Έλεον θέλω και ουχί θυσίαν

Ματθ.θ:9-13 «Και διαβαίνων ο Ιησούς εκείθεν είδεν άνθρωπον καθήμενον εις το τελώνιον, Ματθαίον λεγόμενον, και λέγει προς αυτόν· Ακολούθει μοι. Και σηκωθείς ηκολούθησεν αυτόν. Και ενώ εκάθητο εις την τράπεζαν εν τη οικία, ιδού, πολλοί τελώναι και αμαρτωλοί ελθόντες συνεκάθηντο μετά του Ιησού και των μαθητών αυτού. Και ιδόντες οι Φαρισαίοι είπον προς τους μαθητάς αυτού· Διά τι ο Διδάσκαλός σας τρώγει μετά των τελωνών και αμαρτωλών; Ο δε Ιησούς ακούσας είπε προς αυτούς· Δεν έχουσι χρείαν ιατρού οι υγιαίνοντες, αλλ' οι πάσχοντες. Υπάγετε δε και μάθετε τι είναι, Έλεον θέλω και ουχί θυσίαν. Διότι δεν ήλθον διά να καλέσω δικαίους αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν».

Έλεον θέλω και ουχί θυσίαν

Ματθ.θ:9-13 «Και διαβαίνων ο Ιησούς εκείθεν είδεν άνθρωπον καθήμενον εις το τελώνιον, Ματθαίον λεγόμενον, και λέγει προς αυτόν· Ακολούθει μοι. Και σηκωθείς ηκολούθησεν αυτόν. Και ενώ εκάθητο εις την τράπεζαν εν τη οικία, ιδού, πολλοί τελώναι και αμαρτωλοί ελθόντες συνεκάθηντο μετά του Ιησού και των μαθητών αυτού. Και ιδόντες οι Φαρισαίοι είπον προς τους μαθητάς αυτού· Διά τι ο Διδάσκαλός σας τρώγει μετά των τελωνών και αμαρτωλών; Ο δε Ιησούς ακούσας είπε προς αυτούς· Δεν έχουσι χρείαν ιατρού οι υγιαίνοντες, αλλ' οι πάσχοντες. Υπάγετε δε και μάθετε τι είναι, Έλεον θέλω και ουχί θυσίαν. Διότι δεν ήλθον διά να καλέσω δικαίους αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν».

Ευχαριστώ σοι, Θεέ, ότι δεν είμαι καθώς οι λοιποί άνθρωποι

Υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι πιστεύουν στον Χριστό αλλά ποτέ δεν θα ήθελαν να γίνουν μέλη της εκκλησίας επειδή είναι βαθιά πνευματικά άτομα και μπορούν να διακρίνουν ότι όλοι αυτοί που ανήκουν σε κάποια εκκλησία, είναι ανάξιοι τους.

Είναι πολύ δημοφιλές για τους ανθρώπους να ισχυρίζονται ότι τους αρέσει ή πιστεύουν στον Ιησού, αλλά δεν τους αρέσουν οι Χριστιανοί.

Σίγουροι για τη δικαιοσύνη τους, κρίνουν επικριτικά όλους τους Χριστιανούς σαν υποκριτές:

