Επίλογος
Έξοδος κ:1-17
Ο πρώτος λόγος που μελετήσαμε τις 10 Εντολές
είναι για να θυμίσουμε ο καθένας μας στον εαυτό του, ποιο είναι το επίπεδο της
χριστιανικής ζωής που ο Θεός θέλει να ζούμε. Να δούμε και να ξαναθυμηθούμε πως
ο Θεός ζητάει από τους δικούς Του, αυτούς που λένε ότι είναι δικοί του, να ζουν
την ζωή τους.
Το πιο εύκολο πράγμα είναι να ξεχαστούμε και
να κατεβάσουμε τις προσδοκίες μας και την ποιότητα της χριστιανικής μας
ζωής. Όλη την εβδομάδα, στη δουλειά, στο σχολείο, στο δρόμο έξω, στις επαφές
μας με τους ανθρώπους είναι πολύ εύκολο να ξεχάσουμε ποιοι είμαστε και να
αρχίσουμε να σκεφτόμαστε:
-Τι εγώ θα κάνω τον ήρωα; Κοίταξε πως
ζουν όλοι τους. Γιατί εγώ να είμαι σαν «την μύγα μες το γάλα,» και να είμαι
διαφορετικός; Τι θα κερδίσω τώρα αν ζω αλλιώς;
Επίσης είναι εύκολο να κατεβάσουμε το επίπεδο
μας βλέποντας άλλους μέσα στην εκκλησία. Μπορεί κάποιος να πει:
-Μα όλοι λέμε ψέματα, ακόμη και μέσα στην
εκκλησία. Ποιος ζει σύμφωνα με τις 10 Εντολές όπως ο Θεός θέλει; Ο Θεός βλέπει
και καταλαβαίνει πως είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες και μας συγχωρεί. Ως εδώ που
φτάσαμε πνευματικά καλά είναι. Θα πάμε στον παράδεισο. Ας πάει κάποιος άλλος
ψηλότερα στην ιεραρχία.
Άλλες φορές απογοητευόμαστε που δεν ζούμε την
χριστιανική ζωή σύμφωνα με τα στάνταρτς του Θεού και η απογοήτευση μας κάνει να
μην θέλουμε να παλέψουμε άλλο.
Για πολλούς άλλους λόγους, θα μπορούσαμε να
πούμε «δεν πειράζει». Και αυτό ακριβώς είναι που πρέπει να αποφύγουμε. Ο
Πατέρας μας δεν θέλει τα παιδιά του, να πουν για την ζωή τους, «δεν πειράζει».
Δεν θέλει να δικαιολογούν την αμαρτία στην συμπεριφορά και τον χαρακτήρα τους.
Για αυτό σου λέει, αν θες μέσα σε 10 προτάσεις να θυμάσαι τι περιμένω από
εσένα, να οι 10 Εντολές. Θέλω λοιπόν να σας ζητήσω και να τις διαβάζουμε
τακτικά, αλλά γιατί όχι, να τις μάθουμε και απέξω. Μην νομίζουμε πως η
απομνημόνευση είναι μόνο για το Κυριακό Σχολείο, και τώρα εμείς δεν πάμε
Κυριακό Σχολείο, μεγαλώσαμε και τα ξέρουμε.
Κανείς ποτέ δεν σταματάει να είναι μαθητής
στα πόδια του Χριστού. Και αλίμονο σ’ αυτόν που θα πει, «εγώ τα έμαθα, ξέρω.»
Το τι ξέρουμε και το τι δεν ξέρουμε, δεν εξαρτάται από το πόσα μπήκαν στο νου
μας. Το πόσα ξέρουμε, φαίνεται από το πόσο άλλαξε η ζωή μας. Μην νομίζουμε
πως επειδή πάμε πολλά χρόνια στην εκκλησία, κατ’ ανάγκην ξέρουμε πιο πολλά από
ένα 10 χρονών παιδί στο Κυριακό σχολείο. Επειδή έχουμε διαβάσει όλη την Αγία
Γραφή 3 φορές, επειδή ξέρουμε και 20 εδάφια απέξω.
