Ένα περιστατικό που αναφέρεται στην Καινή
Διαθήκη και που σχετίζεται με το να μην χρησιμοποιούμε το όνομα του Θεού μάταια,
υπάρχει στις Πράξεις ιθ, με τους γιους του Σκευά. Αυτός ήταν ένας εβραίος
αρχιερέας που είχε 7 γιους, οι οποίοι προσπάθησαν να βγάλουν ένα δαιμόνιο
χρησιμοποιώντας το όνομα του Χριστού. Μάλιστα οι Πράξεις μας λένε πως ήταν και
αυτοί ανάμεσα στους περιερχόμενους εξορκιστές Ιουδαίους. Αυτοί λοιπόν, επεχείρησαν
να προφέρωσιν επί τους έχοντας τα πνεύματα τα πονηρά το όνομα του Κυρίου Ιησού,
λέγοντες· Σας ορκίζομεν εις τον Ιησούν, τον οποίον ο Παύλος κηρύττει (Πράξ.ιθ:13).
Χωρίς λοιπόν να πιστεύουν στο Χριστό, χωρίς
να έχουν βαπτιστεί στο δικό Του όνομα, προσπάθησαν να κάνουν αυτό που έκανε ο
Παύλος. Χρησιμοποίησαν το όνομα του Χριστού περιμένοντας, πιστεύοντας πως η
αναφορά του ονόματος του Χριστού και μόνο θα ελευθέρωνε μυστικές δυνάμεις οι
οποίες θα έβγαζαν τα δαιμόνια. Όμως τι έγινε, θυμάστε; Αποκριθέν δε το
πνεύμα το πονηρόν, είπε· Τον Ιησούν γνωρίζω και τον Παύλον εξεύρω· σεις δε
τίνες είσθε; Και πηδήσας επ' αυτούς ο άνθρωπος, εις τον οποίον ήτο το πνεύμα το
πονηρόν, και νικήσας αυτούς, ίσχυσε κατ' αυτών, ώστε γυμνοί και τετραυματισμένοι
έφυγον εκ του οίκου εκείνου (Πράξ.ιγ:15-16).
Τους έδειρε και τους επτά αυτός ο δαιμονισμένος
και έφυγαν τραυματισμένοι και γυμνοί. Αυτό έκανε τόση εντύπωση στους ανθρώπους,
ώστε συνέβη το εξής: Και τούτο έγεινε γνωστόν εις πάντας, Ιουδαίους τε και
Έλληνας, τους κατοικούντας την Έφεσον, και επέπεσε φόβος επί πάντας αυτούς, και
εμεγαλύνετο το όνομα του Κυρίου Ιησού (Πράξ.ιγ:17).
Και δεν έμεινε μόνο εκεί η αντίδραση, αλλά
γράφει μετά ότι πολλοί που πίστευαν στη μαγεία έφερναν τα βιβλία τους και τα
έκαιγαν.
Ο Θεός δόξασε το όνομά Του σε αντίθεση με τη
λανθασμένη χρήση του ονόματός Του, την εγωιστική χρήση του ονόματος Του από ανθρώπους
της θρησκείας. Δεν μπορεί να χρησιμοποιεί το όνομα του Θεού ο οποιοσδήποτε. Η
τρίτη εντολή αποκλείει τους εισβολείς, τους παρείσακτους, αλλά καλωσορίζει
αυτούς που πραγματικά εμπιστεύονται τον Θεό και θα χρησιμοποιήσουν το όνομά Του
και την εξουσία που το συνοδεύει για του Θεού τη δόξα και όχι τη δική τους.
Ένας άλλος τρόπος που χρησιμοποιήθηκε μάταια
το Όνομα του Θεού και συνεχίζει και χρησιμοποιείται είναι με την ψευδοπροφητεία.
