ιβ:16-20
Η πρώτη μέρα της γιορτής των άζυμων ήταν η επόμενη
μέρα του Πάσχα κατά την οποία όπως και
κατά την τελευταία δεν έπρεπε να κάνουν κανένα δουλευτικό έργο, σαν το Σάββατο.
Όταν η Μαγδαληνή πήγε στον τάφο του Χριστού ήταν «εις
μίαν σαββάτων» (Ματθ.κη:1). Ο Κύριος πέθανε την Πέμπτη, 14 του Αβίβ, στις
15.00 μετά το μεσημέρι. Η επόμενη μέρα που ήταν Παρασκευή, επειδή ήταν η πρώτη
των άζυμων, εθεωρείτο σαν Σάββατο και γι’ αυτό μιλάει για Σάββατα. Ο Κύριος
έμεινε στον τάφο μέχρι τα ξημερώματα της Κυριακής 17 του Αβίβ, οπότε
αναστήθηκε. Ήταν η μέρα που ο Θεός τους είχε πει να γιορτάζουν τη γιορτή των
απαρχών, των πρώτων καρπών και ο Ιησούς Χριστός είναι ο πρώτος καρπός απ’ τους
νεκρούς.
«εν τη πρώτη ημέρα»
Είναι η 15η του μήνα Αβίβ (Λευιτ.κγ:6).
Η 7η μέρα των άζυμων ήταν η 21η του Αβίβ.
«σύναξις αγία» Για
λατρεία.
ιβ:21-22
Ο ύσσωπος είναι χαμηλός θάμνος που συμβολίζει την
ταπείνωση και το συντετριμμένο πνεύμα. Είναι σύμβολο του Ιησού Χριστού γιατί ο
Κύριος δεν έζησε σαν ψηλός κέδρος, αλλά σαν χαμηλός θάμνος (Α’ Βασ. δ:33).
ιβ:23-25
Έπρεπε να τηρούσαν αυτή τη γιορτή κι όταν έφταναν
στη γη Χαναάν, στους αιώνες. Στην Αποκ.ε:12 & κα:22 βλέπουμε το σφαγμένο
Αρνίο στον ουρανό. Το πάσχα μεταφέρεται και μέσα στο θρόνο του Θεού.
ιβ:26-27
Όλα αυτά δεν έχουν γίνει ακόμα, αλλά ο Μωυσής τα
λέει με πίστη, όπως κι εμείς πρέπει να κηρύττουμε τα μέλλοντα μεγαλεία του Θεού
με πίστη.
«όταν σας λέγωσι οι υιοί σας»
Έπρεπε να διδάξουν τα παιδιά τους όπως κι εμείς
πρέπει να μιλάμε στα παιδιά μας για ότι ο Κύριος έχει κάνει στη ζωή μας, αλλά
και στους ανθρώπους του κόσμου, όταν μας ρωτάνε για το δικό μας πάσχα, για το
δικό μας Αρνί (Ψαλμ.ρμε:4 Ης.λη:19 Εφες.ς:4).
ιβ:28
«ούτως έκαμον»
Παρ’ όλες τις δυσκολίες και τα προβλήματα, τελικά
έγινε το θέλημα του Θεού. Ενώ στην αρχή δεν δέχτηκαν και δεν υπάκουσαν στο
Μωυσή, τώρα που ο Θεός για άλλη μια φορά βγήκε αληθινός και πιστός, αναγκάζονται
να υπακούσουν.
ιβ:29-30
Σ’ ολόκληρη τη γη της Αιγύπτου έγινε μεγάλος
θρήνος, γιατί τα μεσάνυχτα όλα τα πρωτότοκα των Αιγυπτίων πέθαναν. Απ’ το
πρωτότοκο του τελευταίου σκλάβου μέχρι το πρωτότοκο του ίδιου του Φαραώ. Αν θυμηθούμε
ότι ήταν έθιμο στην Αίγυπτο να μοιρολογούν και να κλαίνε δυνατά πάνω απ’ το
νεκρό συγγενή, μπορούμε να φανταστούμε τον τρόμο απ’ την ένταση των ουρλιαχτών
σ’ όλη την Αίγυπτο. Κανείς δεν μπορούσε να ζητήσει βοήθεια απ’ το γείτονα,
γιατί κι αυτός θρηνούσε για κάποιον. Αλίμονο, γιατί κατάλαβαν πολύ αργά το
λάθος τους. Αυτό μας θυμίζει τη στιγμή που έκλεινε η πόρτα της κιβωτού, τη
στιγμή που η πόρτα της χάρης του Θεού θα κλείσει και οι αμετανόητοι άνθρωποι θα
κράζουν, αργά βέβαια, για να γλιτώσουν το θάνατο. Ένας μεγάλος θρήνος και
οδυρμός θα καλύψει όλη τη γη (Παρ.24-29
Αποκ.ς:15-17).
