«Αλλά
ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα
πάντα θέλουσι σας προστεθή» (Ματθ.ς:33).
«πλην ενός
είναι χρεία· η Μαρία όμως εξέλεξε την αγαθήν μερίδα, ήτις δεν θέλει
αφαιρεθή απ' αυτής» (Λουκ.ι:42).
«τότε
είπεν· Ιδού, έρχομαι διά να κάμω, ω Θεέ, το θέλημά σου. Αναιρεί το πρώτον, διά
να συστήση το δεύτερον» (Εβρ.ι:9).
Η καθημερινότητα μπορεί να γίνει μέριμνα και
αγκάθια ώστε να συμπνήξει τον λόγο μέσα στην καρδιά.
«και αι
μέριμναι του αιώνος τούτου και η απάτη του πλούτου και αι επιθυμίαι των άλλων
πραγμάτων εισερχόμεναι συμπνίγουσι τον λόγον, και γίνεται άκαρπος» (Μάρκ.δ:19).
«Διά
τούτο σας λέγω, μη μεριμνάτε περί της ζωής σας τι να φάγητε και τι να πίητε,
μηδέ περί του σώματός σας τι να ενδυθήτε· δεν είναι η ζωή τιμιώτερον της τροφής
και το σώμα του ενδύματος;» (Ματθ.ς:25).
Εγκράτεια
από σαρκικές σκέψεις γιατί υπάρχουν σπουδαιότερα πράγματα που πρέπει να μας
απασχολούν.
Όταν
η καρδιά γεμίσει με κοσμικές μέριμνες, τα πράγματα του Θεού απωθούνται,
μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα.
Έχουμε
τον πιο σίγουρο, εύκολο και ασφαλή τρόπο να έχουμε τις ανάγκες μας, ΖΗΤΩΝΤΑΣ
ΠΡΩΤΑ ΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ.
Το
καθήκον
μας είναι να ζητάμε, να επιθυμούμε, να επιδιώκουμε και να σκοπεύουμε τα άνω.
Το
αντικείμενο
αυτής της αναζήτησης είναι η Βασιλεία των Ουρανών και ότι έχει να κάνει μ’
αυτήν.
Η
σειρά
είναι: ΠΡΩΤΑ! Αν έχεις να κάνεις διάφορα πράγματα.
Η
υπόσχεση:
θα σου προστεθούν οι ανάγκες σου.
Β’
Χρον.α:11-12 Και είπεν ο Θεός προς
τον Σολομώντα, Επειδή συνέλαβες τούτο εν τη καρδία σου, και δεν εζήτησας
πλούτη, αγαθά και δόξαν ουδέ την ζωήν των μισούντων σε, ουδέ πολυζωΐαν
εζήτησας, αλλ' εζήτησας εις σεαυτόν σοφίαν και σύνεσιν, διά να κρίνης τον λαόν
μου, επί τον οποίον σε έκαμα βασιλέα· η σοφία και η σύνεσις δίδεται εις σέ· και
πλούτον και αγαθά και δόξαν θέλω δώσει εις σε, ως δεν έγεινεν εις τους βασιλείς
τους προ σου, ουδέ εις τους μετά σε θέλουσι γείνει τοιαύτα.
Για να ευλογηθούμε (υλικά) σ’ αυτό τον κόσμο,
πρέπει να είμαστε προσκολλημένοι στον άλλο κόσμο.
Κολ.γ:2 «τα άνω φρονείτε, μη τα επί της γης»
Έχοντας περιγράψει προηγούμενα τα προνόμιά
μας με το Χριστό και την απελευθέρωση από τον τελετουργικό νόμο, έρχεται να μας
πει ότι αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούμε να ζούμε όπως θέλουμε.
Αντίθετα, πρέπει να πλησιάζουμε περισσότερο
το Θεό, σ’ όλες τις πτυχές της ζωής μας.
Αυτό μπορεί να γίνει ξεκολλώντας τις καρδιές
μας απ’ αυτό τον κόσμο και τοποθετώντας τις στον ουρανό.
Είναι θαυμαστό προνόμιο να έχεις αναστηθεί
μαζί με το Χριστό (Ρωμ.ς:5, Εφες.β:6, Κολ.β:12, Κολ.γ:1).
Πρέπει να ζητάμε όσα είναι ΑΝΩ, όχι αυτά που
είναι εδώ ΚΑΤΩ.
Ο ουρανός να γίνει ο στόχος μας και ο σκοπός
μας.
Να επιδιώκουμε δια πίστεως ν’ ασχολούμαστε με
πράγματα που έχουν να κάνουν με την αιωνιότητα.
Για να μπορέσεις να ζητάς τα ΑΝΩ, πρέπει να
φρονείς τα ΑΝΩ. Να τα αγαπάς, να τα επιθυμείς.
Ψαλμ.κζ:4
Εν εζήτησα παρά του Κυρίου, τούτο θέλω
εκζητεί· το να κατοικώ εν τω οίκω του Κυρίου πάσας τας ημέρας της ζωής μου, να
θεωρώ το κάλλος του Κυρίου και να επισκέπτωμαι τον ναόν αυτού.
Ρωμ.η:6
Επειδή το φρόνημα της σαρκός είναι θάνατος,
το δε φρόνημα του πνεύματος ζωή και ειρήνη·
Εβρ.ια:14
Διότι οι λέγοντες τοιαύτα δεικνύουσιν ότι
ζητούσι πατρίδα.
«διότι
η σωματική γυμνασία είναι προς ολίγον ωφέλιμος αλλ' η ευσέβεια είναι προς πάντα
ωφέλιμος, έχουσα επαγγελίαν της παρούσης ζωής και της μελλούσης» (Α΄Τιμ.δ:8).
