ΕΞΟΔΟΣ Κεφ.γ

 

Η κλήση του Μωυσή

 

Καθώς ο Μωυσής έβοσκε τα πρόβατα του πεθερού του, οδήγησε το κοπάδι στο πίσω μέρος της ερήμου κι έφτασε στο όρος Χωρήβ. Εκεί είδε  μία βάτο να καίγεται χωρίς να κατακαίγεται. Τότε έστρεψε να παρατηρήσει το μέγα τούτο θέαμα.

Πολύ ταιριαστό σύμβολο του έργου που ο Θεός ήθελε να κάνει με το Μωυσή! Η καιγόμενη βάτος, είναι μια όμορφη εικόνα (τύπος) του Ισραήλ μέσα στην Αίγυπτο, καταπιεσμένου και σε διωγμό, που όμως δεν κατακαίγεται. Ο λόγος που δεν κατακάηκαν ήταν ο Θεός που κατοικούσε ανάμεσά στο λαό Του.

ΕΞΟΔΟΣ Κεφ.β

Τα γεγονότα του βιβλίου της Εξόδου είναι καθαροί τύποι και σκιές όπως βλέπουμε στην Α’ Κορ.ι:1-11 και ιδιαίτερα στο εδ.11 όπου λέει ότι «ταύτα δε τυπικώς συνέβαινεν εκείνοις, εγράφη δε προς νουθεσίαν ημών, εις ους τα τέλη των αιώνων κατήντηκεν» καθώς επίσης και στο εδ.6 «ταύτα δε τύποι ημών εγενήθησαν...».

Ενώ οι Ισραηλίτες γόγγυζαν κάτω από το βάρος των δεινών τους, ο Θεός ετοίμαζε τον ελευθερωτή τους.

Διαβάζουμε στην Ρωμ.ε:8 ότι «ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών».

Το βιβλίο των αριθμών 20

ΔΩΔΕΚΑΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

ιβ:1 Αιθιόπισα στα Εβραϊκά λέει Χουσίτισσα. Ο Χους ήταν γιος του Χαμ από τον οποίο προέρχονται οι Αιθίοπες.

Δεν πρέπει να είναι η Σεπφώρα που ίσως να είχε πεθάνει και γι’ αυτό ο Μωυσής πήρε μια άλλη γυναίκα που ήταν Αιθιόπισσα.

Ορισμένοι λένε ότι η Αιθιόπισσα είναι η Σεπφώρα, όμως γιατί να διαμαρτυρηθεί η Μαριάμ και ο Ααρών τώρα αφού ο Μωυσής ήταν περίπου 40 χρόνια παντρεμένος με τη Σεπφώρα. Εκτός αυτού η Σεπφώρα ήταν Μαδιανίτισα. Ο Μαδιάμ ήταν γιος του Αβραάμ από την Χαιτούρα οπότε ήταν Σημίτης.

Το βιβλίο των αριθμών 19

ια:11-15 Σε καμία περίπτωση δεν υπάρχει πρόθεση να κατακρίνουμε ή να ασχοληθούμε με τις πτώσεις ή της αδυναμίες ενός τόσο αγαπητού και αφοσιωμένου υπηρέτη του Θεού σαν το Μωυσή. Το Άγιο Πνεύμα έχει πει γι’ αυτόν: «όστις ήτο πιστός εις τόν καταστήσαντα αυτόν, καθώς καί ο Μωυσής εις όλον τόν οίκον αυτού» (Εβρ.γ:2). Ο Μωυσής όπως όλοι οι άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης έχουν πάρει τη θέση τους ανάμεσα στα «πνεύματα δικαίων οίτινες έλαβον τήν τελειότητα» (Εβρ.ιβ:23). Μπορούμε όμως να εξετάσουμε αυτή την περίπτωση γιατί μας λέει η Γραφή ότι «όσα προεγράφησαν, διά τήν διδασκαλίαν ημών προεγράφησαν, διά νά έχωμεν τήν ελπίδα διά τής υπομονής καί τής παρηγορίας τών γραφών» (Ρωμ.ιε:4).