ιβ:31-32
Τώρα, ο Φαραώ, χωρίς καμία δέσμευση, αφήνει τους
Ισραηλίτες να φύγουν όπως ο Μωυσής ήθελε («καθώς είπατε»). Όταν μάθουμε
να επιμένουμε χωρίς ν’ αφήνουμε τίποτα να πέφτει κάτω από τις υποσχέσεις του
Θεού, θα απολαύσουμε όλες τις επαγγελίες.
«ευλογήσατε δε και εμέ»
Ο Θεός ξέρει να σπάει και τον πιο σκληρό βράχο.
Παρά το γεγονός ότι ο Φαραώ αναγνώρισε ότι ο Γιάχβε έχει τη δύναμη να ευλογεί
και να καταράται, η ταπείνωσή του αυτή ήταν προσωρινή.
ιβ:33-36
Οι Αιγύπτιοι δεν ξέρανε ότι οι πληγές είχαν
τελειώσει. Κατάλαβαν όμως ότι όσο οι Ισραηλίτες μένουν εκεί τα πράγματα θα
χειροτέρευαν.
Το ψωμί δεν πρόλαβε να φουσκώσει και το πήραν όπως-
όπως για να έχουν να τρώνε (για πόσο;). Όταν «φεύγουμε», ας εμπιστευόμαστε Αυτόν
που μας βγάζει ότι ξέρει τις ανάγκες μας.
Η λέξη «εδάνεισαν», στα Εβραϊκά έχει την
έννοια: «έδωσαν με χάρα».
ιβ:37
εξακόσιαι χιλιάδες άνδρες
Άνδρες υπολογιζόταν από 20 χρονών και πάνω, αυτοί
δηλαδή που ήταν ικανοί για πόλεμο (Αρ.α:20).
Μπορούμε να κάνουμε κάποιους υπολογισμούς για να
καταλάβουμε πόσοι ήταν αυτοί που βγήκαν απ’ την Αίγυπτο:
Οι άντρες ήταν 600.000
αν είχαν από μία γυναίκα 600,000
σύνολο
1.200.000
αν κάθε οικογένεια είχε 2 παιδιά 1.200.000
σύνολο
2.400.000
αν είχαν 3 παιδιά
1.800.000
σύνολο
3.000.000
αν είχαν 4 παιδιά 2.400.000
σύνολο
3.600.000
αν είχαν 5 παιδιά 3.000.000
σύνολο 4.200.000
Για την εποχή εκείνη, ο μέσος όρος ήταν 3-4 παιδιά
στην οικογένεια, αφού δεν είχαν μόνο μια γυναίκα.
Ραμεσσή: Πόλη εφοδίων
που χτίστηκε απ’ τους Ισραηλίτες
Σοκχώθ: Σημαίνει
σκηνές, καλύβες. Βρισκόταν περίπου 24 χλμ. ανατολικά της Ραμεσσή που ήταν η
πρώτη στάση μετά από μια μέρα δρόμο.
Κάποιοι «απελευθερωμένοι» σύγχρονοι «θεολόγοι» (Liberals), θέλοντας να μειώσουν το γεγονός της Εξόδου, λένε ότι αυτοί που έφυγαν
από την Αίγυπτο δεν μπορεί να ήταν περισσότεροι από 25.000 άνθρωποι. Τα
επιχειρήματά τους είναι:
1.
Αν ήταν τόσοι όσοι εμείς λέμε, δεν θα μπορούσαν να
περάσουν τόσο γρήγορα την Ερυθρά θάλασσα.
