Η αχαλίνωτη γλώσσα, συχνά μας εκθέτει και ανακόπτει την
πνευματική μας πρόοδο.
ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΕΙΣ τις θορυβώδεις δημόσιες συζητήσεις, γιατί
υπάρχει κίνδυνος να σε περιπλέξουν στα πράγματα του κόσμου αυτού, έστω κι αν
έχεις αθώες κι αγνές διαθέσεις.
Η επιθυμία των μάταιων πραγμάτων, πολύ εύκολα και γρήγορα
λερώνει την ψυχή και την αλυσοδένει.
Πόσες φορές δεν θα ήθελα να μην είχα μιλήσει, να μην είχα
βρεθεί στην συντροφιά εκείνη!
Αλίμονο! Μας αρέσει τόσο πολύ να μιλάμε, ενώ σπάνια
σταματούμε χωρίς να θεωρήσουμε θιγόμενο το εγώ μας!
Με προθυμία μιλάμε πάνω σε πράγματα που μας αρέσουν, ενώ
ό,τι είναι αντίθετο στις επιθυμίες μας ούτε να το αναφέρουμε θέλουμε.
Αλίμονο! Πόσο γελιόμαστε! Η προσωρινή αυτή εξωτερική
ανακούφιση, εμποδίζει την ανακούφιση την εσωτερική που μόνο ο Θεός χαρίζει.
Είναι λοιπόν απαραίτητο να γρηγορούμε και να προσευχόμαστε,
ώστε ο καιρός να μην κυλά χωρίς σκοπό και καρπούς.
Θέλεις να μιλήσεις; Σου επιτρέπεται. Πες όμως πράγματα που
θα ωφελήσουν.
Όποιος αδιαφορεί για την πνευματική του πρόοδο, αφήνει
ελεύθερη τη γλώσσα του.
Σοβαρές όμως και ευσεβείς συζητήσεις πάνω σε θέματα και
ζητήματα πνευματικά, με πρόσωπα που έχουν σχέση με το Θεό και τις ίδιες
πνευματικές επιδιώξεις μ’ εμάς, βοηθούν πολύ στην πρόοδο προς την αγιότητα.