ΜΩΥΣΗΣ, «ΣΩΣΜΕΝΟΣ ΑΠ’ΤΟ ΝΕΡΟ»

1. Γεννήθηκε σε μια δύσκολη εποχή. Οι στρατιώτες του Φαραώ κρυφάκουγαν έξω από τις πόρτες των εβραίων κι όπου ακουγόταν κλάμα, όπου ανακάλυπταν κανένα αρσενικό νεογέννητο εβραιόπουλο, τ’ άρπαζαν από την αγκαλιά της μάνας και το ’ριχναν για να ταΐσουν τους κροκόδειλους του Νείλου. Όποιος το ’βλεπε τούτο τ’ όμορφο μωρό, θα το 'κλαιγε και θα κουνούσε περίλυπα το κεφάλι. Καταδικασμένο! Όχι, όμως. Υπάρχει στον κόσμο μας μια ασφάλεια, που τον άνθρωπο τον ασφαλίζει και τον σώζει κι από τον Φαραώ και από τον πνιγμό και από τη μανία όλων των δαιμόνων της κόλασης μαζί. Ποια είναι αυτή η ασφάλεια; Να σ’ έχει εκλέξει ο Θεός για το έργο Του, να είσαι ο εργάτης των σχεδίων Του και της αγάπης Του. Τότε... είσαι ασφαλισμένος. Θα ζεις σ' αυτή τη γη, ώσπου ο Κύριος συντελέσει τη βουλή Του μ’ εσέ το όργανό Του. Οι άνθρωποι ας σ’ έχουν καταδικάσει... ας φαίνονται όλα εναντίον σου... ας ζεις στο πιο εχθρικό περιβάλλον. Εργάτης του Θεού σαν είσαι, ο Θεός με διπλή ασφάλεια της παντοδύναμης προστασίας Του σε περιβάλει.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ (30)

Εβρ.ια:16 Αυτό που θέλει να δώσει ο Θεός σ’ εμάς δεν είναι υλικά αγαθά αλλά το θρόνο Του γιατί λέει είμαστε κληρονόμοι θείας φύσης.

Αφού ο απόστολος Παύλος μας έδωσε τον ορισμό της πίστης, προχωράει μετά με χειροπιαστά παραδείγματα, με ανθρώπινες ζωές, για να μας δείξει πώς οι άγιοι άνθρωποι τους οποίους τίμησε και δικαίωσε ο Θεός επειδή πίστεψαν, εννόησαν αυτή την πίστη και πώς την έπραξαν στη ζωή τους, για να κάνουμε κι εμείς το ίδιο.

Αναζητώντας την αλήθεια - 023

Κάλυψη θέματος:   Από την είσοδο στη γη Χαναάν ως το τέλος της Π. Διαθήκης

ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΗ ΓΗ ΧΑΝΑΑΝ - ΟΙ ΚΡΙΤΕΣ

Α. ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΜΩΥΣΗ

Ο Ισραήλ έφτασε στο τέλος της 38χρονης περιπλάνησης μέσα στην έρημο και τους βρίσκουμε πάλι στην Κάδη, το ίδιο μέρος απ’ όπου έκαναν στροφή προς τα πίσω για ν’ αρχίσουν τη μακριά πορεία τους μέσα στην έρημο. Απ’ αυτή τη περίοδο δεν έχουμε σχεδόν κανένα ιστορικό στοιχείο. Ήταν απλά μια περίοδος αναμονής μέχρι να πεθάνει εκείνη η άπιστη γενιά. Δεν επετράπη ούτε στο Μωυσή να μπει στη γη της Επαγγελίας, εξ’ αιτίας μιας πράξης ανυπακοής. Όταν δεν υπήρχε καθόλου νερό για το λαό, ο Θεός του είπε να μιλήσει στην πέτρα κι αυτός, αντί γι’ αυτό, σε μια κρίση οργής εξ’ αιτίας των παρακοών του λαού, κτύπησε την πέτρα δύο φορές με το ραβδί του. Το νερό ξεπήδησε άφθονο, όμως ο Κύριος μίλησε στο Μωυσή και είπε: «Επειδή δε πίστεψες σε Μένα, να με αγιάσεις στα μάτια των «υιών» Ισραήλ, γι’ αυτό, δε θα οδηγήσεις εσύ αυτό το λαό μέσα στη γη, την οποία τους έδωσα».