Οι ψευδοπροφήτες λένε «τάδε λέγει Κύριος» όταν στην πραγματικότητα δεν έχει πει
κάτι ο Θεός. Γράφει στον Ιερεμία κθ:8-9, Διότι ούτω λέγει ο Κύριος των
δυνάμεων, ο Θεός του Ισραήλ· Ας μη απατώσιν υμάς οι προφήται υμών οι εν μέσω
υμών και οι μάντεις υμών, και μη ακούετε τα ενύπνια υμών τα οποία υμείς
ονειρεύεσθε· διότι προφητεύουσι ψευδώς προς υμάς επί τω ονόματί μου· εγώ δεν
απέστειλα αυτούς, λέγει Κύριος.
Αυτοί οι προφήτες απατούσαν τον κόσμο με τα
όνειρά τους με τις ψευδοπροφητείες τους γιατί χρησιμοποιούσαν το όνομα του
Θεού. Και το συνδέει αυτό με την μαντεία. Είναι μιας μορφής μαντεία αυτή η
τακτική. Μάλιστα στον προφήτη Ιεζεκιήλ και εκεί η ψευδοπροφητεία και η μαντεία
πάνε μαζί (ιγ:9, κα:29). Λέει για παράδειγμα στο ιγ:6, Είδον ματαιότητας και
μαντείας ψευδείς, αίτινες λέγουσιν, Ο Κύριος λέγει· και ο Κύριος δεν απέστειλεν
αυτούς· και έκαμον τους ανθρώπους να ελπίζωσιν ότι ο λόγος αυτών ήθελε πληρωθή.
Και σήμερα συμβαίνει αυτό. Και σήμερα
συμβαίνει επίσημα ή ανεπίσημα. Συμβαίνει όταν εμείς οι άνθρωποι χρησιμοποιούμε
με περισσή ελαφρότητα, χωρίς βέβαια να λέμε ότι είμαστε προφήτες το όνομα του
Κυρίου λέγοντας: «Ο Κύριος μου είπε», ή «ο Κύριος με οδήγησε». Και
χρησιμοποιούμε το όνομα του Κυρίου, για να αποφύγουμε την ευθύνη να βάλουμε το
μυαλό μας να δουλέψει, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες μας για τις αποφάσεις μας.
Λέμε: δεν το αποφάσισα εγώ, ο Κύριος μου είπε. Ή ακόμη χειρότερα, ο Κύριος μου
είπε κάτι για σένα. Και όταν αυτό το κάτι για σένα, δεν εκπληρώνεται, τι
κάνουμε τότε; Δεν είναι σαν να μαντεύουμε;
Ή άλλες φορές λέμε «ο Κύριος μου είπε» και
για να επιβάλουμε τη γνώμη μας στους άλλους. Είσαι σίγουρος ότι ο Κύριος το
είπε αυτό; Γιατί αν δεν το είπε, τι ευθύνες φέρεις εσύ που χρησιμοποιείς αυτή
τη φράση με τόση ευκολία, αν δεν το έχει πει ο Θεός αυτό;
Ξέρετε τι κάνουμε όταν το λέμε αυτό; Πως
έχουμε το Θεό στο τσεπάκι μας, και εμάς μας μιλάει ο Θεός για αυτό σας λέμε τι
να κάνετε. Η Εκκλησιαστική Ιστορία δυστυχώς είναι γεμάτη από περιπτώσεις ανθρώπων
που έκαναν κατάχρηση της εξουσίας τους. Οι σταυροφορίες οργανώθηκαν επειδή αυτό
ήταν καθ’ υπόθεση το θέλημα του Θεού. Η Ιερά Εξέταση και οι βασανισμοί που
έγιναν, οι άνθρωποι που κάηκαν στη φωτιά είχαν το επένδυμα του θελήματος του
Θεού. Εκατοντάδες άνθρωποι έχουν αφοριστεί από τις εκκλησίες στο όνομα του
Θεού. Κάθε ένας που δοκίμασε να αντισταθεί στην Εκκλησιαστική εξουσία και το
κατεστημένο προσέκρουσε στο «θέλημα του Θεού». Εκκλησιαστικά σώματα χώρισαν και
πάντα ο Θεός είπε σε κάποιους κάτι.
