ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ Π. ΔΙΑΘΗΚΗ (2)

 

Ο Υιός κι άλλες αναφορές στο Μεσσία

 

Η Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται πολλές φορές στον Υιό, όμως αυτό σηματοδοτεί μια δυαρχία στη Θεότητα; Αποδεικνύει την προΰπαρξη του Υιού; Ας μελετήσουμε αυτά τα εδάφια για ν’ απαντήσουμε σ’ αυτές τις ερωτήσεις.

Ο Ψαλμ.β:2 μιλάει για τον ΚΥΡΙΟ και τον χρισμένο Του. Ο Ψαλμ.β:7 λέει, «Εγώ θέλω αναγγείλει το πρόσταγμα ο Κύριος είπε προς εμέ, Υιός μου είσαι συ εγώ σήμερον σε εγέννησα». Ο Ψαλμός η:4-5 μιλάει για τον υιό του ανθρώπου.

ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ Π. ΔΙΑΘΗΚΗ (1)

Στα προηγούμενα κεφάλαια παρουσιάσαμε τις βασικές Βιβλικές αλήθειες για το Θεό. Επιβεβαιώσαμε ότι είναι Ένας κι ότι η πληρότητα του Θεού κατοικεί μέσα στον Ιησού. Σ’ αυτό το κεφάλαιο θα συζητήσουμε κάποια εδάφια από την Παλαιά Διαθήκη τα οποία χρησιμοποιούν οι τριαδικοί στην προσπάθειά τους να αντικρούσουν αυτές τις βασικές αλήθειες. Θα εξετάσουμε αυτές τις αναφορές για να δείξουμε ότι όχι μόνο δεν τις αντικρούουν αλλά, αντίθετα, εναρμονίζονται με την υπόλοιπη Γραφή. Τα κεφάλαια 8 και 9 ασχολούνται με το ίδιο θέμα αλλά με εδάφια από την Καινή Διαθήκη.

Υπάρχει προσδοκία αιώνιας ζωής στην Παλαιά Διαθήκη;

Η Καινή Διαθήκη αντανακλά πολύ πιο συγκεκριμένη αποκάλυψη από τον Θεό για την ζωή μετά τον θάνατο. Όμως υπάρχουν μερικοί ισχυροί δείκτες και στην Παλαιά Διαθήκη, αν και δεν είναι τόσοι πολλοί.

Ο Ιώβ είχε τη βεβαιότητα ότι παρόλο που επρόκειτο να φαγωθεί από τα σκουλήκια, θα έπαιρνε ένα νέο σώμα και με αυτό το σώμα στην πραγματικότητα θα έβλεπε τον Θεό πρόσωπο προς πρόσωπο, προφανώς συνειδητά.

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ι. Ο σκοπός του λόγου του Θεού.

1.   Να δείξει την αληθινή ζωή (Α’Ιωάν.ε:13). Οι Γραφές είναι η μόνη πηγή αυτής της γνώσης.

2.   Να φανερώσει τη θεότητα του Χριστού (Ιωάν.κ:31).

3.   Να μας προτρέψει ν’ ακολουθούμε το καλό και ν’ αποφεύγουμε το κακό. Ο Ιησούς είναι το τέλειο παράδειγμα για μας (Α’ Πέτρ.β:21  Ιωάν.ιγ:15).  Ο Παύλος μας λέει ότι μπορούμε να ωφεληθούμε από τις προειδοποιήσεις του λόγου του Θεού (Α’ Κορ.ι:5-11).

Επισκόπηση της Βίβλου (7)

 

Η ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ

 

 

Α. Το κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης

Η ακρίβεια της σημερινής Παλαιάς Διαθήκης εξαρτάται από την ακρίβεια του Εβραϊκού κειμένου, καθώς αυτό αντιγράφτηκε από το ένα χειρόγραφο στο άλλο και μετά μέσα από διάφορες μεταφράσεις πέρασε στη γλώσσα που διαβάζουμε και μελετάμε την Βίβλο. Ο σκοπός αυτού του κεφαλαίου είναι να δείξει πώς οι λόγιοι απέδειξαν ότι το κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης είναι αξιόπιστο και έγκυρο.

Μετά από μία λεπτομερή μελέτη του τρόπου που έφθασε μέχρι εμάς το γραπτό κείμενο, ο συγγραφέας είναι πεισμένος ότι ο Θεός πρόσφερε στον αιώνα μας το καθαρό και ακριβές μήνυμα Του.

