Η 10η εντολή: Μην επιθυμήσεις παν ό,τι είναι του πλησίον σου (2)

Όλοι ξέρουμε πως η ευτυχία δεν βρίσκεται όταν προσπαθείς να μαζεύεις πράγματα. Παρόλα αυτά ζούμε με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο από αυτό που λέμε ότι πιστεύουμε. Χριστιανοί και μη-χριστιανοί.

Παράδειγμα:

Ο Έλβις Πρίσλεϊ είχε 3 τζετς, δύο Κάντιλλακς, μία Ρολς, μία Λίνκολν Κοντινένταλ, δύο Station Wagons, ένα τζιπ, ένα μικρό λεωφορείο και τρεις μοτοσικλέτες. Το αγαπημένο του αυτοκίνητο ήταν μια λιμουζίνα Κάντιλλακ του 1960. Η σκεπή του αυτοκινήτου ήταν καλυμμένη από άσπρα διαμάντια και το υπόλοιπο αυτοκίνητο είχε 40  επιστρώσεις από μπογιά που ήταν ειδικά φτιαγμένη και περιείχε τριμμένα διαμάντια. Σχεδόν όλα τα κομμάτια του αυτοκινήτου που ήταν μέταλλο, προφυλακτήρες, φανάρια, τα χερούλια από τις πόρτες, οι καθρέφτες, όλα αυτά ήταν καλυμμένα με χρυσάφι 18 καρατιών.

Μέσα στο αυτοκίνητο υπήρχαν δύο τηλέφωνα που ήταν καλυμμένα με φύλλα χρυσού. Μία χρυσή θήκη που περιείχε μία χρυσή ηλεκτρική μηχανή για ξύρισμα, χρυσά ψαλίδια ειδικά για τα μαλλιά, ένα ηλεκτρικό μηχάνημα για να βάφει τα παπούτσια, μία επιχρυσωμένη τηλεόραση, ένα record player, ένας ενισχυτής, ένα μηχάνημα air-conditioning, ένα ψυγείο που σου έκανε παγάκια σε δύο λεπτά. Πέθανε όμως  μόνος και δυστυχισμένος.

Όταν κάποτε η Diet Coke ήταν διαθέσιμη μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες, η Χριστίνα Ωνάση κάθε μήνα έστελνε ένα τζετ στην Αμερική ξοδεύοντας $30.000, τόσο κόστιζε τότε το ταξίδι να πάει το αεροπλάνο Αμερική και να έρθει πίσω, για να φέρει κιβώτια «with the real thing» όπως λέμε. Φίλοι της που ήταν πολύ απασχολημένοι για να ξοδέψουν όλο τους τον χρόνο μαζί της, τους πλήρωνε από $20,000 έως $30,000 το μήνα για να είναι μαζί της.

Όλοι μας ξέρουμε πως η ζωή όλων αυτών των διασημοτήτων τέλειωσε. Γιατί τα χρήματα δεν αγοράζουν την ευτυχία. Το πρόβλημα είναι πως ο καθένας μας πιστεύει για τον εαυτό του πως εγώ αν είχα χρήματα θα ήμουν η εξαίρεση. Θα ζούσα σωστά. Η αλήθεια όμως είναι ακριβώς αντίθετη.

Ο λόγος του Θεού μας λέει ξεκάθαρα στον Εκκλ.ε:10, «Ο αγαπών το αργύριον δεν θέλει χορτασθή αργυρίου· ουδέ εισοδημάτων ο αγαπών την αφθονίαν· ματαιότης και τούτο. Πληθυνομένων των αγαθών πληθύνονται και οι τρώγοντες αυτά· και τις η ωφέλεια εις τους κυρίους αυτών, ειμή το να θεωρώσιν αυτά διά των οφθαλμών αυτών;».

Όταν επιθυμούμε να έχουμε όλο και πιο πολλά, επιθυμούμε αναπόφευκτα και αυτά που βλέπουμε οι άλλοι να έχουν, οι γείτονες μας. Πάντα θα υπάρχει κάποιος που έχει πιο πολλά από εμάς. Ή κάποια από τα δικά του θα είναι καλύτερα από τα δικά μας. Και η 10η εντολή μας λέει. «Μην επιθυμήσεις παν ό,τι είναι του πλησίον σου».