Όλοι μας πρέπει τακτικά να ρωτάμε τον εαυτό
μας, αν χρησιμοποιούμε το όνομα του Θεού για τους δικούς Του σκοπούς, ή
για τους δικούς μας σκοπούς.
Υπάρχει ένα βιβλίο που λέγεται The
Bible Tells me
so, δηλαδή «Η Γραφή μου το λέει». Δεν είναι γραμμένο από
χριστιανούς, αλλά δείχνει το πως οι χριστιανοί χρησιμοποίησαν το λόγο του Θεού
για να υποστηρίξουν τις δικές τους απόψεις για τη δουλεία, το ρατσισμό, την
κατωτερότητα των μαύρων, τους διωγμούς κατά των Εβραίων, και ό,τι άλλο βάλει ο
νους σας. Στο εξώφυλλο έχει κάτι που είπε ο Σαίξπηρ: Ακόμη και ο διάβολος
μπορεί να χρησιμοποιήσει τη Γραφή για τους σκοπούς του.
Ακούστε λοιπόν, τι είπε το 1856 ο αιδέσιμος Thorton
Stringfellow για τη δουλεία: Ο Ιησούς Χριστός αναγνώρισε
το θεσμό αυτό ως νόμιμο και κανόνισε τις λεπτομέρειες. Είμαι βέβαιος πως δεν
έδωσε κάποιο άλλο ηθικό νόμο που να καταστρέφει τη δουλεία.
Ένας άλλος που ήταν μέλος της Κου Κλουξ Κλαν
είπε: Ο ζωντανός Χριστός είναι το κριτήριο για το χαρακτήρα των μελών μας.
Δηλαδή, όσοι ήταν μέλη και έκαναν ό,τι έκαναν, ακολουθούσαν το Χριστό και το
παράδειγμά Του.
Δεν μπορώ να χρησιμοποιώ ούτε τον λόγο του
Θεού, γιατί το ίδιο πράγμα είναι για να πει πράγματα που δεν λέει. Ακόμη και αν
δεν είμαστε σίγουροι για κάτι, ας μην πούμε κάτι που δεν ξέρουμε. Και έτσι
παίρνουμε το όνομα του Θεού μάταια στο στόμα μας. Πολλές φορές το εδάφιο, Μη
συμμορφώνεστε με τον αιώνα τούτο, έχει τόσο πολύ βασανιστεί που έχει
καταντήσει να είναι «Μη συμμορφώνεσαι με άλλη άποψη, ή άλλη ερμηνεία εκτός από
τη δική μου». Δεν χρησιμοποιούμε το όνομα του Θεού, ούτε το λόγο του Θεού χωρίς
πολλή προσοχή και πολλή ευλάβεια.
Παίρνουμε το όνομα του Θεού μάταια στο στόμα
μας, αν οι άνθρωποι ξέρουν ότι κάνουμε την Αγία Γραφή να λέει ό,τι θέλουμε
εμείς να λέει.
Κάθε φορά που λέω ότι είμαι χριστιανός και η
ζωή μου δεν το δείχνει παίρνω το όνομα του Θεού μάταια στο στόμα μου. Σαν
χριστιανοί φέρουμε το όνομα του Θεού.
Και ελάλησε Κύριος προς τον Μωϋσήν, λέγων, Λάλησον
προς τον Ααρών και προς τους υιούς αυτού, λέγων, Ούτω θέλετε ευλογεί τους υιούς
Ισραήλ, λέγοντες προς αυτούς· Ο Κύριος να σε ευλογήση και να σε φυλάξη· Ο
Κύριος να επιλάμψη το πρόσωπον αυτού επί σε και να σε ελεήση· Ο Κύριος να υψώση
το πρόσωπον αυτού επί σε και να σοι δώση ειρήνην· Και θέλουσιν επιθέσει το
όνομά μου επί τους υιούς Ισραήλ· και εγώ θέλω ευλογήσει αυτούς (Αριθ.ς:22-27).
