Ερωτήματα που υποβάλλουν οι σκεπτικιστές για τον Θεό της Παλαιάς Διαθήκης (11 - τελευταίο)

ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ

Ο δρ. William H. Willimon, καθηγητής Χριστιανικής διακονίας στο πανεπιστήμιο Duke, κηρύττοντας σε κάποια τελετή αποφοίτησης, μιλούσε από τα κεφ. 13-14 των Αριθμών, και άρχισε με την αναμενόμενη ενθάρρυνση. Όμως, σε λίγο, άρχισε να επικεντρώνει το κήρυγμά του πάνω στον Θεό, που οργίστηκε τόσο πολύ με την απιστία των Ισραηλιτών, ώστε απειλούσε να τους εξολοθρεύσει, αλλά  ύστερα μεταμελήθηκε, ακούοντας τον Μωυσή, που ικέτευε για έλεος και συγχώρεση. Είπε ο καθηγητής: «Ξαφνικά, δεν ήθελα να κηρύξω το μικρό, συμβατικό μου κήρυγμα για τη δύναμη της θετικής σκέψης πάνω στην επιτυχία. Ήθελα να κηρύξω για έναν Θεό που είναι μεγάλος, και που προσβάλλεται εύκολα, και που έχει ανθρωπομορφικά χαρακτηριστικά – που μοιάζει κατά πολύ με μας. Ήθελα να είμαι στην παρουσία ενός Θεού που χρειαζόταν ανθρώπους σαν τον Μωυσή, οι οποίοι να σταθούν και να επιχειρηματολογήσουν μαζί Του, και να Τον κρατήσουν υπόλογο στις υποσχέσεις Του. Ήθελα να μιλήσω για ένα Θεό, που έχει αισθήματα και που μπορεί να πληγωθεί από ανθρώπους που αγαπάει».

Ερωτήματα που υποβάλλουν οι σκεπτικιστές για τον Θεό της Παλαιάς Διαθήκης (10)

ΕΡΩΤΗΣΗ  9

Γιατί ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης έδειχνε να ευνοεί περισσότερο τους άντρες εις βάρος των γυναικών;

Είναι γεγονός ότι στα χρόνια της Παλαιάς Διαθήκης, η γυναίκα δεν ήταν ισότιμη κοινωνικά με τον άντρα. Ο άντρας μπορούσε να δώσει διαζύγιο στη γυναίκα του, η γυναίκα, όμως, όχι. Κατά τη διάρκεια της λατρείας, οι γυναίκες έπρεπε να βρίσκονται σε ξεχωριστή θέση από τους άντρες. Ακόμα και στα πλαίσια του τελετουργικού νόμου, οι γυναίκες έπρεπε να περάσουν από ειδικές τελετές καθαρισμού κάθε μήνα ή ύστερα από τη γέννηση κάποιου παιδιού. Εκτός απ’ αυτά, η γυναίκα ήταν, τελετουργικά, δύο φορές ακάθαρτη, όταν γεννούσε κορίτσι, παρά όταν γεννούσε αγόρι.

Ερωτήματα που υποβάλλουν οι σκεπτικιστές για τον Θεό της Παλαιάς Διαθήκης (9)

ΕΡΩΤΗΣΗ   8

Εφόσον ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης παραδεχόταν ότι μισούσε ορισμένους ανθρώπους, πώς μπορεί να είναι ένα και το αυτό με το Θεό της Καινής Διαθήκης, που μας δίδαξε να αγαπούμε τους εχθρούς μας;

Η ερώτηση αυτή βασίζεται εν μέρει στο γεγονός ότι ο Θεός, στο Μαλ.α:2-3, λέει ότι αγαπά τον έναν από τους δύο αδελφούς και μισεί τον άλλο:

«Εγώ σας ηγάπησα, λέγει Κύριος· και σεις είπετε, Εις τι μας ηγάπησας; δεν ήτο ο Ησαύ αδελφός του Ιακώβ; λέγει Κύριος· πλην ηγάπησα τον Ιακώβ, τον δε Ησαύ εμίσησα και κατέστησα τα όρη αυτού ερήμωσιν και την κληρονομίαν αυτού κατοικίας ερήμου».

