Ιωάν.η:12 Πάλιν λοιπόν ο Ιησούς ελάλησε προς αυτούς
λέγων· Εγώ είμαι το φως του κόσμου· όστις ακολουθεί εμέ δεν θέλει περιπατήσει
εις το σκότος, αλλά θέλει έχει το φως της ζωής.
ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ τα λόγια, με τα όποια ο Κύριος μας καλεί να
μιμηθούμε τη ζωή Του και ν’ ακολουθήσουμε το παράδειγμά Του, αν ποθούμε
πραγματικά το φως το αληθινό και θέλουμε να λυτρωθούμε από την ψυχική τύφλωση
και το πνευματικό σκοτάδι.
Η πρώτη λοιπόν φροντίδα της ζωής μας ας είναι η επιμελής
μελέτη και σπουδή, της ζωής του Κυρίου Ιησού.
Η διδασκαλία του Ιησού είναι ανώτερη απ’ όλες τις άλλες
διδασκαλίες και χαρίζει πλούσια αγαθά σ’ αυτούς που την ακολουθούν
περιφρονώντας τον κόσμο.
Αυτός λοιπόν που θα μπορέσει να εισχωρήσει μέσα στο βαθύ της
νόημα, θα φωτιστεί από το «φως το αληθινόν» και θα βρει τον «άρτον της ζωής»
(Ιωάν.ς:35).
Πολλοί είναι εκείνοι που ενώ συχνά ακούν το κήρυγμα του
Ευαγγελίου, ελάχιστα συγκινούνται και επηρεάζονται από αυτό, γιατί τους λείπει
το φωτισμένο πνεύμα.
Ένας και μόνο τρόπος υπάρχει γι’ αυτόν που θέλει να
καταλάβει απόλυτα και να χαρεί την ομορφιά της διδασκαλίας του Ιησού: Η μίμηση
της άγιας ζωής Του.
Τι θα σε ωφελήσουν οι βαθυστόχαστες σκέψεις και συζητήσεις
για διάφορα θεολογικά θέματα, αν δεν υπάρχει μέσα σου πνεύμα ταπεινοφροσύνης,
με το όποιο γίνεσαι ευάρεστος εις Αυτόν;
Εκείνο που κάνει τον άνθρωπο ευάρεστο στον Θεό, πραγματικά
άγιο και δίκαιο, δεν είναι τα μεγάλα λόγια, είναι η ζωή της αρετής.
Ας νοιώθω λοιπόν, βαθιά μέσα στην καρδιά μου την κατάνυξη
κι’ ας μη μπορώ να δώσω τον επιστημονικό της ορισμό.
Τι θα με ωφελούσε, αν είχα μια ψυχρή και άψυχη γνώση της
Γραφής ή αν γνώριζα όλες τις φιλοσοφικές θεωρίες, ενώ θα μου έλειπε η αγάπη
και η χάρη του Θεού;
Μακριά από την αγάπη του Θεού, όλα τα κοσμικά αγαθά είναι
μάταια και επιβλαβή.
Χωρίς την αγάπη του Θεού, χωρίς την αφιέρωση στην υπηρεσία
Εκείνου, όλα είναι, «ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης» (Εκκλ.α:2).
Περιφρονώντας λοιπόν τον κόσμο και τα «του κόσμου» ας
προσπαθούμε να φθάσουμε και να κερδίσουμε τη βασιλεία του Θεού. Αυτό είναι η
πιο μεγάλη σοφία. Όλα τα άλλα είναι μάταια.
Μάταιο είναι να επιδιώκουμε με λαχτάρα τον πλούτο, που τόσο
εύκολα μπορεί να εξανεμιστεί.
Μάταιο να επιζητούμε τιμές και θέσεις διακεκριμένες.
Μάταιο να υποχωρούμε στις σαρκικές επιθυμίες που καταλήγουν στη
ντροπή και στη δίκαιη τιμωρία.
Μάταιο να θέλουμε να ζήσουμε μια μακροχρόνια ζωή, μακριά από
το άγιο θέλημα του Θεού.
Μάταιο να μας απασχολεί συνεχώς η παρούσα ζωή, και ν’ αδιαφορούμε
για τη μέλλουσα.
Μάταιο ν’ αγαπούμε τις σκιές που γρήγορα περνούν κι εξαφανίζονται
και ν’ αφήνουμε παράμερα την ατέλειωτη, την αληθινή και μόνιμη χαρά.
Μη ξεχνάς ποτέ τα σοφά αυτά λόγια: Εκκλ.α:8 Πάντα τα πράγματα
είναι εν κόπω· δεν δύναται άνθρωπος να εκφράση τούτο· ο οφθαλμός δεν χορταίνει
βλέπων, και το ωτίον δεν γεμίζει ακούον.
Απομάκρυνε λοιπόν την καρδιά σου από την αγάπη για τα
κοσμικά, πρόσκαιρα κι απατηλά «αγαθά». Όλη σου η αγάπη ας είναι δοσμένη στα
αόρατα, στα αιώνια και μόνιμα, γιατί αυτοί που υποχωρούν στις αμαρτωλές τους επιθυμίες
βλάπτουν τη συνείδησή τους και χάνουν τη χάρη του Θεού.