Το όνομα του Θεού θα τοποθετηθεί στο λαό Του.
Και στον Ιερεμία λδ:15-16 γράφει Και σεις τώρα είχετε επιστρέψει και
κάμει το ευθές ενώπιόν μου, κηρύττοντες έκαστος άφεσιν εις τον πλησίον αυτού·
και είχετε κάμει συνθήκην ενώπιόν μου εν τω οίκω, εφ' ον εκλήθη το όνομά μου·
αλλ' επεστρέψατε και εμιάνατε το όνομά μου, και εκάμετε έκαστος τον δούλον
αυτού και έκαστος την δούλην αυτού να επιστρέψωσι, τους οποίους είχετε
αποπέμψει ελευθέρους κατά την θέλησιν αυτών, και καθυπεβάλετε αυτούς διά να
ήναι εις εσάς δούλοι και δούλαι.
Μιάνατε το Όνομα μου γιατί ενώ είχατε κάνει
το δίκαιο, που ήταν να αφήσουν τους δούλους τους, μετά τους ξαναπήρατε πίσω. Δεν
συνέφερε οικονομικά. Προτιμήσατε να αδικήσετε.
Η ζωή σας, εσείς που λέτε ότι είστε δικοί
μου, μου λερώνει το όνομα. Εμένα τον ίδιο. Δεν μπορούμε να προσβάλουμε το όνομα
και την υπόληψη του Θεού με τη ζωή μας. Το κάνουμε όταν ζούμε όπως οι άλλοι.
Όταν ομολογούμε ότι γνωρίζουμε το Θεό, αλλά με τα έργα μας τον αρνούμαστε (Τίτος
α:6).
Ρωμ.β:21-24, Ο διδάσκων λοιπόν άλλον σεαυτόν
δεν διδάσκεις; ο κηρύττων να μη κλέπτωσι κλέπτεις; ο λέγων να μη μοιχεύωσι
μοιχεύεις; ο βδελυττόμενος τα είδωλα ιεροσυλείς; ο καυχώμενος εις τον νόμον,
ατιμάζεις τον Θεόν διά της παραβάσεως του νόμου; Διότι το όνομα του Θεού εξ αιτίας
σας βλασφημείται μεταξύ των εθνών, καθώς είναι γεγραμμένον.
Ο Θεός να μας φυλάξει από το να βλασφημείται
το Όνομά Του ανάμεσα στους ανθρώπους εξαιτίας της ζωής μας.
Το όνομα του Θεού, αντιπροσωπεύει το Θεό τον
ίδιο. Δείχνει ποιος είναι ο Θεός. Για αυτό και πρέπει να είμαστε προσεκτικοί
γιατί φέρνουμε το όνομα του Θεού πάνω μας. Αν λέω ότι είμαι του Χριστού, πρέπει
η ζωή μου να το δείχνει, γιατί αλλιώς προσβάλω το όνομά Του.
· Προσέχω τα λόγια μου.
· Προσέχω τις προσευχές
μου.
· Προσέχω πως
χρησιμοποιώ το λόγο του Θεού.
· Προσέχω πως
επικαλούμαι το όνομά Του για να υποστηρίξω τη γνώμη μου.
· Προσέχω τη ζωή μου.
Η τρίτη εντολή δεν έχει να κάνει μόνο με τις
λέξεις. Αφορά τη ζωή μας. Οι άνθρωποι έξω βλέπουν εμάς και καταλαβαίνουν ποιος
είναι ο Θεός. Ας τους δείξουμε πως είναι το πιο σημαντικό πρόσωπο στη ζωή μας
και με το πως μιλάμε το όνομά Του, αλλά και με τον τρόπο που ζούμε. Αμήν.
