Ταύτα δε έγειναν παραδείγματα ημών

Ψαλμ.λβ:9 Μη γίνεσθε ως ίππος, ως ημίονος, εις τα οποία δεν υπάρχει σύνεσις· των οποίων το στόμα πρέπει να κρατήται εν κημώ και χαλινώ, άλλως δεν ήθελον πλησιάζει εις σε.

Συνετός είναι ο φρόνιμος, ο σοφός.

Παρ.η:12 Εγώ η σοφία κατοικώ μετά της φρονήσεως, και εφευρίσκω γνώσιν συνετών βουλευμάτων.

Παρ.ιβ:16 Ο άφρων φανερόνει ευθύς την οργήν αυτού· ο δε φρόνιμος σκεπάζει το όνειδος αυτού.

Παρ.ιδ:8 Η σοφία του φρονίμου είναι να γνωρίζη την οδόν αυτού· η δε μωρία των αφρόνων αποπλάνησις.

Ταύτα δε έγειναν παραδείγματα ημών

Ψαλμ.λβ:9 Μη γίνεσθε ως ίππος, ως ημίονος, εις τα οποία δεν υπάρχει σύνεσις· των οποίων το στόμα πρέπει να κρατήται εν κημώ και χαλινώ, άλλως δεν ήθελον πλησιάζει εις σε.

Συνετός είναι ο φρόνιμος, ο σοφός.

Παρ.η:12 Εγώ η σοφία κατοικώ μετά της φρονήσεως, και εφευρίσκω γνώσιν συνετών βουλευμάτων.

Παρ.ιβ:16 Ο άφρων φανερόνει ευθύς την οργήν αυτού· ο δε φρόνιμος σκεπάζει το όνειδος αυτού.

Παρ.ιδ:8 Η σοφία του φρονίμου είναι να γνωρίζη την οδόν αυτού· η δε μωρία των αφρόνων αποπλάνησις.

Επιθυμίες

Έξοδ.κ:17

 

Αρχίζουμε το μήνυμα μας, διαβάζοντας ένα απόκομμα από άρθρο μιας μεγάλης εφημερίδας της Αθήνας με τίτλο «Από μικρά πελάτες».

Φανταστείτε τη ζωή ενός εφτάχρονου (κάπου στον ανεπτυγμένο κόσμο, βέβαια, και όχι στα υψίπεδα της Κολομβίας ή στις ερήμους του Αφγανιστάν): Ξυπνά σε πιτζάμες με τον Μίκυ, φορά τις παντόφλες Πόκεμον, πηγαίνει στην τουαλέτα και παίρνει την οδοντόβουρτσα Ντάφι Ντακ, για να πλύνει τα δόντια του με την ειδική οδοντόπαστα για παιδιά με τον ΤΑΖ, Πίνει τον «μαγικό χυμό» με τον Ταρζάν του Ντίσνεϊ και τα σπέσιαλ δημητριακά, με πλαστικά αγαλματίδια από την τελευταία ταινία «Star Wars». Φοράει την τσάντα με τον G.I.Joe και πηγαίνει στο σχολείο. Εκεί οι συμμαθητές του, στο διάλειμμα, θα ανταλλάξουν κάρτες Χάρι Πότερ και Digimon, θα συζητήσουν για τις τελευταίες φιγούρες σούπερ ηρώων που κυκλοφόρησαν στην αγορά ή, αν είναι κορίτσια, για τα τελευταία μοντέλα της Μπάρμπι-μπέιμπι σίτερ και θα σαβουρώσουν σνακ με τον Τσίτο τον τίγρη και όταν γυρίσουν σπίτι, λίγο πριν από την απογευματινή τρεχάλα σε φροντιστήρια, κομπιούτερ, γλώσσες και μπαλέτα, θα πάρουν μια τζούρα από τις παιδικές σειρές, διανθισμένες με τις απαραίτητες διαφημίσεις. Εκεί θα δουν τα προϊόντα που «πρέπει οπωσδήποτε να αποκτήσουν» και θα κάνουν πλύση εγκεφάλου στη μητέρα τους μέχρι να τους τα πάρει».

Η 10η εντολή: Μην επιθυμήσεις παν ό,τι είναι του πλησίον σου

Έξοδος κ:17, Β' Σαμουήλ ια:1-5, Ρωμαίους ζ:5-12

«Μη επιθυμήσης την οικίαν του πλησίον σου· μη επιθυμήσης την γυναίκα του πλησίον σου· μηδέ τον δούλον αυτού· μηδέ την δούλην αυτού, μηδέ τον βουν αυτού, μηδέ τον όνον αυτού, μηδέ παν ό,τι είναι του πλησίον σου».