             

Όταν κατάλαβε ότι το έργο του είχε φτάσει στο τέλος, ο Μωυσής είπε τα τελευταία λόγια του αποχαιρετισμού του προς το λαό, που καλύπτουν όλο το «Δευτερονόμιο» κι ύστερα ανέβηκε στην κορυφή του όρους Νεβώ, στη Φαγά, όπου ο Κύριος του επέτρεψε να αγναντέψει τη Γη της Επαγγελίας. Πέθανε εκεί σε ηλικία 120 ετών κι ο Κύριος τον έθαψε. Το ακριβές σημείο που τάφηκε μας είναι άγνωστο.

ΕΞΟΔΟΣ - ιδ (3)

ιδ:15

Φαίνεται ότι ο Μωυσής δεν ήξερε τι να κάνει κι έκραξε, αλλά η απάντηση του Θεού ήταν:

«ειπέ προς τους υιούς Ισραήλ να κινήσωσι».

Ο Θεός έχει πάντοτε οδό διαφυγής. Δεν ήταν ώρα για προσευχή, αλλά για δράση (Ι.Ναυή ζ:6,7  10-13). Είναι ανώφελο να βοά κανείς προς το Θεό, όταν οφείλει να ενεργεί, όπως είναι ανώφελο να ενεργεί όταν οφείλει να περιμένει.

Αυτός που έχει εξουσία πάνω στα στοιχεία της φύσης είναι ο Πατέρας μας και πρέπει να μάθουμε να εμπιστευόμαστε το Θεό μας. Τα νερά που μπορεί να είναι για μας θάνατος, ο Θεός μπορεί να τα σχίσει στα δύο για να περάσουμε.

«να κινήσωσι»

Δεν έρχεται σε αντίθεση με το «σταθήτε» του εδαφίου 13, γιατί δεν μπορείς να κινήσεις με πίστη μπροστά, αν δεν σταθείς πρώτα για να δεις τη νίκη δια πίστεως. Μόνο όταν έχουμε μάθει να μένωμεν ήσυχοι, μπορούμε να προχωράμε αποτελεσματικά. Στην πραγματικότητα μπορούμε να «στεκόμαστε» και να «προχωράμε» συγχρόνως. Η σάρκα στέκεται με υπομονή στον Κύριο, ενώ το πνεύμα μας προχωράει μπροστά. Πρέπει να σταματήσουμε από τα έργα μας για να εργαστεί στη ζωή μας το Πνεύμα του Θεού.

Οι Ισραηλίτες θα μπορούσαν να αναρωτηθούν: Που να πάμε; Μπροστά τους απλωνόταν η θάλασσα που εμπόδισε κάθε κίνηση. Ο Θεός ποτέ δεν δίνει μια εντολή, χωρίς να μεταδώσει ταυτόχρονα και τη δύναμη της υπακοής. Η πραγματική κατάσταση της καρδιάς δοκιμάζεται με τις εντολές του Θεού, αλλά ο άνθρωπος που με τη χάρη του Θεού είναι διατεθειμένος να υπακούει, παίρνει και τη δύναμη να κάνει αυτό που ο Θεός διατάζει. Ο άνθρωπος που διέταξε ο Χριστός να εκτείνει το ξερό χέρι του, θα μπορούσε φυσικότατα να ρωτήσει: Πώς να εκτείνω ένα νεκρό χέρι; Δεν ρώτησε όμως, γιατί με την εντολή, από την ίδια πηγή, ήρθε και η δύναμη προς υπακοή.

