Δεν είναι ελεύθερος να ευαρεστεί το Θεό,
αφού ο φόβος των ανθρώπων τον δένει και ο έπαινος των ανθρώπων τον εξυψώνει.
Αυτό το είδος στάσης καθιστά την πίστη και τη θαρραλέα δημόσια ομολογία ουσιαστικά
αδύνατες.
«Πώς
δύνασθε σεις να πιστεύσητε, οίτινες λαμβάνητε δόξαν ο εις παρά του άλλου, και
δεν ζητείτε την δόξαν την παρά του μόνου Θεού;» (Ιωάν.ε:44).
«Αλλ'
ενώ έκαμε τόσα θαύματα έμπροσθεν αυτών, δεν επίστευον εις αυτόν ...
Αλλ' όμως και εκ των αρχόντων πολλοί επίστευσαν εις αυτόν, πλην δια τους
Φαρισαίους δεν ωμολόγουν, δια να μη γείνωσιν αποσυνάγωγοι. Διότι ηγάπησαν την
δόξαν των ανθρώπων μάλλον παρά την δόξαν του Θεού» (Ιωάν.ιβ:37, 42-43).
Σύγκρινε αυτό με τη στάση του Παύλου:
«Διότι
τώρα ανθρώπους πείθω ή τον Θεόν; ή ζητώ να αρέσκω εις ανθρώπους; διότι εάν
ακόμη ήρεσκον εις ανθρώπους, δεν ήθελον είσθαι δούλος Χριστού» (Γαλ.α:10).
Ο φόβος των ανθρώπων είναι παγίδα! Για τους
αληθινούς πιστούς στον ένδοξο Κύριο Ιησού, αυτό είναι παραφροσύνη.
«Δεν επίστευσαν λοιπόν οι Ιουδαίοι περί αυτού
ότι ήτο τυφλός και ανέβλεψεν, έως ότου εφώναξαν τους γονείς αυτού του
αναβλέψαντος και ηρώτησαν αυτούς, λέγοντες, Ούτος είναι ο υιός σας, τον οποίον
σεις λέγετε ότι εγεννήθη τυφλός; πώς λοιπόν βλέπει τώρα; Αποκρίθησαν προς
αυτούς οι γονείς αυτού και είπον, Εξεύρομεν ότι ούτος είναι ο υιός ημών και ότι
εγεννήθη τυφλός. Πώς δε βλέπει τώρα δεν εξεύρομεν ή τις ήνοιξε τους οφθαλμούς
αυτού ημείς δεν εξεύρομεν, αυτός ηλικίαν έχει, αυτόν ερωτήσατε, αυτός περί
εαυτού θέλει λαλήσει. Ταύτα είπον οι γονείς αυτού, διότι εφοβούντο τους
Ιουδαίους, επειδή ήδη είχον συμφωνήσει οι Ιουδαίοι, εάν τις ομολογήσει αυτόν
Χριστόν, να γείνη αποσυνάγωγος. Δια τούτο οι γονείς αυτού είπον ότι ηλικίαν
έχει, αυτόν ερωτήσατε» (Ιωαν.θ:18-23).
