ΕΡΩΤΗΣΗ 4
Η Παλαιά Διαθήκη,
δεν σκιαγραφεί έναν πρωτόγονο Θεό, του οποίου η βιαιότητα είναι ασυμβίβαστη με
τη διδασκαλία της Καινής Διαθήκης;
Ας δούμε ένα
παράδειγμα: Όταν ο Θεός του Ισραήλ αφαίρεσε τη ζωή ενός ανθρώπου με
το όνομα Αχάν, έκανε κάτι το οποίο πολλοί σήμερα θα θεωρούσαν
ασυμβίβαστο με το Θεό της Εκκλησίας.
Ξαφνικός
θάνατος στη Γη της Επαγγελίας
Άμεση κρίση
χτύπησε τον Αχάν, μόλις ο λαός Ισραήλ πάτησε το πόδι του στη Γη της Επαγγελίας.
Ύστερα από περιπλάνηση 40 ολόκληρων χρόνων μέσα στην έρημο, ο λαός του Θεού
έφτανε στη γη που έρεε μέλι και γάλα.
Ήταν μετά
την κατάκτηση της Ιεριχούς, της πρώτης περιτειχισμένης πόλης που συνάντησε ο
λαός Ισραήλ, που παρέβηκε ο Αχάν τις εντολές του Θεού. Πήρε τα απαγορευμένα
λάφυρα από την Ιεριχώ και τα έκρυψε στη σκηνή του. Η Παλαιά Διαθήκη αναφέρει
ότι ο Θεός δυσαρεστήθηκε τόσο πολύ, ώστε άφησε 36 Ισραηλίτες στρατιώτες να
σκοτωθούν σε επίθεση που διενήργησαν σε κάποια γειτονική πόλη. Ο Θεός εξέθεσε
τον Αχάν και διέταξε να λιθοβοληθούν μέχρι θανάτου, όχι μόνον αυτός και η
οικογένειά του, αλλά και όλα του τα ζώα (Ι.Ναυή ζ).
Οι αναγνώστες του
21ου αιώνα, ίσως να έβλεπαν, σε αυτό το περιστατικό, το είδος
εκείνο του Θεού, που προκαλεί τον φόβο και ο οποίος είναι κατά πολύ κατώτερος
από το Θεό της αγάπης, όπως μας Τον παρουσιάζει η Καινή Διαθήκη. Αλλά, ας
είμαστε προσεκτικοί, μήπως και βγάλουμε βεβιασμένα συμπεράσματα. Αν το
καλοσκεφτούμε, ο θάνατος του Αχάν και της οικογένειάς του, έχει ένα σημαντικό
αντίστοιχο στην πρώιμη ζωή της Εκκλησίας.
Ξαφνικός
θάνατος στην Εκκλησία
Η γέννηση της
Εκκλησίας την ημέρα της Πεντηκοστής, περιγράφεται στο δεύτερο
κεφάλαιο του βιβλίου των Πράξεων των αποστόλων. Όχι πολύ αργότερα, διαβάζουμε
για το τραγικό τέλος ενός άντρα, του Ανανία και της γυναίκας του της Σαπφείρας.
Ο Θεός τους πάταξε με θάνατο και τους δύο, επειδή είπαν ψέματα για κάποια
χρήματα που κατακράτησαν από την Εκκλησία. Το αποτέλεσμα ήταν να «πέσει μεγάλος
φόβος επάνω σε όλη την εκκλησία, κι επάνω σε όλους που τα άκουγαν αυτά».
«Κάποιος δε άνθρωπος, με το όνομα Ανανίας,
μαζί με τη γυναίκα του, τη Σαπφείρα, πούλησε ένα κτήμα και κράτησε από την
τιμή, εν γνώσει και της γυναίκας του και φέρνοντας ένα μέρος, το έβαλε στα
πόδια των αποστόλων. Και ο Πέτρος είπε: Ανανία, γιατί γέμισε ο
σατανάς την καρδιά σου, ώστε να πεις ψέματα στο Άγιο Πνεύμα, και να κρατήσεις
από την τιμή του χωραφιού; Ενώ έμενε απούλητο, δεν ήταν δικό σου; Και όταν
πουλήθηκε, δεν ήταν στην εξουσία σου; Γιατί έβαλες μέσα στην καρδιά σου αυτό το
πράγμα; Δεν είπες ψέματα σε ανθρώπους, αλλά στον Θεό. Κι
όταν ο Ανανίας άκουσε αυτά τα λόγια, έπεσε και ξεψύχησε και μεγάλος
φόβος έπεσε πάνω σε όλους εκείνους που τα άκουγαν αυτά» (Πράξ.ε:1-5).
