Εβραίους β:18 «Επειδή καθ’
ότι αυτός έπαθε πειρασθείς δύναται να βοηθήσει τους πειραζομένους».
Εβραίους δ:15 «Διότι δεν
έχομεν αρχιερέα μη δυνάμενον να συμπαθήση εις τα ασθενείας ημών, αλλά
πειρασθέντα κατά πάντα καθ’ ομοιότητα
ημών χωρίς αμαρτίας».
Πρέπει
να δεχτούμε τις παραπάνω αλήθειες απόλυτα. Ο άνθρωπος δεν δοκιμάζει πειρασμούς περισσότερους απ’
όσους δοκίμασε ο Κύριος. Οι ταλαιπωρίες και οι πειρασμοί του Ιησού καλύπτουν
όλες τις αδυναμίες του ανθρώπου και την τάση να διαπράττει φυσική, διανοητική ή
πνευματική αμαρτία.
Αυτή
η αλήθεια είναι μεγάλη πηγή δύναμης και νίκης. Ο Ιησούς γνωρίζει και καταλαβαίνει,
γιατί αντιμετώπισε τις ίδιες δυσκολίες
και επειδή νίκησε, η νίκη είναι για όλους μας.
Δύο
φορές στη διάρκεια του έργου του δοκιμάστηκε πάρα πολύ:
1) Στην έρημο μετά το
βάπτισμα
2) Στη Γεθσημανή
Η
Γεθσημανή θα μελετηθεί σε άλλο μάθημα αργότερα. Εδώ θα εξετάσουμε κυρίως τον
πειρασμό που δοκίμασε στην έρημο. Αν και αυτές ήταν οι δύο πιο μεγάλες
δοκιμασίες του Ιησού, η ζωή του Κυρίου μας ήταν μια σειρά δοκιμασιών.
Β.
ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ
Ματθαίος δ:1-11 Μάρκος α:12-13 Λουκάς δ:1-13.
Η
έρημος ήταν το μέρος όπου δοκίμασε τους πειρασμούς. Σύμφωνα με την παράδοση, οι
πειρασμοί γίνονταν σ’ ένα βουνό περίπου 10-13 χλμ. μακριά από το μέρος της
βάπτισης, περίπου 500 μέτρα πάνω από την κοιλάδα του Ιορδάνη. Ο Αδάμ δοκίμασε
τον πειρασμό σ’ ένα ωραίο κήπο. Ο Ιησούς σε μια γυμνή έρημο με φτώχια και
πείνα.
Μπορεί
να φαίνεται παράξενο ότι αμέσως μετά το βάφτισμα και το χρίσμα υπάρχει μια
εμπειρία σαν και αυτή. Συχνά μετά από μεγάλη χαρά, ειρήνη και επικοινωνία με το
θεό, ακολουθεί θλίψη, αμφιβολία και αποθάρρυνση. Ακριβώς όπως η νύχτα ακολουθεί την ημέρα,
τρικυμίες ακολουθούν τις ευλογίες και την αγαλλίαση.
Υπήρχε
ένας θείος σκοπός στον πειρασμό αμέσως μετά την ευλογία, ο οποίος εκφράζεται σ’
αυτό που λέει ο Μάρκος 1:12 «Και ευθύς το
Πνεύμα εκβάλλει αυτόν εις την έρημον».
Αν
και ο Θεός ποτέ δεν βάζει τον άνθρωπο σε πειρασμό από κακία, όμως επιτρέπει τον
πειρασμό να έλθει (Ιάκωβος 1:13). Ο Θεός θέλει κάθε άνθρωπος να δοκιμάζεται,
και φαίνεται ότι όσο πιο μεγάλη είναι η διακονία κάποιου, τόσο και ο πειρασμός
που δοκιμάζει είναι μεγαλύτερος. Έτσι έγινε και με τον Κύριο μας.
Γ.
ΤΡΙΠΛΟΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ
Α’Ιωάν.β:16 «Διότι πάν το
εν τω κόσμω, η επιθυμία της σαρκός, και η επιθυμία των οφθαλμών, και η
αλαζονεία του βίου δεν είναι εκ του Πατρός, αλλ’ είναι εκ του κόσμου».
O,τι
υπάρχει στον κόσμο, μπορεί να συνοψιστεί
στο εξής τριπλό κακό:
1) Επιθυμία της σάρκας
2) Επιθυμία των
οφθαλμών
3) Αλαζονεία του βίου
Και
ο Ιησούς και η Εύα πειράχτηκαν μ’ αυτό τον τριπλό τρόπο.
