Το 444 π.Χ. έφτασε ο Νεεμία
(πολιτικός) στην Ιερουσαλήμ. Ο Έσδρα (ιερέας) ήταν εκεί πριν 13 χρόνια.
Ήταν εξουσιοδοτημένος από το
βασιλιά της Περσίας να χτίσει τα τείχη.
Μετά από 3 μέρες ανεβαίνει στα
τείχη και διαπιστώνει την άθλια κατάσταση (Νεεμ.β:11-16).
Δίνει θάρρος στο λαό για να
ξεκινήσουν την ανοικοδόμηση (β:17,18).
Αναθέτει σε κάθε οικογένεια μια
ιδιαίτερη δουλειά (γ).
Το έργο ολοκληρώθηκε σε 52 μέρες,
γιατί ο λαός είχε καρδία εις το
εργάζεσθαι (δ:6).
Στην αρχή οι Σαμαρείτες τους
κορόιδευαν και προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να τους σταματήσουν (β:19, δ:1).
Οι Ιουδαίοι αναγκάζονται να
φυλάνε στα τείχη μέρα νύχτα (δ:9).
Ο Νεεμία χωρίζει τους άντρες σε
δύο ομάδες. Η μία εργαζόταν και η άλλη φύλασσε (δ:16).
Ξεκινάει αντίσταση κι από τους
ίδιους!! Μερικοί κουράστηκαν και απογοητεύτηκαν (ε:1-6).
Όμως, σε πείσμα του περίγελου,
παρά την ενεργή αντίδραση του εχθρού, παρά τις αποκαρδιωτικές προβλέψεις…
ΕΧΤΙΣΑΝ με προσευχή,
συνεργαζόμενοι και εμπιστευόμενοι το Θεό.
Πράξ.β:41 Εκείνοι λοιπόν μετά
χαράς δεχθέντες τον λόγον αυτού εβαπτίσθησαν, και προσετέθησαν εν εκείνη τη
ημέρα έως τρεις χιλιάδες ψυχαί.
Ήταν η ημέρα της Πεντηκοστής. Οι
μαθητές ενωμένοι, αγαπημένοι, και με την προσδοκία της υπόσσχεσης Του Κυρίου
μέσα τους, περίμεναν όλοι μαζί στην προσευχή την επαγγελία του Αγίου Πνεύματος.
Ο Κύριος, πιστός στις υποσχέσεις
του, και βλέποντας ένα λαό ενωμένο με μία καρδιά, ήρθε και βάπτισε με Πνεύμα
Άγιο.
Ο Πέτρος, γεμάτος με το Πνεύμα
του Θεού, καθώς κήρυττε το λόγο Του Κυρίου με παρρησία, αγγίχτηκαν τρεις
χιλιάδες άνθρωποι!
Ο Κύριος σώζει, κάνει τρομερή
αύξηση, και χτίζει την εκκλησία Του, όταν βλέπει αυτή την όμορφη σχέση, και
ομόνοια των αδερφών.
Ο μόνος τρόπος να ελκυστούν τα
πλήθη των χαμένων ψυχών στο ευαγγέλιο, είναι να επιτρέψουμε στο Άγιο Πνεύμα να
ενεργήσει.
Ο Νεεμία είναι τύπος αυτών που
υπηρετούν τον Κύριο. Έβλεπε σωρούς από σκόρπιες πέτρες, αλλά είχε την όραση ότι
θα φτιάξει με αυτές ένα τείχος που θα αποκαταστήσει την πόλη.
Τι ήταν αυτό που έκανε το
Νεεμία να ξεκινήσει να οικοδομάει το τείχος;
Ο Νεεμία ΕΒΛΕΠΕ, είχε ζωντανή
όραση!
Τι έβλεπε;
Έβλεπε ότι μπορούσε απ’ αυτούς
τους σωρούς, τις διαλυμένες πέτρες, να ανοικοδομήσει το τείχος, να φέρει
αποκατάσταση.
Το πρόβλημα ήταν αν θα έβρισκε
ανθρώπους που και εκείνοι θα ΕΒΛΕΠΑΝ, με την ίδια καρδιά, την ίδια όραση, την
ίδια πίστη.
Μεγάλο προνόμιο να υπάρχουν
άνθρωποι με τα ίδια ενδιαφέροντα, την ίδια όραση, και τον ίδιο σκοπό.
Το ομαδικό πνεύμα είναι η βάση
της εκκλησίας. Αν οι άνθρωποι είναι απομονωμένοι, διαλυμένοι και ασύνδετοι, η
εκκλησία παραμένει αδύναμη, και ανοχύρωτη.
