Συμβουλέψου άλλα παράλληλα κείμενα, συγκρίνοντας τα πνευματικά προς τα
πνευματικά (Α’ Κορ.γ:13).
Δύο κείμενα
θεωρούνται παράλληλα όταν ασχολούνται με το ίδιο θέμα και συμφωνούν το ένα με
το άλλο. Το να ανατρέξουμε σε τέτοια κείμενα δεν είναι αναγκαίο μόνο για να
ξεδιαλύνουμε κάποιες δυσκολίες που έχουμε, αλλά και για ν’ αποκτήσουμε την
ακριβή Βιβλική γνώση πάνω στο θέμα που μελετάμε. Δεν μπορούμε να δεχτούμε μια
διδασκαλία σαν Βιβλική πριν συγκεντρώσουμε με προσοχή και πιστότητα όλα τα
στοιχεία τα οποία μας δίνει η Βίβλος για
το θέμα που μας ενδιαφέρει. Σ’ αυτή την μελέτη για τα παράλληλα κείμενα, θ’ αναφερθούμε
σε παραλληλισμούς λέξεων, ιδεών και γενικής διδασκαλίας.
Παραλληλισμοί λέξεων
Όταν τα
συμφραζόμενα δεν μας βοηθούν αρκετά ώστε να καταλάβουμε την έννοια μιας λέξης,
μπορούμε να συμβουλευτούμε άλλα κείμενα μέσα στα οποία τη συναντάμε.
Παραδείγματα:
Στη Γαλ.ς:17 ο απόστολος Παύλος λέει: “...διότι εγώ βαστάζω τα στίγματα του Κυρίου
Ιησού....” Η ερώτηση εδώ είναι, ποια είναι αυτά τα “στίγματα”; Ούτε η
φράση, ούτε τα συμφραζόμενα ρίχνουν περισσότερο φως, ώστε να καταλάβουμε τί
εννοεί. Θα χρησιμοποιήσουμε λοιπόν τη μέθοδο των παραλληλισμών με άλλα κείμενα.
Στη Β’ Κορ. δ:10 ο Παύλος λέει: “πάντοτε την νέκρωση του Κυρίου Ιησού
περιφέροντες εν τω σώματι....” και αναφέρεται βέβαια στη νέκρωση του
σώματος της αμαρτίας κατά την ώρα του βαπτίσματος, καθ’ ομοιότητα με το θάνατο
του Χριστού, αλλά επειδή στα παραπάνω εδάφια ασχολείται με θλίψεις,
στεναχώριες, διωγμούς και κακουχίες αναφέρεται στο διωγμό που συνεχώς υπέφερε ο
Κύριος, στη στενή και τεθλιμμένη οδό που πρώτος Αυτός βάδισε. Η νέκρωση λοιπόν
έχει να κάνει με τον συνεχή διωγμό που αντιμετώπιζε ο Παύλος.
Περισσότερο φως έχουμε στη Β’
Κορ.ια:23,25 όπου μιλάει για πληγές,
ραβδισμούς και λιθοβολισμούς που πέρασε. Ο ραβδισμός και η μαστίγωση εκείνο τον
καιρό, άφηναν σημάδια για ολόκληρη τη ζωή του θύματος και συχνά προκαλούσαν το
θάνατό του. Έτσι, αφού συμβουλευτούμε παράλληλα εδάφια, μαθαίνουμε ότι τα
στίγματα που ο Παύλος έφερε στο σώμα του ήταν σημάδια από βασανισμούς επειδή
κήρυττε τον Ιησού Χριστό. Εκείνη την εποχή, οι σκλάβοι πολλές φορές έφεραν σημάδια
που τους έκαναν τ’ αφεντικά τους για να δυσκολέψουν την απόδρασή τους. Ακόμα οι
ειδωλολάτρες, χάραζαν στο σώμα τους διάφορα σημάδια ή το όνομα κάποιου ειδώλου,
πράξη που σήμαινε αφοσίωση και λατρεία. Ο Ηρόδοτος αναφέρει ένα ναό του Ηρακλή
στην Αίγυπτο, όπου αν κάποιος δούλος πήγαινε κι έπαιρνε τα ιερά στίγματα του
Θεού, κανείς δεν μπορούσε να τον βλάψει πια.