Η πλεονεξία, η απληστία βρίσκονται πιο συχνά από κάθε άλλη διάθεση πίσω από την επιθυμία για αυτά που ανήκουν στους άλλους.

Η λέξη «επιθυμία» δεν είναι κακή λέξη, ούτε έχει αναγκαστικά κακή σημασία. Σαφώς και υπάρχουν καλές επιθυμίες. Ο Χριστός μας είπε να ζητούμε τη βασιλεία Του και τη δικαιοσύνη Του (Ματθ.ς:33). Αυτή είναι μια καλή επιθυμία. Οι φυσικές μας επιθυμίες, δεν είναι αμαρτία. Η πείνα (Ματθ.δ:2), η δίψα (Ιωάν.ιθ:28-29), η ανάγκη για ξεκούραση (Λουκ. η:23).

Η 10η εντολή: Μην επιθυμήσεις παν ό,τι είναι του πλησίον σου (2)

Όλοι ξέρουμε πως η ευτυχία δεν βρίσκεται όταν προσπαθείς να μαζεύεις πράγματα. Παρόλα αυτά ζούμε με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο από αυτό που λέμε ότι πιστεύουμε. Χριστιανοί και μη-χριστιανοί.

Παράδειγμα:

Ο Έλβις Πρίσλεϊ είχε 3 τζετς, δύο Κάντιλλακς, μία Ρολς, μία Λίνκολν Κοντινένταλ, δύο Station Wagons, ένα τζιπ, ένα μικρό λεωφορείο και τρεις μοτοσικλέτες. Το αγαπημένο του αυτοκίνητο ήταν μια λιμουζίνα Κάντιλλακ του 1960. Η σκεπή του αυτοκινήτου ήταν καλυμμένη από άσπρα διαμάντια και το υπόλοιπο αυτοκίνητο είχε 40  επιστρώσεις από μπογιά που ήταν ειδικά φτιαγμένη και περιείχε τριμμένα διαμάντια. Σχεδόν όλα τα κομμάτια του αυτοκινήτου που ήταν μέταλλο, προφυλακτήρες, φανάρια, τα χερούλια από τις πόρτες, οι καθρέφτες, όλα αυτά ήταν καλυμμένα με χρυσάφι 18 καρατιών.

Η 10η εντολή: Μην επιθυμήσεις παν ό,τι είναι του πλησίον σου (1)

Έξοδος κ:17, Β' Σαμουήλ ια:1-5, Ρωμαίους ζ:5-12

Μια από τις ιστορίες του Λέων Τολστόι, είναι μικρή ιστορία αυτή έχει τον τίτλο «Πόση γη χρειάζεται ένας άνθρωπος;» Η ιστορία μιλάει για έναν αγρότη, τον Παχόμ που ο ίδιος απόκτησε περιουσία και τα υπάρχοντα του τα πολλά, άναψαν μέσα του μια επιθυμία να αποκτήσει όλο και πιο πολλά. Η τύχη το έφερε και συνάντησε ο Παχόμ έναν άλλο αγρότη που ήρθε από πάνω από τον Βόλγα και επίσης έναν πλανόδιο έμπορο που ταξίδευε από μέρος σε μέρος. Από αυτούς, λοιπόν, ο Παχόμ έμαθε για απέραντες εκτάσεις γης που μπορούσε να τις αποκτήσει καθένας για «ένα κομμάτι ψωμί» όπως λέμε, από κάποιους που έμεναν πολύ μακριά, και ήταν νομάδες, είχαν ζώα και μετακινούνταν από μέρος σε μέρος. Αυτούς τους έλεγαν  «Μπασκίρς».

Να επιθυμήσεις

Το διάβασα ξανά... Ναι, αυτό έλεγε.

Ήταν μια διαφήμιση σ’ ένα κατάστημα που πουλούσε ακριβές τσάντες και κοσμήματα. Αν και το σλόγκαν του καταστήματος κορόιδευε τη δέκατη εντολή (Έξοδ.κ:17), υποθέτω ότι ήταν μια ακριβής εντολή για πολλούς από τους πελάτες τους.

Οι άτακτες επιθυμίες

Η αντίσταση στα πάθη, χαρίζει την αληθινή ειρήνη της ψυχής.

ΘΑ ΧΑΣΕΙΣ την εσωτερική γαλήνη σου, απ’ τη στιγμή που θα επιθυμήσεις κάτι με πάθος.

Τρικυμισμένη θάλασσα είναι πάντοτε η ψυχή του άπληστου και του υπερήφανου. Ειρήνη και χαρά βασιλεύουν στην καρδιά του ταπεινού. Αυτός που κυριαρχείται απ’ τις επιθυμίες του, νικάται γρήγορα κι από μικρούς και ανάξιους αντιπάλους.