Η απάντηση σ’ αυτό το προφανές πρόβλημα, περιστρέφεται γύρω από τη σημασία που έχει στην Εβραϊκή γλώσσα η λέξη «μίσησα». Σήμερα, όταν λέμε ότι μισούμε κάποιον, έρχεται στο μυαλό μας έντονη αντιπάθεια και μοχθηρία. Όμως, στα χρόνια της Βίβλου, η λέξη «μίσος», δεν είχε μόνον αυτή τη σημασία.

Ερωτήματα που υποβάλλουν οι σκεπτικιστές για τον Θεό της Παλαιάς Διαθήκης (8)

ΕΡΩΤΗΣΗ  7

Ο Θεός του Ισραήλ, δεν παραβίασε σε ορισμένες περιπτώσεις, την ίδια Του την αρχή, ότι τα παιδιά δεν θα τιμωρούνταν για τις αμαρτίες των γονέων τους;  

Ας δούμε ένα παράδειγμα:  Στο Β’ Σαμ.κα:1-14, ο Δαβίδ ρωτάει τον Θεό γιατί δεν έστειλε βροχή επί τρία ολόκληρα χρόνια. Ο Κύριος του απάντησε ότι ήταν τιμωρία εναντίον της χώρας, επειδή ο βασιλιάς Σαούλ είχε αθετήσει κάποια συνθήκη, που είχαν κάνει οι Ισραηλίτες με τους Γαβαωνίτες (Ιησ.θ). Ο Θεός ήθελε να επανορθώσει ο Δαβίδ με το να δώσει στους Γαβαωνίτες εκείνο που ζητούσαν σαν αποζημίωση. Οι Γαβαωνίτες ζήτησαν και πήραν από τον Δαβίδ, δύο από τους γιους του Σαούλ και πέντε από τους εγγονούς του για εκτέλεση. Μόνο όταν θανατώθηκαν οι γιοι και οι εγγονοί του Σαούλ, έστειλε ο Θεός τη βροχή. Πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να καταλάβουν, πώς μπορούσε να δεχτεί ο Θεός τον θάνατο των παιδιών,  εξαιτίας των αμαρτιών των γονέων τους.

Ερωτήματα που υποβάλλουν οι σκεπτικιστές για τον Θεό της Παλαιάς Διαθήκης (7)

ΕΡΩΤΗΣΗ  6

Γιατί ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης φαίνεται να τιμωρεί πιο αυστηρά τις παραβάσεις του τελετουργικού νόμου, παρά τις σοβαρές ηθικές παρεκτροπές;

Η ερώτηση αυτή θα μπορούσε να διευρυνθεί έτσι: «Ο Θεός της Π.Δ. φαίνεται ότι οργιζόταν περισσότερο, όταν οι άνθρωποι παράβαιναν τους νόμους του Σαββάτου ή τις τελετουργικές απαγορεύσεις, παρά όταν αυτοί ήσαν ένοχοι πολύ σοβαρών ηθικών παρεκτροπών. Για παράδειγμα, δεν τιμώρησε τον Λωτ, που ενεπλάκη σε αιμομιξία (Γεν.ιθ:30-38) και ούτε αφαίρεσε από τον Δαβίδ το βασιλικό αξίωμα, παρά το γεγονός ότι διέπραξε μοιχεία και φόνο (Β’ Σαμ.ια), ενώ διέταξε τον άμεσο λιθοβολισμό ενός ανθρώπου, που μάζευε ξύλα το Σάββατο (Αριθ.ιε:32-36) και πάταξε επί τόπου τον Ουζά με θάνατο, επειδή άγγιξε την Κιβωτό της Διαθήκης, που μεταφερόταν με άμαξα (Β’ Σαμ.ς:1-10).   