Έχουμε πλήθος στοιχεία τα οποία μας οδηγούν να πιστέψουμε ότι το σημερινό κείμενο της Γραφής είναι αξιόπιστο. Ο Frederic Kenyon, ο οποίος είναι αυθεντία στη μελέτη του κειμένου δηλώνει:

Οι 10 Εντολές - Εισαγωγή - 1η εντολή

Έξοδος κ:1-17

Είναι κανένας που πιστεύει πως η ειδωλολατρία όπως υπήρχε στα αρχαία χρόνια, έχει εξαλειφθεί; Κι όμως, στον ευρύτερο χριστιανικό χώρο, οι άνθρωποι αν ερωτηθούν θα πουν ότι είναι πιστοί στην πρώτη εντολή: «Δεν θα έχεις άλλους θεούς εκτός από Εμένα». Βέβαια αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Οι άνθρωποι δεν ξέρουν τι πιστεύουν. Δεν μπορούν να διακρίνουν αν υπάρχουν είδωλα στη ζωή τους. Σήμερα, η παράβαση της πρώτης εντολής είναι ίσως συχνότερη από ποτέ.

Τρίτη εντολή - «Μη λάβης το όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω» (2)

Ένα περιστατικό που αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη και που σχετίζεται με το να μην χρησιμοποιούμε το όνομα του Θεού μάταια, υπάρχει στις Πράξεις ιθ, με τους γιους του Σκευά. Αυτός ήταν ένας εβραίος αρχιερέας που είχε 7 γιους, οι οποίοι προσπάθησαν να βγάλουν ένα δαιμόνιο χρησιμοποιώντας το όνομα του Χριστού. Μάλιστα οι Πράξεις μας λένε πως ήταν και αυτοί ανάμεσα στους περιερχόμενους εξορκιστές Ιουδαίους. Αυτοί λοιπόν, επεχείρησαν να προφέρωσιν επί τους έχοντας τα πνεύματα τα πονηρά το όνομα του Κυρίου Ιησού, λέγοντες· Σας ορκίζομεν εις τον Ιησούν, τον οποίον ο Παύλος κηρύττει (Πράξ.ιθ:13).

Τρίτη εντολή - «Μη λάβης το όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω» (1)

Έξοδος κ:7

Φανταστείτε πως βρισκόμαστε μέσα σ’ ένα δωμάτιο στην Παλαιστίνη, χρόνια πριν έρθει ο Χριστός και παρακολουθούμε πως μια ομάδα από γραμματείς αντιγράφουν το Νόμο του Μωυσή και τους προφήτες.

Είναι ένα μικρό δωμάτιο και στην κορυφή στέκεται κάποιος που διαβάζει λέξη-λέξη, αργά-αργά το κείμενο. Αυτοί που είναι κάτω με τις μεμβράνες στα χέρια γράφουν. Ξαφνικά, αυτός που διαβάζει διακόπτει και λέει: «Η επόμενη λέξη είναι το άγιο όνομα». Με το που το λέει αυτό, όλοι μαζί αφήνουν κάτω τις μεμβράνες, τις πέννες, ό,τι και αν έκαναν, πηγαίνουν και κάνουν μπάνιο, ώστε τελετουργικά να είναι καθαροί. Μόλις τελειώνει αυτή η διαδικασία, γυρίζουν στο δωμάτιο, παίρνουν μια καινούργια πέννα που δεν είχε χρησιμοποιηθεί πριν, για να γράψουν το όνομα του Θεού: Γιάχβε.

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΕΛΕΤΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ 10 ΕΝΤΟΛΕΣ;

 
        

Γιατί να μελετήσουμε λοιπόν, τις 10 Εντολές; Γιατί μόνο και μόνο επειδή οι άνθρωποι και οι ανθρώπινες κοινωνίες όσο περνούν τα χρόνια θα εκφυλίζονται, δηλαδή δεν θα έχουν ηθικά εμπόδια στο να κάνουν ό,τι θέλουν, η Εκκλησία του Χριστού θα έπρεπε να κρατά τις 10 εντολές ψηλά. Μόνο και μόνο επειδή είμαστε του Χριστού και ζούμε κόντρα στο ρεύμα, οι 10 εντολές πρέπει να είναι κομμάτι του πως σκεφτόμαστε, πως βλέπουμε τη ζωή, πως αποφασίζουμε. Στην Αποκ.κβ:11 γράφει, Όστις αδικεί ας αδικήση έτι, και όστις είναι μεμολυσμένος ας μολυνθή έτι, και ο δίκαιος ας γείνη έτι δίκαιος, και ο άγιος ας γείνη έτι άγιος.

Μπορεί ο κόσμος να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, τα παιδιά του Θεού όμως, προχωράνε από δόξα σε δόξα, γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος να αντισταθείς.