Διάλογος

 —Πατέρα μου.

—ΤΙ είναι παιδί μου;

— Έχω μια μεγάλη σύγκρουση μέσα μου. Δεν είναι όμορφο πράγμα να έχω συγκρούσεις μέσα μου. Έτσι δεν είναι;

—Ναι, έτσι είναι. Όταν όμως έχεις ξεκάθαρες αντιλήψεις, τότε δεν υπάρχουν συγκρούσεις. Τί θέλεις ακριβώς;

—Μέσα στην καρδιά μου πλημμυρίζουν, όνειρα, σχέδια, οραματισμοί. Για λίγο κάθομαι και τα χαζεύω. Είναι τόσο όμορφα καθώς παρελαύνουν μπροστά μου. Μα αμέσως αρχίζω να φοβάμαι. Θέλω να κλείσω το κουμπί. Αισθάνομαι να με συνεπαίρνουν.

Της καρδιάς τίνος τα ζητήματα;

Ψαλμ.λζ:4 και ευφραίνου εν Κυρίω, και θέλει σοι δώσει τα ζητήματα της καρδίας σου.

Είναι ωραίο να αναγνωρίζει κανείς ότι όλα τα πράγματα στη ζωή είναι ευλογία από τον Θεό, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο Θεός θα ευλογήσει παράλογα ή κενόδοξα αιτήματα. Αντ’ αυτού, θα αλλάξει τις επιθυμίες...

Μπορεί να πάρεις μια μετάθεση, που για διάφορους λόγους, δεν σου αρέσει. Σίγουρα αυτό είναι μια απογοήτευση, αλλά καθώς το κουβεντιάζεις και προσεύχεσαι γι’ αυτό, αρχίζεις να βλέπεις το χέρι του Θεού. Και τότε ενθουσιάζεσαι! 

Ο Θεός έχει αντικαταστήσει τις επιθυμίες της καρδιάς σου με τις επιθυμίες της καρδιάς Του.

Οι εχθροί του χριστιανού

Η ζωή του κάθε ανθρώπου είναι ένας αγώνας, αλλά ο αγώνας του πιστού είναι πιο δύσκολος, γιατί έχει εκτός των άλλων, να αντιμετωπίσει τρεις μεγάλους εχθρούς, που έχουν ένα σκοπό, να κάνουν το χριστιανό άχρηστο.

1. ο κόσμος
2. η σάρκα του
3. ο διάβολος

   Α’ Ιωάν.β:15-17 Μη αγαπάτε τον κόσμον μηδέ τα εν τω κόσμω. Εάν τις αγαπά τον κόσμον, η αγάπη του Πατρός δεν είναι εν αυτώ· διότι παν το εν τω κόσμω, η επιθυμία της σαρκός και η επιθυμία των οφθαλμών και η αλαζονεία του βίου δεν είναι εκ του Πατρός, αλλ' είναι εκ του κόσμου. Και ο κόσμος παρέρχεται και η επιθυμία αυτού· όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού μένει εις τον αιώνα.

Ο λόγος που πετυχαίνετε το αντίθετο από αυτό που επιθυμείτε

«Όταν οι επιθυμίες και η φαντασία σας συγκρούονται, στο τέλος νικά πάντα η φαντασία».

Αν, για παράδειγμα, σας ζητούσαν να περπατήσετε πάνω σε μια σανίδα του πατώματος, θα το κάνατε χωρίς πρόβλημα. Αν, όμως, η ίδια σανίδα ήταν τοποθετημένη σε ύψος έξι μέτρων ανάμεσα σε δύο τοίχους, θα περπατούσατε κατά μήκος της; 

Επιθυμίες

Έξοδος κ:17

Αρχίζουμε το μήνυμα μας, διαβάζοντας ένα απόκομμα από άρθρο μιας μεγάλης εφημερίδας της Αθήνας με τίτλο "Από μικρά πελάτες"!

Γιατί τσακωνόμαστε;

Ιακώβου δ:1-3

Τι είναι αυτό που προκαλεί τις διαμάχες; Γιατί τσακωνόμαστε; Γιατί ακόμη και σε μικρά πράγματα πολύ συχνά δεν τα βρίσκουμε;

Η εύκολη λύση στο μυαλό του καθένα μας, είναι πως «εννοείται ότι φταίει ο άλλος», ο άλλος που δεν μπορεί να με καταλάβει, που δεν μπορεί να δει τα πράγματα από τη δική μου μεριά, ο άλλος που δεν μπορεί να καταλάβει πόσο δίκιο έχω. Γιατί αν το καταλάβαινε, δε θα επέμενε και θα υπήρχε ηρεμία.