Απάντηση: Όταν φύσηξε ο
ανατολικός άνεμος και χωρίστηκαν τα νερά της Ερυθράς θάλασσας, δεν σημαίνει ότι
άνοιξε ένα μικρό μονοπάτι, αλλά τόσο όσο ο Θεός ήξερε ότι χρειαζόταν για να
περάσει όλος αυτός ο λαός.
Αν προχωρούσαν σε γραμμές των 1.000 ατόμων, θα
χρειαζόταν περίπου 1.600 μέτρα άνοιγμα για να μπορούν αυτά τα άτομα να βαδίζουν
το ένα δίπλα στο άλλο με κάποια σχετική άνεση. Το βάθος της φάλαγγας πρέπει να
ήταν 3.500 γραμμές αν δεχτούμε ότι ήταν 3.500.000 κόσμος. Αν οι γραμμές είχαν 1
μέτρο απόσταση μεταξύ τους, το μήκος της φάλαγγας πρέπει να ήταν 4 χλμ.
περίπου. Το φάρδος της Ερυθράς θάλασσας στο σημείο που πέρασαν ήταν 5 χλμ. οπότε,
αν ο άνθρωπος βαδίζοντας διανύει 4.8 χλμ. σε μία ώρα, πρέπει σε 2 ώρες περίπου
να είχαν περάσει όλοι!
2.
Η έρημος δεν μπορούσε να θρέψει τόσο κόσμο.
Απάντηση: Είναι
αξιοπρόσεκτη η απιστία αυτών των ανθρώπων. Φυσικά, η έρημος δεν μπορούσε να
τους θρέψει, αλλά ο Θεός φρόντιζε γι’ αυτούς. Τους ακολουθούσε νερό και τους
έριχνε μάνα από τον ουρανό. Ο Πατέρας μας είναι Θεός θαυμάτων και μεγαλείων.
Σήμερα, ο κόσμος και πάλι αδυνατεί να καταλάβει πως μπορούμε και ζούμε σ’ αυτή
την «έρημο» με χαρά, παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια. Το μυστικό μας είναι
ότι η πηγή της δύναμης και της χαράς μας δεν είναι εδώ στη γη, αλλά στον
ουρανό. Αυτό, μόνο με πίστη μπορεί να το δει κανείς και να το απολαύσει, η
λογική αδυνατεί, αλλά ο δίκαιος θα ζήσει δια πίστεως!
3.
Ο Μωυσής δεν μπορούσε να διοικήσει τόσα εκατομμύρια
μόνος του.
Απάντηση: Αυτό είναι
αλήθεια και γι’ αυτό έχρισε του 70 πρεσβύτερους και έβαλε χιλίαρχους,
εκατόνταρχους πεντηκόνταρχους και δέκαρχους σαν αρχηγούς ανάμεσα στο λαό
(Έξ.ιη:13, 18-22).
Είναι λάθος να εναντιωνόμαστε στο λόγο του Θεού
επειδή δεν καταλαβαίνουμε κάτι. Οι αριθμοί είναι και αυτοί θεόπνευστοι και
έχουν μεταφερθεί σωστά.
ιβ:38
μέγα πλήθος σύμμικτον ανθρώπων
Μπορεί να ήταν άλλοι Σημίτες που κατοικούσαν στην
Αίγυπτο, μπορεί να ήταν Αιγύπτιοι που είχαν δεχτεί το Θεό των Εβραίων, μπορεί
να ήταν Αιγύπτιοι που είχαν αναμιχτεί με γάμο με τους Εβραίους (Λευιτ.κδ:10),
μπορεί να ήταν τυχοδιώκτες που έψαχναν μια καλύτερη τύχη, μπορεί τελικά να ήταν
άτομα που ήθελα να φύγουν απ’ την Αίγυπτο μετά τις πληγές που συνέβησαν εκεί.
Γεγονός πάντως είναι ότι δεν ήταν καθαροί
Ισραηλίτες, δεν ήταν λαός του Θεού, κατά συνέπεια δεν ήξεραν το σκοπό του Θεού
για το λαό Του, δεν ήξεραν που πήγαιναν.
