Ελ σημαίνει δύναμη, ισχυρός, παντοδύναμος ή, κατ’ επέκταση, θεότητα. Το
Ελόα πιθανά προέρχεται από το Ελ και αναφέρεται πάντοτε στη θεότητα. Το Ελά
είναι ο Αραμαϊκός (Χαλδαϊκός) τύπος του Ελόα. Το Ελοχίμ είναι ο πληθυντικός του
Ελόα και αυτή η λέξη χρησιμοποιείται στην Π. Διαθήκη με την έννοια Θεός
περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη. Σ’ αυτή την περίπτωση, ο πληθυντικός στα
Εβραϊκά είναι ένας εμφατικός τύπος που δηλώνει το μεγαλείο, τη μεγαλοπρέπεια
και τις πολλαπλές ιδιότητες του Θεού. (Δες κεφ.7). Η Γραφή χρησιμοποιεί επίσης
τη λέξη Ελοχίμ όταν αναφέρεται σε ψεύτικους θεούς (Κριτ.η:33), πνευματικά όντα
(Α’ Σαμ.κη:13) και ανθρώπους κυβερνήτες ή κριτές (Ψαλμ.πβ.) Σ’ αυτές τις
περιπτώσεις μεταφράζεται θεός ή θεοί. Το Αδόν σημαίνει κυβερνήτης, κυρίαρχος ή
κύριος είτε πρόκειται για άνθρωπο, άγγελο ή το Θεό. Το Αδονάϊ είναι ο εμφατικός
τύπος του Αδόν και ειδικότερα αναφέρεται στον Κύριο (Θεό).
Γιάχβε, είναι το όνομα του Θεού που σημαίνει την απολύτρωση στην Π.
Διαθήκη (Εξ.ς:3-8) και το μοναδικό όνομα με το οποίο ο ένας, αληθινός Θεός
ξεχώριζε τον εαυτό Του στην Π. Διαθήκη από όλους τους άλλους θεούς (Ησ.μβ:8).
Οι Flanders και Cresson εξηγούν ότι το
Γιάχβε είναι το τρίτο πρόσωπο του ρήματος «ειμί» στα Εβραϊκά (hv hy). Γιάχβε σημαίνει «Αυτός είναι». Όταν
χρησιμοποιείται από το Θεό το ρήμα βρίσκεται στο πρώτο πρόσωπο, ή «Εγώ Ειμί».
Με άλλα λόγια, το Γιάχβε και το «Εγώ Ειμί» είναι διαφορετικοί τύποι του ίδιου
ρήματος. Επίσης και τα δύο δηλώνουν μια ενεργητική (πιθανά αιτιολογική ή
δημιουργική) ύπαρξη κυρίως παρά απλώς μια παθητική ύπαρξη. H λέξη «Γιάχ» είναι
συντομογραφία της λέξης Γιάχβε.
Σύμφωνα με μια αρχαία Εβραϊκή παράδοση, όταν αντέγραφαν ή διάβαζαν τις
Γραφές, αντικαθιστούσαν τη λέξη Γιάχβε (hvhy) με τη λέξη Αδονάϊ (ygv;a). Αυτή η
συνήθεια δημιουργήθηκε επειδή οι Εβραίοι ήθελαν να διαφυλάξουν τους εαυτούς
τους από το να παίρνουν το όνομα του Θεού μάταια, πράγμα το οποίο παραβίαζε την
τρίτη Εντολή (Εξ.κ:7). Πίστευαν ότι η συνεχής επανάληψη του αγίου ονόματος του
Θεού μπορούσε να οδηγήσει σε αδιάφορη και επιπόλαια μεταχείρισή Του. Το όνομα
του Θεού ήταν τόσο άγιο και ιερό που δεν θεωρούσαν τους εαυτούς τους άξιους
ούτε να το αναφέρουν.
Ο Ιησούς και οι απόστολοι επίσης κράτησαν αυτή τη συνήθεια. Η Κ. Διαθήκη
χρησιμοποιεί τη λέξη Κύριος όπου αναφέρονται εδάφια της Π. Διαθήκης τα οποία
περιέχουν το Γιάχβε (Ματθ.γ:3, δ:7, κ.λ.π.).
Επειδή οι αρχαίοι Εβραίοι δεν έγραφαν με φωνήεντα και επειδή έπαψαν να
προφέρουν το άγιο όνομα, κανείς δεν γνωρίζει ποια ήταν η αρχική προφορά Του. Το
μόνο που έχουμε είναι τα τέσσερα Εβραϊκά γράμματα (το τετραγράμματο όπως
ονομάζεται), τα οποία συνήθως μεταγράφονται ως ΓΧΒ ή ΓΧ και προφέρονται Γιάχβε
και Γιάχ αντίστοιχα (Εβραϊκά).
Σύνθετα ονόματα του Γιάχβε
Παράλληλα με τα παραπάνω ονόματα για το Θεό, στην Π. Διαθήκη υπάρχει
ένας αριθμός σύνθετων ονομάτων με πρώτο συνθετικό το Γιάχβε με σκοπό την
περιγραφή και την πληρέστερη αποκάλυψη του Θεού, τα οποία παραθέτουμε πιο κάτω.
Τα 1, 3 και 5 συναντώνται κυρίως στις περισσότερες Αγγλικές μεταφράσεις, ενώ τα
υπόλοιπα χρησιμοποιούνται στα Εβραϊκά αλλά μεταφράζονται και στα Αγγλικά.
Επιπλέον, στην Κ. Διαθήκη υπάρχει το «Κύριος Σαβαώθ» δυο φορές (Ρωμ. θ:29, Ιακ.
ε:4).
ΣΥΝΘΕΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΟΥ ΓΙΑΧΒΕ
|
ΟΝΟΜΑ
|
ΕΔΑΦΙΟ
|
ΣΗΜΑΣΙΑ
|
|
Γιάχβε-ιρά
|
Γέν.κβ:14
|
Ο ΚΥΡΙΟΣ θα προβλέψει (θα προμηθεύσει)
|
|
Γιάχβε-ραφά
|
Εξ.ιε:26
|
Ο ΚΥΡΙΟΣ ο θεραπεύων
|
|
Γιάχβε-νισσί
|
Εξ.ιζ:15
|
Ο ΚΥΡΙΟΣ σημαία μας (νίκη μας)
|
|
Γιάχβε-μ-καντός
|
Εξ.λα:13
|
Ο ΚΥΡΙΟΣ ο αγιάζων
|
|
Γιάχβε-σαλόμ
|
Κρ. ς:24
|
Ο ΚΥΡΙΟΣ ειρήνη μας
|
|
Γιάχβε-Σαβαώθ
|
Α Σαμ.α:3
|
Ο ΚΥΡΙΟΣ των δυνάμεων (παντοδύναμος)
|
|
Γιάχβε-Ελιόν
|
Ψαλμ.ζ:17
|
Ο ΚΥΡΙΟΣ ο Ύψιστος
|
|
Γιάχβε-ραάχ
|
Ψαλμ.κγ:1
|
Ο ΚΥΡΙΟΣ ποιμήν μου
|
|
Γιάχβε-χοσενού
|
Ψαλμ.95:6
|
Ο ΚΥΡΙΟΣ πλάστης μου
|
|
Γιάχβε-τσιντκενού
|
Ιερ.κγ:6
|
Ο ΚΥΡΙΟΣ δικαιοσύνη μας
|
|
Γιάχβε-σαμάχ
|
Ιεζ.μη:35
|
Ο ΚΥΡΙΟΣ είναι παρών
|
