Η αδιόρατη παρουσία του Θεού

Εσθήρ α

 

Πώς ο Θεός είναι παρών και εργάζεται μέσα σε έναν κόσμο που μοιάζει να αδιαφορεί γι’ Αυτόν, να μην Tον υπολογίζει;

Πώς ο Θεός είναι παρών μέσα στην ιστορία όταν οι πρωταγωνιστές της δεν Τον αναγνωρίζουν, δεν Τον πιστεύουν, δεν Τον υπολογίζουν;

Το βιβλίο ξεκινά με την περιγραφή τριών γευμάτων. Γενικά το βιβλίο αναφέρει 10 γεύματα και στην πραγματικότητα αυτά αποτελούν τη δομή και τη ραχοκοκαλιά του.

Το χρειαζόμαστε: Μια υποταγμένη καρδιά

Ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια για την ανάπτυξη της πίστης μας είναι η νοοτροπία κατά της εξουσίας που είναι τόσο διαδεδομένη στον σύγχρονο πολιτισμό.

Αν θέλετε να τσακωθείτε με άλλους Χριστιανούς, ξεκινήστε μια συζήτηση για την τιμή των γονέων, την υποταγή στον γάμο ή τον σεβασμό στους πρεσβύτερους, τους εργάτες της εκκλησίας.

Δυστυχώς, αν απορρίψουμε τις εντολές του Θεού για γήινες εξουσίες, υπονομεύουμε την σχέση μας με τον ίδιο τον Θεό.

Πολλοί Χριστιανοί ενεργούν σαν η Αγία Γραφή να λέει:

Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Α. Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Ματθ.κδ:14 “Και θέλει κηρυχθεί τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη, και τότε θέλει ελθεί το τέλος.”

Η σπουδαιότητα αυτής της αποστολής δεν έχει ανάγκη να υπερτονιστεί. Ο Ιησούς είπε ότι το ευαγγέλιο της Βασιλείας θα κηρυχθεί σ’ όλο τον κόσμο για μαρτυρία σ’ όλα τα έθνη. Η αποστολή, “Υπάγετε εις όλον τον κόσμο, και κηρύξατε το ευαγγέλιον εις όλην την κτίσην” (Μάρκ.ις:15) είναι διαταγή κι εξουσιοδότηση. Η Εκκλησία δεν έχει άλλη εκλογή απ’ το να υπακούσει.

Ο Κύριος έχει αναθέσει στην Εκκλησία να κάνει ένα συγκεκριμένο έργο. Αυτή η αποστολή έχει μεγάλη ευθύνη κι απαιτεί την ανάλογη εξουσία. Πρέπει να θυμόμαστε ότι η ευθύνη και η εξουσία συνδέονται στενά μεταξύ τους και δεν είναι δυνατόν να ξεχωριστούν.

Αν τινών συγχωρήσητε τας αμαρτίας

Ιωάν.κ:23 Αν τινών συγχωρήσητε τας αμαρτίας, είναι συγκεχωρημέναι εις αυτούς, αν τινών κρατήτε, είναι κεκρατημέναι.

Ματθ.ις:19 Και θέλω σοι δώσει τα κλειδία της βασιλείας των ουρανών, και ό,τι εάν δέσης επί της γης, θέλει είσθαι δεδεμένον εν τοις ουρανοίς, και ό,τι εάν λύσης επί της γης, θέλει είσθαι λελυμένον εν τοις ουρανοίς.

Ματθ.ιη:18 Αληθώς σας λέγω, Όσα εάν δέσητε επί της γης, θέλουσιν είσθαι δεδεμένα εν τω ουρανώ, και όσα εάν λύσητε επί της γης, θέλουσιν είσθαι λελυμένα εν τω ουρανώ.

Υπακοή στην εξουσία

Εβρ.ιγ:17 Πείθεσθε εις τους προεστώτάς σας και υπακούετε· διότι αυτοί αγρυπνούσιν υπέρ των ψυχών σας ως μέλλοντες να αποδώσωσι λόγον· διά να κάμνωσι τούτο μετά χαράς και μη στενάζοντες· διότι τούτο δεν σας ωφελεί.