ΕΞΟΔΟΣ - ιδ (2)

Αιτίες που ο Θεός οδήγησε τον Ισραήλ απ’ αυτό το δρόμο:

1. Για να δείξει τη δύναμή Του και ν’ αυξήσει την πίστη τους
2. Για να δώσει στο Φαραώ την ευκαιρία να ξαναθυμηθεί τις πληγές, όταν θα έβλεπε το διαχωρισμό των υδάτων και τον Ισραήλ να ξεφεύγει.
3. Για να συντρίψει το στρατό του Φαραώ αν δεν μετανοούσε.
4. Για να μπορέσει ο Ισραήλ ανενόχλητος να πάρει το νόμο μέσα στην έρημο, να οργανωθεί και να ετοιμαστεί για τη Χαναάν.
5. Για να ταπεινώσει και να δοκιμάσει τον Ισραήλ αν πραγματικά Τον εμπιστεύονται (Δευτ.η:2,3).

ΕΞΟΔΟΣ - ιδ (1)

ιδ:1-6

Όταν οι Ισραηλίτες αποχαιρέτισαν την Αίγυπτο, ο Κύριος σχεδίασε το ταξίδι της επιστροφής τους κατά τέτοιο τρόπο που θα τους φάνηκε πολύ παράξενο. Υπάρχει ένας σύντομος κι εύκολος δρόμος να φτάσει κανείς στη Χαναάν, αλλά ο Θεός δεν τους επιτρέπει να πάνε απ’ αυτό το δρόμο (Εξοδ.ιγ:17-18).

Τι πολύτιμο μάθημα παίρνουμε εδώ, όταν δηλαδή προτιμούμε ν’ ακολουθούμε το δρόμο που υποδεικνύει ο Θεός παρά αυτόν που εμείς βλέπουμε καλό. Αν μπορούσαμε ν’ ακολουθήσουμε το δικό μας δρόμο, θα διαλέγαμε τον πιο σύντομο και τον πιο εύκολο. Όμως, πολλές φορές ο Θεός περιορίζει τα σχέδιά μας, γιατί Αυτός ξέρει τους κινδύνους που υπάρχουν στη διαδρομή, που τα δικά μας πεπερασμένα μάτια δεν μπορούν να καταλάβουν. Ο Κύριος είδε ότι, αν αυτοί οι άνθρωποι που δεν είχαν χρησιμοποιηθεί παρά σαν σκλάβοι, εμπλεκόταν ξαφνικά σε πόλεμο, θ’ αποθαρρυνόταν με αποτέλεσμα να επιστρέψουν στην Αίγυπτο. Ο δρόμος του Θεού μπορεί αρχικά να φαίνεται σκληρός, όμως στην ώρα του αποδεικνύεται ο καλλίτερος.

ΕΞΟΔΟΣ - ιγ (2)

ιγ:Ι7-Ι8 

Ο Θεός τους οδήγησε και δεν τους πήγε από το σύντομο δρόμο, γιατί θα συναντούσαν πόλεμο με τους Φιλισταίους. Για τον κόσμο, η πορεία που ακολουθούμε φαίνεται ανόητη και παράξενη αλλά για το Θεό, είναι ο πιο ασφαλής δρόμος. Μπορούμε να διακρίνουμε εδώ την τρυφερή συμπάθεια του Κυρίου για το λαό Του (Ψαλμ.ργ:14). Όταν τους εξαγόρασε για να τους φέρει σε μια άγια κοινωνία με τον Εαυτό Του, μέσα στην ανεξιχνίαστη χάρη Του, ανέλαβε τη φροντίδα όλων των αναγκών και όλων των αδυναμιών του λαού Του. Δεν είχε σημασία η κατάστασή τους ή οι ανάγκες τους, όταν Αυτός που ονομάζεται «Εγώ ειμί» τους συνόδευε.

