«Και δεν υπάρχει δι’ ουδενός άλλου η σωτηρία, διότι ούτε όνομα άλλο
είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, δια του οποίου πρέπει να
σωθώμεν» (Πράξ.δ:12).
Παρόλο που ο άνθρωπος δεν μπορεί να κατανοήσει πλήρως το Θεό, ο Θεός
χρησιμοποίησε αρκετούς τρόπους για ν’ αποκαλύψει τον εαυτό Του στο ανθρώπινο
γένος. Ένας από αυτούς τους τρόπους είναι η χρησιμοποίηση των διαφόρων ονομάτων
ή τίτλων προκειμένου να γνωστοποιήσει την ταυτότητά Του.
Η σημασία του ονόματος.
Η χρήση ονομάτων στους Βιβλικούς χρόνους, ιδιαίτερα την εποχή της Π.
Διαθήκης, απηχούσε πολύ μεγαλύτερη σπουδαιότητα απ’ ότι στις μέρες μας. Οι
άνθρωποι συχνά μεταχειρίζονται ονόματα για να φανερώσουν κάτι από τον
χαρακτήρα, την ιστορία ή τη φύση των ατόμων, πράγμα που έκανε και ο Θεός. Έτσι,
άλλαξε το όνομα του Άβραμ (που σημαίνει υψηλός πατέρας, πατριάρχης) σε Αβραάμ
(πατέρας πολλών εθνών) και το όνομα του Ιακώβ (υποσκελιστής, πτερνιστής) σε
Ισραήλ (θα κυβερνήσει σαν θεός). Ακόμα, στην Κ. Διαθήκη, ο Ιησούς άλλαξε το
όνομα του Σίμωνα (ακοή) σε Πέτρο (βράχος). Σε σχόλια πάνω στην Α’ Βασ.η:43, το
λεξικό της Γραφής Davis, τα σχόλια σ’ όλη τη Γραφή του Ellicott και το λεξικό
Νew Bible, για να τονίσουν τη σπουδαιότητα του ονόματος του Θεού, γράφουν: «Το να
γνωρίζει κανείς το όνομα του Θεού σημαίνει να είναι μάρτυρας της φανέρωσης
αυτών των ιδιοτήτων και να αντιλαμβάνεται το χαρακτήρα που δηλώνει το
όνομα...Το όνομα του Θεού, είναι η αποκάλυψη του εαυτού Του...Το όνομα εκφράζει
την ενεργητική παρουσία του ατόμου με την πληρότητα του χαρακτήρα που
φανερώνει.» Οι καθηγητές του Πανεπιστημίου Baylor, Flanders και Cresson
δηλώνουν: «Για τους αρχαίους το όνομα είναι ένα κομμάτι του ατόμου, μια επέκταση
της προσωπικότητας του».
Ο Θεός χρησιμοποίησε ονόματα σαν μέσα για την προοδευτική αποκάλυψη του
εαυτού Του. Για παράδειγμα, στην Εξοδ.ς:3 ο Θεός είπε, «Και εφάνην εις τον Αβραάμ, εις τον Ισαάκ, και εις τον Ιακώβ, με το
όνομα Θεός Παντοκράτωρ, δεν εγνωρίσθην όμως εις αυτούς με το όνομά μου ΙΕΟΒΑ.»
Τα εδάφια 4 ως 8 καθιστούν σαφές ότι η σπουδαιότητα του ονόματος Γιάχβε για τον
Ισραήλ ήταν ότι συνδεόταν με τη λύτρωση και τη σωτηρία. Ξέρουμε ότι ο Αβραάμ
χρησιμοποίησε το όνομα Γιάχβε (Γεν.κβ:14), ωστόσο ο Θεός δεν του έκανε γνωστή
την πλήρη σημασία του ονόματός Του σε σχέση με το έργο της απολύτρωσης. Έτσι,
στην Εξ.ς:3 ο Θεός υποσχέθηκε να αποκαλυφθεί στο λαό Του με ένα καινούργιο
τρόπο, δηλαδή άρχισε να συνδέεται το όνομά Του με ένα νέο τρόπο κατανόησης του
χαρακτήρα και της παρουσίας Του.
Παράλληλα με τα ονόματα που χρησιμοποίησε για να φανερώσει το χαρακτήρα
Του, ο Θεός χρησιμοποίησε το όνομά Του για να φανερώσει την παρουσία Του. Στην
αφιέρωση του Ναού, ο Σολομών αναγνώρισε ότι ο Θεός είναι πανταχού παρών και ότι
δεν υπάρχει ναός που να μπορεί να Τον χωρέσει (Α’ Βασ.η:27). Εφόσον ο Θεός πληροί
το σύμπαν, ο Σολομών αναρωτιόταν πώς ο ναός, ένα χειροποίητο οικοδόμημα,
μπορούσε να χωρέσει το Θεό. Μετά απάντησε ο ίδιος στην απορία του,
υπενθυμίζοντας στο Θεό την υπόσχεσή του
«Το όνομά μου θέλει είσθαι εκεί» (Α’ Βασ.η:29). Παρόλο που η πανταχού
παρουσία του Θεού δεν μπορούσε να περιοριστεί μέσα στο Ναό, ωστόσο η πληρότητα
του χαρακτήρα Του, η οποία αποκαλύπτεται με το όνομά Του, μπορούσε να κατοικεί
εκεί.
Ο Σολομών συνέχισε την προσευχή του
«δια να γνωρίσωσιν πάντες οι λαοί της γης το όνομά σου» (Α’ Βασ.η:43). Για
μια ακόμα φορά, συνδέεται το όνομα του Θεού με μια αποκάλυψη του χαρακτήρα Του.
Ο ίδιος ο Θεός χρησιμοποίησε την έννοια του ονόματός Του για να εκφράσει την
αποκάλυψη της φύσης Του και της εξουσίας Του. Είπε στον Φαραώ, «Και δια τούτο βεβαίως σε διετήρησα, δια να
δείξω εν σοι την δύναμίν μου, και να κηρυχθή το όνομά μου εν πάσι τη γη»
(Εξ.θ:16).
Το όνομα του Θεού απεικονίζει την εξουσία Του και τη δύναμή Του. Για
παράδειγμα, έθεσε το όνομά Του στον άγγελο που οδήγησε τους Ισραηλίτες
(Εξ.κγ:21). Αυτή, ίσως, ήταν μια φανέρωση του Θεού αφού το κείμενο εκφράζει την
ιδέα ότι ο άγγελος ενέργησε με όλη την εξουσία του ίδιου του Θεού.
Το όνομα του Θεού εκφράζει τα παρακάτω: 1) Την παρουσία του Θεού, 2) Την
αποκάλυψη του χαρακτήρα Του, 3) Τη δύναμή Του και 4) Την εξουσία Του.
Πιο κάτω παραθέτουμε μερικά άλλα σημεία που φανερώνουν τη σημασία την
οποία δίνει ο Θεός στο όνομά Του:
1.
Ο Θεός ζητά το φόβο (ευλάβεια, σεβασμό) για το
όνομά Του (Δευτ.κη:58-59). Δίνει εντολή στον άνθρωπο να μην παίρνει το όνομά
Του μάταια (Εξ.κ:7).
2.
Ο Θεός προειδοποιεί το λαό Του να μην ξεχάσει το
όνομά Του (Ψαλμ.μδ: 20-21, Ιερ. κγ:25-27).
3.
Ο Θεός υπόσχεται ευλογία για όσους γνωρίζουν το
όνομά Του (Ψαλμ.91:14-16). Υπάρχει ευλογία για αυτούς που μελετούν το όνομά Του
(Μαλ.γ.16).
Έχοντας στο νου μας τη σπουδαιότητα του ονόματος, ας εξετάσουμε μερικά
ονόματα του Θεού στην Π. Διαθήκη.
Ονόματα ή Τίτλοι του Θεού στην
Π. Διαθήκη
Ακολουθεί ένας κατάλογος των βασικών λέξεων που χρησιμοποιήθηκαν για να
ονομαστεί ο Θεός στην Π. Διαθήκη.
|
Ελληνικά
|
Εβραϊκά
|
Εδάφια της Γραφής
|
|
Θεός
|
Ελοχίμ
|
Γεν. α:1
|
|
Θεός
|
Ελ
|
Γεν. ιδ:18
|
|
Θεός
|
Ελόα
|
Νεεμ. θ:17
|
|
Θεός
|
Ελά (Αραμαϊκά)
|
Δαν. β:18
|
|
ΘΕΟΣ
|
Γιάχβε
|
Γεν. ιε:2
|
|
ΚΥΡΙΟΣ
|
Γιάχβε ή Γιάχ
|
Γέν. β:4
|
|
ΙΕΩΒΑ
|
Γιάχβε
|
Εξ. ς:3
|
|
ΓΙΑΧ
|
Γιάχ
|
Ψάλμ.ξη:4
|
|
Κύριος
|
Αδόν
|
Ιησ. γ:11
|
|
Κύριος
|
Αδονάϊ
|
Γεν. ιε:2
|
|
ΕΓΩ ΕΙΜΙ Ο ΩΝ
|
Εχγιέ ασέρ εχγιέ
|
Εξ. γ:14
|
|
ΕΓΩ ΕΙΜΙ
|
Εχγιέ
|
Εξ. γ:14
|
|
Ο Ύψιστος Θεός
|
Ελ-Ελιόν
|
Γεν. ιδ:18
|
|
Ο Θεός ο βλέπων
|
Ελ-Ροί
|
Γεν. ις:13
|
|
Ο Παντοκράτωρ Θεός
|
Ελ-Σαντάϊ
|
Γεν. ιζ:1
|
|
Ο Αιώνιος Θεός
|
Ελ-Ολάμ
|
Γεν. κα:33
|