Οι 10 εντολές - Επίλογος (2)

Ο νόμος του Θεού είναι παιδαγωγός κατά Χριστόν (Γαλ.γ:24). Ήταν τότε και συνεχίζει να είναι και σήμερα.  Ο νόμος του Θεού με βοηθάει να αναγνωρίσω την αμαρτία μέσα μου (Ρωμ.γ:20). Με αυτό το πρίσμα διαβάζω την Παλαιά Διαθήκη γιατί μαθαίνω τον χαρακτήρα του Θεού.

Και φτάνουμε στα δύο τελευταία που θα ήθελα να κρατήσουμε για σήμερα.

Οι 10 εντολές - Επίλογος (1)

Επίλογος

Έξοδος κ:1-17

Ο πρώτος λόγος που μελετήσαμε τις 10 Εντολές είναι για να θυμίσουμε ο καθένας μας στον εαυτό του, ποιο είναι το επίπεδο της χριστιανικής ζωής που ο Θεός θέλει να ζούμε. Να δούμε και να ξαναθυμηθούμε πως ο Θεός ζητάει από τους δικούς Του, αυτούς που λένε ότι είναι δικοί του, να ζουν την ζωή τους.

Το πιο εύκολο πράγμα είναι να ξεχαστούμε και να κατεβάσουμε τις  προσδοκίες μας και την ποιότητα της χριστιανικής μας ζωής. Όλη την εβδομάδα, στη δουλειά, στο σχολείο, στο δρόμο έξω, στις επαφές μας με τους ανθρώπους είναι πολύ εύκολο να ξεχάσουμε ποιοι είμαστε και να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε:

-Τι εγώ  θα κάνω τον ήρωα; Κοίταξε πως ζουν όλοι τους. Γιατί εγώ να είμαι σαν «την μύγα μες το γάλα,» και να είμαι διαφορετικός; Τι θα κερδίσω τώρα αν ζω αλλιώς;

Επίσης είναι εύκολο να κατεβάσουμε το επίπεδο μας βλέποντας άλλους μέσα στην εκκλησία. Μπορεί κάποιος να πει:

Υπάρχει προσδοκία αιώνιας ζωής στην Παλαιά Διαθήκη;

Η Καινή Διαθήκη αντανακλά πολύ πιο συγκεκριμένη αποκάλυψη από τον Θεό για την ζωή μετά τον θάνατο. Όμως υπάρχουν μερικοί ισχυροί δείκτες και στην Παλαιά Διαθήκη, αν και δεν είναι τόσοι πολλοί.

Ο Ιώβ είχε τη βεβαιότητα ότι παρόλο που επρόκειτο να φαγωθεί από τα σκουλήκια, θα έπαιρνε ένα νέο σώμα και με αυτό το σώμα στην πραγματικότητα θα έβλεπε τον Θεό πρόσωπο προς πρόσωπο, προφανώς συνειδητά. Στον Ιώβ ιθ:25-27, λέει «Διότι εξεύρω ότι ζη ο Λυτρωτής μου, και θέλει εγερθή εν τοις εσχάτοις καιροίς επί της γής· και αφού μετά το δέρμα μου το σώμα τούτο φθαρή, πάλιν με την σάρκα μου θέλω ιδή τον Θεόν· τον οποίον αυτός εγώ θέλω ιδεί, και θέλουσι θεωρήσει οι οφθαλμοί μου, και ουχί άλλος· οι νεφροί μου κατατήκονται εν τω κόλπω μου».

Ερωτήματα που υποβάλλουν οι σκεπτικιστές για τον Θεό της Παλαιάς Διαθήκης (1)

Copyright @  1997,  RBC Ministries, Grand Rapids,MI  49555.  Μετάφραση και αναπαραγωγή ύστερα από άδεια.

Μετάφραση: Αντρέας Φούρναρης.

Το να είναι κανείς σκεπτικιστής δεν είναι λάθος. Απεναντίας, εκείνοι που είναι υπερβολικά εύπιστοι, μπορεί στο τέλος να το μετανιώνουν οικτρά. Οι άνθρωποι που δέχονται τα πάντα χωρίς συζήτηση, καταλήγουν συνήθως να μέμφονται τον εαυτό τους  για το γεγονός ότι υπήρξαν  τόσο επιπόλαιοι.