Υποκριτική προσευχή

Ματθ.ς:1-6 Προσέχετε να μη κάμνητε την ελεημοσύνην σας έμπροσθεν των ανθρώπων διά να βλέπησθε υπ' αυτών· ει δε μη, δεν έχετε μισθόν πλησίον του Πατρός σας του εν τοις ουρανοίς. Όταν λοιπόν κάμνης ελεημοσύνην, μη σαλπίσης έμπροσθέν σου, καθώς κάμνουσιν οι υποκριταί εν ταις συναγωγαίς και εν ταις οδοίς, διά να δοξασθώσιν υπό των ανθρώπων· αληθώς σας λέγω, έχουσιν ήδη τον μισθόν αυτών. Όταν δε συ κάμνης ελεημοσύνην, ας μη γνωρίση η αριστερά σου τι κάμνει η δεξιά σου, διά να ήναι η ελεημοσύνη σου εν τω κρυπτώ, και ο Πατήρ σου ο βλέπων εν τω κρυπτώ αυτός θέλει σοι ανταποδώσει εν τω φανερώ. Και όταν προσεύχησαι, μη έσο ως οι υποκριταί, διότι αγαπώσι να προσεύχωνται ιστάμενοι εν ταις συναγωγαίς και εν ταις γωνίαις των πλατειών, διά να φανώσιν εις τους ανθρώπους· αληθώς σας λέγω ότι έχουσιν ήδη τον μισθόν αυτών. Συ όμως, όταν προσεύχησαι, είσελθε εις το ταμείον σου, και κλείσας την θύραν σου προσευχήθητι εις τον Πατέρα σου τον εν τω κρυπτώ, και ο Πατήρ σου ο βλέπων εν τω κρυπτώ θέλει σοι ανταποδώσει εν τω φανερώ.

Το εσωτερικό σου ταιριάζει με το εξωτερικό σου;

Ματθ.ε:8 Μακάριοι οι καθαροί την καρδίαν, διότι αυτοί θέλουσιν ιδεί τον Θεόν.

Κάποτε ένας πατέρας είπε στο παιδί του να καθίσει. Το παιδί αρνήθηκε. Και πάλι ο πατέρας είπε το παιδί να καθίσει, και πάλι το παιδί πεισματικά αρνήθηκε. Τέλος, ο πατέρας του είπε, «αν δεν καθίσεις θα σε δείρω». Το παιδί κάθισε και είπε, «κάθομαι εξωτερικά, αλλά είμαι ακόμα όρθιος εσωτερικά!». 

Επικίνδυνες «ζυμώσεις»

Οι μαθητές του Κυρίου ήταν άνθρωποι όπως κι εμείς. Δεν είχαν μεγάλη μόρφωση ή ιδιαίτερη ευφυΐα, ούτε διέθεταν εξαιρετικά φυσικά χαρίσματα. Επόμενο ήταν, λοιπόν, να ενεργούν και να συμπεριφέρονται όπως όλοι οι κοινοί άνθρωποι της εποχής τους, αλλά και της δικής μας.

Σ' ένα περιστατικό που διηγούνται οι ευαγγελιστές Ματθαίος (ις:1-12) και Μάρκος (η:13-21), παρακολουθούμε τους μαθητές να προβληματίζονται και να στενοχωρούνται επειδή, σαν άνθρωποι «ελησμόνησαν να λάβωσιν άρτους». Πόσες φορές αλήθεια κι εμείς δεν διαπιστώνουμε κάποια κενά στις υποχρεώσεις μας, που οφείλονται στην αδυναμία μας να τα γνωρίζουμε όλα, να τα μπορούμε όλα και να τα προλαβαίνουμε όλα...

Καθώς όμως εκείνοι σκέφτονταν πώς θ' αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, ο Κύριος τούς κάνει λόγο για μια άλλη πραγματικότητα, λέγοντάς τους: »Βλέπετε και προσέχετε από της ζύμης των Φαρισαίων και Σαδδουκαίων».

Δεν είναι άξιο απορίας που οι μαθητές δεν μπόρεσαν να παρακολουθήσουν τη σκέψη του Δάσκαλου. Γι' αυτούς το πρόβλημα εκείνη τη στιγμή ήταν συγκεκριμένο δεν είχαν ψωμί για να φάνε, κι είχαν δίκιο που έψαχναν να βρουν τη λύση του, επειδή κάποια στιγμή θα έπρεπε να στρώσουν «τραπέζι» για φαγητό. Τι θα έβαζαν μπροστά τους;

Μήπως είσαι υποκριτής;

