Η Κρίση (2)

 

Κανείς δεν πρέπει να διστάζει να κρίνει εκείνον που διαπράττει αμαρτία. Ο Παύλος βεβαιώνει, "έκρινα ήδη ως παρών τον ούτω πράξαντα τούτο". 

Πολλοί νομίζουν πως θα είναι "καλύτεροι χριστιανοί" όταν δεν κρίνουν τους άλλους. 

Αλλά ο Παύλος δεν ένιωθε καμία ενοχή όταν έγραφε τα παραπάνω λόγια. Η πράξη που παραβιάζει το ξεκάθαρο θέλημα του Θεού, είναι αμαρτία, όμως ΑΜΑΡΤΙΑ διαπράττει επίσης και όποιος διστάζει να την ονομάζει με το αληθινό της όνομα. Αμαρτία πρέπει να λέγεται και σαν αμαρτία πρέπει να αντιμετωπίζεται.

Η Κρίση (1)

«Ο χριστιανός δεν μπορεί να μην καταδικάζει τις πράξεις εκείνες – όχι τα πρόσωπα – που παραβιάζουν το νόμο του Χριστού.

Σεβόμαστε τη διαφορετική γνώμη που μπορεί να έχουν άλλοι Χριστιανοί, δεν μπορούμε όμως να τους ακολουθήσουμε.

«Κάποιος υπολόγισε ότι τα δύο τρίτα απ’ όσα λέμε αφορούν συνήθως κάποιου είδους κρίση. 

Η κρίση του λευκού θρόνου

 

Α. Η κρίση του Σατανά

Η πρώτη ενέργεια του Θεού αμέσως μετά την καταστροφή των στρατευμάτων  του Γωγ και Μαγώγ, θα είναι να ριχτεί ο διάβολος στη λίμνη της φωτιάς και του  θείου όπου ήδη είναι το θηρίο και ο ψευδοπροφήτης. 

Η αυστηρότητα του Θεού

Α. Γιατί ο Θεός απαιτεί κρίση;

Πολλοί λένε σήμερα ότι η κρίση δεν ταιριάζει με τη δικαιοσύνη, την αγάπη και το έλεος. 

Αρνούνται να πιστέψουν ότι ένας Θεός αγάπης θα τους τιμωρήσει ποτέ για τις κακές πράξεις τους. 

Αυτό συμβαίνει, επειδή δεν κατανοούν τη φύση του Θεού και αρνούνται να δεχτούν τι λέει η Βίβλος σχετικά με αυτό.

Η ΑΘΩΟΤΗΤΑ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ - Η ΕΚΔΙΩΞΗ

 

Α.  Η ΚΑΤΑΡΑ

Τρεις κατάρες δόθηκαν από το Θεό εξ αιτίας της πτώσης του ανθρώπου. Στο φίδι δόθηκε η πρώτη κατάρα: «Επικατάρατος να είσαι μεταξύ πάντων των κτηνών και πάντων των ζώων του αγρού. Επί της κοιλίας σου θέλεις περιπατεί και χώμα θέλεις τρώγει πάσας τας ημέρας της ζωής σου» (Γέν.γ:14).

Η γυναίκα δέχτηκε την δεύτερη κατάρα: «Θέλω υπερπληθύνει τας λύπας σου και τους πόνους της κυοφορίας σου. Με λύπας θέλεις γεννά τέκνα, και προς τον άνδρα σου θέλει είσθαι η επιθυμία σου και αυτός θέλει σε εξουσιάζει (Γέν.γ:16).

Η κρίση της εκκλησίας

Το σημαντικό θέμα αυτού του μηνύματος είναι ότι ο Ιησούς διαδικάστηκε με την αμαρτία πάνω στο σταυρό.

Πήρε τη θέση μας στην κρίση και μας άφησε τα οφέλη που αποκτήσαμε με την απλή υπακοή στην πίστη. Εξαιτίας της αμαρτίας, θα καταλήγαμε σε κρίση με ποινή τον θάνατο.

Ο Ιησούς πήρε τη δική μας αμαρτία πάνω Του και πέθανε στη θέση μας.

