάση καν η σκιά του
Πέτρου ερχομένου τινά εξ αυτών. Συνήρχετο δε και το πλήθος των πέριξ πόλεων εις
Ιερουσαλήμ φέροντες ασθενείς και ενοχλουμένους υπό πνευμάτων ακαθάρτων, οίτινες
εθεραπεύοντο άπαντες..»
Η σκιά του Πέτρου δεν
είχε μαγική δύναμη, αλλά η πίστη των ανθρώπων αυξανόταν στην παρουσία του,
βλέποντας την προφανή σχέση του με το Θεό, και ο Θεός απάντησε με τη σειρά Του
στην πίστη τους. Ωστόσο, όπως είδαμε στο κεφάλαιο 9, δεν θεραπεύτηκαν όλοι στην
πρώτη εκκλησία.
Πρέπει να προσευχόμαστε
και να πιστεύουμε στη διακονία της θεραπείας όπως οι απόστολοι, και να
περιμένουμε πολλές θεραπείες, μερικές φορές και για πολλά άτομα συγχρόνως. Αν
το κάνουμε, η εκκλησία θα δει περισσότερες θεραπείες σήμερα από τα τρία χρόνια
της επίγειας διακονίας του Χριστού, εκπληρώνοντας την υπόσχεσή Του για «μεγαλύτερα έργα» (Ιωάν.ιδ:12). Την ίδια
στιγμή, πρέπει να αναγνωρίσουμε τη μοναδικότητα της διακονίας του Ιησού: είχε
τέλεια γνώση για την πίστη των ανθρώπων και το θέλημα του Θεού γι’ αυτούς. Είχε
όλη την εξουσία και τη δύναμη σαν ο Θεός που φανερώθηκε σε σάρκα, και
χρησιμοποίησε τις θεραπείες σαν μέσο απόδειξης της Μεσσιανικής Του ταυτότητας
(Ματθ.η:16-17, κη:18, Ιωάν.β:24-25.)