Η όραση του Νεεμία ήταν να
εργαστεί κάθε οικογένεια για την ανοικοδόμηση του τείχους.
Μέσα από τα συντρίμμια και τα
χαλάσματα της ζωής μας, χτίζουμε την εκκλησία.
Όπως για το Νεεμία, έτσι και για
μας είναι ανάγκη να σηκωθούμε για να οικοδομήσουμε, και να χρησιμοποιήσουμε τα
χέρια μας προς το αγαθό.
Κάθε πιστός μπορεί να οικοδομεί
το τείχος.
Η εκκλησία είναι ο οίκος του
Θεού!
«αλλ' εάν βραδύνω, διά να εξεύρης πως πρέπει να πολιτεύησαι εν τω οίκω
του Θεού, όστις είναι η εκκλησία του Θεού του ζώντος, ο στύλος και το εδραίωμα
της αληθείας» (Α’ Τιμ.γ:15).
Εδώ μπαίνεις με σχέση αίματος. Γίνεσαι
παιδί του Θεού (Ιωάν.α:12). Αδελφός
του Χριστού (Εβρ.β:11, Ματθ.κη:10). Αποκτάς
κι άλλους αδελφούς. Γίνεσαι οικείος του Θεού (Εφες.β:19, Γαλ.ς:10).
Πως; Με το αίμα του Ιησού Χριστού
(Εφες.β:13,18).
Είδαμε στο τρίτο κεφάλαιο του
Νεεμία πόσο χρήσιμοι ήταν όλοι, και το τί εργασία έκανε ο καθένας.
Δεν υπάρχει κανένας άχρηστος μέσα
στο σώμα Του Χριστού.
Όλοι είναι χρήσιμοι, όλοι έχουν
τη θέση τους, όλοι μπορούν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους.
Όλοι λοιπόν συμμετείχαν με το
Νεεμία, εκτός από τους πρόκριτους των Θεκωιτών, οι οποίοι «δεν
υπέβαλον τον τράχηλον αυτών εις το έργον Του Κυρίου αυτών» (γ:5). Φαίνεται ότι πάντοτε υπάρχουν
αυτοί που «δεν το βλέπουν»!
Αν ο καθένας κάνει το μέρος του,
τότε κανείς δεν αναγκάζεται να σηκώνει περισσότερο φορτίο από τους άλλους.
Αυτό ήταν το μυστικό της πρώτης
εκκλησίας: Πλήρης συμμετοχή και ενότητα. Όλοι ήταν απασχολημένοι στο έργο.
Κανείς δεν αποκλειόταν λόγω κοινωνικής θέσης, ηλικίας, φύλου ή πείρας.
Στο τείχος, κάποιοι εργάζονταν
κατά οικογένειες, άλλοι κατά γεωγραφικές περιοχές, και άλλοι κατά ειδικότητα (γ:8-10).
Όλοι όμως έπαιρναν μέρος με
κάποιο τρόπο. Ακόμα και οι γυναίκες έχτιζαν (γ:12)!
Το πνεύμα της φιλαδέλφειας είναι
απαραίτητο στην οικοδόμηση του τείχους, της εκκλησίας.
Είναι προνόμιο και ευθύνη να
ανήκεις στο εργατικό δυναμικό, στην εκκλησία.
Ο κόσμος χωρίζεται σε χριστιανούς
και εθνικούς. Οι χριστιανοί χωρίζονται σε πνευματικούς και σαρκικούς.
Α΄Πέτρ.β:17 «…την αδελφότητα
αγαπάτε..».
Α’ πέτρ.α:22 «…προς φιλαδελφίαν ανυπόκριτον…».
Ρωμ.ιβ:15 «Χαίρετε μετά
χαιρόντων και κλαίετε μετά κλαιόντων».
Μη σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου,
τα δικά σου.
Δεν είσαι ο μόνος φορτωμένος της
ζωής. Αν βλέπεις ότι υστερείς, μη ψάχνεις δικαιολογίες. Δείξε γενναιότητα,
παραδέξου το και κάνε έστω μια μικρή αρχή.
Είχε δημιουργηθεί λοιπόν μια
συναρπαστική ομάδα πιστών, που όλα τα μέλη ήταν συνδεδεμένα μεταξύ τους αλλά
και με το έργο για την εκπλήρωση της όρασης.
Ο σατανάς όμως εξοργίζεται στην
ενότητα, την οργάνωση, και την πρόοδο.
Στο κεφ.δ, βλέπουμε το Σαναβαλλάτ,
ο οποίος εξοργιζόταν καθώς έβλεπε αυτή την ενότητα και το ζήλο να εργάζονται
στο έργο της οικοδομής.