Ο απ. Παύλος θα γράψει στον Τιμόθεο (ς:10): «Ρίζα πάντων των κακών η φιλαργυρία». Και η φιλαργυρία ξεκινάει επειδή βλέπουμε τους άλλους να έχουν πιο πολλά για να ξοδεύουν από ότι εμείς. Και τότε, του διπλανού τον πλούτο τον κάνουμε δικό μας στόχο. Και γινόμαστε σαν τον Παχόμ.

         

Εκτός όμως από την περιουσία, η 10η εντολή απαγορεύει να  επιθυμήσουμε ανθρώπους που ανήκουν σε άλλους. Δε μπορείς να επιθυμείς τη γυναίκα του διπλανού σου, επειδή σου φαίνεται ωραία. Αυτή ήταν η αμαρτία του Δαβίδ για την οποία διαβάσαμε. Και βλέπετε, αν αμαρτήσω και ενδώσω στην επιθυμία και δεν σταματήσει ο πειρασμός εκεί, τότε κατά πάσα πιθανότητα θα γίνει πράξη:

Πειράζεται δε έκαστος υπό της ιδίας αυτού επιθυμίας, παρασυρόμενος και δελεαζόμενος. Έπειτα η επιθυμία αφού συλλάβει, γεννά την αμαρτίαν, η δε αμαρτία εκτελεσθείσα γεννά τον θάνατον (Ιάκ.α:14-15).

Η σειρά είναι εξαιρετικά απλή: Επιθυμία, αμαρτία, θάνατος. Αν το οχυρό της επιθυμίας πέσει και η αμαρτία γεννηθεί μέσα μας, και συντελεστεί στην σκέψη μας, πολύ εύκολα θα γίνει πράξη. Αλλά και να μην γίνει πράξη εξωτερικά, έχει γίνει εσωτερικά.

Άλλες φορές επιθυμούμε την θέση που έχει κάποιος. Την φήμη που απολαμβάνει, τον τίτλο που  ίσως έχει. Την αντιμετώπισε αυτού του είδους την επιθυμία ο Ιησούς όταν ήρθε σε επαφή με τους Φαρισαίους και τους γραμματείς. Γι’ αυτό και είπε «αγαπώσι τον πρώτο τόπο εν τοις δείπνοις και τας πρωτοκαθεδρίας εν ταις συναγωγαίς, και τους ασπασμούς εν ταις αγοραίς και να ονομάζονται υπό των ανθρώπων, Ραββί, Ραββί». Και το αντιμετώπισε και με τους δικούς Του μαθητές όταν τσακώνονταν ποιος θα είναι ο μεγαλύτερος. Από επιθυμία για την θέση που ίσως κάποιος άλλος είχε, για τον τίτλο, για την φήμη.

Ένας αδελφός  έλεγε μια ιστορία οικογενειακή ακόμη τότε που ήταν έφηβος. Δεν είχε περάσει ο ίδιος στις εξετάσεις για το πανεπιστήμιο την πρώτη φορά, και θα ξαναδιάβαζε για ένα χρόνο για να δώσει πάλι εξετάσεις από την αρχή. Ο αδελφός του όμως είχε γίνει δεκτός στην Τράπεζα, πέρασε ένα διαγωνισμό και τον προσέλαβαν, και την χρονιά εκείνη που εκείνος απέτυχε και θα ξαναδιάβαζε ήταν που πήρε και προαγωγή. Και μαζεύτηκαν τώρα όλοι στο σπίτι για να γιορτάσουν την προαγωγή του. Κόσμος πολύς, συγχαρητήρια στον αδελφό του, μπράβο και σ’ ανώτερα, άξιος, ξέρετε τώρα πως είναι. Εκείνη την ώρα μας έλεγε ήταν για μένα ένα πνευματικό μάθημα. Έμαθα, μας έλεγε, πως είναι πολύ πιο εύκολο, να κλαις με αυτούς που κλαίνε, παρά να χαίρεσαι με αυτούς που χαίρονται. Ο λόγος του Θεού μας λέει, «χαίρετε μετά χαιρόντων και κλαίετε μετά κλαιόντων». Είναι πιο εύκολο να πενθήσεις και σύ με αυτούς που πενθούν, να κλάψεις μαζί τους, να λυπηθείς μαζί τους και να τους συμπαρασταθείς, παρά να χαρείς με την χαρά και την επιτυχία του άλλου.