Ερωτήματα που υποβάλλουν οι σκεπτικιστές για τον Θεό της Παλαιάς Διαθήκης (6)

ΕΡΩΤΗΣΗ  5

Εφόσον ο Θεός κατέκρινε τα ψέματα του Αχάν και του Ανανία, γιατί προέτρεψε τον Σαμουήλ, τον προφήτη και ιερέα του Ισραήλ, να μη πει την αλήθεια;

Το υπόβαθρο αυτής της ιστορίας το βρίσκουμε στο Α’ Σαμ.ις:2. Εκεί ο Θεός προτρέπει  τον Σαμουήλ να δώσει παραπλανητική απάντηση, έτσι ώστε να μη μάθει ο Σαούλ ότι πήγε στη Βηθλεέμ για να χρίσει τον Δαβίδ επόμενο βασιλιά του Ισραήλ. Πώς συμβιβάζεται η προτροπή αυτή από μέρους του Θεού για παραπλάνηση, με τα εδάφια εκείνα που μας λένε ότι ο Θεός μισεί το ψέμα και ότι ο Ίδιος είναι αναμάρτητος; Το να λες σε κάποιον να πει ψέματα, δεν είναι το ίδιο κακό όπως όταν το κάνεις εσύ;

Ερωτήματα που υποβάλλουν οι σκεπτικιστές για τον Θεό της Παλαιάς Διαθήκης (5)

ΕΡΩΤΗΣΗ  4

Η Παλαιά Διαθήκη, δεν σκιαγραφεί έναν πρωτόγονο Θεό, του οποίου η βιαιότητα είναι ασυμβίβαστη με τη διδασκαλία της Καινής Διαθήκης;

Ας δούμε ένα παράδειγμα:  Όταν ο Θεός του Ισραήλ αφαίρεσε τη ζωή ενός ανθρώπου με το όνομα Αχάν,  έκανε κάτι το οποίο πολλοί σήμερα θα θεωρούσαν ασυμβίβαστο με το Θεό της Εκκλησίας.

Ξαφνικός θάνατος στη Γη της Επαγγελίας

Άμεση κρίση χτύπησε τον Αχάν, μόλις ο λαός Ισραήλ πάτησε το πόδι του στη Γη της Επαγγελίας. Ύστερα από περιπλάνηση 40 ολόκληρων χρόνων μέσα στην έρημο, ο λαός του Θεού έφτανε στη γη που έρεε μέλι και γάλα.

Ερωτήματα που υποβάλλουν οι σκεπτικιστές για τον Θεό της Παλαιάς Διαθήκης (4)

ΕΡΩΤΗΣΗ  3

Εάν ο Θεός είναι αγαθός, πώς επέτρεψε, κατά πρώτο λόγο, να εισέλθει η αμαρτία στον κόσμο;

Εφόσον ο Θεός είναι αγαθός, πρέπει να υπάρχει λόγος για να πιστεύουμε ότι ήταν η αγάπη Του που έδωσε την ευκαιρία στον άνθρωπο να εκλέξει το κακό. Πρέπει να είμαστε σε θέση να πιστεύουμε ότι ήταν καλύτερο για το Θεό της Βίβλου να μας αφήσει να εκλέξουμε μεταξύ καλού και κακού, παρά να μη μας δώσει καθόλου την ευκαιρία να εκλέξουμε.

Ερωτήματα που υποβάλλουν οι σκεπτικιστές για τον Θεό της Παλαιάς Διαθήκης (3)

ΕΡΩΤΗΣΗ  2

Πώς μπορεί ένας παντογνώστης Θεός να εκφράζει μεταμέλεια ή λύπη για κάτι που έκανε, όπως ακριβώς συμβαίνει με το Θεό της Παλαιάς Διαθήκης;

Αυτή είναι πολύ σημαντική ερώτηση. Εάν ο Θεός είναι σε απόλυτο έλεγχο, και αν γνωρίζει τα πάντα εκ των προτέρων, πώς είναι δυνατόν να κάνει ορισμένα πράγματα, και αργότερα να νιώθει λύπη γι’ αυτά ή «μεταμέλεια»  (Γέν.ς:6,  Α’ Σαμ.ιε:35)

Ερωτήματα που υποβάλλουν οι σκεπτικιστές για τον Θεό της Παλαιάς Διαθήκης (2)

