Τότε το Πνεύμα του Θεού μου θύμισε τα λόγια
του Κυρίου μας: «Σεις είσθε το άλας της
γης, εάν το άλας διαφθαρή με τι θέλει αλατισθεί» Ματθ.ε:13.
Εμείς οι γυναίκες ξέρουμε πολύ καλά το ρόλο
του αλατιού στην κουζίνα. Το πιο ωραίο φαγητό, δεν έχει καμιά νοστιμιά χωρίς το
ανάλογο αλάτι. «Προλαβαίνει τη σήψη» μαθαίναμε στο σχολείο. Μετά αναλογίστηκα
που και πώς εμείς οι χριστιανές γυναίκες καλούμαστε να παίξουμε το ρόλο του
αλατιού.
Καθεμιά από μας ζει μέσα σε μια οικογένεια
σαν σύζυγος, μητέρα, αδελφή, κόρη κ.λ.π.
Μέσα σ’ αυτή τη μικρή ομάδα δίνει η παρουσία μας νοστιμιά; Μας διακρίνει
η προθυμία, η υπακοή, η γλυκύτητα; Φροντίζουμε για τη διατήρηση της ειρήνης, «όσον, το αφ’ ημών», μέσα στο σπίτι μας;
«Τι
καλόν και τι τερπνόν να συγκατοικώσιν εν ομονοία αδελφοί» Ψαλμ.ρλα:1. Για να γίνει, όμως, αυτό χρειάζεται να
καταβληθεί προσπάθεια.
Στη γειτονιά ή στην πολυκατοικία που
μένουμε, τι εικόνα παρουσιάζουμε; Διακρίνουν οι άνθρωποι το Χριστό στη ζωή μας;
Σκορπίζουμε το άρωμα του Χριστού; Είμαστε το «κάτι άλλο» για τους γείτονές μας
ή μήπως δεν βλέπουν καμιά διαφορά σε μας; Λύνουμε τα τυχόν προβλήματα που
δημιουργούνται με πραότητα και ταπεινοφροσύνη, έστω κι αν αδικούμαστε;
Ο απόστολος Παύλος μας προτρέπει: «Ο λόγος σας ας είναι πάντοτε με χάριν, ηρτυμένος
με άλας, δια να εξεύρητε πως να αποκρίνεσθε προς ένα έκαστον» Κολ.δ:6. Επίσης στις Παροιμίες τονίζεται πως «Η γλυκεία απόκρισις καταπραύνει θυμόν, αλλ’
ο λυπηρός λόγος διεγείρει οργήν» (ιε:1).
Ακόμα μια γυναίκα που είναι ανάγκη να
εργαστεί έξω από το σπίτι, έχει κι αυτή την ευκαιρία να παίξει το ρόλο του
αλατιού στο χώρο της εργασίας της. Όχι σπάνια βρίσκεται σ’ ένα περιβάλλον όπου
οι κουβέντες και η συμπεριφορά των συναδέλφων και προϊσταμένων της μυρίζουν
σαπίλα. Εκεί μπορεί με τη σεμνή και άγια
παρουσία της καθώς και με τη μη συμμετοχή της στις αμαρτωλές και «αργές»
συζητήσεις τους, να αποτελέσει ένα φραγμό.
Η χριστιανή μαθήτρια, τέλος, στο σχολικό
περιβάλλον - και ιδιαίτερα στο περιβάλλον των φροντιστηρίων - αν σταθεί στο
ύψος που την θέλει ο Κύριος, δεν μπορεί παρά να επηρεάσει θετικά τη στάση των
άλλων, τουλάχιστον απέναντί της.
Θα τολμήσω επίσης να πω ότι, μερικές φορές,
χρειάζεται να παίξουμε το ρόλο του αλατιού και στο περιβάλλον των εκκλησιών
μας.
Σήμερα που ο διάβολος εκμεταλλευόμενος και τη δική μας επιπολαιότητα,
κατάφερε να φέρει το κοσμικό - σαρκικό φρόνημα μέσα στις εκκλησίες, είναι
επιτακτική ανάγκη να υπάρξουν γυναίκες που με την παρουσία τους θα ελέγξουν και
τις υπόλοιπες. Χωρίς να χρειάζεται να πουν λόγια ή να κάνουν υποδείξεις, μόνο
με το καλό τους παράδειγμα, είναι δυνατόν να προβληματίσουν κι εκείνες που δεν
έχουν την ανάλογη σοβαρότητα.
Ας ζητήσουμε από τον Κύριο, στους πονηρούς
καιρούς που ζούμε, να μας αξιώσει να είμαστε κι εμείς από αυτές τις ελάχιστες
που θα σταθούν εμπόδιο στη σαπίλα και θα χαρίσουν «νοστιμιά» στο περιβάλλον
τους.