Γυμναστήριο: Πρέπει να πάω! Είναι sick!
Ειδική στολή! Με αναζωογονεί! Με κρατά σε φόρμα!
Οι άνθρωποι, συνήθως ταυτίζουμε το σωστό με
το δικό μας θέλημα και συμφέρον, γι’ αυτό όχι σπάνια φτάνουμε στο δυσάρεστο
σημείο να ακολουθούμε οδό «ήτις φαίνεται ορθή εις τον άνθρωπον, αλλά τα
τέλη αυτής είναι οδοί θανάτου» (Παρ.ις:25).
Πώς θα αποφύγουμε τέτοιες κακοτοπιές και
θλιβερές συνέπειες; Πού θα βρούμε αυτό το δρόμο της αγάπης, το δρόμο του Θεού;
Ο Ψαλμωδός ερωτά για λογαριασμό μας και με θεία σοφία απαντά: «Τίνι
τρόπω θέλει καθαρίζει ο νέος την οδόν αυτού; φυλάττων τους λόγους σου»
(Ψαλμ. ριθ:9). Το ίδιο πράγμα θα
γράψει ο Δαβίδ από την πνευματική του πείρα: «Του Θεού, η οδός αυτού είναι
άμωμος, ο λόγος του Κυρίου είναι δεδοκιμασμένος» (Ψαλμ.ιη:30).
Η οδός του Κυρίου, συνεπώς, ταυτίζεται με το
λόγο και το Νόμο Του, κι αυτό το λόγο και Νόμο τον έχουμε σήμερα στις σελίδες
της Αγίας Γραφής.
Τούτη η οδός είναι η οδός της ζωής που «εις τον συνετόν είναι προς τα άνω» (Παρ.ιε:24). Πόσο ταιριάζει τούτη η
διαπίστωση με την αποστολική προτροπή, «τα
άνω ζητείτε, όπου είναι ο Χριστός καθήμενος εν δεξιά του Θεού, τα άνω φρονείτε,
μη τα επί της γης» (Κολ.γ:1-2). Ώστε αν θέλουμε τα άνω, λοιπόν, δεν έχουμε
παρά να στρεφόμαστε στο λόγο και Νόμο του Θεού, από όπου τρέφεται η ψυχή μας
και οδηγούνται τα βήματά μας.
Ποιο
λοιπόν είναι το φρόνημά μας; Το διακρίνουμε εύκολα από τον τρόπο που ζούμε: Αν
εκτελούμε τις επιθυμίες της σάρκας, το φρόνημά μας είναι σαρκικό. Αν ζούμε
σύμφωνα με τις εντολές του Θεού, το φρόνημά μας είναι του Πνεύματος.
Το
δύσκολο δεν είναι να διακρίνουμε τα διαφορετικά φρονήματα. Το δύσκολο
--ακατόρθωτο θα λέγαμε-- είναι να κάνουμε τα αντίθετα αυτά φρονήματα να
συνυπάρχουν, κάτι που δυστυχώς πολλοί επιχειρούν προς ζημία τους.
Δεν
είναι δυνατόν η καρδιά μας να λαχταράει τα πράγματα αυτού του κόσμου,
συστήματος εχθρικού και αντίθετου με το Θεό, και ταυτόχρονα να θέλουμε να
είμαστε «ελεύθεροι» και «νικητές».
Το
ζήτημα της αμαρτίας είναι υπόθεση φρονήματος. Δεν μπορείς να αντιμετωπίζεις τον
εχθρό κάνοντας «γλυκά μάτια» στις προσφορές του. Δεν μπορείς να ελευθερωθείς
από την δουλεία της Αιγύπτου έχοντας στην καρδιά σου «τα σκόρδα και τα
κρεμμύδια» της. Δεν μπορείς να πολεμάς κάποιον που κατά βάθος συμπαθείς και θα
προτιμούσες να βρίσκεσαι κοντά του.
Απευθυνόμενος
στα πνευματικά του παιδιά ο Παύλος τους προκαλεί: «Εάν συνανέστητε μετά του Χριστού, τα άνω ζητείτε, όπου είναι ο Χριστός
καθήμενος εν δεξιά του Θεού, τα άνω φρονείτε, μη τα επί της γής, Διότι
απεθάνετε, και η ζωή σας είναι κεκρυμμένη μετά του Χριστού εν τω Θεώ^ όταν ο
Χριστός, η ζωή ημών, φανερωθή, τότε και σεις μετ' αυτού θέλετε φανερωθή εν δόξη»
(Κολ.γ:1-4).
«Απεθάνετε», τους λέει, «και η ζωή σας είναι κεκρυμμένη μετά του
Χριστού εν τω Θεώ». Η αλήθεια όμως είναι πως, παρ' όσα συνήθως λέγονται,
όχι μόνο δεν είμαστε «νεκροί» ακόμη, αλλά μάλλον είμαστε «ολοζώντανοι»!.. Η
πίστη μας είναι περισσότερο εγκεφαλική και λιγότερο πρακτική. Τα μάτια μας και
τα όνειρά μας δύσκολα ξεφεύγουν από τον γήινο ορίζοντα. Μας έλκουν ακόμη «η επιθυμία της σαρκός, και η επιθυμία των
οφθαλμών, και η αλαζονεία του βίου» (Α'
Ιωάν.β:16).
Οι
σύγχρονοι πλάνοι προσπαθούν να πάρουν με το μέρος τους αφελείς χριστιανούς οι
οποίοι λαχταρούν και ζητούν τα ΚΑΤΩ και τα ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ.
