Φλογεροί όφεις

Αριθ.κα:4-6 Και εσηκώθησαν από του όρους Ωρ διά της οδού της Ερυθράς θαλάσσης, διά να περιέλθωσι την γην Εδώμ· και ωλιγοψύχησεν ο λαός εν τη οδώ. Και ελάλησεν ο λαός κατά του Θεού και κατά του Μωϋσέως, λέγοντες, Διά τι ανεβίβασας ημάς εξ Αιγύπτου διά ν' αποθάνωμεν εν τη ερήμω; διότι άρτος δεν είναι και ύδωρ δεν είναι και η ψυχή ημών αηδίασε τον άρτον τούτον, τον ελαφρόν. Και απέστειλεν ο Κύριος επί τον λαόν τους όφεις τους φλογερούς και εδάγκανον τον λαόν, και λαός πολύς εκ του Ισραήλ απέθανε.

Η αμαρτία βρωμάει... Κυριολεκτικά

Α’ Κορ.ι:6 Ταύτα δε έγειναν παραδείγματα ημών, διά να μη ήμεθα ημείς επιθυμηταί κακών, καθώς και εκείνοι επεθύμησαν.

 

Έξ.ις:3 Και είπον προς αυτούς οι υιοί Ισραήλ, Είθε να απεθνήσκομεν υπό της χειρός του Κυρίου εν τη γη της Αιγύπτου, ότε εκαθήμεθα πλησίον των λεβήτων του κρέατος και ότε ετρώγομεν άρτον εις χορτασμόν· διότι εξηγάγετε ημάς εις την έρημον ταύτην, διά να θανατώσητε με την πείναν πάσαν την συναγωγήν ταύτην.

Ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου είναι ο ίδιος του ο εαυτός, η σάρκα του.

εις χορτασμόν

Μπορεί να ήταν αλήθεια αυτό, γιατί ο Ηρόδοτος λέει ότι οι Αιγύπτιοι έτρεφαν τους σκλάβους καλά για να μπορούν να δουλεύουν:

Ταύτα δε έγειναν παραδείγματα ημών

Ψαλμ.λβ:9 Μη γίνεσθε ως ίππος, ως ημίονος, εις τα οποία δεν υπάρχει σύνεσις· των οποίων το στόμα πρέπει να κρατήται εν κημώ και χαλινώ, άλλως δεν ήθελον πλησιάζει εις σε.

Συνετός είναι ο φρόνιμος, ο σοφός.

Παρ.η:12 Εγώ η σοφία κατοικώ μετά της φρονήσεως, και εφευρίσκω γνώσιν συνετών βουλευμάτων.

Παρ.ιβ:16 Ο άφρων φανερόνει ευθύς την οργήν αυτού· ο δε φρόνιμος σκεπάζει το όνειδος αυτού.

Παρ.ιδ:8 Η σοφία του φρονίμου είναι να γνωρίζη την οδόν αυτού· η δε μωρία των αφρόνων αποπλάνησις.

Ο λαός ΜΟΥ

Β’ Χρον.ζ:14 και ο λαός μου, επί τον οποίον εκλήθη το όνομά μου, ταπεινώσωσιν εαυτούς και προσευχηθώσι και εκζητήσωσι το πρόσωπόν μου και επιστρέψωσιν από των οδών αυτών των πονηρών, τότε εγώ θέλω επακούσει εκ του ουρανού και θέλω συγχωρήσει την αμαρτίαν αυτών και θεραπεύσει την γην αυτών.

Το βιβλίο των αριθμών 18

ΕΝΔΕΚΑΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Ο λαός γογγύζει – Ο Μωυσής παραπονιέται στο Θεό­

Χρίονται οι 70 πρεσβύτεροι - Ορτύκια και πληγή

Μέχρι εδώ, ασχοληθήκαμε με τον τρόπο που ο Θεός διοικούσε το λαό Του στην έρημο και φρόντιζε για όλες τις ανάγκες του. Είδαμε τις αποδείξεις της σοφίας Του, της αγαθότητας και της πρόνοιας του Θεού του Ισραήλ.

Τώρα, φτάνουμε σ’ ένα σημείο που αρχίζουν να μαζεύονται μαύρα σύννεφα! Θα δούμε τον άνθρωπο και το άθλιο περπάτημά του. Ο άνθρωπος είναι ο ίδιος παντού. Στον κήπο της Εδέμ, στον αποκατεστημένο κόσμο, στην έρημο, στη γη Χαναάν, στην εκκλησία, στη Χιλιετηρίδα.