Στη συνέχεια
της ιστορίας, ήρθε στο σπίτι, ύστερα από τρεις ώρες, η γυναίκα του Ανανία, η
Σαπφείρα και ο Πέτρος της υπέβαλε το ίδιο ερώτημα. Είπε κι αυτή
ψέματα, όπως ο άντρας της κι αμέσως έπεσε κάτω νεκρή. Το αποτέλεσμα ήταν και
πάλι να πέσει μεγάλος φόβος επάνω σε όλη την Εκκλησία κι επάνω σε όλους
εκείνους που το άκουγαν (εδ.11).
Υπάρχουν πολλά
που δεν γνωρίζουμε και για τα δύο περιστατικά, όμως, είναι πασιφανές ότι, ο
Θεός της Καινής Διαθήκης, από τις πρώτες κιόλας μέρες της εκκλησίας,
είχε την ευκαιρία να κάνει ακριβώς ό,τι είχε κάνει, και όταν οδήγησε τον Ισραήλ
στην υποσχόμενη γη. Στην καθεμιά από τις δύο περιπτώσεις, ο Θεός
άφησε ένα παράδειγμα δόλιων ανθρώπων, ώστε να δείξει ότι είναι Θεός που του
αξίζει, όχι μόνο να Τον αγαπούμε, αλλά και να Τον φοβόμαστε.
Παρόλα αυτά, η
πιο σαφής απόδειξη συνέχειας ανάμεσα στις δύο διαθήκες, βρίσκεται στο τελευταίο
βιβλίο της Καινής Διαθήκης. Εκείνοι που πιστεύουν ότι ο Θεός της Παλαιάς
Διαθήκης είναι πρωτόγονος, οργίλος και βίαιος, ενώ της Καινής Διαθήκης είναι
ώριμος, στοργικός και μακρόθυμος, δεν έχουν παρά να διαβάσουν με ποιον τρόπο
τελειώνει η Αγία Γραφή. Κανένα άλλο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης δεν περιέχει
περισσότερη οργή και βία από το βιβλίο που περιγράφει την κρίση του Θεού κατά
του Ισραήλ και των εθνών των εσχάτων ημερών. Το ακόλουθο απόσπασμα αποτελεί
μικρό μονάχα δείγμα από ένα βιβλίο που προκαλεί τρόμο και ανατριχίλα, από την
επερχόμενη κρίση του Θεού:
«Και οι βασιλιάδες της γης, και οι
μεγιστάνες, και οι πλούσιοι, και οι χιλίαρχοι, και οι δυνατοί, και κάθε δούλος
και κάθε ελεύθερος, έκρυψαν τον εαυτό τους στα σπήλαια και στις πέτρες των
βουνών, και λένε προς τα βουνά και προς τις πέτρες: Πέστε επάνω μας, και κρύψτε
μας από το πρόσωπο εκείνου που κάθεται επάνω στον θρόνο, και από την οργή του Αρνίου επειδή,
ήρθε η μεγάλη ημέρα της οργής του και ποιος μπορεί να σταθεί;» (Αποκ.ς:15-17).
Μπορεί να
διαφωνούμε με το Θεό της Παλαιάς Διαθήκης. Μπορεί να έχουμε τη γνώμη ότι ήταν
πολύ οργίλος, πολύ βίαιος και πολύ απαιτητικός. Αλλά, εκείνο που λογικά δεν
μπορούμε να υποστηρίξουμε, είναι ότι ο Θεός του Ισραήλ έχει άλλο
χαρακτήρα από τον Θεό της Εκκλησίας.
Και στις δύο
περιόδους, ο Θεός επέλεξε αντιπροσωπευτικά περιστατικά, για να δείξει στο λαό
Του ότι είναι Θεός που του αξίζει να Τον αγαπούμε, να Τον εμπιστευόμαστε, αλλά
και να Τον φοβόμαστε. Στην Παλαιά Διαθήκη επιδεικνύει εκείνες ακριβώς τις
διαστάσεις του χαρακτήρα Του, που ενσαρκώνονται στην Καινή Διαθήκη στο πρόσωπο
του Χριστού.
Αυτή ακριβώς
τη σχέση διεκδίκησε για τον Εαυτό Του και ο ίδιος ο Ιησούς, όταν είπε: «Μη
νομίσετε ότι ήρθα για να καταργήσω τον νόμο ή τους προφήτες δεν ήρθα
να καταργήσω, αλλά να εκπληρώσω» (Ματθ. ε:17).