Από μια πλευρά, αν το καλοσκεφτούμε, ποτέ δεν
πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι από την πρόοδο μας στην χριστιανική ζωή. Όσο
πιο πολύ υπακούμε τον Θεό, τόσο πιο πολύ Τον γνωρίζουμε. Και όσο πιο πολύ
η ζωή μας αγιάζεται με την υπακοή, τόσο θα γεμίζουμε από τον Θεό, και δεν θα
Τον χορταίνουμε.
Το πρώτο που θα ήθελα λοιπόν να θυμόμαστε
είναι πως οι 10 Εντολές μπορούν να μας βοηθήσουν να αποφύγουμε τον συμβιβασμό.
Το να επιτρέπουμε στον εαυτό μας λίγη παρακοή, λίγη υπερηφάνεια, λίγο ψέμα,
λίγη πικρία, μαζί με την πίστη μας στον Θεό.
Και πάλι θα το ξαναπώ. Το έχω πει πολλές
φορές, θέλω να το επαναλάβω και τώρα. Η μαρτυρία της εκκλησίας μας δεν είναι το
φυλλάδιο, ούτε ο ποιμένας της. Είναι η ζωή του καθενός μας. Είναι το πως ζούμε
όχι μέσα εδώ κάθε Κυριακή 11:00 – 13:00 το πρωί. Είναι το πως ζούμε όλα τα
πρωινά που είμαστε στη δουλειά μας, στο γραφείο, στη γειτονιά. Με τους φίλους
μας. Εκεί είναι που θα εξασκήσουμε πίστη στον λόγο του Θεού. Και εκεί είναι που
οι άνθρωποι που δεν έρχονται εδώ, περιμένουν να δουν αν το ότι ερχόμαστε κάθε
Κυριακή εδώ, αλλάζει την ζωή μας.
Και μας βλέπουν, και μας κρίνουν από τις
λεπτομέρειες. Όχι γιατί είναι κακοί αλλά γιατί από τις λεπτομέρειες στη ζωή μας
φαίνεται τι άνθρωποι είμαστε. Από εκείνο το μικρό ψεματάκι που ίσως κανένας να
μην το έπαιρνε χαμπάρι.
Θέλουμε η εκκλησία μας εδώ να είναι μαρτυρία
που να λάμπει για τον Χριστό; Εκκλησία δεν είναι τα προγράμματα, είμαστε εμείς.
Αν η ζωή μας λάμπει και καθώς περνάει τα χρόνια η ζωή των ανθρώπων εδώ
εκτιμάται από τους έξω, τότε και τα αυτιά τους θα είναι ανοικτά να τους
μιλήσουμε για τον Χριστό.
Η ζωή της υπακοής είναι η μαρτυρία μας. Μετά
έρχονται τα λόγια. κάνουμε την αυτοεξέτασή μας κάθε μέρα σύμφωνα με τις 10
Εντολές.
Υπάρχει όμως και ένας 2ος λόγος
που δώσαμε έμφαση στις 10 Εντολές. Ο δεύτερος λόγος είναι πως ο νόμος του Θεού
είναι νόμος ελευθερίας. Ακούστε τι λέει ο λόγος του Θεού στην Ιακ.α:22-25,
Όστις όμως εγκύψη εις τον τέλειον νόμον της ελευθερίας και επιμείνη
εις αυτόν, ούτος γενόμενος ουχί ακροατής επιλήσμων, αλλ' εκτελεστής έργου,
ούτος θέλει είσθαι μακάριος εις την εκτέλεσιν αυτού. Όποιος λοιπόν σκύψει
στον τέλειο νόμο του Θεού, που είναι ο νόμος της ελευθερίας, και επιμείνει, και
υπακούσει χωρίς να ξεχνάει, αυτός θα είναι μακάριος, ευλογημένος. Ο νόμος λοιπόν
του Θεού, που φέρνει ευλογία όταν τον υπακούμε είναι ο νόμος της ελευθερίας.