Ο Θεός έβγαλε τους Ισραηλίτες από την Αίγυπτο για να τους πάει στη γη Χαναάν, όμως πρώτα τους είχε πει ότι έπρεπε να Τον λατρέ­ψουν σ' αυτό το όρος (Έξ.γ:Ι2) κι αυτός ήταν ο πιο σύντομος δρόμος για να πάνε στο Σινά. Μάλλον θα είχαν ξεχάσει ότι πρέπει να πάνε πρώτα να θυσιάσουν στον Κύριο, όπως κι εμείς.

Έξοδος - ια

10^η πληγή: Ο θάνατος όλων των πρωτοτόκων.

Ο Θεός προσβάλει και πάλι το δημιουργό θεό Ρα. Τα πρωτότοκα αφιερωνόταν από τη γέννησή τους σ’ αυτόν και ήταν ιερά. Ακόμα, τη θεά της γέννας Μεσκεμίτ και το Μιν, θεό του ανδρισμού και της γενεαλογίας. Το Αιγυπτιακό πάνθεο είχε περισσότερους από 2.200 θεούς.

ια:1

έτι μίαν πληγήν

Για πρώτη φορά, ο Θεός αποκαλύπτει το τέλος και τον αριθμό των πληγών.

ολοκλήρως

Αυτό σημαίνει ότι ο Φαραώ θα καταλάβαινε ότι δεν θα πήγαιναν μόνο για τρεις μέρες.

Αναζητώντας την αλήθεια - 016

Η ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ- ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΥΠΟΙ.

Α. Η ΟΥΣΙΑ ΚΑΙ Η ΣΚΙΑ (ΤΥΠΟΣ).

Ας εξετάσουμε τώρα τη Σκηνή του Μαρτυρίου, την οποία κατασκεύασε στην έρημο ο Μωυσής, σύμφωνα με τις οδηγίες του Θεού. Αυτό το οικοδόμημα έχει πολύ μεγάλη σημασία, αφού αποτελεί το πρώτο «μάθημα» για την απολύτρωση. Το θαυμαστό σχέδιο της σωτηρίας, όπως αποκαλύπτεται στην Καινή Διαθήκη, μέσ’ απ’ το αίμα που χύθηκε πάνω στο σταυρό, αποκαλύφθηκε για πρώτη φορά στον άνθρωπο με τρόπο απλό και κατανοητό μέσα από τύπους στην Παλαιά Διαθήκη. Το κάθε μέρος της Σκηνής του Μαρτυρίου μαζί μ’ όλα τα αντικείμενα που βρίσκονταν μέσα σ’ αυτή, «μιλούν» καθαρά για τον Ιησού Χριστό. Ήταν ο τύπος, η σκιά, ένα παράδειγμα των επουρανίων τα οποία ο Παντοδύναμος ευδόκησε να αποκαλύψει στον άνθρωπο.

Έξοδος - ι

ι:1-20

8^η πληγή: Ακρίδες που κατέφαγαν ότι απέμεινε.

Οι υπηρέτες του Φαραώ τον παροτρύνουν να τους αφήσει να φύγουν, αλλά αυτός δεν αφήνει τα παιδιά να φύγουν με τους μεγάλους. Ο Μωυσής δεν το δέχεται αυτό και η πληγή ξεκινάει. Ο Θεός πολλές φορές έχει χρησιμοποιήσει τα στοιχεία της φύσης (ακρίδες, σφήγκες) χωρίς ο άνθρωπος να μπορεί ν’ αντισταθεί, όσα όπλα κι αν έχει.

ΑΚΡΙΔΑ (Από το «Bible Dictionary» του Unger).

Στα Εβραϊκά λέγεται «Χαργκόλ» ή «Άρμπε». Η καταστροφή που μπορούν να επιφέρουν αυτά τα έντομα, τα έκανε μια απ’ τις 10 πληγές της Αιγύπτου.