Φιλ.β:29 Δέχθητε λοιπόν αυτόν εν Κυρίω μετά πάσης χαράς και τιμάτε τους τοιούτους,

Α’ Θεσ.ε:12 Σας παρακαλούμεν δε, αδελφοί, να γνωρίζητε τους όσοι κοπιάζουσι μεταξύ σας και είναι προεστώτές σας εν Κυρίω και σας νουθετούσι,

Το κάλυμμα (4)

Εδ.3 - Αρχηγία και γραφικοί ρόλοι

θέλω δὲ ὑμᾶς εἰδέναι ὅτι παντὸς ἀνδρὸς ἡ κεφαλὴ ὁ Χριστός ἐστιν, κεφαλὴ δὲ γυναικὸς ὁ ἀνήρ, κεφαλὴ δὲ τοῦ Χριστοῦ ὁ θεός

Σημείωση: (αυτό το εδάφιο είναι το σπουδαιότερο της μελέτης μας. Υπάρχουν πολλά για να εξετάσουμε εδώ και είναι πολύ δύσκολο να περιορίσουμε στη συνέχεια τις παρατηρήσεις και τις επεξηγήσεις. Μόλις πάρεις τη θεμελιώδη εικόνα αυτής της ενότητας θα «αρμενίσεις» στην υπόλοιπη μελέτη και όλα θα είναι τόσο απλά. Αν είναι απαραίτητο, θα συνιστούσα να ξαναδιαβάσουμε το εδάφιο πριν προχωρήσουμε).

Το κάλυμμα (2)

Τέσσερα ενάντια επιχειρήματα

Δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι όταν βρεθούμε αντιμέτωποι με κάτι μέσα από το λόγο του Θεού, που έρχεται κόντρα στην κουλτούρα των ημερών μας, πολλοί βρίσκονται σε σοβαρό δίλημμα ως προς το ποιο δρόμο να ακολουθήσουν. Η τίμια προσέγγιση εκείνων που δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος να χαρακτηριστούν «διαφορετικοί», είναι μια απλή τοποθέτηση: «αναγνωρίζω ότι αυτό είναι που διδάσκεται μέσα στο λόγο του Θεού, αλλά δεν είμαι διατεθειμένος να ενεργήσω τόσο διαφορετικά από την υπόλοιπη κοινωνία». Αυτό δεν είναι μια καλή στάση με τα πράγματα του Παντοδύναμου Θεού, αλλά τουλάχιστον είναι ειλικρινής.

Η χρήση βίας στο σπίτι, διδάσκεται από τη Γραφή; Ποιος είναι ο ρόλος του χριστιανού συζύγου;

Υπάρχουν «άντρες» που η συμπεριφορά τους δεν τους επιτρέπει να απαιτούν να είναι η κεφαλή της γυναίκας τους και της οικογένειας.

Απλά δεν είναι ικανοί να σηκώσουν το βάρος αυτής της θέσης.

Η ηγεσία, πολλές φορές, περιλαμβάνει τη διόρθωση. Για να μπορείς να διορθώσεις όμως, πρέπει ο άλλος να μπορεί να δεχτεί από εσένα διόρθωση. Και για να τη δεχτεί πρέπει να τον έχεις πείσει ότι τον αγαπάς, ότι νοιάζεσαι. Και όταν το κάνεις αυτό, όταν τον έχεις πείσει τότε αποκτάς το ηθικό ανάστημα και το δικαίωμα να διορθώνεις, και να επιμένεις και να ελέγχεις και να διδάσκεις. Δεν το αποκτάς επειδή είσαι άντρας.

Ο Χριστιανός σύζυγος

Ο ρεαλισμός του Πέτρου

Από τις πολλές νουθεσίες σχετικά με την οικογενειακή ζωή που βρίσκουμε στην Καινή Διαθήκη, αυτή του Πέτρου είναι μοναδική από πολλές απόψεις. Οι περισσότερες από τις άλλες νουθεσίες προέρχονται από την πένα του Παύλου, ο οποίος δεν ήταν παντρεμένος όταν τις έγραψε (Α’ Κορ.ζ:7), και απ’ ότι ξέρουμε, ποτέ δεν παντρεύτηκε.