Γιατί; Γιατί είναι δύσκολο να βλέπεις τους άλλους να ανεβαίνουν ψηλότερα από εσένα. Να έχουν πιο πολύ φήμη από εσένα, να είναι πιο πλούσιοι από εσένα. Είναι δύσκολο να τους βλέπεις και να μην επιθυμήσεις αυτό που έχουν από ζήλια, ή πλεονεξία.

Κάποτε-κάποτε ζηλεύουμε και επιθυμούμε και την πνευματικότητα κάποιων, ή την δική τους επιτυχία στο έργο. Κοίταξε τι αποτελέσματα έχει αυτός ο ευαγγελιστής. Δες πόσο καλός είναι αυτός ο ποιμένας! Ενώ εσύ; Αυτός ο πρεσβύτερος έχει τόσα χαρίσματα. Είναι πραγματικός ηγέτης. Κοίταξε τι ωραίες προσευχές κάνει. Ενώ εσύ χάνεις τα λόγια σου!

Ο απ. Παύλος είχε τέτοια συμπεριφορά να αντιμετωπίσει, ζήλιας και επιθυμίας για την δική του επιτυχία, που ήταν του Θεού επιτυχία βέβαια.

Γράφει στην Φιλιπ.α:12-16, «Θέλω δε να εξεύρητε, αδελφοί, ότι τα συμβάντα εις εμέ συνέτρεξαν μάλλον εις πρόοδον του ευαγγελίου, ώστε τα διά τον Χριστόν δεσμά μου έγειναν φανερά εις όλον το πραιτώριον και εις πάντας τους λοιπούς, και οι πλειότεροι των εν Κυρίω αδελφών πεποιθότες εις τα δεσμά μου τολμώσι περισσότερον να κηρύττωσιν αφόβως τον λόγον. Τινές μεν και διά φθόνον και έριδα, τινές δε και από καλής θελήσεως κηρύττουσι τον Χριστόν· οι μεν κηρύττουσιν εξ αντιζηλίας τον Χριστόν, ουχί εν καθαρότητι, νομίζοντες ότι προσθέτουσι θλίψιν εις τα δεσμά μου».

Γιατί ο Παύλος έχει καλύτερα αποτελέσματα και όχι εμείς. Θα κάνουμε και εμείς ό,τι κάνει ο Παύλος. Πού θέλω να καταλήξω; Ακόμη και στα πνευματικά πράγματα, δεν ανεχόμαστε οι άλλοι να είναι πιο ψηλά από εμάς. Κι όμως ο λόγος του Θεού μας διδάσκει πάλι στην Φιλιπ.β:3, «μη πράττοντες μηδέν εξ αντιζηλίας ή κενοδοξίας, αλλ’ εν ταπεινοφροσύνη, θεωρούντες αλλήλους υπερέχοντας εαυτών». «Μη επιθυμήσεις παν οτι είναι του πλησίον σου».

Όπου αυτή η επιθυμία για ό,τι έχει ο άλλος βρίσκει έδαφος στη ζωή μας, οι σχέσεις μας χαλάνε. Είτε σε περιουσιακά στοιχεία, είτε σε ανθρώπους, την γυναίκα του άλλου, τον άντρα της αλληνής, είτε εποφθαλμιούμε τους τίτλους, την φήμη, ή ακόμη την πνευματικότητα, οι σχέσεις χαλάνε. Γιατί η πλεονεξία και η ζήλια για αυτά που έχεις εσύ και δεν έχω εγώ γίνονται το όνειρο της ζωής μου.

