Παρ.η:34 Μακάριος ο άνθρωπος, όστις μου ακούση,
αγρυπνών καθ' ημέραν εν ταις πύλαις μου, περιμένων εις τους παραστάτας των
θυρών μου·
Ένα πρωί τράβηξα τις κουρτίνες στο σαλόνι μας και είδα ένα
κουνέλι να φεύγει, τρομαγμένο από τον ήχο.
Υπήρχε μια γυάλινη πόρτα, μια σκεπαστή βεράντα, και υπήρχε
μια απόσταση 5,5 μέτρων ανάμεσα στο κουνέλι κι εμένα. Κανένα ανθρώπινο αυτί δεν
θα άκουγε το θόρυβο από τις κουρτίνες.
Έκανα κάποια έρευνα και ανακάλυψα ότι τα κουνέλια έχουν πολύ
καλύτερη ακοή από τους ανθρώπους. Και έχουν το πλεονέκτημα των πελώριων αυτιών
που συλλαμβάνουν τους ήχους από όλες τις κατευθύνσεις.
Καταπλήσσομαι πάντα από τον σχεδιασμό και την ποικιλία της
δημιουργίας του Θεού. Αλλά αυτό το μικρό κουνέλι με έκανε να σκεφτώ μια
σημαντική πνευματική αλήθεια:
Ματθ.ια:15 Ο έχων ώτα διά να ακούη ας ακούη.
Θέλω «αυτιά κουνελιού», όταν πρόκειται για πνευματικά
πράγματα, ακούγοντας προσεκτικά τις οδηγίες και τις προειδοποιήσεις του Θεού,
ακολουθώντας Τον.
