Η δικαιοσύνη

Η δικαιοσύνη έχει να κάνει με μια βαθιά αίσθηση ευθύνης που έχουμε σαν άνθρωποι πάνω σ’ αυτή τη γη. Είναι ακριβώς το αντίθετο της συμπεριφοράς του Κάιν, όταν ρώτησε το Θεό: «μή φύλαξ τού αδελφού μου είμαι εγώ»; (Γέν.δ:9). Ο Κάιν προσπάθησε να δικαιολογηθεί για το φόνο που έκανε και αρνήθηκε την ευθύνη που έπρεπε να έχει προς τους άλλους.

Η δικαιοσύνη αγγίζει κάθε πτυχή της ζωής μας. Είναι ένας υψηλός κι ευγενικός τρόπος ζωής, που αξίζει ν’ ακολουθήσουμε. Σαν γενική έννοια, θα λέγαμε ότι σημαίνει «αυτό που είναι ή που θα έπρεπε να είναι σωστό». Δεν σημαίνει κάνω ότι βολεύει, αλλά ότι είναι δίκαιο και σωστό.

ΕΥΘΥΤΗΤΑ

Η εντιμότητα και η ίση μεταχείριση απ’ την πλευρά του Θεού, είναι αναμφισβήτητη. Το γεγονός αυτό είναι αναγκαίο, πριν μπορέσουμε να ελπίσουμε για δικαιοσύνη απ’ τη μεριά των ανθρώπων. Σαν δημιουργός του σύμπαντος, ο Θεός έδωσε τους κανόνες ή τους νόμους με τους οποίους θα μπορέσουμε να ζήσουμε. Σ’ όλα τα παιχνίδια και σ’ όλα τα αθλήματα υπάρχουν κανόνες που διέπουν κάθε σημείο του αγώνα ή του παιχνιδιού. Παράβαση αυτών των κανόνων επιφέρει τιμωρία. Οι κανόνες εφαρμόζονται το ίδιο στους αρχάριους και στους προχωρημένους. Δεν πρέπει να υπάρχει διάκριση.

Κανόνες που μπορούμε να εμπιστευτούμε.

Ο λόγος του Θεού περιέχει τους νόμους που πρέπει να διέπουν τη ζωή μας. Πριν ξεκινήσουμε ένα παιχνίδι, είναι σωστό να εξοικειωθούμε με τους κανόνες του παιχνιδιού. Κάποιοι θέλουν ν’ αλλάζουν τους κανόνες καθώς το παιχνίδι εξελίσσεται και συνήθως αυτό γίνεται προς το συμφέρον τους. Οι κανόνες όμως, έχουν σαν στόχο να προστατεύουν και τα δύο μέρη.

Κάποιοι θέλουν ν’ αλλάζουν τους κανόνες του Θεού, όταν αρχίζουν να άπτονται περιοχές της ζωής τους που έχουν πρόβλημα, αλλά δεν είναι σωστό.

Οι Χριστιανοί πρέπει να εμπιστεύονται πάντοτε το λόγο του Θεού κι όχι αυτό που φαίνεται λογικό σε μια μεμονωμένη κατάσταση πραγμάτων.

Όπως δεν μπορούμε να διαφωνήσουμε με την πυξίδα, έτσι δεν πρέπει να αμφισβητούμε το γραπτό λόγο του Θεού.

«Σπούδασον νά παραστήσης σεαυτόν δόκιμον εις τόν Θεόν, εργάτην ανεπαίσχυντον, ορθοτομούντα τόν λόγον τής αληθείας» (Β’ Τιμ.β:15).

Η επιδοκιμασία του Θεού, πρέπει να είναι το ανώτατο βραβείο της ζωής μας. Όλοι όσοι ζητάνε σοφία και γνώση, θα έπρεπε να το κάνουν με θερμή επιθυμία να ευαρεστήσουν τον Θεό. Τι ωφελεί να γνωρίζεις την αλήθεια, αν δεν τη χρησιμοποιείς ανάλογα της χάρης του Θεού;

Κανόνες ζωής.

Η Βίβλος είναι οι επίσημες οδηγίες για τη ζωή μας. Ωστόσο, τα υψηλά στάνταρ που βάζει, μπορούν να επιτευχθούν μόνο με το Πνεύμα του Θεού που κατοικεί μέσα μας καθώς οδηγεί το νου και την καρδιά μας.

«Λοιπόν πάντα όσα άν θέλητε νά κάμνωσιν εις εσάς οι άνθρωποι, ούτω καί σείς κάμνετε εις αυτούς· διότι ούτος είναι ο νόμος καί οι προφήται» (Ματθ.ζ:12).