Κοιτάξτε τώρα στο β:8-12, το 12 μας
ενδιαφέρει: Ούτω λαλείτε και ούτω πράττετε, ως μέλλοντες να κριθήτε δια του νόμου
της ελευθερίας.
Δύο φορές αναφέρεται στο νόμο του Θεού και
τις δύο φορές λέει πως o νόμος του Θεού είναι
ο νόμος της ελευθερίας. Πως μπορεί να υπάρχει νόμος που φέρνει ελευθερία; Νόμος
που οδηγεί στην ελευθερία; Νόμος και ελευθερία δεν πάνε μαζί. Πάνε;
Εγώ όταν σκέφτομαι για τον νόμο στο μυαλό μου
έρχεται εκείνο το 120 στην ευθεία για τη Θήβα. Θέλεις να πατήσεις περισσότερο
και σε κόβει. Και σε κάνει να λες, «τι τα θέλω να έχω πιο πολλά άλογα και
κυβικά στο αυτοκίνητο, άμα δεν μπορώ να τα χρησιμοποιήσω;». Νόμος και ελευθερία
δεν πάνε μαζί. 7 από τις 10 Εντολές αρχίζουν με «μη». Μη έχης άλλους θεούς πλην
εμού. Μη κάνεις εις σεαυτόν είδωλον. Μη λάβης το όνομα Κυρίου του Θεού σου επι
ματαίω. Μη φονεύσης. Μη μοιχεύσεις. Μη κλέψεις. Μη ψεδομαρτυρήσεις. Μη
επιθυμήσεις. Το «μη» και η έννοια της «ελευθερίας» δεν ταιριάζουν. Όταν λες σε
ένα παιδί «όχι», το σταματάς από το να κάνει αυτό που θέλει. Άρα το
περιορίζεις. Του κόβεις την ελευθερία.
Πως γίνεται τα «μη» των 10 Εντολών να μας
ελευθερώνουν; Μπορεί ο νόμος να ελευθερώνει; Μπορεί! Ο νόμος του Θεού με
ελευθερώνει από την αμαρτία και τη μιζέρια που η αμαρτία φέρνει στη ζωή μου.
Όταν παραβιάζεις τους κανόνες του Θεού,
νομίζεις ότι είσαι ελεύθερος και ότι τότε πραγματικά ζεις, αλλά τότε είναι που
δεν απολαμβάνεις την ζωή. Ακόμη και στο παιχνίδι, στον αθλητισμό, η ζαβολιά
ενοχλεί. Το παιχνίδι χωρίς τους κανόνες σταματάει να είναι παιχνίδι. Γίνεται
βάσανο. Η ομορφιά και η ασφάλεια της ζωής βρίσκεται στους κανόνες, και όχι στην
«ασυδοσία». Δεν υπάρχει ομορφιά στο να γκρεμίζουμε ότι βρίσκουμε γύρω μας
πατώντας πάνω στην ελευθερία του άλλου. Με τους κανόνες προστατεύεται η
ελευθερία όλων μας.
Ποιος δεν θα ήθελε να ζούμε σε μια κοινωνία
που θα αγαπούσαμε πραγματικά και θα εμπιστευόμασταν ο ένας τον άλλον; Που δεν
θα φοβόμασταν να αφήσουμε την πόρτα μας ξεκλείδωτη; Τα παιδιά μας μόνα τους να
παίξουν στον δρόμο. Που δεν θα χρειαζόμασταν να πληρώνουμε ασφάλεια κλοπής,
ούτε να βάζουμε συναγερμό στο αυτοκίνητο; Ποιος δεν θα το ήθελε;
Όλοι θα το θέλαμε. Όταν όμως έρχεται η ώρα να κάνουμε το μέρος μας, τότε οι εντολές
του Θεού γίνονται βαριές, και οπισθοδρομικές. Τότε γίνονται εμπόδιο στην
ελευθερία μας. Η τήρηση των εντολών είναι που οδηγεί στο να απολαμβάνουμε την
σχέση μας με τον Θεό, και την ζωή μας, όσα χρόνια ο Θεός μας χαρίσει να
ζήσουμε.