Η παραβολή των εργατών στον αμπελώνα

Εισαγωγή

Η χάρη είναι το κεντρικό θέμα αυτής της παραβολής.

Σε αυτή, συναντάμε μια ομάδα εργατών των οποίων ο κύριος δεν ήταν πολύ ικανοποιημένος (Ματθ.κ:13 η λέξη «φίλος» χρησιμοποιείται ειρωνικά) επειδή απέτυχαν να προσδιορίσουν τη χάρη που τους εξέφρασε.

Ο δε αποκριθείς είπε προς ένα εξ αυτών· Φίλε, δεν σε αδικώ· δεν συνεφώνησας εν δηνάριον μετ' εμού;

Φλογεροί όφεις

Αριθ.κα:4-6 Και εσηκώθησαν από του όρους Ωρ διά της οδού της Ερυθράς θαλάσσης, διά να περιέλθωσι την γην Εδώμ· και ωλιγοψύχησεν ο λαός εν τη οδώ. Και ελάλησεν ο λαός κατά του Θεού και κατά του Μωϋσέως, λέγοντες, Διά τι ανεβίβασας ημάς εξ Αιγύπτου διά ν' αποθάνωμεν εν τη ερήμω; διότι άρτος δεν είναι και ύδωρ δεν είναι και η ψυχή ημών αηδίασε τον άρτον τούτον, τον ελαφρόν. Και απέστειλεν ο Κύριος επί τον λαόν τους όφεις τους φλογερούς και εδάγκανον τον λαόν, και λαός πολύς εκ του Ισραήλ απέθανε.

Η κρίση (δικαιοσύνη) του Θεού

Όλοι πρέπει να καταλάβουμε ότι θα δώσουμε λόγο στο Θεό για τις σκέψεις μας, τα λόγια μας και τις πράξεις μας.

Πρέπει να θερίσουμε ό,τι σπείραμε.

Εκκλ.ιβ:14 Διότι ο Θεός θέλει φέρει εις κρίσιν παν έργον και παν κρυπτόν, είτε αγαθόν είτε πονηρόν.

Εβρ.ς:2 της διδαχής των βαπτισμών και της επιθέσεως των χειρών, και της αναστάσεως των νεκρών και της κρίσεως της αιωνίου.

Η μόνη ελπίδα

Σημεία των τελευταίων ημερών

Έρχονται μέρες που ούτε καν φανταζόμαστε! Ούτε θα μπορούσαμε να διανοηθούμε από μόνοι μας!

Μιλάμε για την παγκόσμια κυριαρχία του Αντίχριστου, η οποία δεν αργεί καθόλου, όπως δείχνουν τα πράγματα.

Έχει σαν στόχο την υποδούλωση όλης της ανθρωπότητας.

Ο Θεός που κρίνει

 Α’ Βας.κα:1-29

 

Ο Ιησούς είχε μια συζήτηση με κάποιον που Τον πλησίασε και Τον αποκάλεσε «Διδάσκαλο αγαθό». Απαντώντας είπε: «Τι με λέγεις αγαθόν; ουδείς αγαθός ειμή εις, ο Θεός. Αλλ' εάν θέλης να εισέλθης εις την ζωήν, φύλαξον τας εντολάς» (Ματθ.ιθ:17).

Ο Θεός είναι αγαθός. Είναι γεμάτος καλοσύνη  και αγάπη για τα πλάσματά Του. Αυτή είναι μια από τις πρώτες αλήθειες που μαθαίνουμε. Ο Θεός είναι γεμάτος έλεος, έχει ατελείωτη χάρη, αγάπη και υπομονή για όλους. Δεν είναι δυνατόν να μετρηθεί η αγαθότητά Του, κάτι που αποτελεί μεγάλη παρηγοριά για μας!

Η καλοσύνη του Θεού φανερώνεται από το γεγονός ότι συνεχίζει να συγχωρεί, συνεχίζει να είναι μακρόθυμος. Περιμένει τον αμαρτωλό, κάνοντας υπομονή με τον άνθρωπο. Κάθε πρωί, το έλεός Του ανανεώνεται. Γιατί; Επειδή ο Θεός είναι αγαθός.

