ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ ΜΕ
ΤΟΝ ΘΕΟ
Ο δρ. William H. Willimon, καθηγητής
Χριστιανικής διακονίας στο πανεπιστήμιο Duke, κηρύττοντας σε κάποια τελετή
αποφοίτησης, μιλούσε από τα κεφ. 13-14 των Αριθμών, και άρχισε με την
αναμενόμενη ενθάρρυνση. Όμως, σε λίγο, άρχισε να επικεντρώνει το κήρυγμά του
πάνω στον Θεό, που οργίστηκε τόσο πολύ με την απιστία των Ισραηλιτών, ώστε
απειλούσε να τους εξολοθρεύσει, αλλά ύστερα μεταμελήθηκε, ακούοντας
τον Μωυσή, που ικέτευε για έλεος και συγχώρεση. Είπε ο καθηγητής: «Ξαφνικά, δεν
ήθελα να κηρύξω το μικρό, συμβατικό μου κήρυγμα για τη δύναμη της θετικής
σκέψης πάνω στην επιτυχία. Ήθελα να κηρύξω για έναν Θεό που είναι μεγάλος, και
που προσβάλλεται εύκολα, και που έχει ανθρωπομορφικά χαρακτηριστικά – που
μοιάζει κατά πολύ με μας. Ήθελα να είμαι στην παρουσία ενός Θεού που χρειαζόταν
ανθρώπους σαν τον Μωυσή, οι οποίοι να σταθούν και να επιχειρηματολογήσουν μαζί
Του, και να Τον κρατήσουν υπόλογο στις υποσχέσεις Του. Ήθελα να μιλήσω για ένα
Θεό, που έχει αισθήματα και που μπορεί να πληγωθεί από ανθρώπους που αγαπάει».
Ο καθηγητής
έκανε μια σπουδαία ανακάλυψη: Ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης θέλει να απασχολήσει
το μυαλό αλλά και τα συναισθήματά μας. Θέλει να νιώσουμε τον φόβο μας και το
αίσθημα του κινδύνου. Θέλει να νιώσουμε την ένταση που προκαλείται, όταν το
θέλημά μας εναντιώνεται στο δικό Του. Θέλει να συνειδητοποιήσουμε ότι κάτι δεν
πάει καλά, ότι κάτι είναι φοβερά, τραγικά λανθασμένο. Και, τέλος, θέλει να
συνεχίσουμε να υποβάλλουμε ερωτήσεις, μέχρις ότου ανακαλύψουμε τη ρίζα του
κακού.
Πολλά από
εκείνα που κάνει ο Θεός αυτός, σκοπό έχουν να μας ταρακουνήσουν και να μας
φέρουν στα λογικά μας. Η ευθύτητα των ενεργειών Του αποσκοπεί στο να μας φέρει
σε τέτοια επίγνωση, ώστε να συντριφθούμε και να ταπεινωθούμε ενώπιόν Του. Εκεί
ακριβώς βρίσκεται και το έλεος. Όχι με το να είμαστε καλοί, αλλά με το να
είμαστε ειλικρινείς μαζί Του.
