Η ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ- ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΥΠΟΙ.
Α. Η ΟΥΣΙΑ ΚΑΙ Η
ΣΚΙΑ (ΤΥΠΟΣ).
Ας
εξετάσουμε τώρα τη Σκηνή του Μαρτυρίου, την οποία κατασκεύασε στην έρημο ο
Μωυσής, σύμφωνα με τις οδηγίες του Θεού. Αυτό το οικοδόμημα έχει πολύ μεγάλη
σημασία, αφού αποτελεί το πρώτο «μάθημα» για την απολύτρωση. Το θαυμαστό σχέδιο
της σωτηρίας, όπως αποκαλύπτεται στην Καινή Διαθήκη, μέσ’ απ’ το αίμα που
χύθηκε πάνω στο σταυρό, αποκαλύφθηκε για πρώτη φορά στον άνθρωπο με τρόπο απλό
και κατανοητό μέσα από τύπους στην Παλαιά Διαθήκη. Το κάθε μέρος της Σκηνής του
Μαρτυρίου μαζί μ’ όλα τα αντικείμενα που βρίσκονταν μέσα σ’ αυτή, «μιλούν» καθαρά
για τον Ιησού Χριστό. Ήταν ο τύπος, η σκιά, ένα παράδειγμα των επουρανίων τα
οποία ο Παντοδύναμος ευδόκησε να αποκαλύψει στον άνθρωπο.
Ο
τύπος είναι το περίγραμμα ή το διάγραμμα ενός αντικειμένου. Διάβασε Εβρ.θ:8-9,
23-24. Εδώ βλέπουμε ότι η Σκηνή του Μαρτυρίου ήταν τύπος ή αντίτυπο των επουρανίων.
Η
σκιά είναι η εικόνα των πραγμάτων. Διάβασε Εβρ.ι:1. Είναι σα να «πέφτει» το φως
του Θεού πάνω σ’ ένα πράγμα στον ουρανό κι η εικόνα του να αντανακλάται πάνω
στη γη.
Στους
Εβρ.η:5 και στην Α’ Κορ.ι:11, βλέπουμε ότι η Σκηνή του Μαρτυρίου είναι ένα
υπόδειγμα και σκιά των επουρανίων. Διάβασε αυτά τα εδάφια κι επίσης το
Λουκ.κδ:44. Αφού λοιπόν η Σκηνή του Μαρτυρίου έχει να μας διδάξει τόσα πολύτιμα
πράγματα, θα ήταν καλό να την εξετάσουμε από κοντά.
Β. ΤΑ ΜΕΡΗ ΤΗΣ ΣΚΗΝΗΣ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ.
Υπάρχουν
τρία μέρη στη Σκηνή του Μαρτυρίου: η εξωτερική αυλή, τα Άγια και τα Άγια των
Αγίων. Η εξωτερική αυλή συμβολίζει τον αμαρτωλό που επιστρέφει στο Θεό «δια της
μετανοίας και του βαπτίσματος». Τα Άγια, που είχαν δέκα πήχεις πλάτος, δέκα
πήχεις ύψος και είκοσι πήχεις μήκος σύνολο όλα μαζί δυο χιλιάδες πήχεις,
συμβολίζουν τους εκκλησιαστικούς χρόνους, τα δυο χιλιάδες χρόνια απ’ την έκχυση
του Αγίου Πνεύματος την ημέρα την Πεντηκοστής μέχρι την δεύτερη έλευση του
Χριστού. Τα Άγια των Άγιων που είχε δέκα πήχεις πλάτος, δέκα πήχεις ύψος και
δέκα πήχεις μήκος, σύνολο χίλιους πήχεις, συμβολίζει τη Χιλιετή Βασιλεία του
Ιησού Χριστού, όταν θα βασιλεύσουμε μαζί Του για χίλια χρόνια ειρήνης πάνω στη
γη.
Γ. ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΣΚΗΝΗΣ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ.