Ήταν ένα μεγάλο και συνεχές πρόβλημα στην πορεία
του λαού του Θεού προς τη γη της υπόσχεσης. Στους Αριθμ.ια:4 διαβάζουμε ότι
ήταν αυτοί που προκαλούσαν έριδες και διαμάχες ανάμεσα στους Ισραηλίτες και
τους παρακινούσαν να γυρίσουν πίσω στην Αίγυπτο. Βέβαια, αυτό δεν δικαιολογεί
το λαό Ισραήλ, γιατί δεν πρέπει να παρασύρεται από γογγυσμούς ολιγόπιστων και
ακαταστάλακτων ανθρώπων.
Κάθε έργο του Θεού, συνοδεύεται από κάποιο
«σύμμεικτο πλήθος». Μέσα σε μια εκκλησία, τα άτομα που υποκρίνονται ότι είναι σωσμένα,
αλλά κρατάνε ακόμα ματαιότητες, εγωισμούς και φιλαρέσκειες του κόσμου, είναι
αυτά που δημιουργούν τα προβλήματα.
Όταν ο Θεός κάνει μια κίνηση αναζωπύρωσης και
σώζονται άνθρωποι, γεμίζουν οι καρδιές τους με πίστη, αφοσίωση και υπακοή σ’
Αυτόν, πολλοί, βλέποντας αυτά, προσκολλώνται μέσα σ’ αυτή την κίνηση του Θεού.
Όμως, είναι άνθρωποι που η καρδιά τους δεν είναι δοσμένη ολοκληρωτικά στον
Κύριο, αλλά έχουν έρθει από κάποιο ενθουσιασμό. Δεν έχουν πάρει μέσα τους την
απόφαση να πληρώσουν όλο το κόστος που απαιτείται για ν’ ακολουθήσουν τον Ιησού
(Ματθ.ις:24).
Ο Θεός όταν κάλεσε τον Αβραάμ, τον κάλεσε μόνο του,
αλλά προσκολλήθηκαν ο Θάρα και ο Λωτ. Μέχρι ο Θεός να τους χωρίσει, το μόνο που
κατάφεραν ήταν να καθυστερήσουν τον Αβραάμ. Ο Θεός επειδή αγαπάει τα παιδιά
Του, τα ξεχωρίζει πάντοτε απ’ το σύμμεικτο πλήθος. Θα ξεχωρίσει τη νύμφη Του
από την εκκλησία της Λαοδίκειας. Ξεχωρίζει το δικό Του υπάκουο λαό, απ’ αυτούς
που θέλουν να «βόσκουν εαυτούς» για να κάνουν ότι θέλουν.
Όταν οι Ισραηλίτες επέστρεψαν απ’ τη Βαβυλώνα και
άρχισαν να χτίζουν πάλι την Ιερουσαλήμ, ενώθηκε μαζί τους ένα άλλο σύμμεικτο πλήθος
(Νεεμ.ε:17) που τελικά έπρεπε να τους αποβάλλουν (Νεεμ.ιγ:3).
Ας μην κάνουμε συμβιβασμούς με την πίστη μας γιατί
κάποια στιγμή ο Θεός θα μας ζητήσει τη διακοπή του συμβιβασμού και τότε θα
πονέσει πιο πολύ.
Το σύμμεικτο πλήθος συμβολίζει αυτούς που
ακολουθούσαν το Χριστό για τα ψωμιά και τα ψάρια. Δεν ακολουθούσαν για ν’
ακούσουν το λόγο και να σωθούν, αλλά επειδή υπήρχε κάποιο άλλο ενδιαφέρον εκεί.
Συμβολίζει ακόμα το σύμμεικτο πλήθος, τις αμαρτίες
που κουβαλάμε απ’ την παλιά μας ζωή, οι οποίες δεν αρέσουν στο Θεό και γι’ αυτό
πρέπει να τις απαρνηθούμε.
ιβ:39
Δεν είχαν καιρό να τελειώσουν το ψωμί και γι’ αυτό
το πήραν άζυμο. Καθώς ακολουθούμε τον Ιησού με πίστη και κάνουμε το θέλημά Του,
είμαστε τόσο απασχολημένοι που δεν προλαβαίνουμε να βάλουμε αμαρτία (προζύμι)
στη ζωή μας (Ρωμ.ιγ:14).