Βρίσκονται στις νότιες έρημους (Σαχάρα, Αραβίας), αλλά από καιρού εις καιρόν, πολλαπλασιάζονται σε τεράστιους αριθμούς και σκορπίζονται σ’ όλο τον τόπο επιφέροντας καταστροφή. Τα ποιητικά και προφητικά βιβλία είναι γεμάτα από ζωηρές περιγραφές της καταστροφικότητάς τους καθώς και της αδυναμίας του ανθρώπου να τις αντιμετωπίσει. Οχτώ Εβραϊκές λέξεις αναφέρονται στις ακρίδες που μάλλον έχουν να κάνουν με τα διάφορα στάδια ανάπτυξης. Σίγουρα ήταν φαγώσιμες.

Έξοδος - θ

θ:1-7

5^η πληγή: Θανατικό βαρύ σφόδρα.

Οι πληγές όσο προχωράνε βαραίνουν και γίνονται πιο σκληρές. Όσο παρακούμε το Θεό, τα πράγματα γίνονται πιο σκληρά και πιο δύσκολα μέχρι να σπάσουμε μπροστά Του και να ταπεινώσουμε κάθε έπαρση που παραμένει μέσα μας και σκληραίνει την καρδιά. Τώρα πια, οι μάγοι δεν υπάρχουν.

Για τον Φαραώ ήταν δύσκολο ν’ αφήσει να φύγουν 3 εκατομμύρια άνθρωποι που μπορούσε να τους κάνει ότι θέλει.

Στο εδάφιο 6 λέει ότι «απέθανον πάντα τα κτήνη», αλλά αυτό πρέπει να το δούμε σε σχέση με το εδάφιο 19 όπου τα ζώα προστατεύονται από την 7^η πληγή. Με τη λέξη «πάντα» αναφέρεται μάλλον στα ζώα που ήταν έξω, στους αγρούς, εκείνη την ώρα (εδ.3).

Αυτή η πληγή ήταν μεγάλη οικονομική καταστροφή για την Αίγυπτο: βόδια που χρησιμοποιούσαν για όργωμα, καμήλες, άλογα για μεταφορές, προβατοειδή για γάλα. Η θεά των αγελάδων Χατμόρ, συμβολιζόταν με ανθρώπινο σώμα και κεφάλι αγελάδας. Ακόμα ο «Άπις» ήταν ο ιερός ταύρος με το τρίγωνο της αιωνιότητας στο μέτωπό του.

Έξοδος - η

η:1-15

2^η πληγή: Βάτραχοι παντού.

Αντίδραση του Φαραώ: Επειδή οι μάγοι μιμήθηκαν και πάλι το γεγονός -με κάποιο τρόπο- άλλωστε υπήρχαν τόσοι βάτραχοι παντού, ο Φαραώ δεν πείστηκε. Αυτό όμως που δεν μπορούσαν να κάνουν ήταν ν’ απαλλαγούν απ’ αυτούς. Ο Φαραώ ενοχλήθηκε, ζητά από το Μωυσή να διώξει τους βατράχους, αλλά όταν αυτό συμβαίνει, σκληρύνει και πάλι την καρδιά του.

Ο Θεός πρόσβαλε: Τη θεά βατραχίνα Χέκτ που είχε σώμα ανθρώπου και κεφάλι βατράχου. Ήταν σύμβολο της ανάστασης και της γονιμότητας. Σήμερα, ο βάτραχος έχει γίνει από τους ανθρώπους σύμβολο καλής τύχης.

Έξοδος - ζ (2)

ζ:14 - ια:10

Οι δέκα πληγές.

Γενικά σχόλια.

Στις συνδιαλλαγές του Θεού με το Φαραώ, παρατηρούμε ότι το έλεός Του προηγείται της κρίσης Του. Στα εδάφια 8-10 του κεφαλαίου που εξετάζουμε, βλέπουμε τη δύναμη του Θεού να φανερώνεται πολύ καθαρά πριν στείλει οποιαδήποτε πληγή.