Αντίθετα, ο Πέτρος ήταν παντρεμένος, όταν έγινε μαθητής του Ιησού. Ένα από τα πρώτα θαύματα του Ιησού ήταν να θεραπεύσει την πεθερά του Πέτρου (Μάρκ.α:30-31). Γνωρίζουμε επίσης ότι ο Πέτρος ήταν ακόμα παντρεμένος, χρόνια αργότερα, όταν του δόθηκαν τα κλειδιά της Βασιλείας των ουρανών και ταξίδευε σε όλες τις εκκλησίες της περιοχής της Μεσογείου (Α’ Κορ.θ:5). Η εμπειρία του Πέτρου σαν άνθρωπος οικογενειάρχης, εξηγεί γιατί τα σχόλιά του σχετικά με τον γάμο είναι εξαιρετικά άμεσα και προσγειωμένα, περισσότερο από του Παύλου, που, αν και απόλυτα σωστά, κάποιες φορές φαίνονται σχεδόν θεωρητικά συγκρινόμενα με αυτά του Πέτρου.

Το βιβλίο των αριθμών 20

ΔΩΔΕΚΑΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

ιβ:1 Αιθιόπισα στα Εβραϊκά λέει Χουσίτισσα. Ο Χους ήταν γιος του Χαμ από τον οποίο προέρχονται οι Αιθίοπες.

Δεν πρέπει να είναι η Σεπφώρα που ίσως να είχε πεθάνει και γι’ αυτό ο Μωυσής πήρε μια άλλη γυναίκα που ήταν Αιθιόπισσα.

Ορισμένοι λένε ότι η Αιθιόπισσα είναι η Σεπφώρα, όμως γιατί να διαμαρτυρηθεί η Μαριάμ και ο Ααρών τώρα αφού ο Μωυσής ήταν περίπου 40 χρόνια παντρεμένος με τη Σεπφώρα. Εκτός αυτού η Σεπφώρα ήταν Μαδιανίτισα. Ο Μαδιάμ ήταν γιος του Αβραάμ από την Χαιτούρα οπότε ήταν Σημίτης.

ΤΟ ΗΘΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ

 Δανιήλ ζ 1-14

Θα δούμε μερικές από τις προφητείες του Δανιήλ. Τα έξη αυτά εδάφια αναφέρονται σε γεγονότα μελλοντικά, τα οποία θα εκπληρωθούν στα τέλη των καιρών. Μι­λούν για δυο πράγματα, για Κρίση και για Εξουσία.

Κρίση (9-12). Το «ένδυμα... λευκόν ως χιών» (9) το οποίο κοσμεί το πρόσωπο του Θεού, υποδηλοί την άπειρη καθαρότητα και αγιότητά Του, ενώ η «φλόγα του πυρός» την οργή Του ενάντια σε ό,τι εί­ναι αμαρτωλό και ακάθαρτο. «Τα βιβλία» (10), αντι­προσωπεύουν τις ανθρώπινες σκέψεις, τα λόγια και τα έργα δια των οποίων θα κριθούμε. Τα δε «θηρία» (12), αναφέρονται στις δυνάμεις του κακού οι ο­ποίες κάποτε θα καταστραφούν για πάντα.

Μπορεί μια γυναίκα να μιλάει στην εκκλησία;

(Α’ Τιμ.β:11-12, Α’ Κορ.ιδ:34-35)

Α’ Τιμ.β:11-12

Η γυνή ας μανθάνη εν ησυχία μετά πάσης υποταγής· εις γυναίκα όμως δεν συγχωρώ να διδάσκη, μηδέ να αυθεντεύη επί του ανδρός, αλλά να ησυχάζη.

Τι λένε αυτά τα εδάφια της Αγίας Γραφής; Πρέπει να θυμόμαστε ότι είναι το ίδιο αμαρτία να κατακρατείς πράγματα που ο Θεός έχει αποκαλύψει στο λόγο Του, όσο και να ανέχεσαι λιγότερα από όσα έχουν διαταχτεί.