ΕΡΩΤΗΣΗ 1

Εφόσον ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης είναι αγαθός,  γιατί απαίτησε το θάνατο γυναικών, παιδιών και ζώων ακόμη;

Πώς είναι δυνατόν, ένας σφαγέας βρεφών και πολιτών να ταυτίζεται με τον Κύριο εκείνον, που αργότερα προέτρεπε τους μαθητές Του να στρέφουν και το άλλο μάγουλο, να αγαπούν τους εχθρούς τους, και να προσεύχονται για εκείνους που τους βλάπτουν ή τους κακοποιούν;

Ενώ παραδεχόμαστε ότι αιματηρά γεγονότα σαν τα πιο πάνω, προκαλούν αποστροφή, ας δούμε με ποιον τρόπο η ίδια η Γραφή θα απαντούσε σε ένα τέτοιο ερώτημα, που αμφισβητεί την ηθική ενός τέτοιου Θεού.

Ερωτήματα που υποβάλλουν οι σκεπτικιστές για τον Θεό της Παλαιάς Διαθήκης (1)

Copyright @  1997,  RBC Ministries, Grand Rapids,MI  49555.  Μετάφραση και αναπαραγωγή ύστερα από άδεια.

Μετάφραση: Αντρέας Φούρναρης.

Το να είναι κανείς σκεπτικιστής δεν είναι λάθος. Απεναντίας, εκείνοι που είναι υπερβολικά εύπιστοι, μπορεί στο τέλος να το μετανιώνουν οικτρά. Οι άνθρωποι που δέχονται τα πάντα χωρίς συζήτηση, καταλήγουν συνήθως να μέμφονται τον εαυτό τους  για το γεγονός ότι υπήρξαν  τόσο επιπόλαιοι.

Δεν είναι λάθος, λοιπόν, να είναι κάποιος σκεπτικιστής, όσον αφορά τη Βίβλο. Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να τη δέχεται με κλειστά μάτια. Στο κάτω κάτω, εάν αυτή δεν μπορεί να αντέξει στην καλόπιστη έρευνα, τότε δεν αξίζει τον κόπο να την εμπιστευόμαστε. Ο Θεός που είπε: «Ελάτε τώρα και ας διαδικαστούμε» (Ησαΐας α:18), είναι Αυτός, επίσης, που μας προσκαλεί να χρησιμοποιήσουμε την καρδιά και το νου μας και να αποφασίσουμε εάν η Αγία Γραφή είναι ή όχι ο εμπνευσμένος λόγος Του.

Βιβλικός Χριστιανισμός και ορθολογιστικός σκεπτικισμός (18)

17. Από τι μας απάλλαξε ο Χριστιανισμός;

Με τα όσα γράφηκαν μέχρι τώρα, φάνηκε καθαρά, νομίζω, πόσο άδικο έχουν οι επικριτές του βιβλικού Χριστιανισμού, πόση άγνοια σε πολλά θέματα έχουν, και πόση κακεντρέχεια και κακοβουλία τους διακρίνει σε άλλα, με τα οποία ασχολούνται και πολεμούν τη χριστιανική αλήθεια.

Βιβλικός Χριστιανισμός και ορθολογιστικός σκεπτικισμός (17)

16. Τι λέγουν οι σοφοί για τη Βίβλο και το Χριστιανισμό

Σταματώ μέχρις εδώ, γιατί θα μπορούσα να συνεχίζω επί μακρόν, καταδεικνύοντας το αβάσιμο των επιχειρημάτων των επικριτών. Συνοψίζω, και εξάγω μερικά συμπεράσματα. Η λογική συνεπαγωγή των (αναπόδεικτων) ισχυρισμών των αρνητικών κριτικών αυτού του είδους, (και όχι των σοβαρών ερευνητών, έστω και αρνητών), κατά προέκταση και επέκταση, σημαίνει τα κατωτέρω, αν όλα αυτά που ισχυρίζονται ήταν καθ’ υπόθεση αληθινά:

Βιβλικός Χριστιανισμός και ορθολογιστικός σκεπτικισμός (16)

15. Είναι η Βίβλος προϊόν πλαστογράφων;