Ματθ.ζ:1-5 Μη κρίνετε, διά να μη κριθήτε· διότι με οποίαν κρίσιν κρίνετε θέλετε κριθή, και με οποίον μέτρον μετρείτε θέλει αντιμετρηθή εις εσάς. Και διά τι βλέπεις το ξυλάριον το εν τω οφθαλμώ του αδελφού σου, την δε δοκόν την εν τω οφθαλμώ σου δεν παρατηρείς; Η πως θέλεις ειπεί προς τον αδελφόν σου, Άφες να εκβάλω το ξυλάριον από του οφθαλμού σου, ενώ η δοκός είναι εν τω οφθαλμώ σου; Υποκριτά, έκβαλε πρώτον την δοκόν εκ του οφθαλμού σου, και τότε θέλεις ιδεί καθαρώς διά να εκβάλης το ξυλάριον εκ του οφθαλμού του αδελφού σου.

Ας μην αγνοούμε την υποκρισία μας

Η υποκρισία είναι ένα υποπροϊόν των περισσότερων αμαρτιών.

Συχνά συνδέουμε την υποκρισία με τον νομικισμό, αλλά η υποκρισία είναι ένα υποπροϊόν των περισσότερων αμαρτιών.

Οι πικροί άνθρωποι γίνονται σαν αυτούς που τους έχουν βλάψει.

6 τρόποι για να δείχνεις ευσεβής

(χωρίς κατ' ανάγκη να είσαι)

1. Κάνε πολλά πράγματα την ώρα της προσευχής.

Κάθε μέρα, πήγαινε σε ένα ήσυχο μέρος στο σπίτι σου με τη Βίβλο για μισή ώρα. Αυτό κάνει όλους όσους σε βλέπουν να νομίζουν ότι είσαι ένας πιστός παράδειγμα. Επειδή όμως η μισή ώρα είναι πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, εσύ διάβαζε σύντομα λίγο από την Αγία Γραφή, κάνε και μια γρήγορη προσευχή και σου μένουν άλλα 28 λεπτά για να σκέφτεσαι διάφορα θέματα, όπως την εργασία, τι ψώνια πρέπει να κάνεις, πού θα πας τις επόμενες διακοπές, ή ίσως και λίγη χαλάρωση καθώς κάθεσαι με τα μάτια κλειστά.

ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ ΚΙ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ

Ματθ.ς:1-17 «Προσέχετε να μην κάμνητε την ελεημοσύνην σας...θέλει σοι ανταποδώσει εν τω φανερώ».

Ο Ιησούς δίδαξε ότι το ιδανικό στις θρησκευτικές πράξεις λατρείας είναι η τιμιότητα κι η ειλικρίνεια και το διευκρίνισε αναφερόμενος σε τρεις χαρακτηριστικές πράξεις: ελεημοσύνη, προσευχή και νηστεία.

Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ (3)

Ας πάμε τώρα σε μια άλλη «κατηγορία» αμαρτιών.

Θεληματικές αμαρτίες

Κοσμικές σκέψεις. Ποια είναι η κατάσταση της καρδιά σου σχετικά με τα πράγματα που σου ανήκουν; Τα θεωρείς ότι πράγματι είναι δικά σου και πως έχεις το δικαίωμα να τα διαθέσεις όπως εσύ θέλεις, σύμφωνα με το δικό σου θέλημα; Αν αυτός είναι ο τρόπος που σκέφτεσαι, γράψ' το κι αυτό στο χαρτί σου. Αν σου αρέσει να έχεις πολλά στην ιδιοκτησία σου με σκοπό να ευχαριστήσεις τις ασελγείς επιθυμίες σου, τη φιλοδοξία σου, το κοσμικό σου πνεύμα ή ακόμα και την οικογένειά σου, έχεις ήδη αμαρτήσει. Πρέπει να μετανοήσεις.

Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ (2)

Φτωχή πνευματική διάθεση

Ο τρόπος με τον οποίο εκτελείς τα πνευματικά σου καθήκοντα δείχνει την άσχημη διάθεσή σου. Για παράδειγμα: Όταν προσεύχεσαι χωρίς αίσθημα ή πίστη, και έχεις στο νου σου πράγματα του κόσμου και κοσμικές καταστάσεις, τα λόγια σου δεν είναι τίποτε άλλο παρά απλή φλυαρία. Αυτός που προσεύχεται τέτοιου είδους, νεκρή προσευχή, δεν είναι ικανός να σου πει ούτε το λόγο για τον οποίο προσεύχεται.