ιβ:40,41
430 χρόνια έμειναν οι Ισραηλίτες μέσα στην Αίγυπτο.
Ο Θεός είχε προειπεί για 400 χρόνια σκλαβιάς. Τα 30 χρόνια που περισσεύουν,
είναι ο καιρός της παροικίας του Ιακώβ στην Αίγυπτο, τότε που ζούσε και ο Ιωσήφ
και όλα ήταν όμορφα και ωραία γι’ αυτούς εκεί. Τα 400 χρόνια σκλαβιάς άρχισαν
να μετράνε μετά το θάνατο του Ιωσήφ. Ο Ιακώβ κατέβηκε στην Αίγυπτο το 1876 π.Χ.
κι ο Ισραήλ έμεινε εκεί μέχρι το 1446 π.Χ. δηλαδή 430 χρόνια. Η μετάφραση των Ο’
μιλάει για 250 χρόνια, αλλά αυτό είναι λάθος γιατί και στη Γαλ.γ:17 αναφέρει
430 χρόνια σκλαβιάς.
ιβ:42
να
φυλάττηται
Είχαν φυλακές για να φυλάνε αυτή τη νύχτα που
συμβολίζει την αναγέννηση του ανθρώπου. Το γεγονός που ο άνθρωπος πιστεύει στον
Ιησού και αποφασίζει να Τον ακολουθήσει υπακούοντας στο ευαγγέλιό Του. Η
εμπειρία της αναγέννησης είναι ο αντίτυπος της Εξόδου των Ισραηλιτών από την
Αίγυπτο.
Πρέπει να αγρυπνούμε και να μην ξεχνάμε ότι ο
Κύριος μας έσωσε. Η αναγέννηση πρέπει να μένει πάντα μέσα στην καρδιά και στο
νου μας ζωντανή. Γι’ αυτό ο Θεός τους έβαλε να θυμούνται αυτή τη νύχτα και να
γιορτάζουν τη 14η του μήνα Αβίβ.
Ιδιαίτερα στις μέρες μας πρέπει να είμαστε άγρυπνοι
και προσεκτικοί, ώστε να είμαστε έτοιμοι για τη μεγαλύτερη Έξοδο, την Αρπαγή
της εκκλησίας (Λουκ.κα:34-36).
ιβ:43-45
«ουδείς αλλογενής θέλει φάγει….»
Αυτά τα εδάφια μας διδάσκουν ότι ενώ ήταν προνόμιο
του κάθε αληθινού Ισραηλίτη να φάγει το πάσχα, κανείς απερίτμητος ξένος δεν μπορούσε
να μετέχει σ’ αυτό. Η περιτομή ήταν απαραίτητη πριν μπορέσει κάποιος να φάγει
το πάσχα. Με άλλα λόγια, πρέπει να περάσει η ανθρώπινη φύση από την απόφαση του
θανάτου, πριν μπορέσουμε να τραφούμε από το Χριστό. Το βάπτισμα στο νερό, στο
όνομα του Ιησού Χριστού, είναι το αντίτυπο της περιτομής (Κολ.β:11-12). Για ν’
ανήκει κανείς στο λαό του Θεού, έπρεπε να είναι περιτετμημένος. Για να μπορεί
κάποιος να έχει κοινωνία με τον Ιησού, πρέπει να πάρει την απόφαση να Τον
ακολουθήσει, πληρώνοντας το τίμημα ν’ αφήσει το φρόνημα του κόσμου και την
αμαρτία. Η διάταξη της περιτομής σχημάτιζε τη μεγάλη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα
στον Ισραηλίτη του Θεού και τον κόσμο. Ο σταυρός του Χριστού σχηματίζει τη
γραμμή του χωρισμού μεταξύ της εκκλησίας και του κόσμου. Ένας περιτετμημένος
ζητιάνος ήταν πολύ πιο κοντά στο Θεό απ’ ότι ένας απερίτμητος βασιλιάς.
«αργυρώνητος» Ήταν
αυτός που είχε αγοραστεί με αργύριο.