Δεν είναι λάθος, λοιπόν, να είναι κάποιος σκεπτικιστής, όσον αφορά τη Βίβλο. Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να τη δέχεται με κλειστά μάτια. Στο κάτω κάτω, εάν αυτή δεν μπορεί να αντέξει στην καλόπιστη έρευνα, τότε δεν αξίζει τον κόπο να την εμπιστευόμαστε. Ο Θεός που είπε: «Ελάτε τώρα και ας διαδικαστούμε» (Ησαΐας α:18), είναι Αυτός, επίσης, που μας προσκαλεί να χρησιμοποιήσουμε την καρδιά και το νου μας και να αποφασίσουμε εάν η Αγία Γραφή είναι ή όχι ο εμπνευσμένος λόγος Του.

Αρπαγή και Παλαιά Διαθήκη

Υπάρχει μια άποψη, ότι οι άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης δεν θα είναι στην Αρπαγή. Χρησιμοποιούν το εδάφιο Γαλ.γ:27 επειδή όσοι εβαπτίσθητε εις Χριστόν, Χριστόν ενεδύθητε. Και επειδή στη Α’ Θες.δ:16 λέει: οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή πρώτον, λένε ότι για να είσαι εν Χριστώ πρέπει να είσαι ντυμένος το Χριστό, κάτι που γίνεται στο βάπτισμα και αφού δεν υπήρχε βάπτισμα στην Παλαιά Διαθήκη, άρα δεν θα είναι στην Αρπαγή.
 

Μυρτώ, γιατί αγαπάς τη Βίβλο τόσο πολύ;

Φορούσε μια μακριά φούστα, δερμάτινα σανδάλια κι ένα ταγάρι σταυρωτά στο πλάι της. 

Τα μακριά της μαλλιά ήταν μαζεμένα πίσω και στα χέρια της κρατούσε ένα χοντρό βιβλίο, δεμένο πρόχειρα με κόκκινο δέρμα. Μπήκε στο αμφιθέατρο και περπάτησε προς το μέρος μου, κάθισε δίπλα μου, άνοιξε το βιβλίο της και μου χαμογέλασε. Ένα όμορφο κορίτσι γύρω στα 23 με την εβραϊκή της Βίβλο στο χέρι έσκυψε το κεφάλι και άρχισε να διαβάζει ήσυχα.

Δεν ήταν αυτή η εικόνα που είχα πάντα στο μυαλό μου για το πως θα έμοιαζε κάποιος άνθρωπος που διαβάζει την εβραϊκή Βίβλο. Πάντα σκεφτόμουνα ένα ραβίνο με μαύρο καπέλο στο Τείχος των Δακρύων στην Ιερουσαλήμ να κρατάει το εβραϊκό κείμενο στο χέρι και να διαβάζει φωναχτά. Ποτέ δεν φαντάστηκα ένα κορίτσι σαν κι εμένα. Εκείνη τη μέρα γίναμε φίλες, η πρώτη μου φίλη στην Αμερική.

Οι δύο διαθήκες

Ακριβώς όπως υπάρχουν δύο σπέρματα του Αβραάμ, το φυσικό και το πνευματικό, ο Ισραήλ και η εκκλησία, έτσι υπάρχουν και δύο διαθήκες. 

Μια απ' τις πιο καθαρές διακηρύξεις σχετικά μ' αυτό, βρίσκεται στην Γαλ.δ:22-26 «Διότι είναι γεγγραμμένον, ότι ο Αβραάμ εγέννησε δύο υιούς, ένα εκ της δούλης, και ένα εκ της ελευθέρας, αλλ' ο μεν εκ της δούλης εγεννήθη κατά σάρκα, ο δε εκ της ελευθέρας, διά της επαγγελίας. Τα οποία είναι κατ' αλληγορίαν, διότι αύται είναι αι δύο διαθήκαι, μία μέν από του όρους Σινά, η γεννώσα προς δουλείαν, ήτις είναι η 'Αγαρ. (Διότι το 'Αγαρ είναι το όρος Σινά εν τη Αραβία, και ταυτίζεται με την σημερινήν Ιερουσαλήμ, είναι δε εις δουλείαν μετά των τέκνων αυτής.) Η δε άνω Ιερουσαλήμ είναι ελευθέρα, ήτις είναι μήτηρ πάντων ημών».

ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ - Β' Χρονικών

Α. ΘΕΜΑ

Όπως στο Α’ Χρονικών, έτσι κι εδώ επαναλαμβάνονται πολλά από τα γεγονότα που αναφέρθηκαν στο Β΄ Σαμουήλ, Α’ και Β’ Βασιλέων. Υπάρχουν περίπου 40 παράλληλα αποσπάσματα στο Β’ Χρονικών, ένα βιβλίο που ασχολείται με τη βασιλεία του Σολομώντα και τους πετυχημένους βασιλιάδες του Ιούδα.