Αυτό όμως είναι η μία πλευρά του
νομίσματος. Η άλλη πλευρά είναι πως η αμαρτία είναι αυτή που μας περιορίζει,
όχι οι εντολές και ο νόμος του Θεού. Η αμαρτία είναι αυτή που φέρνει τη δουλεία
στη ζωή μας. Θυμάστε στην επιστολή Β΄ Πέτρ.β:19, Μιλάει για τους ασεβείς,
αυτούς που ζουν την ζωή τους μακριά από τον Θεό. Και λέει ότι οι ασεβείς είναι…
«επαγγελόμενοι εις αυτούς ελευθερία, ενώ αυτοί είναι δούλοι της διαφθοράς».
Τους υπόσχονται ελευθερία ενώ αυτοί είναι δούλοι στην διαφθορά. Και γιατί είναι
δούλοι στην διαφθορά; Κοιτάξτε την συνέχεια του εδαφίου. «Διότι από όντινα
νικάται τις, τούτου και δούλος γίνεται». Γίνομαι δούλος σε αυτό που με
νίκησε.
Ξέρετε είναι εύκολο να πει κάποιος «εγώ είμαι
ελεύθερος, δεν έχω κανένα νόμο στο κεφάλι μου,
κάνω ότι θέλω» και με αυτόν τον τρόπο να δικαιολογείται.
Όταν κάποιος με εκνευρίσει, τι είναι
ελευθερία; Να ανοίξω και εγώ το στόμα μου και να του ανταποδώσω τα ίσα και
παραπάνω ακόμη, ή να μείνω αδέσμευτος από τα νεύρα μου, και να ανταποκριθώ με
γλυκύτητα;
Βλέπετε, ελευθερία δεν είναι να κάνεις ό,τι
θες. Ελευθερία είναι να έχεις την δύναμη να πεις «όχι» σε αυτό που είναι λάθος.
Και από την άλλη, να έχεις τη δύναμη να κάνεις το σωστό, ό,τι και αν κοστίσει.
Ελευθερία δεν είναι να μην μπορώ να λέω ό,τι
θέλω, να κοιτάω όπου θέλω, και μετά να τα γυρίζω και τη σκλαβιά μου να την
ονομάζω «ελευθερία να κάνω ό,τι θέλω». Ελευθερία είναι να μπορώ και να θέλω να
λέω πάντα »όχι» στην αμαρτία. Να μη δεσμεύομαι από τίποτα. Πάντα
είναι εις την εξουσίαν μου, πλην πάντα δεν συμφέρουσι· πάντα είναι εις την
εξουσίαν μου, αλλ' εγώ δεν θέλω εξουσιασθή υπ' ουδενός (Α΄ Κορ.ς:12).
Μπορείς να μην κουτσομπολέψεις; Μπορείς να
μην επιθυμήσεις ό,τι ανήκει στον διπλανό σου. Αν είσαι άντρας, μπορείς να κοιτάξεις
μια γυναίκα, ή αν είσαι γυναίκα μπορείς να κοιτάξεις έναν άνδρα και το μυαλό
σου να είναι καθαρό; Μπορείς να μην πεις ψέματα;
Ο σατανάς που είναι ο άρχοντας του κόσμου
αυτού, διαστρεβλώνει την αλήθεια, για το τι είναι ελευθερία και τι όχι. Αυτός
είναι που τυφλώνει τον άνθρωπο και του λέει πως η αμαρτία τον κάνει ελεύθερο.
Δεν σε κάνει ελεύθερο. Δούλο σε κάνει. Δούλο στα πάθη σου και στις επιθυμίες
σου.
Ρωμ.ς:20,21 Διότι ότε υπήρχετε δούλοι της
αμαρτίας, υπήρχετε ελεύθεροι από της δικαιοσύνης. Τίνα λοιπόν καρπόν είχετε
τότε εξ εκείνων των έργων, διά τα οποία τώρα αισχύνεσθε; διότι το τέλος εκείνων
είναι θάνατος.