            

Για την Αίγυπτο ήταν πληγές, αλλά για τον Ισραήλ ήταν σημεία της δύναμης και της αγάπης του Θεού προς αυτούς. Ο άνθρωπος που δεν αγαπά το Θεό και έχει πονηρή καρδιά, βλέπει τη δύναμη του Θεού να έρχεται πάνω του σαν πληγή, την ίδια στιγμή που το παιδί του Θεού λέει: «Αυτός είναι ο Κύριός μου» κι ενώνεται μ’ Αυτόν (θ:14 πληγή για το Φαραώ, ζ:3 θαυμάσια για το Μωυσή).

Έξοδος - ζ (1)

ζ:1 «εγώ σε κατέστησα Θεόν (Ελοχίμ) εις τον Φαραώ»

Ο Μωυσής ήταν «ως Θεός» στο Φαραώ, στον Ααρών (δ:16), στον Ισραήλ (ιη:15-16). Ο Φαραώ συμβολίζει τον άρχοντα του σκότους, το Σατανά, ο Ααρών τους υπηρέτες του Θεού και ο Ισραήλ το λαό του Θεού. Ο Μωυσής είναι τύπος του Χριστού που είναι ο αληθινός Θεός και η ζωή η αιώνιος.

Μ’ αυτά τα λόγια ο Θεός θέλει να παρηγορήσει το Μωυσή, δίδοντάς του εξουσία σαν απάντηση στο ς:30.

κατέστησα: στα Εβραϊκά λέει «σε έδωσα».

Αναζητώντας την αλήθεια - 015

Η γέννηση του Μωυσή μέχρι την είσοδο στη γη της επαγγελίας

Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΜΩΥΣΗ

Α.  ΜΩΥΣΗΣ, Ο ΕΛΕΥΘΕΡΩΤΗΣ.

Η σημερινή μελέτη αφορά έναν απ’ τους σημαντικότερους άντρες της Βίβλου. Ο Θεός είπε ότι δε θα μιλούσε σ’ αυτό τον άνθρωπο με τον συνηθισμένο τρόπο, αλλά στόμα με στόμα και πρόσωπο με πρόσωπο. Οι Εβραίοι σήμερα θεωρούν το Μωυσή σαν ένα απ’ τους μεγαλύτερους άντρες στην ιστορία τους.

Τα τέκνα του Ισραήλ ήρθαν στην Αίγυπτο με τις οικογένειές τους, συνολικά εβδομήντα περίπου άτομα, και τώρα, στο σημερινό μας μάθημα, τους βρίσκουμε να έχουν φτάσει τα δυο με τρία εκατομμύρια. Ενώθηκαν όλοι μαζί σε μια ισχυρή ένωση γιατί αναγκάστηκαν να αναζητήσουν τη συντροφικότητα ανάμεσά τους, μιας κι οι Αιγύπτιοι τους περιφρονούσαν σαν δούλους που ήταν και τους μεταχειρίζονταν σκληρά.

Έξοδος - δ (3)

δ:25 «λαβούσα η Σεπφώρα»

Αυτό σημαίνει ότι ο Μωυσής δεν ήταν σε θέση να το κάνει ο ίδιος, ίσως λόγω της αρρώστιας του.

δ:26 «νυμφίος αιμάτων»

Απ’ αυτό καταλαβαίνουμε ότι ο Μωυσής ήθελε να κάνει την περιτομή, η Σεπφώρα αντιδρούσε κι αυτός υποτάχθηκε σ’ αυτή την απαίτηση. Ο Θεός όμως πήγε να θανατώσει το Μωυσή κι όχι τη Σεπφώρα. Αν η σύζυγος κάνει κάποιο λάθος, κάτι που δεν θέλει ο Κύριος και ο σύζυγος κάνει «τα στραβά μάτια», ο Θεός θα ζητήσει το λόγο από την εξουσία που είναι ο άνδρας.

Είναι πιθανό, απ’ αυτό το σημείο ο Μωυσής να έστειλε τη Σεπφώρα πίσω στον πατέρα της μαζί με τα παιδιά, γιατί αργότερα βλέπουμε τον Ιοθόρ να τους φέρνει στο Μωυσή, στην έρημο, μετά την Έξοδο (Έξ.ιη:1-7).