Έντονος και επίμονος ισχυρισμός των επικριτών είναι ότι, τα περισσότερα βιβλία της Βίβλου και, κυρίως, τα Ευαγγέλια, είναι πλαστά έργα, ανώνυμων πλαστογράφων του 2^ου ή 3^ου αι. μ.Χ., που σκοπό είχαν να λανσάρουν έναν Χριστιανισμό όπως αυτοί ήθελαν, και ότι καθοριστικό ρόλο στην επιλογή του κανόνα των 27 βιβλίων της Καινής Διαθήκης, έπαιξαν σύνοδοι και ο Μέγας Κωνσταντίνος!

Εδώ, ο φαντασιοκόπος μυθιστοριογράφος Dan Brown, επανεμφανίζεται υπό άλλην μορφήν, αλλά πάντως, φαίνεται ότι έκανε καλά τη δουλειά του στο βιβλίο Κώδικας Ντα Βίντσι, αφού τη φαντασιοκοπία του αυτή την συνεχίζουν άλλοι, σοβαροί… ερευνητές.

Βιβλικός Χριστιανισμός και ορθολογιστικός σκεπτικισμός (15)

14. Οι λεγόμενες αντιφάσεις της Βίβλου

Ένα μεγάλο μέρος, το μεγαλύτερο μάλιστα της επιχειρηματολογίας των επικριτών, αναλίσκεται στο ν’ αναδείξουν ανάγλυφα και να διογκώσουν, τις μικρές διαφωνίες ή ετεροφωνίες των συγγραφέων της Βίβλου, πάνω στο ίδιο θέμα, ή στα ίδια γεγονότα, και πρόσωπα. Μ’ αυτό τον τρόπο θέλουν ν’ αποδείξουν ότι η Βίβλος δεν μπορεί να είναι βιβλίο θεόπνευστο, αφού βρίθει αντιφάσεων… 

Βιβλικός Χριστιανισμός και ορθολογιστικός σκεπτικισμός (14)

13. Είναι αληθινά τα βιβλικά θαύματα;

Πολλοί σκεπτικιστες απορρίπτουν τα βιβλικά θαύματα. Τα βασικότερα επιχειρήματα κατά της παραδοχής του θαύματος που έχουν προβληθεί μέχρι σήμερα από τους διάφορους πολέμιους της θεολογικής σκέψης, μπορούν να συνοψισθούν στα εξής:

Κατ’ αρχάς το θαύμα συγκρούεται με τον νόμο της αιτιότητας ή με την «αρχή του αποχρώντος λόγου». Εφόσον γίνεται δεκτό ότι το θαύμα έχει την αιτία του σε δύναμη υπερ-φυσική, είναι ξένο στοιχείο που εισχωρεί στην περιοχή της αυστηρής νομοτέλειας της φύσης κατά τρόπο αυθαίρετο. Διασπά το άκαμπτο σχήμα αίτιον-αιτιατόν καταργώντας την αιτιοκρατική αρχή, σύμφωνα με την οποία κάθε αποτέλεσμα έχει τη φυσική του αιτία. Το θαύμα παραβιάζει τους φυσικούς νόμους που είναι άκαμπτοι, αμετάβλητοι και αιώνιοι. Χαρακτηριστικό είναι αυτό που έλεγε ο πανθεϊστής Σπινόζα: «Τίποτα δεν μπορεί να συμβεί στη φύση, που να είναι σε αντίθεση με τους παγκόσμιους νόμους». Ευθυγραμμιζόμενος με τέτοιου είδους απόψεις και ο Σκώτος φιλόσοφος Χιούμ υποστήριζε ότι τα θαύματα είναι «μια παραβίαση των νόμων της φύσης».