Η αμαρτία σε κάνει δούλο, που όταν
διαπιστώσεις πως αυτό μέσα στο οποίο ζούσες ως τώρα ήταν ένα κλουβί χρυσαφένιο,
και θελήσεις να φύγεις καταλαβαίνεις πως δεν μπορείς. Προσπαθήστε μόνοι σας να
μην ζηλεύετε. Πείτε στα μικρά παιδιά σας, Είναι κακό να θέλεις το δικό σου και
να είσαι εγωιστής. Μην το κάνεις. Να δείτε μπορούν;
Συμπέρασμα: Η τήρηση των εντολών, των 10
Εντολών και της κάθε εντολής, βγάζει όλη την ομορφιά της ζωής στην επιφάνεια,
και είναι αυτή που μας φέρνει στην πραγματική ελευθερία: Να ζούμε για τον σκοπό
που πλαστήκαμε. Να δοξάζουμε τον Θεό.
Ξέρετε τι εντύπωση κάνει στους ανθρώπους που
δεν έχουν τον Θεό στη ζωή τους, όταν οι χριστιανοί πάνε κόντρα στο ρεύμα; Όταν
προχωρούν αντίθετα στο πως ζουν οι άλλοι; Όταν είναι ελεύθεροι να ζήσουν
διαφορετικά; Αυτό είναι επανάσταση. Να κάνεις το αντίθετο με αυτό που κάνουν
όλοι οι άλλοι. Να πηγαίνεις κόντρα στο πλήθος, κόντρα στην αμαρτωλή σου φύση. Όλοι
οι άλλοι αγαπούν αυτούς που τους αγαπούν. Εσύ όμως ο χριστιανός θα αγαπάς και
αυτούς που σε μισούν. Όλοι συγχωρούν όταν τους συμφέρει. Εσύ πας κόντρα σε αυτό
και συγχωρείς πάντα. Όλοι οι συμμαθητές σου στο σχολείο αντιγράφουν. Εσύ πας
κόντρα. Αυτό ναι, αυτό είναι επανάσταση.
Οι εντολές του Θεού δεν είναι βαριές, είναι η
ελευθερία μας. Μην συμβιβάζεις την πίστη σου. Υπάκουσε και ζήσε
ελεύθερος. Ο νόμος του Θεού δεν περιορίζει, ελευθερώνει.
Στο σημείο αυτό, θέλω να σταθούμε και να
πούμε δύο πράγματα που αφορούν εμάς σαν πιστούς και την Παλαιά Διαθήκη. Πολλές
φορές έχουμε την απορία και την ερώτηση: Τι σχέση έχουμε εμείς με την Παλαιά
Διαθήκη. Έχουμε σχέση; Πρέπει να την μελετούμε; Και αν ναι, πως; Έπρεπε να
μελετήσουμε τις 10 Εντολές;
Εμείς δεν απορρίπτουμε την Παλαιά Διαθήκη, την
μελετούμε και μάλιστα πολύ. Φυσικά δεν είναι ώρα τώρα για σεμινάριο μελέτης της
Παλαιάς Διαθήκης. Θέλω να επισημάνω τι έχουμε μάθει ήδη για την Παλαιά Διαθήκη
μέσα από αυτή τη σειρά. Και καλό είναι να το έχουμε στο νου μας, καθώς και
μόνοι μας τη διαβάζουμε.
Μάθαμε λοιπόν, πρώτον πως το ηθικό μέρος του
νόμου του Θεού δεν αλλάζει. Σε όλες τις εντολές, αν προσέξατε, ξεκινήσαμε από
την Έξοδο, είδαμε άλλα εδάφια και περιστατικά στην Παλαιά Διαθήκη και
καταλήξαμε κάθε φορά στην Καινή. Πως οι 10 Εντολές εφαρμόζονται στην
Παλαιά Διαθήκη και στη συνέχεια πως τις βρίσκουμε όλες στην Καινή! Και επίσης
είναι ενδιαφέρον το ότι ο υπόλοιπος νόμος στην Πεντάτευχο στις πλείστες των περιπτώσεων
σχολιάζει και εφαρμόζει τις βασικές 10 Εντολές.