Πειρασμός της Εύας (Γένεση γ:6)
Το δένδρο ήταν:
·
«καλό
για φάγωμα» - Επιθυμία της σάρκας.
·
«ευχάριστο
να το κοιτάς» - Επιθυμία των οφθαλμών.
·
«επιθυμητό
σαν να δίνει γνώση» - Αλαζονεία του βίου.
Ο πειρασμός του Ιησού (Ματθ.δ:3-5)
·
«Διέταξε
να γίνει η πέτρα ψωμί» - Επιθυμία της σάρκας
·
«Του
έδειξε όλα τα βασίλεια του κόσμου - Επιθυμία των οφθαλμών.
·
«Πέσε από κει, διότι .... θέλει
δώσει τους αγγέλους ....» -Αλαζονεία του βίου.
Η
Εύα νικήθηκε από τον πειρασμό επειδή ο Σατανάς πέτυχε να φυτέψει την αμφιβολία
στην καρδιά της (Γέν.γ:1). Ο διάβολος προσπάθησε να κάνει το ίδιο και με τον Κύριο
μας. Στον Ιορδάνη η φωνή από τον ουρανό
έλεγε: «Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός
εις τον οποίον ευηρεστήθην»(Ματθ.γ:17). Τώρα ο διάβολος εδώ σπέρνει μια
μεγάλη αμφιβολία χρησιμοποιώντας το «ΕΑΝ»: «Εάν
είσαι Υιός του Θεού» (Ματθ.δ:3 & 6).
Ο
Ιησούς νίκησε χρησιμοποιώντας το λόγο του Θεού. «Είναι γεγραμμένο». Αυτό έφερνε
τη νίκη κάθε φορά (Ματθ.δ:4,7 &10).
Αυτό
διδάσκει σε μας ένα μεγάλο μάθημα: Ότι κι εμείς μπορούμε να νικάμε με τον λόγο
του Θεού.
Δ.
ΜΙΑ ΒΑΘΥΤΕΡΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΣΜΟΥ
Αν
και ο πειρασμός του Ιησού στην έρημο, μπορεί να εξηγηθεί με την επιθυμία της
σαρκός, την επιθυμία των οφθαλμών και την αλαζονεία του βίου, υπάρχει εδώ μια
βαθύτερη σημασία που δεν πρέπει να παραβλέψουμε.
Ο
Ιησούς πειράχτηκε στο να χρησιμοποιήσει:
1) Τη δύναμη Του για
αυτοϊκανοποίηση, να υπηρετήσει τον εαυτό Του.
2) Τη δύναμή Του, μόνο
για επίδειξη και σαν σημείο.
3) Εγκόσμια μέσα για
να κερδίσει δύναμη.
Μάρκ.ι:45 «Διότι ο Υιός
του ανθρώπου δεν ήλθε δια να υπηρετηθή αλλά δια να υπηρετήση και να δώση την ζωήν
αυτού λύτρον αντί πολλών».
Ο
Ιησούς ήρθε να υπηρετήσει τους άλλους. Δεν ήταν ασκητής «έπινε και έτρωγε». Αν όμως υποχωρούσε στην υπόδειξη, ο σκοπός
του ερχομού του θα είχε ανατραπεί.
Πρέπει
να προσέξουμε πολύ τα μαθήματα που πρέπει να μάθουμε εδώ. Συχνά η διακονία κάποιου ανατρέπεται, γιατί
υποχωρεί στον πειρασμό να υπηρετεί τον εαυτό του, να κάνει επίδειξη του έργου
και των χαρισμάτων του και να επιτρέπει την ανατροπή του έργου του από μια
σαρκική φιλοδοξία, χρησιμοποιώντας λάθος μέσα για να κερδίζει δύναμη.
Ε.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΠΟ ΠΕΙΡΑΣΜΟ ΓΙΑ ΕΝΑ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ
Λουκάς δ:13 «Και αφού
ετελείωσε πάντα πειρασμόν ο διάβολος, απεμακρύνθη απ’ αυτού μέχρι καιρού»
Αυτό
μας διδάσκει ότι ο πειρασμός εξακολούθησε αργότερα. Ο διάβολος άφησε τον Ιησού
μόνο του για ένα χρονικό διάστημα.
Ας
παρατηρήσουμε προσεκτικά τη σειρά των γεγονότων, γιατί έτσι συμβαίνει και στη
ζωή των αληθινών Χριστιανών:
1) Βάφτισμα - ευλογία
2) Πειρασμός -
δοκιμασία και ταλαιπωρία
3) Δύναμη - Υπηρέτηση
από αγγέλους
4) Αργότερα η μάχη
ξαναρχίζει
