Copyright @ 1997, RBC Ministries, Grand
Rapids,MI 49555. Μετάφραση και αναπαραγωγή ύστερα από άδεια.
Μετάφραση: Αντρέας
Φούρναρης.
Το να είναι
κανείς σκεπτικιστής δεν είναι λάθος. Απεναντίας, εκείνοι που είναι υπερβολικά
εύπιστοι, μπορεί στο τέλος να το μετανιώνουν οικτρά. Οι άνθρωποι που δέχονται
τα πάντα χωρίς συζήτηση, καταλήγουν συνήθως να μέμφονται τον εαυτό
τους για το γεγονός ότι υπήρξαν τόσο επιπόλαιοι.
Δεν είναι
λάθος, λοιπόν, να είναι κάποιος σκεπτικιστής, όσον αφορά τη Βίβλο. Κανείς δεν
είναι υποχρεωμένος να τη δέχεται με κλειστά μάτια. Στο κάτω κάτω, εάν αυτή δεν
μπορεί να αντέξει στην καλόπιστη έρευνα, τότε δεν αξίζει τον κόπο να την
εμπιστευόμαστε. Ο Θεός που είπε: «Ελάτε
τώρα και ας διαδικαστούμε» (Ησαΐας α:18), είναι Αυτός, επίσης, που μας
προσκαλεί να χρησιμοποιήσουμε την καρδιά και το νου μας και να αποφασίσουμε εάν
η Αγία Γραφή είναι ή όχι ο εμπνευσμένος λόγος Του.
Με βάση αυτή
την πρόσκληση, ας προσεγγίσουμε το Θεό της Παλαιάς Διαθήκης. Ας παραδεχτούμε
ότι μας ενοχλεί η βία, η οργή και η εξαπάτηση, και όλα τα συναφή που συνδέονται
με το όνομά Του. Δεν χρειάζεται να προσποιηθούμε ότι δεν βλέπουμε τις πολλές
διαφορές ανάμεσα στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη. Για παράδειγμα, παρά το
γεγονός ότι ο Ιησούς είπε στους μαθητές Του ότι πρέπει να αγαπούν τους εχθρούς
τους και να ευεργετούν εκείνους που τους βλάπτουν, φαίνεται πως ο Θεός της
Παλαιάς Διαθήκης κάνει ακριβώς το αντίθετο.
Οι διαφορές
δείχνουν να είναι πραγματικές, είναι όμως έτσι; Ελπίζουμε πως αυτά
που θα διαβάσετε να βοηθήσουν, ώστε να απαντηθούν ορισμένα από τα ερωτήματα που
προβληματίζουν πάρα πολλούς ανθρώπους.
Μπορούν
άνθρωποι, που νοιάζονται για τον συνάνθρωπό τους, να πιστεύουν σ’ έναν τέτοιο
Θεό;
Ο σύγχρονος
αναγνώστης της Βίβλου ίσως να δυσκολεύεται να δεχτεί τους θρησκευτικούς
πολέμους της Παλαιάς Διαθήκης. Σύμφωνα με τους διεθνείς νόμους που διέπουν τον
πόλεμο, οι πολίτες και τα μη ενεργά μέλη των εμπόλεμων δυνάμεων, έχουν δικαίωμα
να προστατευτούν. Το Βασικό Άρθρο 3 της Συνθήκης της Γενεύης τού 1949,
λέει: «Τα πρόσωπα εκείνα που δεν λαμβάνουν ενεργό μέρος στις
εχθροπραξίες, καθώς επίσης και τα μέλη εκείνα των ενόπλων δυνάμεων που
κατέθεσαν τα όπλα τους, και ακόμη όσα έχουν τεθεί εκτός μάχης είτε από ασθένεια
είτε από τραυματισμό είτε γιατί είναι υπό περιορισμό είτε από οποιαδήποτε άλλη
αιτία, θα πρέπει, σε όλες τις περιπτώσεις, να αντιμετωπίζονται με ανθρωπιστικό
τρόπο».
Εντούτοις, ο
Θεός της Παλαιάς Διαθήκης, φαίνεται να μη ανταποκρίνεται στα κοινώς παραδεκτά
αυτά επίπεδα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Διατάζοντας τα στρατεύματα του Ισραήλ
να εξολοθρεύσουν, όχι μόνο τις αντίπαλες ένοπλες δυνάμεις, αλλά και τις
γυναίκες και τα παιδιά και τα ζώα τους ακόμη, δείχνει να μη σέβεται καθόλου
ορισμένους από τους πιο βασικούς κανόνες που διέπουν τον πόλεμο.
«Έτσι
λέγει ο Κύριος των δυνάμεων: Θα εκδικήσω όσα έκανε ο Αμαλήκ στον Ισραήλ, ότι
του αντιστάθηκε στον δρόμο όταν ανέβαιναν από την Αίγυπτο πήγαινε τώρα και
πάταξε τον Αμαλήκ, και εξολόθρευσε κάθε τι που έχει, και μη τους
λυπηθείς αλλά, θανάτωσε και άνδρα και γυναίκα, και παιδί και
βρέφος που θηλάζει, και βόδι και πρόβατο, και καμήλα και γαϊδούρι» (Α’
Σαμ.ιε:2-3).