Είναι περιπτώσεις και καταστάσεις στις οποίες
καταδείχνεται πως εφαρμόζονται οι 10 Εντολές.
Για παράδειγμα, έχουμε την εντολή στο Έξοδ.κγ:19β,
Δεν θέλεις ψήσει ερίφιον εν τω γάλακτι της μητρός αυτού. Δεν θα πρέπει
να βράζετε το κατσικάκι στο γάλα της μάνας του… Τι σχέση έχει αυτό με μας
σήμερα; Έχει;
Με εντολές σαν κι αυτήν καταλαβαίνουμε το
πόσο αφελές, ασυνεπές και ανυπόστατο είναι αυτό που συχνά ακούμε από διαφόρους
ότι ο λόγος του Θεού δεν χρειάζεται ερμηνεία. Πρέπει ότι λέει, όπως το λέει να
το εκτελείς.
Τι λέει λοιπόν μία τέτοια διάταξη; Η πρακτική
αυτή συνδέεται με έθιμα της Χαναναϊκής λατρείας της γονιμότητας. Μάλιστα έχει
βρεθεί ένα κείμενο, που είναι κάπως φθαρμένο αλλά αρκετά καθαρό, στα Ουγκαριτικά
που λέει, «Βράσε το κατσικάκι στο γάλα και το αρνί στο βούτυρο». Καταλαβαίνουμε
λοιπόν όταν ο Θεός λέει, «δεν θα βράσεις το κατσικάκι στο γάλα της μάνας του»
ουσιαστικά λέει, δεν θέλω να με λατρεύετε χρησιμοποιώντας πρακτικές των
ειδωλολατρών. Είμαι Θεός ζηλότυπος, δεν ανέχομαι συγκρίσεις και μπερδέματα με
την ειδωλολατρία και τις πρακτικές της.
Ουσιαστικά λοιπόν αυτή η εντολή είναι μία
εφαρμογή της πρώτης και της δεύτερης από τις δέκα εντολές. Στην πραγματικότητα
όλες οι επιμέρους διατάξεις που υπάρχουν και στην Έξοδο και στο Δευτερονόμιο
είναι πρακτικές και συγκεκριμένες εφαρμογές των δέκα εντολών. Κατ’ επέκταση και
στην Καινή Διαθήκη ο ίδιος ο λόγος του Θεού μας δείχνει πως εφαρμόζονται οι
Εντολές αυτές.
Μαθαίνουμε λοιπόν, όλη αυτή την περίοδο τι
σημαίνουν αυτά τα δύο εδάφια που μιλούν για τη χρησιμότητα του Νόμου του Θεού
σήμερα: Το ένα είναι στη Γαλ.γ:24, Ώστε ο νόμος έγεινε παιδαγωγός
ημών εις τον Χριστόν, δια να δικαιωθώμεν εκ πίστεως.
Ο νόμος του Θεού δεν μας σώζει όταν τον
τηρήσουμε. Δεν δόθηκε για αυτό το σκοπό. Και δεν είναι δυνατό να τον τηρήσει
κανένας τέλεια. Όμως, μας διαπαιδαγωγεί στο Χριστό. Μας μαθαίνει πως να
ζούμε για το Χριστό. Μας δείχνει τι περιμένει ο Θεός από εμάς.
Το άλλο εδάφιο που αξίζει να έχουμε υπόψη μας
είναι στη Ρωμ.γ:20, διότι εξ έργων νόμου δεν θέλει δικαιωθή ουδεμία
σαρξ ενώπιον αυτού· επειδή δια του νόμου γίνεται η γνώρισις της αμαρτίας.
Δεν μπορώ προσπαθώντας να τηρήσω τις εντολές
του Θεού να δικαιωθώ στο Θεό μπροστά, αλλά τι γίνεται; Καθώς τον μελετώ διαπιστώνω
ποιος είμαι. Βλέπω πως είμαι αμαρτωλός. Συνειδητοποιώ πως είμαι μακριά από το
Θεό.
Συνεχίζεται