Μήπως αυτή η δήλωση απαγορεύει σε μια γυναίκα να διδάσκει παντελώς;

Εξουσία

Έτυχε ποτέ να δείτε το άνθος του κάκτου; Είναι να απορεί κανείς πώς μέσα από ένα τέτοιο αγκαθωτό στεγνό φυτό μπορεί να προέλθει ένα τόσο λεπτό άρωμα, μια τόση ποικιλία και αρμονία χρωμάτων, μια πανέμορφη παρουσία.

Πόσο μου θυμίζει το λουλούδι αυτό το λόγο του Θεού. Πόση ομορφιά, πόση ανακούφιση, πόση ευγένεια κρύβει μέσα του! Σκορπά πλούσια το λεπτό άρωμά του πάνω στις θλιμμένες ανθρώπινες καρδιές, ακριβώς όπως το λουλούδι του κάκτου.

Δεν είναι λίγες οι φορές που μέσα στις θλίψεις, στην πίεση, στις αγωνίες και τους φόβους αυτής της ζωής, ο λόγος του Θεού αποτέλεσε στο παρελθόν αλλά και τώρα το στοιχείο εκείνο που προσέφερε ισορροπία, ανάπαυση, γαλήνη.

Η εξουσία της ηγεσίας.

Η Βίβλος έχει πολλά να πει για τις αρμοδιότητες των ηγετών μέσα στην εκκλησία (Εβρ.ιγ:17 & Α’Θεσ.ε:12-13). Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτά τα εδάφια ισχύουν τόσο για τις εξουσίες μεταξύ διαφορετικών εκκλησιών όσο και για τις επιτόπιες εκκλησίες. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι πρέπει να υπάρχουν τρόποι να ξέρουμε το χαρακτήρα των ηγετών, και να εκτιμούμε αυτούς που είναι σε θέση εξουσίας για χάρη του έργου το οποίο κάνουν. Δεν εκτιμούμε ούτε σεβόμαστε έναν άνθρωπο αλλά εκτιμούμε και σεβόμαστε τη θέση του. 

ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

<Και άλλους μεν έθεσε ο Θεός εν τη εκκλησία.....κυβερνήσεις> (Α΄Κορ.ιβ:28).

Θα έρθουμε σ’ επαφή με το θέμα της εξουσίας και της οργάνωσης μέσα στην εκκλησία με διάφορους τρόπους. Θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε σε διάφορες ερωτήσεις όπως:

·     Ποιο είναι το μέγεθος της εξουσίας της εκκλησίας;

·     Η εκκλησία έχει την εξουσία να θεσπίζει πρότυπα αγιασμού;

·     Η εκκλησία έχει την εξουσία να αποκόπτει άτομα που παραβιάζουν βασικές αρχές αγιασμού;

·     Μέχρι ποιο σημείο είναι κανείς υποχρεωμένος ν’ ακολουθεί τις αποφάσεις της εκκλησίας;

·     Έχει ο καθένας εξουσία ανθρώπινη πάνω σ’ αυτούς που ασχολούνται με τα πνευματικά;

·     Τί διδάσκει ο λόγος του Θεού για τις σχέσεις μεταξύ των πιστών;

εξουσία και καθολικισμός

Με τον όρο Καισαροπαπισμός εννοείται ο συνδυασμός της πολιτειακής (και επιχειρηματικής) κοσμικής διακυβέρνησης με την θρησκευτική εξουσία της εκάστοτε καθολικής εκκλησίας. 

Υπάρχει σε διάφορες παραλλαγές (καισαροπαπισμός, θεοκρατία, πλουτοκρατία, παποκαισαρισμός και ιεροκρατία), με στόχο την χειραγώγηση των πιστών και ολόκληρης της κοινωνίας.