Όλοι θα εκπλαγούμε την ημέρα της κρίσης

Πολλοί θα εκπλαγούν την ημέρα της κρίσης. Επειδή ότι κάνουν στους πιστούς, είναι σαν να τον κάνουν προσωπικά στον ίδιο τον Ιησού, όπως κατάλαβε ο Παύλος.

Πράξ.θ:1-5 Ο δε Σαύλος, πνέων έτι απειλήν και φόνον κατά των μαθητών του Κυρίου, ήλθε προς τον αρχιερέα και εζήτησε παρ' αυτού επιστολάς εις Δαμασκόν προς τας συναγωγάς, όπως εάν εύρη τινάς εκ της οδού ταύτης, άνδρας τε και γυναίκας, φέρη δεδεμένους εις Ιερουσαλήμ. Ενώ δε πορευόμενος επλησίαζεν εις την Δαμασκόν, εξαίφνης ήστραψε περί αυτόν φως από του ουρανού, και πεσών επί την γην, ήκουσε φωνήν λέγουσαν προς αυτόν· Σαούλ, Σαούλ, τι με διώκεις; Και είπε· Τις είσαι, Κύριε; Και ο Κύριος είπεν· Εγώ είμαι ο Ιησούς, τον οποίον συ διώκεις· σκληρόν σοι είναι να λακτίζης προς κέντρα.

Αυτό θα ήταν ένα μεγάλο σοκ για τον Σαούλ. Κάποια στιγμή, αργότερα, ομολόγησε ότι είναι ο μεγαλύτερος αμαρτωλός, γιατί είχε διώξει την εκκλησία του Θεού (Α΄ Τιμ.α:15, Γαλ.α:13). Κάθε φορά που έριχνε έναν πιστό στη φυλακή, πρόσβαλε τον Σωτήρα του κόσμου. Λυπούσε τον Δημιουργό του σύμπαντος.

Ο Ιησούς στην εποχή της Κρίσης

Απ’ ό,τι διαβάζουμε στα Ευαγγέλια, ο Ιησούς έζησε μαζί με το λαό Του εδώ στη γη διάφορες κρίσεις και τις αντιμετώπισε με θαυμαστή σοφία. Κι αναρωτιέται κανείς:

·        Πώς θα συμπεριφερόταν σήμερα ο Κύριος αν ζούσε τη δική μας κρίση;

·        Τι θα είχε να πει σ’ εμάς τους πιστούς;

·       Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη υπόσχεση στο λόγο του Θεού ή κάποια εικόνα που να μας δείχνει τί θα πρέπει να περιμένουμε από το Χριστό στην εποχή της κρίσης;

Στο 5^ο κεφάλαιο της Αποκάλυψης διαβάζουμε πώς συμπεριφέρεται ο Χριστός με φόντο τα γεγονότα των έσχατων, των δικών μας δηλαδή, καιρών. Ο Ιωάννης βλέπει ένα θρόνο και Κάποιον να κάθεται σ’ αυτόν, και να κρατάει στο δεξί του χέρι ένα κυλινδρικό, επτασφράγιστο βιβλίο. Κανένας δεν μπορούσε ν’ ανοίξει αυτό το βιβλίο, παρά μόνο ο λέων του Ιούδα, ο οποίος όμως έμοιαζε με ένα μικρό, τραυματισμένο αρνάκι.

Νομίζουν....

Καταφύγιο για πλούσιους την ημέρα της κρίσης (2)!!

Καταφύγιο για πλούσιους, την ημέρα της κρίσης!!!

Νομίζουν.....

Το Βήμα της Κρίσης του Χριστού

Όλοι εκείνοι που θα αρπαχτούν από τη γη θα συναντήσουν τον Χριστό στον αέρα και θα πάνε να ζήσουν μαζί Του. Έπειτα θα σταθούν μπροστά στο Βήμα του Κυρίου για να κριθούν. Το γεγονός αυτό ονομάζεται «Το Βήμα της Κρίσης του Χριστού». Ο απόστολος Παύλος μας μιλάει γι’ αυτό όταν γράφει στους Κορίνθιους:

«Διότι πρέπει πάντες να εμφανισθώμεν έμπροσθεν του βήματος του Χριστού, δια να ανταμειφθή έκαστος κατά τα πεπραγμένα δια του σώματος, καθ’ α έπραξεν, είτε αγαθόν, είτε κακόν» (Β’ Κορ.ε:10).

