Πρόσεξε σε ποιόν θα εμπιστευθείς την πορεία της ψυχής σου
και απέφευγε την μεγάλη οικειότητα με τους ανθρώπους του κόσμου.
Εκκλ.ζ:21 Προσέτι, μη δώσης την προσοχήν σου εις
πάντας τους λόγους όσοι λέγονται· μήποτε ακούσης τον δούλον σου καταρώμενόν σε·
Δεν είναι συνετό ν’ ανοίγεις την καρδιά σου σ’ όποιον νάναι.
Άνθρωποι που έγιναν σοφοί από τον φόβο του Θεού, είναι οι μόνοι κατάλληλοι να
δεχθούν τις εξομολογήσεις σου.
Με κοσμικούς νέους δεν χρειάζονται πολλές σχέσεις.
Οι κολακείες σου προς τους πλούσιους δεν θα σε ωφελήσουν,
ούτε η συναναστροφή σου με πρόσωπα σπουδαία και υψηλά.
Συντροφιά σου ας είναι οι ταπεινοί, απλοί, ευσεβείς και
ενάρετοι άνθρωποι, με τους οποίους να συζητάς θέματα ωφέλιμα.
Μία μόνο οικειότητα σου είναι χρήσιμη κι απαραίτητη. Η
οικειότητα με τον Θεό. Ανάμεσα στους ανθρώπους, καλύτερα να είσαι άγνωστος.
Όλους βέβαια πρέπει να τους αγαπούμε. Δεν είναι όμως ωφέλιμη
η οικειότητα με όλους.
Πόσες φορές δεν χάνουμε την καλή ιδέα που είχαμε για κάποιο
πρόσωπο, όταν έλθουμε σ’ επαφή μαζί του;
Προσπαθούμε πολλές φορές να γίνουμε ευάρεστοι στους άλλους
με την πολλή οικειότητα, και συχνά επιτυγχάνουμε το αντίθετο. Τους δίνουμε την
ευκαιρία να δουν τα ελαττώματά μας και να δυσαρεστηθούν.