Οι σχέσεις των εκκλησιών με την εξουσία, έχουν πάρει κατά καιρούς μια ποικιλία από μορφές:

Η οικογένεια κατά το Βιβλικό πρότυπο - Πως πρέπει να είναι ο σύζυγος και η σύζυγος της Καινής Διαθήκης

Είδαμε ότι ο γάμος και κατ’ επέκταση η οικογένεια είναι κάτι που ο Θεός σχεδίασε και όρισε τους ιδιαίτερους ρόλους του άντρα και της γυναίκας. Βέβαια, πολλοί κοινωνιολόγοι διακηρύττουν ότι ένα χαρακτηριστικό των καιρών μας θα είναι η παροδική φύση των ανθρώπινων σχέσεων. Λένε, πως λίγοι θα είναι εκείνοι που θα θέλουν να έχουν ένα ισόβιο γάμο.

Ο θρησκευτικός υποκριτής είναι σκλάβος της ανθρώπινης δόξας και κριτικής.

Δεν είναι ελεύθερος να ευαρεστεί το Θεό, αφού ο φόβος των ανθρώπων τον δένει και ο έπαινος των ανθρώπων τον εξυψώνει. Αυτό το είδος στάσης καθιστά την πίστη και τη θαρραλέα δημόσια ομολογία ουσιαστικά αδύνατες.

«Πώς δύνασθε σεις να πιστεύσητε, οίτινες λαμβάνητε δόξαν ο εις παρά του άλλου, και δεν ζητείτε την δόξαν την παρά του μόνου Θεού;» (Ιωάν.ε:44).

Η εξουσία προκαλεί εθισμό

Εξάρτηση όμοια με αυτή των ναρκωτικών και του αλκοόλ μπορεί να προκαλέσει η εξουσία, σύμφωνα με τους επιστήμονες.

Οι αλλαγές που προκαλεί στη δομή του εγκεφάλου είναι παρόμοια με αυτές που προκαλούν ισχυρότατες χημικές ουσίες καθώς προκαλεί κυριολεκτικά έκρηξη τεστοστερόνης. Όπως εξηγεί ο καθηγητής Ψυχολογίας του Trinity College του Δουβλίνου Ιαν Ρόμπερτσον μιλώντας στη βρετανική Telegraph, η τεστοστερόνη, και ιδιαίτερα ένα υποπροϊόν της, η 3-ανδροστενεδιόνη, προκαλούν εθισμό γιατί αυξάνουν τα επίπεδα ντοπαμίνης στο σύστημα της ανταμοιβής του εγκεφάλου και συγκεκριμένα σε μια περιοχή που ονομάζεται επικλινής πυρήνας.

Νηφάλιος Πραγματισμός

Ψαλμός πβ

Ο Θεός ίσταται εν τη συνάξει των δυνατών· αναμέσον των θεών θέλει κρίνει. Έως πότε θέλετε κρίνει αδίκως, και θέλετε προσωποληπτεί τους ασεβείς; Διάψαλμα. Κρίνατε τον πτωχόν και τον ορφανόν· κάμετε δικαιοσύνην εις τον τεθλιμμένον και πένητα. Ελευθερόνετε τον πτωχόν και τον πένητα· λυτρόνετε αυτόν εκ χειρός των ασεβών. Δεν γνωρίζουσιν, ουδέ νοούσι· περιπατούσιν εν σκότει· πάντα τα θεμέλια της γης σαλεύονται. Εγώ είπα, θεοί είσθε σεις και υιοί Υψίστου πάντες· Σεις όμως ως άνθρωποι αποθνήσκετε, και ως εις των αρχόντων πίπτετε. Ανάστα, Θεέ, κρίνον την γήν· διότι συ θέλεις κατακληρονομήσει πάντα τα έθνη.

Η αφετηρία για κάθε ανάλυση μιας χριστιανικής – βιβλικής θεώρησης της πολιτικής είναι ένας νηφάλιος ρεαλισμός σχετικά με τα όρια και τα προβλήματά της. Ο Ψαλμός 82 είναι μία χαρακτηριστική περικοπή η οποία με έναν ιδιαίτερα ριζοσπαστικό τρόπο «απομυθοποιεί» την έννοια της εξουσίας και αναδεικνύει τους περιορισμούς της.