ιβ:46
«εν τη αυτή οικία»
Δεν τηρούσαν αυστηρά μόνο το ξεχώρισμα από τους
ξένους, αλλά και την ενότητά τους σαν έθνος. Η «οικία» συμβολίζει την
εκκλησία που είναι ΜΙΑ. Ο Θεός τη βλέπει ενωμένη κι έτσι θα την φανερώσει στους
αγγέλους, τους ανθρώπους και τους δαίμονες, σε πείσμα όλων αυτών που
προσπάθησαν να τη διασπάσουν. Μπορεί να υπάρχουν επιμέρους συναθροίσεις, αλλά ο
λαός του Θεού είναι ένας (Εφεσ.δ:4 Α’
Κορ.ι:17 Ματθ.ις:18 Ιωάν.ια:52
Α’ Κορ.α:12 ιβ:4-27 Εφες.α:22-23
β:14-22 δ:3-16 ε:22-32
Αποκ.κβ:17).
Η «σάρκα» του Χριστού, ο λόγος Του, δεν
μπορεί να φαγωθεί απ’ αυτούς που είναι έξω από την «οικία», την
εκκλησία. Μόνο τα μέλη του Χριστού μπορούν να μετέχουν από το σώμα Του.
«οστούν δεν
θέλετε συντρίψει» (Αριθ.ιθ:12
Ψαλμ.λδ:20 Ιωάν.ιθ:36).
ιβ:47-48
Ίσως αυτά να είχε κατά νου ο απόστολος Παύλος όταν
έγραφε στους Κορίνθιους: «Ας δοκιμάζει δε εαυτόν ο άνθρωπος, και ούτως ας
τρώγη εκ του άρτου, και ας πίνη εκ του ποτηρίου» (Α’ Κορ.ια:28). Τότε
έπρεπε να κάνουν χειροποίητη περιτομή, να αφαιρέσουν ένα μικρό κομμάτι σάρκας
για να λογιστούν λαός του Θεού. Αυτό που ξεχωρίζει σήμερα το λαό του Θεού είναι
η απουσία σαρκικότητας. Αν κάποιος θέλει να γνωρίσει το Χριστό, είναι
ευπρόσδεκτος, αλλά για να φάει απ’ το πάσχα πρέπει πρώτα να έχει κάνει την
αχειροποίητη περιτομή του Χριστού.
ιβ:49
Ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης, υπάρχει ένας νόμος
για όλους τους ανθρώπους, ένα Ευαγγέλιο (Γαλ.γ:28).
Είναι ευτυχισμένοι αυτοί που με πίστη αναγνωρίζουν
αυτές τις πολύτιμες αλήθειες και παραμένουν πιστοί για να τις εφαρμόσουν στις
τελευταίες μέρες που ζούμε, παρά τις ανυπέρβλητες δυσκολίες που συναντούν στην
πορεία τους. Ο Θεός θ’ αναγνωρίσει και θα τιμήσει αυτούς που παραμένουν έτσι
πιστοί.
ιβ:50-51
«την αυτήν εκείνην ημέραν»
Τη μέρα που μετέχεις από τη θυσία του Χριστού,
ελευθερώνεσαι αοπό την Αίγυπτο.
«κατά τα τάγματα αυτών»
Στα Εβραϊκά έχει την έννοια πλήθους σε στρατιωτική
παράταξη. Δεν βγήκαν άτακτα μπουλούκια, αλλά με σειρά, τάξη και πειθαρχία. Ο
Θεός αγαπάει την τάξη (Α’ Κορ.ιδ:33). Ήταν απαραίτητο εξαιτίας του μεγάλου
πλήθους.
Πρέπει να κινηθούμε με τάξη και πειθαρχία στις
τελευταίες μέρες, γιατί διαφορετικά δεν θα βγούμε από την Αίγυπτο (Α’
Θες.ε:14 Β’ Θες.γ:6 Ψαλμ.ρε:37).
Το μεγαλείο της πρόνοιας του Θεού:
1.
Μέσα σε 3.500.000 κόσμο δεν υπήρχε άρρωστος.
2.