Β. ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Κι εδώ δεν είναι σίγουρο ποιος είναι ο συγγραφέας, φαίνεται όμως ότι ο Έσδρα εξέδωσε αυτό το βιβλίο.

Γ. ΧΡΟΝΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Συνεχίζοντας την ιστορία του Ιούδα που άρχισε στο Α’ Χρονικών, το Β’ Χρονικών προχωράει με το Σολομώντα και τελειώνει με το διάταγμα του Κύρου, που επέτρεψε στο λαό να επιστρέψει από την αιχμαλωσία και τους έδωσε το δικαίωμα να ξαναχτίσουν το ναό.

Αναζητώντας την αλήθεια - 001

Α. ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ ΚΑΙ ΛΑΧΤΑΡΑ

Μέσα σ’ ολόκληρη την Π.Δ. υπάρχει η προσδοκία και η λαχτάρα για την εύρεση του Θεού. Ο Ιώβ είπε: «Είθε να ήξευρον πού να εύρω αυτόν» (Ιώβ κγ:3). Μέσα στην καρδιά κάθε ανθρώπου υπάρχει η λαχτάρα της πλήρωσης αυτού του «κενού» που ο Ίδιος ο Θεός έχει βάλει μέσα μας. Η αιωνιότητα υπάρχει μέσα στην καρδιά του καθ’ ένα μας και τίποτα δεν μπορεί να ικανοποιήσει αυτή τη λαχτάρα παρά μόνο ο αιώνιος Θεός.

Β. ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ

Τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης είναι 39

·    Νομικά:  Πέντε βιβλία που αποτελούνται από τελετουργικούς  και ηθικούς κανόνες, όπου συμπεριλαμβάνονται και οι δέκα εντολές. Γράφτηκαν από το Μωυσή.

·    Ιστορικά:  Δώδεκα βιβλία στα οποία περιέχεται η ιστορία του έθνους Ισραήλ.

·    Ποιητικά: Πέντε βιβλία με υποσχέσεις, δοξολογία, προσευχές, προφητείες και εντολές.

·    Προφητικά: Δεκαεπτά βιβλία - πέντε μεγάλων και δώδεκα μικρών προφητών. Οι προφητείες σ’ αυτά τα βιβλία αφορούν τον Ισραήλ, κατά το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα που γράφτηκαν κι ακόμα προλέγουν γεγονότα που είναι να συμβούν τα χρόνια που ακολούθησαν, όπως ο ερχομός του Μεσσία, η εκκλησιαστική ιστορία, οι έσχατοι καιροί, η Μεγάλη Θλίψη και η Χιλιετής Βασιλεία.

 

Ερωτήματα που υποβάλλουν οι σκεπτικιστές για το Θεό της Παλαιάς Διαθήκης (1)

Το να είναι κανείς σκεπτικιστής δεν είναι λάθος. Απεναντίας, εκείνοι που είναι υπερβολικά εύπιστοι, μπορεί στο τέλος να το μετανιώνουν οικτρά.

Οι άνθρωποι που δέχονται τα πάντα χωρίς συζήτηση, καταλήγουν συνήθως να μέμφονται τον εαυτό τους  για το γεγονός ότι υπήρξαν  τόσο επιπόλαιοι.

Δεν είναι λάθος, λοιπόν, να είναι κάποιος σκεπτικιστής, όσο αφορά στη Βίβλο. Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να τη δέχεται με κλειστά μάτια. Στο κάτω κάτω, εάν αυτή δεν μπορεί να αντέξει στην καλόπιστη έρευνα, τότε δεν αξίζει τον κόπο να την εμπιστευόμαστε. Ο Θεός που είπε: «Ελάτε τώρα και ας διαδικαστούμε» (Ησαΐας α:18), είναι Αυτός, επίσης, που μας προσκαλεί να χρησιμοποιήσουμε την καρδιά και το νου μας και να αποφασίσουμε εάν η Αγία Γραφή είναι ή όχι ο εμπνευσμένος λόγος Του.

 

ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ - Κανών

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΛΕΞΗΣ «ΚΑΝΩΝ»

Στη μελέτη της Καινής Διαθήκης, έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα πρωταρχικό και θεμελιώδες ερώτημα: Γιατί τα 27 αυτά βιβλία, που απαρτίζουν την Καινή Διαθήκη και όχι άλλα, να αποτελούν το αντικείμενο της μελέτης; Πάντοτε αυτά τα βιβλία και αυτά μόνο αποτελούσαν την Καινή Διαθήκη; Το ερώτημα αυτό μας φέρνει αντιμέτωπους με το ζήτημα του Κανόνα της Καινής Διαθήκης.