Ποια είναι η σωστή συμπεριφορά όταν μας επιπλήττουν.

Πρέπει να διατηρήσουμε αυτή την απόφαση σε στιγμές ελέγχου και επιπλήξεων. Ο Ψαλμωδός λέγει: «Δείξον μοι Κύριε τας οδούς σου δίδαξόν με τα βήματά σου» (Ψαλμ.κε:4). Μερικοί άνθρωποι έχουν την αντίθετη στάση. Αισθάνονται ότι ποτέ δεν έχουν ανάγκη να τους επιπλήξει κάποιος, να τους διορθώσει ή να τους προτρέψει με οποιοδήποτε τρόπο. Αυτο, όμως, είναι αντίθετο με το λόγο του Θεού. Ο Θεός έχει θέσει εξουσίες μέσα στην εκκλησία Του. Όλοι, από τον πιο ψηλά - σε θέση - μέχρι τον πιο χαμηλά, είναι κάτω απ’ αυτό το σύστημα εξουσιών. Ακόμη και ο Πέτρος και ο Παύλος δέχτηκαν επίπληξη από άλλους (Γαλ.β:11-14 Πράξ.κγ:3-5). Αυτοί που δεν δέχονται την εξουσία μέσα στην εκκλησία έχουν ήδη πάρει το δρόμο της αποστασίας (Β΄Πέτρ.β:10). Ποτέ μη γίνεις τόσο “μεγάλος” που να μην δέχεσαι νουθεσία ή ακόμα επίπληξη. Ακόμα κι αν είσαι ένας ώριμος Χριστιανός η κάποιος πρεσβύτερος μέσα στην εκκλησία, ίσως χρειάζεσαι κάποια βοήθεια για να φθάσεις στον ουρανό. Η σωστή στάση είναι: “Σ’ ευχαριστώ που προσπαθείς να με βοηθήσεις” και όχι “Λοιπόν θα πρέπει να ξέρεις ότι κι εγώ είμαι ένας άγιος του Θεού ακριβώς όπως κι εσύ, και ξέρω ένα σωρό λάθη που κι εσύ έχεις κάνει, γι’ αυτό μη μιλάς”.

Ταύτα δε έγειναν παραδείγματα ημών (2)

Ειδωλολάτρες

Έξοδ.λβ:1-7 «Και ιδών ο λαός ότι εβράδυνεν ο Μωϋσής να καταβή εκ του όρους, συνήχθη ο λαός επί τον Ααρών και έλεγον προς αυτόν, Σηκώθητι, κάμε εις ημάς θεούς, οίτινες να προπορεύωνται ημών· διότι ούτος ο Μωϋσής, ο άνθρωπος όστις εξήγαγεν ημάς εκ γης Αιγύπτου, δεν εξεύρομεν τι απέγεινεν αυτός. Και είπε προς αυτούς ο Ααρών, Αφαιρέσατε τα χρυσά ενώτια, τα οποία είναι εις τα ώτα των γυναικών σας, των υιών σας και των θυγατέρων σας, και φέρετε προς εμέ. Και αφήρεσε πας ο λαός τα χρυσά ενώτια, τα οποία ήσαν εις τα ώτα αυτών, και έφεραν προς τον Ααρών. Και λαβών εκ των χειρών αυτών, διεμόρφωσεν αυτό με εργαλείον εγχαρακτικόν, και έκαμεν αυτό μόσχον χωνευτόν· οι δε είπον, Ούτοι είναι οι θεοί σου, Ισραήλ, οίτινες σε ανεβίβασαν εκ γης Αιγύπτου. Και ότε είδε τούτο ο Ααρών, ωκοδόμησε θυσιαστήριον έμπροσθεν αυτού· και εκήρυξεν ο Ααρών, λέγων, Αύριον είναι εορτή εις τον Κύριον. Και σηκωθέντες ενωρίς την επαύριον, προσέφεραν ολοκαυτώματα και έφεραν ειρηνικάς προσφοράς· και εκάθισεν ο λαός να φάγη και να πίη, και εσηκώθησαν να παίζωσι. Και είπε Κύριος προς τον Μωϋσήν, Ύπαγε, κατάβηθι διότι ηνόμησεν ο λαός σου, τον οποίον εξήγαγες εκ γης Αιγύπτου».