Ο Θεός έπρεπε καθημερινά να παρέχει σ’ αυτό το λαό:
·
τόνους μάνα (1 Κιλό κατ’ άτομο)
·
14.000.000 λίτρα νερό (4 λίτρα κατ’ άτομο)
·
7.000.000 ορτύκια (2 ορτύκια κατ’ άτομο)
Ο Θεός έκανε όλα αυτά τα μεγαλεία για το λαό που
αγάπησε και ο οποίος αποφάσισε να Τον ακολουθήσει. Αν κάποιος νομίζει ότι ο
Θεός έχασε τη δύναμή Του, ότι έπαψε να αγαπάει το λαό Του ή ότι δεν έχει δικό
Του λαό, κάνει μεγάλο λάθος (Φιλιπ.δ:17).
ΠΩΣ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΑΝΤΙΚΡΟΥΕΙ ΨΕΥΔΟΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ
1. ΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΣ Εξαπλώνεται σε ανησυχητικό βαθμό ανάμεσα στους Χριστιανούς. Επειδή οι
θέσεις του είναι τόσο παραπλανητικές, ο Χριστιανός εργάτης πρέπει να οπλιστεί
καλά εναντίον του. Η διδασκαλία αυτή λέει ότι η σωτηρία έγκειται στη μίμηση των
αρετών του Χριστού. Οι υποστηρικτές του μπορεί να μιλάνε επί ώρες περιγράφοντας
το τέλειο παράδειγμα που είναι ο Χριστός για μας, αλλά αρνούνται την
αναγκαιότητα του αίματος στη σωτηρία. Δεν υπάρχει καλύτερο μέρος της Γραφής,
από το Έξοδ.ιβ, για να διδάξει κανείς ένα άτομο που πιστεύει αυτή την πλάνη. Ας
υποθέσουμε, ότι κάποιος στο στρατόπεδο των Εβραίων είχε τέτοια, μοντέρνα τάση.
Σε καμία περίπτωση ένα τέτοιο άτομο δεν θ’ αρνιόταν να διαλέξει ένα αρνί απ’ το
κοπάδι του και μάλλον που θα ήταν πολύ προσεκτικό να μην έχει κάποιο ελάττωμα ή
αρρώστια. Αυτός που θέλει να ζήσει μια αποδεκτή ζωή, πρέπει φυσικά να έχει ένα
τέλειο παράδειγμα ν’ ακολουθεί. Αφού όμως δεν βλέπει το λόγο να χυθεί αίμα,
δένει το αθώο πρόβατο έξω απ’ το σπίτι του και διδάσκει τα μέλη της οικογένειάς
του σχετικά με τις αρετές αυτού του αρνιού. Τους λέει ότι πρέπει να είναι τόσο
αγνοί, όσο αυτό το πρόβατο, καθώς επίσης ότι πρέπει να είναι μειλίχιοι κι
ευγενικοί όπως το αρνί. Αφού η οικογένεια αποδέχεται τη διδασκαλία του κι
αρχίζει να βελτιώνει τη συμπεριφορά της, αναπτύσσεται ένα αίσθημα ασφάλειας κι
αρχίζει να αισθάνεται και υπερήφανος που οι δικοί του ζουν τόσο σωστά, όχι σαν
τους γείτονες. Όταν όμως ο άγγελος του θανάτου πλησιάζει το σπίτι του, δεν ζητά
να μάθει τίποτα για τη ζωή αυτών που μένουν μέσα, αλλά ψάχνει μόνο για ένα
πράγμα: το αίμα στους παραστάτες της πόρτας. Η εντολή του Κυρίου ήταν να δείξει
έλεος στις οικογένειες που είχαν βάλει το αίμα, αλλά να σκοτώσει το πρωτότοκο
μέσα σε κάθε σπίτι που δεν θα το είχε. Το ζωντανό αρνάκι έξω απ’ το σπίτι, αν
και ήταν τόσο τέλειο, δεν αναγνωρίζεται απ’ τον άγγελο. Πόσο καθαρό είναι
λοιπόν, ότι δεν είναι το τέλειο παράδειγμα του Χριστού που μας σώζει απ’ το
θάνατο, αλλά το αίμα που χύθηκε πάνω στο σταυρό (Εβρ.θ:22 Ρωμ.γ:24-25
Ματθ.κς:28 Α’ Πέτρ.α:19).
2. ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ Αυτή η πλάνη διδάσκει ότι αφού ο Χριστός πέθανε για τον καθένα, άρα
όλοι θα σωθούν. Το αγαπημένο τους εδάφιο για να στηρίξουν την ψευδοδιδασκαλία
τους είναι αυτό που λέει «Επειδή καθώς πάντες αποθνήσκουσιν εν τω Αδάμ, ούτω
και πάντες θέλουσι ζωοποιηθή εν τω Χριστώ» (Α’ Κορ.ιε:22). Συμφωνούμε ότι
όσοι είναι «εν Χριστώ» θα ζήσουν, αλλά αυτοί που αρνούνται τον Κύριο δεν
είναι «εν Χριστώ»! Ας υποθέσουμε ότι κάποιος Ισραηλίτης είχε κι αυτός
την τάση να πιστεύει την ίδια πλάνη. Μπορεί να είχε δει το Μοντερνιστή με το
αρνάκι δεμένο έξω από την πόρτα του και να είχε καυχηθεί στο γεγονός ότι αυτός
όχι μόνο διάλεξε το καλύτερο αρνί, αλλά πίστευε ότι έπρεπε να σφαχτεί για τη
σωτηρία τους. Αισθανόμενος ασφαλής που το αρνί είχε σφαχτεί, καθησυχάζει την
οικογένειά του ότι όλα θα πάνε καλά. Επειδή δεν πιστεύει ότι είναι απαραίτητο
να βάλει από το αίμα στους παραστάτες και στο ανώφλι της πόρτας, δεν το κάνει.
Αποτέλεσμα: Τα μεσάνυχτα, το πρωτότοκό του κείται νεκρό μέσα στο σπίτι. Ο
Ιησούς μπορεί να πέθανε για τον καθένα, αλλά αν το αίμα δεν τοποθετηθεί πάνω
μας με τη μετάνοια και την πίστη προς το Θεό, η σωτηρία δεν έχει πραγματοποιηθεί.
3. ΑΙΩΝΙΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑ
(ΚΑΛΒΙΝΙΣΜΟΣ) Κάποιοι άλλοι προσπαθούν να μας κάνουν να πιστέψουμε
ότι η μετάνοια είναι σίγουρα απαραίτητη, αλλά αφού πάρει κανείς τη μαρτυρία ότι
συγχωρέθηκαν οι αμαρτίες του, μετά δεν υπάρχει πιθανότητα να χαθεί, άσχετα με
το πόσο παραβάτης μπορεί να γίνει στο μέλλον. Αυτός που πιστεύει έτσι, έχει
προχωρήσει λίγο περισσότερο απ’ τον προηγούμενο τύπο, έχει βάλει το αίμα πάνω
του, αλλά αφού πιστεύει ότι η υπόλοιπη ζωή του δεν έχει να κάνει τίποτα με τη
σωτηρία του, αμελεί να φάει το αρνί ώστε να πάρει δύναμη για το ταξίδι, δεν
βλέπει το λόγο να φοράει τα παπούτσια του, να έχει ζωσμένη την οσφύ του… Ο
άγγελος του θανάτου προσπερνάει το σπίτι του το βράδυ, αλλά όταν οι υπόλοιποι
αρχίζουν ν’ αφήνουν την Αίγυπτο βιαστικά, αυτός τότε αρχίζει να ψάχνει εδώ κι
εκεί για τα παπούτσια του, το ραβδί και τα ρούχα για το ταξίδι. Ενώ ασχολείται
μ’ αυτά, οι Ισραηλίτες έχουν προχωρήσει αρκετά και τον έχουν αφήσει πίσω.
Επειδή δεν έφαγε απ’ το αρνί, είναι αδύνατος, δεν μπορεί να τρέξει για να τους
προλάβει κι έτσι μένει για πάντα σκλάβος στην Αίγυπτο! Η μοίρα των αποστατών
φαίνεται στα εδαφια: Αποκ.β:4-5
Ματθ.ι:22 Εβρ.γ:6 Ρωμ.ια:22
Ιουδ.11-13.