Όταν το τείχος είχε οικοδομηθεί περίπου
μέχρι τη μέση, η οργή του Σατανά μετατράπηκε σε επίθεση (δ:6-7).
Δεν άντεχε στην ιδέα ενός αμυντικού τείχους, γύρω
από την πόλη, που ως τότε ήταν κάτω από τον έλεγχο του.
Όμως ο Νεεμία στηρίχτηκε στην
προσευχή, σαν τη μεγαλύτερη δύναμη (δ:9).
Ήξερε τη δύναμη της προσευχής, γνώριζε τι κάνει η προσευχή. Δεν προχωρούσε με
τη δύναμη του. Κάλεσε το λαό σε προσευχή, και εκείνοι ανταποκρίθηκαν!
Δεν τους τραβούσε με το ζόρι, δεν
τους παρακαλούσε συνεχώς να πάνε για προσευχή, κάλεσε και ανταποκρίθηκαν,
έστησαν όπως λέει αμέσως φυλακές. Δεν κάθισαν να λένε μεταξύ τους, τι λέει ο
Νεεμία; Και ποιος είναι αυτός που θα μας πει τι να κάνουμε…
Ήξεραν ότι έπρεπε να είναι
ενωμένοι όχι μόνο στο χτίσιμο, αλλά και στην προσευχή για να υπερνικήσουν.
Πρέπει η εκκλησία Του Χριστού να
έχει προσευχή. Εκκλησία χωρίς προσευχή, δεν είναι εκκλησία, πρέπει ο λαός Του
Θεού να το καταλάβει αυτό, και να επιστρέψει πίσω στα γόνατα.
Ταυτόχρονα με τις απειλές του
Σαναβαλλάτ, ο Σατανάς έκανε κάποιους να αποθαρρυνθούν από τον όγκο της δουλειάς
που θα χρειαζόταν για να οικοδομηθεί το τείχος (δ:10).
Επίσης, έκανε ώστε κάποιοι
Ιουδαίοι που κατοικούσαν έξω από την πόλη να έρθουν δέκα φορές, και να φέρουν
αρνητικές αναφορές, σχετικά με τα σχέδια του Σαναβαλάτ, εναντίον τους (δ:11-12).
Ο Νεεμία όμως έβαλε τους ανθρώπους σε στρατηγικές θέσεις
για οικοδόμηση, και για προσευχή μαζί (δ:17).
Έτσι και εμείς πρέπει να
στεκόμαστε στα κενά του τείχους, και να
εμποδίζουμε τον εχθρό, ώστε να μην έρχεται να σταματάει το έργο μας.
Η τελευταία επίθεση του
Σαναβαλλάτ ήταν μια προσπάθεια να επιτεθεί στον ίδιο τον αρχηγό.
Ο Νεεμία ήταν αγνός και ταπεινός,
αλλά ο Σατανάς μισεί την ακεραιότητα και την υπευθυνότητα.
Τότε στέλνει ένα γράμμα στο
Νεεμία, όπου αμφισβητούσε τα κίνητρά του γι’ αυτό που έκανε (ς:3-7).
«...διά
τούτο συ οικοδομείς το τείχος, διά να γείνης βασιλεύς αυτών..» (ς:6).
Είναι τόσοι πολλοί αυτοί που
θέλουν να πουν τα ίδια για σένα, όταν βλέπουν το ζήλο σου, την αγάπη και την
εύνοια Του Θεού, το χρίσμα Του στη ζωή σου!!!
«Συ οικοδομείς.... για να
περάσεις αυτά που θέλεις, γιατί έχεις βολευτεί......».
Ξέρεις πόσοι Σαναβαλλάτ υπάρχουν
οι οποίοι θέλουν να σε αμφισβητήσουν, και να σε κάνουν να στραφείς πίσω, ώστε
να σταματήσεις να οικοδομείς;
Ο Νεεμία όμως απάντησε με
απλότητα: «Έργον μέγα κάμνω και δεν
δύναμαι να καταβώ· διά τι να παύση το έργον, όταν εγώ αφήσας αυτό καταβώ προς
εσάς;» (ς:3).
Δεν μπορώ να κατεβώ.
Ένας αρχηγός δεν πρέπει ποτέ να
αποσπά την προσοχή του από το έργο, για να ασχοληθεί με κάποιον «Σαναβαλλάτ».
Το έργο Του Κυρίου όπως και να
έχει θα συνεχιστεί και θα πετύχει, είτε είμαστε εγώ και εσύ μαζί, είτε δεν είμαστε....
Μην αφήνουμε λοιπόν ποτέ τον
εχθρό να μας παρασύρει να σταματήσουμε την οικοδόμηση του τείχους!