Αυτό το εδάφιο έχει χαρακτηριστεί πολλές φορές σαν ο χρυσός κανόνας. Ξέρουμε πως θέλουμε να μας φέρονται οι άλλοι κι αυτό πρέπει να οδηγεί τη δική μας συμπεριφορά. Ο τρόπος μας ποτέ δεν πρέπει να είναι αντίδραση στο πως μας φέρθηκε ο άλλος. Γενικά, δεν έχουμε πρόβλημα να φερόμαστε όμορφά σ’ αυτούς που μας προσέχουν και μας φέρονται ευγενικά. Η δυσκολία βρίσκεται στις σχέσεις μας μ’ αυτούς που πιστεύουμε ότι μας φέρθηκαν άδικα ή με αγένεια. Πάντως, η προκατάληψη και η προσωποληψία δεν είναι γραφικές.

«Ηκούσατε ότι ερρέθη, θέλεις αγαπά τόν πλησίον σου καί μίσει τόν εχθρόν σου. Εγώ όμως σάς λέγω,  Αγαπάτε τούς εχθρούς σας, ευλογείτε εκείνους, οίτινες σάς καταρώνται, ευεργετείτε εκείνους, οίτινες σάς μισούσι, καί προσεύχεσθε υπέρ εκείνων, οίτινες σάς βλάπτουσι καί σάς κατατρέχουσι, διά νά γείνητε υιοί τού Πατρός σας τού εν τοίς ουρανοίς, διότι αυτός ανατέλλει τόν ήλιον αυτού επί πονηρούς καί αγαθούς καί βρέχει επί δικαίους καί αδίκους. Διότι εάν αγαπήσητε τούς αγαπώντάς σας, ποίον μισθόν έχετε; καί οι τελώναι δέν κάμνουσι τό αυτό»; (Ματθ.ε:43-46).

Πολλοί άνθρωποι σήμερα αρνούνται να δεσμεύσουν τη ζωή τους σε οτιδήποτε. Θέλουν όλα όσα η ζωή μπορεί να τους προσφέρει, χωρίς αυτοί να συνεισφέρουν κάτι. Γι’ αυτούς δεν υπάρχει τίποτα απόλυτο, όλα είναι σχετικά. Όμως, ένας τέτοιος τρόπος σκέψης και ζωής αντίκειται στη διδασκαλία της Γραφής. Υπάρχουν κάποιοι στερεοί, ανεξίτηλοι κανόνες που αποδίδουν πολλά οφέλη σ’ όσους τους υπακούουν. Όταν εμπιστευόμαστε τον αιώνιο προορισμό μας στο γεγονός ότι αυτοί οι κανόνες είναι αμετάκλητοι, δεσμευόμαστε με τους βασικότερους νόμους του Θεού.

Οι νόμοι που έχουν να κάνουν με τη σχέση μας προς το Θεό ποτέ δεν αναστέλλονται.

«Ο δέ  Ιησούς απεκρίθη πρός αυτόν ότι πρώτη πασών τών εντολών είναι·  Άκουε  Ισραήλ, Κύριος ο Θεός ημών είναι είς Κύριος· καί θέλεις αγαπά Κύριον τόν Θεόν σου εξ όλης τής καρδίας σου, καί εξ όλης τής ψυχής σου, καί εξ όλης τής διανοίας σου, καί εξ όλης τής δυνάμεώς σου· αύτη είναι η πρώτη εντολή. Καί δευτέρα ομοία, αύτη· Θέλεις αγαπά τόν πλησίον σου ως σεαυτόν. Μεγαλητέρα τούτων άλλη εντολή δέν είναι» (Μάρκ.ιβ:29-31).

Κάποιος Γραμματέας ρώτησε τον Ιησού ποια εντολή είναι πιο σημαντική. Φαίνεται ότι το να γνωρίζεις αυτή την απάντηση σε φέρνει κοντά στη Βασιλεία των ουρανών. Η υπακοή της όμως σε βάζει μέσα στη Βασιλεία. Πως όμως μπορεί να ξέρει κάποιος ότι έχει παραχωρηθεί σ’ αυτή την τόσο σημαντική εντολή;

Ο Ιωάννης επεξήγησε αυτό τον τόσο βασικό κανόνα του Θεού όταν έγραφε: «Μή αγαπάτε τόν κόσμον μηδέ τά εν τώ κόσμω.  Εάν τις αγαπά τόν κόσμον, η αγάπη τού Πατρός δέν είναι εν αυτώ· διότι πάν τό εν τώ κόσμω, η επιθυμία τής σαρκός καί η επιθυμία τών οφθαλμών καί η αλαζονεία τού βίου δέν είναι εκ τού Πατρός, αλλ' είναι εκ τού κόσμου. Καί ο κόσμος παρέρχεται καί η επιθυμία αυτού· όστις όμως πράττει τό θέλημα τού Θεού μένει εις τόν αιώνα» (Α΄Ιωάν.β:15-17).