Πως να διακρίνεις ένα αληθινό Χριστιανό από ένα υποκριτή

1. Ο υποκριτής μπορεί να είναι επηρεασμένος από το ευαγγέλιο σε κάθε πτυχή της ζωής του. Μπορεί να φτάσει σε σπουδαία γνώση της αλήθειας του Θεού (Εβρ.ς:4). Τα συναισθήματά του για τον Χριστό μπορεί να είναι υψηλά (Ματθ.ιγ:20). Μπορεί ακόμη να νιώσει δραστικές αλλαγές στον εξωτερικό άνθρωπο, όπως ο Φαρισαίος που προσευχήθηκε, «Ευχαριστώ σοι, Θεέ, ότι δεν είμαι καθώς οι λοιποί άνθρωποι, άρπαγες, άδικοι, μοιχοί, ή και καθώς ούτος ο τελώνης· νηστεύω δις της εβδομάδος, αποδεκατίζω πάντα όσα έχω» (Λουκ.ιη:11-12).

Η θεωρία των κλάδων

Η «θεωρία των κλάδων» διατείνεται ότι καμία χριστιανική ομολογία, δεν έχει ολόκληρη την αλήθεια, αλλά μόνο τμήματα αληθείας (όπως ένα δένδρο χωρίζεται στα κλαδιά του).

Πρόκειται για ένα από τα εφυολογήματα των οικουμενιστών στα πλαίσια του σχεδιασμού της προώθησης της πανθρησκείας. Προσπαθούν να διαψεύσουν το Χριστό και τους Αποστόλους που τονίζουν ότι η Εκκλησία είναι στύλος και θεμέλιο της αληθείας (Α΄ Τιμ. γ, 15).

διαχρονική υποκρισία

Το 220 μ.Χ. ο προεστός της εκκλησίας μας στη Ρώμη Κάλλιστος εξηγούσε ότι σύμφωνα με την χριστιανική διδασκαλία, μια χριστιανή γυναίκα ευγενικής καταγωγής μπορεί να παντρεύεται με έναν ταπεινής καταγωγής χριστιανό άνδρα. Ο ίδιος κατηγορήθηκε από τους ευσεβιστές της εποχής του για ανάλογα ζητήματα (για παράδειγμα οι τριαδιστές "τερτυλλιανοί" τον μέμφονταν επειδή δέχονταν στην εκκλησία τους μετανοούντες αμαρτωλούς..)

Ο λόγος της προτροπής του δεν ήταν μόνο να νουθετήσει τους αδελφούς, αλλά μάλλον να τους δώσει θάρρος, αφού σύμφωνα με τον ρωμαϊκό νόμο, η πράξη αυτή ήταν παράνομη και οι χριστιανοί καταργώντας στην πράξη τις φυλετικές και κοινωνικές διακρίσεις θεωρούνταν συνωμότες , παραβάτες του νόμου και της κοινωνικής τάξης.

ηθικολόγοι και διαχρονική υποκρισία

Το 220 μ.Χ. ο προεστός της εκκλησίας μας στην Ρώμη, (πρεσβύτερος) Κάλλιστος δίδασκε ότι σύμφωνα με την χριστιανική διδασκαλία, μια ευγενικής καταγωγής αδελφή μπορεί να παντρεύεται με έναν ταπεινής καταγωγής χριστιανό άνδρα. 

Ο λόγος της προτροπής του δεν ήταν μόνο να νουθετήσει τους αδελφούς να μην έχουν ταξικούς διαχωρισμούς, αλλά μάλλον να τους δώσει θάρρος, επειδή σύμφωνα με τον ρωμαϊκό νόμο, η πράξη αυτή ήταν παράνομη και οι χριστιανοί καταργώντας στην πράξη τις φυλετικές και κοινωνικές διακρίσεις θεωρούνταν συνωμότες, παραβάτες του νόμου και της κοινωνικής τάξης.