Ένας ελληνικός μύθος λέει πως οι θεοί αποφάσισαν να κάνουν ένα δώρο σε κάποιον θνητό, και πως αυτός μπορούσε να ζητήσει ό,τι ήθελε. Ό,τι ήθελε θα γίνονταν δικό του, με ένα όρο: Ο γείτονας του θα έπαιρνε τα διπλάσια από όσα αυτός. Μπορούσε να γίνει πάμπλουτος, αλλά ο γείτονας του θα ήταν διπλάσια πλούσιος. Μπορούσε να γίνει διάσημος, αλλά η φήμη του γείτονά του θα ήταν ακόμη πιο μεγάλη. Ο άνθρωπος αυτός δεν μπορούσε να αντέξει το ότι αυτός που έμενε δίπλα του θα ήταν πάντα καλύτερα από αυτόν, ότι θα είχε τα διπλάσια από όσα αυτός θα είχε από τους θεούς. Ξέρετε λοιπόν τι ζήτησε. Ζήτησε να χάσει το ένα του μάτι! Έτσι ώστε ο γείτονας του να χάσει και τα δύο του μάτια.

Συμπέρασμα: Η επιθυμία για ότι έχουν οι άλλοι μας οδηγεί στην πλεονεξία, στην ζήλια, σε χαλασμένες σχέσεις. Η επιθυμία για ότι έχουν οι άλλοι και όχι εμείς μπορεί να μας οδηγήσει να παραβούμε όλες τις άλλες εντολές, για να αποκτήσουμε αυτό που μας λείπει. «Μην επιθυμήσεις…παν ό,τι είναι του πλησίον σου».

Ποιο είναι λοιπόν το αντίδοτο; Πως μπορούμε να αντισταθούμε σε αυτόν τον πειρασμό; Πως μπορούμε να είμαστε πιστοί στον Θεό στην 10^η εντολή;        

Αν λοιπόν είσαι του Χριστού και το Πνεύμα του Χριστού σε αναγέννησε και σε έκανε δικό Του παιδί, τότε μπορείς να κάνεις κάτι.

1) Σε κάθε σκέψη ζήλιας, για τον διπλανό σου χρησιμοποίησε τον λόγο του Θεού, όπως ο Χριστός στην έρημο. Φιλιπ.β:3, «μην πράττετε μηδέν εξ αντιζηλίας ή κενοδοξίας, αλλ’ εν ταπεινοφροσύνη θεωρούντες αλλήλους υπερέχοντας  εαυτών». Κοίτα λοιπόν τα αδέλφια σου εδώ μέσα και να θεωρείς πως έχουν πιο πολλές δυνατότητες από εσένα. Η ταπείνωση είναι το αντίδοτο της ζήλιας πολλές φορές.

2)  Σε κάθε σκέψη πλεονεξίας, να αποκτήσουμε όλο και πιο πολλά, προσευχήσου και χρησιμοποίησε το Ματθ.ς:33, «Αλλά ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή». Θέλεις να αποκτήσεις πιο πολλά. Καλύτερα απόκτησε αυτό που θα πάρεις μαζί σου στον ουρανό και θα μείνει αιώνια:

Ματθ.ς:19-21 «Μη θησαυρίζετε εις εαυτούς θησαυρούς επί της γης, όπου σκώληξ και σκωρία αφανίζει και όπου κλέπται διατρυπούσι και κλέπτουσιν. Αλλά θησαυρίζετε εις εαυτούς θησαυρούς εν ουρανώ, όπου ούτε σκώληξ ούτε σκωρία αφανίζει και όπου κλέπται δεν διατρυπούσιν ουδέ κλέπτουσιν· επειδή όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θέλει είσθαι και η καρδία σας».

Η μόνη λύση για την επιθυμία, είναι όχι να μην επιθυμώ, αλλά να επιθυμώ τα σωστά πράγματα. ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΟΥ. Η ζωή μας με κάτι θα είναι γεμάτη. Ας είναι γεμάτη με τα όνειρα και τις επιδιώξεις που ο Θεός έχει για την ζωή μας.

Ο Χριστός είπε, «Εγώ είμαι ο άρτος της ζωής. Όποιος έρχεται σε μένα δε θα πεινάσει, κι όποιος πιστεύει σε μένα δεν θα διψάσει ποτέ.» Μην διψάς για αυτά που έχει ο άλλος και όχι εσύ. Μπορεί για αυτά που έχει να χάσει την ψυχή του. Άσε τον Χριστό να σε χορτάσει και να σου πει τι να επιθυμείς. Με το Χριστό μόνο είμαστε πραγματικά αυτάρκεις και βαθιά ικανοποιημένοι.