Μήπως είσαι υποκριτής;

Ματθ.ζ:1-5 Μη κρίνετε, διά να μη κριθήτε· διότι με οποίαν κρίσιν κρίνετε θέλετε κριθή, και με οποίον μέτρον μετρείτε θέλει αντιμετρηθή εις εσάς. Και διά τι βλέπεις το ξυλάριον το εν τω οφθαλμώ του αδελφού σου, την δε δοκόν την εν τω οφθαλμώ σου δεν παρατηρείς; Η πως θέλεις ειπεί προς τον αδελφόν σου, Άφες να εκβάλω το ξυλάριον από του οφθαλμού σου, ενώ η δοκός είναι εν τω οφθαλμώ σου; Υποκριτά, έκβαλε πρώτον την δοκόν εκ του οφθαλμού σου, και τότε θέλεις ιδεί καθαρώς διά να εκβάλης το ξυλάριον εκ του οφθαλμού του αδελφού σου.

Αιώνια ασφάλεια της ψυχής - μπορεί ο χριστιανός να χάσει τη σωτηρία του; (1)

Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι σημαίνει χριστιανός. «Χριστιανός» δεν είναι κάποιος που κάποτε είπε μια προσευχή (που ίσως του υπαγόρευσαν) ή πήγε μπροστά, στο θυσιαστήριο, όπως λένε, και σήκωσε τα χέρια του ψηλά, ή που μεγάλωσε μέσα σε μια χριστιανική οικογένεια. Ενώ κάθε ένα από αυτά μπορεί να είναι κάποια «χριστιανική» εμπειρία, δεν είναι αυτό που σε κάνει Χριστιανό.

Ένα από τα θλιβερά χαρακτηριστικά της εποχής που διανύουμε είναι η αλλοίωση των λέξεων, των εννοιών, των νοημάτων, και βέβαια και των αξιών.

Αναπολόγητος

Όσοι έχουν περάσει από κάποιο δικαστήριο, είτε σαν κατηγορούμενοι είτε σαν μάρτυρες, θα γνωρίζουν τη διαδικασία. Μετά από την αναγγελία του κατηγορητηρίου από τον δημόσιο κατήγορο, πάντοτε ο πρόεδρος δίνει το λόγο στον κατηγορούμενο να απολογηθεί, να δικαιολογήσει τον εαυτό του για την κατηγορία που του αποδίδουν. Αυτή η απολογία είναι απαραίτητο στοιχείο κάθε δίκης. Φανταστείτε λοιπόν κάποιον κατηγορούμενο, που σαν ο πρόεδρος διαβάσει το κατηγορητήριο και ο εισαγγελέας ζητήσει την τιμωρία του, αυτός σκύβει το κεφάλι και δεν βγάζει λέξη από το στόμα του.

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ Ο ΑΚΡΟΓΩΝΙΑΙΟΣ ΛΙΘΟΣ (6)

Α. Η καταστροφή των βασιλείων

Η Γραφή λέει καθαρά ότι «αι εξουσίαι υπό του Θεού είναι τεταγμέναι» (Ρωμ.ιγ:1). Ο Θεός έχει ορίσει να υπάρχουν ανθρώπινες κυβερνήσεις. Όμως, ο Θεός είναι ο Υψηλότατος κυβερνήτης όλων των βασιλείων αυτού του κόσμου.

«Διότι ούτε εξ ανατολών, ούτε εκ δυσμών, ούτε εκ της ερήμου, έρχεται η ύψωσις, αλλ’ ο Θεός είναι ο Κριτής. Τούτον ταπεινόνει, και εκείνον υψόνει». (Ψαλμ.οε:6,7).

Κάθε έθνος που δεν αναγνωρίζει τον Ιησού Χριστό σαν Κύριό του, πρόκειται να καταστραφεί.