Α. ΤΟΠΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ.
(Στην
αριστερή μεριά της εικόνας υπάρχει αυτό που συμβολίζεται στη Σκηνή του Μαρτυρίου
και στη δεξιά η εκπλήρωση).
Χωρίς το χύσιμο αίματος στο θυσιαστήριο δεν γινόταν
άφεση των αμαρτιών. Το αίμα των ταύρων και των τράγων δεν καθάριζε τις αμαρτίες
τους, απλά τις μετέθετε προς το μέλλον, μέχρι τη στιγμή που ο Ιησούς Χριστός θα
γινόταν η τέλεια θυσία, για τη συγχώρηση των αμαρτιών μας. Διαβ. Εβρ.θ:2 και
Ησ.νγ: 7.
Β. ΤΟΠΟΣ ΘΥΣΙΑΣ.
Οι
ιερείς θυσίαζαν αρνιά και ταύρους, αλλά η δική μας θυσία πρέπει να είναι μια
ζωντανή θυσία - τα ίδια μας τα σώματα. Πρέπει να πεθαίνουμε καθημερινά ως προς
τη σάρκα. Διάβασε Ρωμ.ς:6, η:36 και Γαλ.β:20. Στην περίοδο αυτή, της χάρης,
σταυρωνόμαστε μαζί με το Χριστό, με το να πεθαίνουμε καθημερινά ως προς το θέλω
και τις επιθυμίες της σάρκας μας, για να Τον ευαρεστούμε. (Διαβ. ς:6-10).
Γ. Ο ΙΕΡΕΑΣ ΕΠΡΕΠΕ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΠ’ ΤΟ
ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟ.
Ο
ιερέας δε μπορούσε να μπει στα Άγια ή στα Άγια των Αγίων να εκπληρώσει τα
καθήκοντά του στη Σκηνή του Μαρτυρίου, χωρίς πρώτα να περάσει απ’ το
θυσιαστήριο. Δεν μπορούμε να πλησιάσουμε το Θεό, χωρίς πρώτα να μετανοήσουμε
για τις αμαρτίες μας, το οποίο είναι ένας τύπος θανάτου, να νιώσουμε βαθιά λύπη
για την προηγούμενη ζωή μας και τις αμαρτίες που διαπράξαμε και να πάρουμε την
απόφαση μέσα στην καρδιά μας ότι δε θα τις ξανακάνουμε ποτέ πια. Διάβασε
Πραξ.γ:19 και Α’ Ιωάν.α:9. Η πράξη της μετάνοιας δεν είναι κάτι που γίνεται
«μια και καλή». Πρέπει συνεχώς να έχουμε μια στάση μετάνοιας μπροστά στο Θεό
και να ομολογούμε τις αμαρτίες και τα παραπτώματά μας.
Δ. ΑΠΟ ΞΥΛΟ ΣΙΤΤΙΜ
ΜΕ ΕΠΙΣΤΡΩΣΗ ΧΑΛΚΟΥ.
Το
ξύλο συμβολίζει, την ανθρώπινη φύση του Χριστού κι ο χαλκός την κρίση. Στο
χάλκινο θυσιαστήριο έρχεται η κρίση για την αμαρτία. Η μετάνοια για τις
αμαρτίες μας δε φτάνει για να απαλλαχτούμε απ’ αυτές ή να συγχωρεθούμε. Είναι
μόνο το πρώτο βήμα για τη σωτηρία όπως το χάλκινο θυσιαστήριο από μόνο του δεν
έφτανε. Η φωτιά πάνω στο θυσιαστήριο έπρεπε να καίει ακατάπαυτα. Δεν έπρεπε να
σβήνει καθόλου. Έτσι κι ο Θεός είναι έτοιμος να συγχωρήσει τις αμαρτίες μας,
ανεξάρτητα από το αν είναι μέρα ή νύχτα, με την προϋπόθεση ότι είμαστε πρόθυμοι
να παραδεχτούμε ότι είμαστε αμαρτωλοί και να Τον πλησιάσουμε με πίστη.