Ας
ακολουθήσουμε τα βήματα του ιερέα καθώς εκτελεί τα καθήκοντά του στη Σκηνή του
Μαρτυρίου. Καθώς μπαίνει στην πύλη της εξωτερικής αυλής (το σχέδιο δεν δείχνει
την πύλη, αλλά σημειώνει το μέρος όπου ήταν) συναντά τέσσερις στύλους που
στηρίζουν την πύλη που συμβολίζουν τα τέσσερα ευαγγέλια, του Ματθαίου, του
Μάρκου, του Λουκά και του Ιωάννη. Τα ευαγγέλια δε μας λένε πώς να σωθούμε, απλά
μας οδηγούν στο βιβλίο των Πράξεων που μας δείχνει τον τρόπο της σωτηρίας. Η
πύλη και οι τοίχοι του ιερού ήταν τόσο ψηλοί που κανένας δε μπορούσε να δει
πάνω απ’ αυτούς και δεν υπήρχε κανείς άλλος τρόπος για να μπει κανείς στη Σκηνή
του Μαρτυρίου παρά μόνο απ’ την πύλη. Από τέσσερις στύλους κρέμονταν κουρτίνες
υφαντές από θαυμάσιο λινό μπλε, μοβ και κόκκινες. Το μπλε αντιπροσωπεύει τη
θεϊκή Φύση Του, το κόκκινο το μαρτύριό Του και το μοβ το Βασιλικό Του Αξίωμα. Η
πύλη καλυπτόταν απ’ αυτές τις θαυμάσιες κουρτίνες μέσα απ’ τις οποίες έπρεπε να
περάσουν οι άνθρωποι διάβασε Λουκ.ις:16.
Μπαίνοντας
απ’ την πύλη ο ιερέας, το πρώτο πράγμα που συναντούσε ήταν το χάλκινο
θυσιαστήριο. Πάνω σ’ αυτό τοποθετούσαν το ζώο που πρόσφεραν θυσία, του οποίου
χυνόταν το αίμα, γιατί χωρίς το χύσιμο αίματος δεν γίνεται άφεση αμαρτιών. Δύο
φορές την ημέρα πρόσφεραν ένα αρνί θυσία στον Κύριο. Το επόμενο πράγμα που
έπρεπε να κάνει ο ιερέας ήταν να πλυθεί στο χάλκινο νιπτήρα, αλλιώς θα πέθαινε.
Μετά έμπαινε στα Άγια, όπου με τη βοήθεια της χρυσής λυχνίας έβλεπε για να εξασκήσει
τα καθήκοντά του. Δύο φορές την ημέρα, πρόσφερε λιβάνι (θυμίαμα) το οποίο γέμιζε
τη Σκηνή του Μαρτυρίου με ένα ευωδιαστό καπνό που ευαρεστούσε το Θεό κι έτρωγε
απ’ τον άρτο της προθέσεως.
Στα
Άγια των Αγίων βρισκόταν η κιβωτός της διαθήκης όπου έμενε η παρουσία του Υψίστου
Θεού. Μόνο ο Αρχιερέας μπορούσε να μπει εκεί, μια φορά το χρόνο, για να
προσφέρει θυσία για την άφεση των αμαρτιών του λαού Ισραήλ. Τα Άγια των Αγίων
χωρίζονταν απ’ τον υπόλοιπο ναό μ’ ένα βαρύ πέπλο (καταπέτασμα). Μέσα στα ρούχα
του Αρχιερέα, κάτω στο στρίφωμα, έδεναν ρόδια και κουδουνάκια κι ένα σκοινί
γύρω απ’ το πόδι του, όπως λέει η ιστορία, έτσι ώστε αν υπήρχε αμαρτία στη ζωή
του κι έλειπε ο απαραίτητος αγιασμός, θα έπεφτε κάτω νεκρός απ’ το Θεό και θα
τραβούσαν το σώμα του έξω, με το σκοινί, αν τα κουδουνάκια σταματούσαν ν’ ακούγονται.
Αν ο Θεός δεχόταν τη θυσία για τις αμαρτίες του λαού, η φωτιά του Θεού έπεφτε
πάνω στο χάλκινο θυσιαστήριο και κατέτρωγε την προσφορά.
Είμαστε
«γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα,
έθνος άγιον, λαός τον οποίον απέκτησε ο θεός, δια να εξαγγείλητε τας αρετάς,
όστις σας εκάλεσεν εκ του σκότους εις το θαυμαστόν αυτού φως». Α’ Πετρ.β:9. Έχοντας μια γενική εικόνα στο νου μας
για τη Σκηνή του Μαρτυρίου, ας εξετάσουμε κάθε αντικείμενο ξεχωριστά.