«Η συκιά της υποκρισίας»

«Και τη επαύριον, αφού εξήλθον από Βηθανίας, επείνασε» (Μαρκ.ια:12).

Αισθανόμενος τη φυσική ανάγκη της πείνας, ο Ιησούς είδε στον εξοχικό δρόμο της πορείας Του μια συκιά με πλούσιο φύλλωμα, μας εξιστορεί ο ευαγγελιστής. Κατευθύνθηκε, λοιπόν, προς τα κει, πλησίασε το δένδρο κι αναζητούσε στα κλαδιά «αν τυχόν εύρη τι εν αυτή», για να ικανοποιήσει την πείνα Του (εδ.13). Είχε μεγάλη επιθυμία να βρει στο δένδρο σύκα. Τελικά, δεν βρήκε παρά μόνο φύλλα.

Ο θρησκευτικός υποκριτής είναι σκλάβος της ανθρώπινης δόξας και κριτικής.

Δεν είναι ελεύθερος να ευαρεστεί το Θεό, αφού ο φόβος των ανθρώπων τον δένει και ο έπαινος των ανθρώπων τον εξυψώνει. Αυτό το είδος στάσης καθιστά την πίστη και τη θαρραλέα δημόσια ομολογία ουσιαστικά αδύνατες.

«Πώς δύνασθε σεις να πιστεύσητε, οίτινες λαμβάνητε δόξαν ο εις παρά του άλλου, και δεν ζητείτε την δόξαν την παρά του μόνου Θεού;» (Ιωάν.ε:44).

Ο θρησκευτκός υποκριτής κριτικάρει υπερβολικά.

Αυτή είναι η φυσική συνέπεια της νεκρής θρησκείας ή ενός ξερού, φθαρμένου βαδίσματος. Οι θρησκευτικοί υποκριτές δεν είναι αληθινά χαρούμενοι, έτσι δεν τους αρέσει να βλέπουν άλλους χαρούμενους. Δεν μπορούν να δεχτούν το γεγονός ότι άνθρωποι ευλογούνται. Μίζεροι άνθρωποι που κάνουν κι άλλους ανθρώπους μίζερους! Κι επειδή δεν βαδίζουν με πίστη και δεν βιώνουν τα πλούτη της χάρης του Θεού στη δική τους ζωή, οι θέσεις τους είναι σχεδόν πάντα αρνητικές. Αν υπάρχει ένα προβληματικό μέρος στη συνάθροιση κι ένα αδύναμο σημείο στον εργάτη, θα το βρουν. Και θα παίξουν μ' αυτό με όλα τους τα δυνατά. Ένα ελάχιστο ψεγάδι γίνεται μέγιστη αποτυχία.

Πώς τα παιδιά μας γίνονται καλοί Φαρισαίοι...

 Όλες οι θρησκείες (οι παραδοσιακές τουλάχιστον), στηρίζονται σε ένα σύστημα ηθικής (και στηρίζουν κάποιο σύστημα ηθικής), με το οποίο προβάλλονται και προωθούνται τρόποι συμπεριφοράς.

(Η παραπάνω διαπίστωση δεν αφορά την Εκκλησία, της οποίας ο σκοπός ασφαλώς δεν είναι η προώθηση συστημάτων ηθικής· πολλές φορές όμως τέτοιες πρακτικές εισβάλλουν στην ζωή των πιστών). Εφόσον λοιπόν σε ένα θρησκευτικό περιβάλλον καλλιεργούνται έννοιες όπως η δικαιοσύνη, η αγάπη, η τιμιότητα, η ειλικρίνεια, το ενδιαφέρον για τον αδύνατο και τον συνάνθρωπο, θα μπορούσε ένα τέτοιο περιβάλλον να αποδειχθεί βλαπτικό για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών;