Ορισμένοι
Χριστιανοί έχουν προσπαθήσει να υποστηρίξουν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα «προγαμιαίου
σεξ», επειδή πιστεύουν ότι η πράξη του σεξ κάνει αυτόματα ένα ζευγάρι
παντρεμένους. Ο λόγος που βασίζονται σ’ αυτή τη λογική, είναι ότι η Βίβλος δεν
καταδικάζει κάτι που είναι αδύνατο να συμβεί.
Αλλά η Βίβλος
δεν υποστηρίζει αυτή την ιδέα.
Θα δείξουμε
εδώ, μέσα από το λόγο του Θεού, ότι πραγματικά υπάρχει θέμα «προγαμιαίου σεξ»
και ότι η πράξη του σεξ, αυτή καθ’ αυτή δεν αποτελεί αυτομάτως γάμο.
Έτσι, αν το
σεξ δεν συνιστά αυτομάτως γάμο, τότε τι το κάνει;
Βιβλικός γάμος μπορεί να υπάρξει με έναν από
τους παρακάτω τέσσερις τρόπους:
1 - Ένας άντρας αποπλανά σεξουαλικά μια γυναίκα
και ο πατέρας της συναινεί στο γάμο.
Έξοδ.κβ:16,17 Και εάν τις απατήση παρθένον μη
ηρραβωνισμένην, και κοιμηθή μετ' αυτής, θέλει εξάπαντος προικίσει
αυτήν με προίκα διά γυναίκα εις εαυτόν. Εάν όμως ο
πατήρ αυτής δεν στέργη να δώση αυτήν εις αυτόν, αργύριον θέλει πληρώσει
κατά την προίκα των παρθένων.
Μια λέξη
κλειδί σε αυτό το απόσπασμα, είναι η λέξη «προικίσει». Αυτό συμβαίνει αφού ο άντρας έχει παρασύρει τη γυναίκα να κάνει σεξ
μαζί του και πριν γίνει στην πραγματικότητα σύζυγός του (την παντρευτεί).
Η Εβραϊκή λέξη
για το «προικίσει» είναι «Μαχάρ» που σημαίνει «αποκομίζω,
πετυχαίνω με την καταβολή τιμής αγοράς, δίνω προίκα».
-http://www.biblestudytools.com/lexicons/Hebrew/KJV/mahar-2.HTML
Μόλις
αποδείξαμε από την Έξοδ.κβ:16-17, πέρα από κάθε σκιά αμφιβολίας, ότι πράγματι υπάρχει
το προγαμιαίο σεξ, κατά την άποψη του Θεού, όσο αφορά στο σεξ.
Σε αυτό το
απόσπασμα ο Θεός λέει ότι αν ένας άντρας αποπλάνησε μια παρθένα που δεν ήταν
αρραβωνιασμένη με άλλον άντρα και έκανε σεξ μαζί της, ότι έπρεπε να πληρώσει στον
πατέρα της την τιμή της νύφης και ο πατέρας της θα αποφασίσει αν θα επιτρέψει ο
άντρας να παντρευτεί την κόρη του. Ο πατέρας είχε την εξουσία να του αρνηθεί,
ακόμη και μετά που ο άντρας αποπλάνησε την κόρη του, αλλά έπρεπε ακόμη να
πληρώσει την τιμή της νύφης, επειδή παραβίασε τα δικαιώματα ιδιοκτησίας του
πατέρα σχετικά με την κόρη του.
Αλλά τότε πρέπει
να απαντήσουμε στο ερώτημα, ποιος είναι ο αιώνιος ηθικός νόμος εδώ στην Έξοδ.κβ:16-17
και ποιο είναι το προσωρινό αστικό δίκαιο που εφαρμόζεται μόνο στον Ισραήλ σαν
θεοκρατία; Υπάρχουν δύο τμήματα ηθικού νόμου σε αυτό το απόσπασμα και ένα μέρος
του αστικού δικαίου.
Το πρώτο μέρος
του αμετάβλητου ηθικού νόμου του Θεού στην ‘Εξοδ.κβ:16-17 βρίσκεται στη φράση:
«Και εάν τις απατήση
παρθένον μη ηρραβωνισμένην, και κοιμηθή μετ' αυτής»
Άσχετα αν η
γυναίκα είναι παρθένα ή όχι, ο Θεός τιμά το σεξ μόνο μετά το Σύμφωνο του γάμου ανάμεσα
σε ένα άντρα και μια γυναίκα:
Εβρ.ιγ:4 Τίμιος έστω ο γάμος εις πάντας και η κοίτη
αμίαντος· τους δε πόρνους και μοιχούς θέλει κρίνει ο Θεός.
Όλες οι άλλες
σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ ενός άντρα και μιας γυναίκας εκτός γάμου είναι είτε πορνεία,
είτε μοιχεία.
Το δεύτερο
μέρος σχετικά με τον αμετάβλητο ηθικό νόμο του Θεού στην Έξοδ.κβ:16-17,
βρίσκεται στην επόμενη φράση:
«Εάν όμως ο πατήρ
αυτής δεν στέργη να δώση αυτήν εις αυτόν»
Στους Αριθ.λ:3-16 βλέπουμε ότι ο μόνος τρόπος
που μια γυναίκα είχε την εξουσία να κάνει από μόνη της όρκους (που περιλαμβάνει
και το γάμο), που δεν θα μπορούσαν να παρακαμφθούν από τον πατέρα της ή τον
σύζυγός της, ήταν αν ήταν χήρα ή διαζευγμένη:
Αριθ.λ:9 Πάσα όμως ευχή χήρας ή γυναικός
αποβεβλημένης, διά της οποίας έδεσε την ψυχήν αυτής, θέλει μένει επ' αυτήν.
Η εξουσία ενός
πατέρα πάνω από την κόρη του, ενισχύεται περαιτέρω από τη γενική αρχή της εξουσίας
του άντρα πάνω στη γυναίκα (δεν είναι μόνο η εξουσία του συζύγου πάνω στη
σύζυγό του):
Α’ Κορ.ια:3 Θέλω δε να εξεύρητε, ότι η κεφαλή παντός
ανδρός είναι ο Χριστός, κεφαλή δε της γυναικός ο ανήρ, κεφαλή δε του Χριστού ο
Θεός.
Το παραπάνω εδάφιο
δεν μιλάει για γάμο, αλλά μάλλον είναι μια γενική αρχή εξουσίας των ανδρών πάνω
στις γυναίκες και γι’ αυτό οι γυναίκες πρέπει να έχουν μακριά μαλλιά, σαν
ένδειξη υποταγής στους άνδρες τους. Η συζυγική κατάσταση της γυναίκας ήταν
άσχετη.
Σύμφωνα με τον
ηθικό νόμο του Θεού, ένας πατέρας μεταφέρει την κυριότητα και την εξουσία που
έχει πάνω στην κόρη του, στον σύζυγό της, στον γάμο. Αν ο σύζυγος της γυναίκας
πεθάνει ή την διώξει με διαζύγιο, τότε η αλυσίδα της εξουσίας έχει σπάσει και
είναι ελεύθερη να παντρευτεί οποίον θέλει.
Αυτό που δεν
χρειάζεται πλέον, είναι να αναγκαστεί ένας άντρας να παντρευτεί μια παρθένα με
την οποία έκανε σεξ. Αυτό ήταν μια αστική τιμωρία σαν μέρος του νόμου που
δόθηκε στον Ισραήλ σαν θεοκρατία. Η Καινή Διαθήκη μας λέει ότι ο νόμος της Παλαιάς
Διαθήκης του Θεού με το Ισραήλ, θεοκρατία, έχει αντικατασταθεί από την Καινή
Διαθήκη που ο Θεός έχει κάνει με την εκκλησία (Εβρ.η:13)
#2 - Μια χήρα ή διαζευγμένη
γυναίκα μπορούσε να συναινέσει ή να ζητήσει σε γάμο από μόνη της.
Ρουθ γ:9 Και είπε, Ποία είσαι συ; Εκείνη δε απεκρίθη,
Εγώ η Ρούθ η δούλη σου· άπλωσον λοιπόν την πτέρυγά σου επί την δούλην σου·
διότι είσαι ο πλησιέστερος συγγενής μου.
Το βλέπουμε αυτό
να συμβαίνει με τη Ρουθ όταν πλησίασε τον Βοόζ για να δει αν ήθελε να την
παντρευτεί (Ρουθ γ:9). Από τη στιγμή που η Ρουθ ήταν χήρα, μπορούσε να παντρευτεί
χωρίς να ζητήσει τη συγκατάθεση του πατέρα της.
Στην ιστορία
της Ρουθ, έχουμε γάμο χήρας με τον αδελφό του νεκρού. Στο Δευτ.κε:5-10
περιγράφεται αυτή η διαδικασία, όπου ένας αδελφός ή κοντινός συγγενής ήταν
υποχρεωμένος να παντρευτεί τη γυναίκα του νεκρού προκειμένου να υπάρξει κληρονόμος
για την περιουσία του νεκρού συγγενή του. Η Ρουθ είχε κάθε δικαίωμα σαν χήρα
ενός συγγενή του Βοόζ, να του προτείνει γάμο.
#3 – Ένας άντρας βιάζει μια γυναίκα και ο
πατέρας της τον αναγκάζει να την παντρευτεί.
Δευτ.κβ:28,29 Εάν τις εύρη νέαν παρθένον μη ηρραβωνισμένην
και πιάση αυτήν και κοιμηθή μετ' αυτής, και ευρεθώσι· τότε ο άνθρωπος ο
κοιμηθείς μετ' αυτής θέλει δώσει εις τον πατέρα της νέας πεντήκοντα σίκλους
αργυρίου, και αυτή θέλει είσθαι γυνή αυτού· επειδή εταπείνωσεν αυτήν, δεν
δύναται να αποβάλη αυτήν πάσας τας ημέρας αυτού.
Αυτό είναι ένα
πολύ αμφιλεγόμενο κομμάτι των Γραφών, που οι άθεοι και άλλοι που μισούν τη
Βίβλο, μισούν τους Εβραίους, μισούν την χριστιανική πίστη, τους αρέσει να το χρησιμοποιούν
για να πουν ότι η Βίβλος προωθεί την ανηθικότητα. Το επιχείρημα πηγαίνει βέβαια
στο εξής σκεπτικό: «πώς μπορούσε ένας στοργικός Θεός να πιέσει μια γυναίκα να
παντρευτεί τον βιαστή της;».
Το πρόβλημα
είναι ότι αυτοί που θέλουν να κατηγορήσουν τον Θεό της Βίβλου, ότι δίνει ανήθικες
εντολές, δεν εξετάζουν την εποχή και τον πολιτισμό κάτω από τον οποίο η εντολή
δόθηκε. Τον καιρό που δόθηκε αυτή η εντολή, η παρθενιά μιας γυναίκας ήταν ό,τι
πιο πολύτιμο είχε. Από την στιγμή που την έχανε, ήταν πάρα πολύ δύσκολο να
παντρευτεί. Κατά την άποψη της εποχής εκείνης, το μεγαλύτερο έγκλημα που έκανε ο
βιαστής δεν ήταν ότι παρά την θέλησή της ερχόταν βίαια πάνω της - αλλά μάλλον ότι
έπαιρνε το πολύτιμό της. Κατά κάποιο τρόπο, ο βιασμός ήταν μορφή κλοπής.
Θυμήσου, ότι η
ίδια γυναίκα που βιάστηκε θα μπορούσε να πιεστεί από τον πατέρα της να παντρευτεί τον ίδιο άνθρωπο, πριν τη
βιάσει. Τότε θα αναγκαζόταν να κάνει σεξ μαζί του, είτε το ήθελε είτε όχι.
Μερικοί λένε
ότι δεν υπάρχει καμία αναφορά για τη συναίνεση του πατέρα στο γάμο και ότι
πρέπει να συμβεί αυτόματα. Αλλά πρέπει να θυμόμαστε ότι κανένα εδάφιο της
γραφής δεν στέκει από μόνο του. Αυτό το απόσπασμα από το Δευτ.κβ:28-29 πρέπει
να γίνει κατανοητό υπό το πρίσμα της Έξοδ.κβ:16-17 που δείχνει καθαρά ότι ένας
πατέρας πρέπει πάντα να συναινέσει σε κάθε γάμο κόρης του, εκτός αν είναι χήρα
ή διαζευγμένη.
Έτσι, ένας
πατέρας που ανάγκαζε τον άντρα που βίασε την κόρη του, να την
παντρευτεί, ουσιαστικά τον τιμωρούσε, και αποκαθιστούσε την κόρη του. Ο άντρας έπρεπε να την φροντίζει για την
υπόλοιπη ζωή της και δεν μπορούσε να την χωρίσει για κανένα λόγο.
Τώρα, αυτό δεν
σημαίνει ότι ο πατέρας έπρεπε οπωσδήποτε να παντρέψει την κόρη του με τον
βιαστή της - ήταν στην διακριτικότητά του.
Το πραγματικό
πρόβλημα που έχουν οι άνθρωποι με αυτό το απόσπασμα, δεν είναι ότι μια γυναίκα
μπορεί να χρειαστεί να παντρευτεί το βιαστή της. Το πραγματικό πρόβλημα είναι
ότι ο Θεός δίνει τέτοια εξουσία στον πατέρα πάνω από την κόρη του, που θα
μπορούσε να την αναγκάσει να παντρευτεί τον βιαστή της.
Αλλά και πάλι,
λαμβάνοντας υπόψη την κουλτούρα της εποχής, ένας πατέρας μπορούσε να αναζητά το
συμφέρον της κόρης του. Στον πολιτισμό τους, το χειρότερο πράγμα που θα
μπορούσε να συμβεί σε μια γυναίκα δεν ήταν ο βιασμός, αλλά να μην μπορεί να
παντρευτεί. Αν το κατανοήσουμε αυτό, τότε καταλαβαίνουμε ότι αυτό που διέταξε ο
Θεός δεν είναι κάτι ανήθικο.
#4- Οι άντρες μπορούσαν να λάβουν γυναίκες
αιχμάλωτους πολέμου και να τις αναγκάσουν να τους παντρευτούν.
Δευτ.κα:10-14 Όταν εξέλθης να πολεμήσης τους εχθρούς σου,
και Κύριος ο Θεός σου παραδώση αυτούς εις τας χείρας σου, και λάβης εξ αυτών
αιχμαλώτους, και ίδης μεταξύ των αιχμαλώτων γυναίκα ευειδή και επιθυμήσης
αυτήν, διά να λάβης αυτήν εις σεαυτόν γυναίκα, τότε θέλεις φέρει αυτήν εις την
οικίαν σου, και θέλει ξυρίσει την κεφαλήν αυτής και περιονυχίσει τους όνυχας
αυτής· και θέλει εκδυθή τα ενδύματα της αιχμαλωσίας αυτής επάνωθεν αυτής και
θέλει καθήσει εν τη οικία σου και κλαύσει τον πατέρα αυτής και την μητέρα αυτής
ολόκληρον μήνα· και μετά ταύτα θέλεις εισέλθει προς αυτήν, και θέλεις είσθαι
ανήρ αυτής και εκείνη θέλει είσθαι γυνή σου. Και εάν συμβή να μη ευχαριστήσαι
εις αυτήν, τότε θέλεις εξαποστείλει αυτήν ελευθέραν· και δεν θέλεις πωλήσει
αυτήν δι' αργύριον, δεν θέλεις εμπορευθή αυτήν, διότι εταπείνωσας αυτήν.
Αυτό είναι ένα
άλλο αγαπημένο απόσπασμα των άθεων και αυτών που μισούν τη Βίβλο. Ο Θεός
επιτρέπει στους άντρες να παίρνουν τις γυναίκες σαν αιχμάλωτους πολέμου και να
τις αναγκάζουν να τους παντρευτούν.
Να αναφέρουμε
μερικά πράγματα σχετικά με αυτό. Ήταν πραγματικά έλεος ότι αυτοί οι άντρες θα παίρνανε
μερικές από αυτές τις γυναίκες σαν συζύγους, με το σκεπτικό ότι όλοι οι άντρες
και οι οικογένειές τους είχαν χαθεί στον πόλεμο. Δεν είχαν τίποτα και πιθανότατα θα πέθαιναν αν
έμεναν μόνες τους.
Μπορούμε να
μαντέψουμε ξανά ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του άθεου; Είναι ότι άντρες
αναγκάζουν γυναίκες να τους παντρευτούν παρά τη θέλησή τους. Αλλά ο Θεός δεν
δίνει στους ανθρώπους (συμπεριλαμβανομένων των γυναικών) τα ίδια δικαιώματα που
δίνουμε στον σύγχρονο πολιτισμό μας. Και ο Θεός έχει πάντα δίκιο.
Μήπως αυτό
σημαίνει ότι πρέπει να παίρνουμε αιχμαλώτους όταν πάμε στον πόλεμο και να τις
αναγκάζουμε να γίνουν γυναίκες μας; Και βέβαια όχι. Αυτό το απόσπασμα απλά το επιτρέπει
- δεν είναι εντολή.
5 αρχές που
μαθαίνουμε από τον βιβλικό τρόπο σύναψης γάμου
1. Ένας
άντρας δεν μπορεί να παντρευτεί μια γυναίκα χωρίς την συγκατάθεση του πατέρα
της αν είναι ακόμα ζωντανός, εκτός αν η γυναίκα είναι χήρα ή χωρισμένη.
2. Μια
γυναίκα δεν μπορεί να συναινέσει σε γάμο χωρίς την έγκριση του πατέρα της,
εκτός αν ο πατέρας της έχει πεθάνει, είναι χήρα, ή είναι χωρισμένη.
3. Με
βάση τις 2 προηγούμενες αποδεδειγμένες αρχές του ηθικού νόμου του Θεού, σεξ από
μόνο του δεν αποτελεί γάμο. Έτσι, το πιο πιθανό είναι να έχουμε προγαμιαίο σεξ,
που είναι σαφής παραβίαση της Εβρ.ιγ:4, όπου ο Θεός λέει ότι οι μόνες
σεξουαλικές σχέσεις που τιμά είναι μεταξύ ενός άντρα και μιας γυναίκας στο
γάμο.
4. Ένας
πατέρας μπορεί να αναγκάσει την κόρη του να παντρευτεί έναν άντρα, χωρίς τη
συγκατάθεσή της, με βάση την εξουσία που έχει πάνω της.
5. Άντρες
μπορούν να αναγκάσουν γυναίκες να τους παντρευτούν όταν τις συλλάβουν κατά τη
διάρκεια πολέμου. Για άλλη μια φορά, αυτό δεν είναι κάτι που απαιτείται από τις
Γραφές να κάνουμε -απλά επιτρέπεται να γίνει έτσι.
Αυτό που δεν
βλέπουμε στη Βίβλο, για τη σύναψη γάμου, είναι επίσης πολύ σημαντικό.
Μερικά πολύ
σημαντικά πράγματα που δεν βλέπουμε είναι οι απαιτήσεις που έχουν οι κληρικοί ή
οι δήμαρχοι για να κάνουν ένα γάμο. Αυτό που ζητάνε είναι να υπάρχουν μάρτυρες
και να υπάρχει η έγκριση του κράτους ή της εκκλησίας.
Αντίθετα με τις
διδασκαλίες της ορθόδοξης εκκλησίας και των νόμων των περισσότερων δυτικών
χωρών, ούτε η εκκλησία ούτε το κράτος έχουν οποιαδήποτε εξουσία πάνω στο γάμο. Ο
Θεός δημιούργησε τον γάμο πολύ πριν από τον σχηματισμό των κυβερνήσεων ή της
Εκκλησίας.
Η εξουσία για
να γίνει ένας γάμος, υπόκειται πάντα στην οικογένεια - και συγκεκριμένα στον
πατέρα, μετά ο σύζυγος και η γυναίκα μόνο αν είναι διαζευγμένη ή χήρα και δεν
είναι αιχμάλωτη πολέμου.
Συμπέρασμα
Μπορούμε να
πούμε με ασφάλεια ότι για τους Χριστιανούς της Καινής Διαθήκης, σεξ με κάποιον
δεν σημαίνει ότι αυτομάτως είσαι παντρεμένος με το εν λόγω πρόσωπο ή ότι ο Θεός
απαιτεί από εσένα να παντρευτείς αυτό το πρόσωπο.
Αρχικά πρέπει
να συνειδητοποιήσεις ότι έχεις διαπράξει την αμαρτία του προγαμιαίου σεξ - ή σεξ
έξω από το γάμο (πορνεία). Το Εβρ.ιγ:4 καθιστά σαφές ότι ο Θεός τιμά το σεξ μόνο
στο πλαίσιο του γάμου.
Αυτό που
πρέπει πρώτα να κάνεις, είναι να σταματήσεις να έχεις σεξ με αυτό το άτομο. Αυτό
μπορεί να σημαίνει ότι δεν πρέπει να είσαι μόνος μαζί της (στην ουσία είναι
αυτό που σε έβαλε σε μπελάδες την πρώτη φορά).
Στη συνέχεια,
πρέπει να δεις το θέμα αυτής της σχέσης με καθαρό μυαλό, για να καταλάβεις αν
αυτό είναι πραγματικά που ο Θεός θέλει για τη ζωή σου. Ίσως ο γάμος μπορεί να
γίνει με αυτό το άτομο.
Αν είσαι νεαρή
κοπέλα που ζεις στο σπίτι του πατέρα σου, τότε χρειάζεσαι την άδειά του για να
παντρευτείς. Μόνο αν έχεις φύγει από το σπίτι του και δεν εξαρτάσαι πλέον από την
βοήθειά του ή αν είσαι διαζευγμένη (σωστά, όχι με λάθος διαζύγιο από τον πρώτο
σύζυγό σου) ή χήρα, τότε μπορείς πάρεις από μόνη σου αυτή την απόφαση, να
παντρευτείς.