Βιβλικός Χριστιανισμός και ορθολογιστικός σκεπτικισμός (13)

12. Παρθενική γέννηση και ανάσταση του Ιησού: Λογοκλοπή από μύθους;

Κάποιοι νεοπαγανιστικοί και θρησκειολογικοί κύκλοι που αρέσκονται στους μύθους και στις μυθοπλασίες, ισχυρίζονται (προσοχή! ισχυρίζονται χωρίς να αποδεικνύουν), ότι η παρθενική γέννηση του Ιησού όπως αναφέρεται από το Ματθαίο και τον Λουκά, και οι αφηγήσεις των Ευαγγελιστών για την ανάσταση του Ιησού, προέρχονται από παγανιστικούς μύθους, γιατί τάχα υπάρχουν ομοιότητες μεταξύ της θαυματουργικής γέννησης του Ιησού, με τη θαυματουργική γέννηση του Ηρακλή από την Αλκμήνη που την επισκέφτηκε ο Δίας ή το μύθο της Δανάης κ.α., και συνεπώς, οι Ευαγγελιστές από αυτούς εμπνεύστηκαν! Βέβαια, πρώτος που υποστήριξε τέτοιες ιδέες δεν ήταν κανείς άλλος παρά ο Κέλσος, τον οποίον οι σύγχρονοι χριστιανομάχοι αντιγράφουν! (Ωριγένης, Κατά Κέλσου 1, 37), πρβλ. και Δ. Τσινικόπουλος, Ο Κέλσος και ο (αν)αληθής του λόγος.

Βιβλικός Χριστιανισμός και ορθολογιστικός σκεπτικισμός (12)

11. Αμαρτία-ενοχή-τιμωρία

Άλλοι αρνητές πολέμιοι του Χριστιανισμού και μηδενιστές, στρέφονται κατά της χριστιανικής βιβλικής διδασκαλίας περί αμαρτίας του ανθρώπου, ενοχής, και τιμωρίας, υποστηρίζοντας ότι έτσι, ο άνθρωπος οδηγείται σε μαρασμό, αφού η θρησκεία (η χριστιανική), του δημιουργεί συνεχώς συμπλέγματα φοβίας, αμαρτίας, ενοχής, που για να επιτύχει μια μέλλουσα και αβέβαιη ζωή, δεν τον αφήνει να χαρεί την εδώ ζωή, την παρούσα, την χειροπιαστή, όπως αυτός τη θέλει...

Βιβλικός Χριστιανισμός και ορθολογιστικός σκεπτικισμός (11)

10. Είναι η Βίβλος βιβλίο ανήθικο και πορνογραφικό; 

Η Βίβλος στο σύνολό της, συνεχίζει λόγω της προσήλωσης των πιστών σ’αυτήν, να απασχολεί τους απίστους και τους σκεπτικιστές, οι οποίοι προσπαθούν να βρουν διάφορα ψεγάδια σ΄αυτήν και στους πρωταγωνιστές της. Επισημαίνουν χωρία και επεισόδια τα οποία θεωρούν ως ανήθικα – κρίνοντάς τα βέβαια με τα δικά τους κριτήρια ηθικής – και μερικά ως πορνογραφικά τάχα. Διότι περιέχουν επεισόδια ή γεγονότα που κατά την κρίση τους δεν θα έπρεπε να έχουν θέση σ΄ένα ‘άγιο θεόπνευστο βιβλίο’ όπως ισχυρίζονται οι συγγραφείς της Βίβλου ότι είναι, και οι πιστοί της αποδέχονται (βλ. Ρωμ. 1:2, Β΄ Τιμ. 3:15,16).

Βιβλικός Χριστιανισμός και ορθολογιστικός σκεπτικισμός (10)

9. Είναι η Βίβλος βιβλίο εθνικιστικό;

Ένα από τα εδάφια που συχνά παρανοούνται από τους αρνητές κριτικούς και δίνει την εντύπωση ότι η Παλιά Διαθήκη καλλιεργεί πνεύμα εθνικιστικό και μάλιστα πολεμικό, στρεφόμενο εναντίον της Ελλάδας (!) είναι το Ζαχαρίας 9:13 όπου διαβάζουμε: «Θα χρησιμοποιήσω τους άντρες του Ιούδα σαν τόξο μου, τους άντρες του Εφραΐμ για βέλη και τους άντρες της Σιών σαν ξίφος, που εγώ σαν ήρωας το υψώνω εναντίον του στρατού των Ελλήνων».