Πολλοί λοιπόν πιστεύουν ότι ο Παύλος είχε χαράξει στο σώμα του το όνομα
του Λυτρωτή, σύμφωνα μ’ αυτή τη συνήθεια.
Στη Γαλ.γ:27 ο Παύλος λέει “όσοι εβαπτίσθητε εις Χριστόν, Χριστόν ενεδύθητε”. Τί σημαίνει,
όμως, αυτό; Με τη βοήθεια παράλληλων εδαφίων και πάλι, όπως το Ρωμ.ιγ:12-14
& Κολ.γ:12-14 μπορούμε να καταλάβουμε τη σημασία του “Χριστόν ενεδύθητε”.
Σημαίνει ότι αυτοί που βαπτίζονται στο όνομα
του Χριστού, βαπτίζονται στο θάνατό Του, το οποίο φανερώνει ότι αποφάσισαν ν’
απορρίψουν τα έργα του σκότους και να ντυθούν τα έργα του φωτός. Δεν έχουν
πλέον σαν ένδυμά τους τον παλιό τρόπο ζωής που είχε να κάνει με συμπόσια,
μέθες, ασωτίες, ασέλγειες, έριδες και φθόνους, αλλά σαν εκλεκτοί του Θεού
ντύνονται με χρηστότητα, σπλάχνα οικτιρμών, ταπεινοφροσύνη, πραότητα,
μακροθυμία. Ενδύομαι το Χριστό λοιπόν σημαίνει στολίζω τον εαυτό μου με πνευματικά
κι ηθικά ρούχα που αρμόζουν στον άγιο του Θεού (Α’ Πετρ.γ:3-6).
Σύμφωνα με το Α’ Χρον.κα:11 ο Γάδ
“προσφέρει” στο Δαβίδ, εκ μέρους του Θεού, την ποινή 3 χρόνων πείνας και
σύμφωνα με το Β’ Σαμ. κδ:13 ο Γάδ
τον ρωτά αν δέχεται πείνα 7 χρόνων. Αυτή η
δυσκολία ξεπερνιέται αν δούμε το Β’ Σαμ.κα:1 και καταλάβουμε ότι, στην πρώτη περίπτωση, ο
Γάδ έχει συμπεριλάβει στα 3 χρόνια πείνας που προηγήθηκαν κι αυτό που διανύουν
κι έτσι αναφέρεται στα 3 που απομένουν.
Όταν
χρησιμοποιούμε αυτό το είδος των παράλληλων κειμένων, πρέπει ν’ ακολουθούμε μια
σειρά: πρώτα θα ψάξουμε στο βιβλίο όπου συναντάμε κάποια δυσκολία, μετά σε άλλα
βιβλία του ίδιου συγγραφέα, μετά σε βιβλία της ίδιας εποχής και τέλος σ’
οποιοδήποτε βιβλίο της Γραφής. Αυτό είναι αναγκαίο γιατί ορισμένες φορές η έννοια
μιας λέξης αλλάζει, ανάλογα με την εποχή και το κείμενο μέσα στο οποίο βρίσκεται,
όπως ήδη έχουμε δει.
Ο απόστολος Παύλος κι ο απόστολος Ιάκωβος
χρησιμοποιούν τη λέξη “έργα” στα γραπτά τους με διαφορετική έννοια. Στις
επιστολές προς Ρωμαίους και Γαλάτες έχει την έννοια της αντίθεσης κι εναντίωσης
στη σωτηρία δια πίστεως. Αντίθετα, στην επιστολή του Ιακώβου χρησιμοποιείται με
την έννοια της υποταγής και του αγιασμού που έρχονται σαν αποτέλεσμα της
αληθινής πίστης. Όπως βλέπουμε, σ’ αυτή την περίπτωση, μια λέξη δεν
προσδιορίζει μια άλλη. Xρειάζεται λοιπόν ν’ ανατρέξουμε σε παράλληλα κείμενα.
Στις Πραξ.θ:7 διαβάζουμε ότι αυτοί που
ακολουθούσαν τον Σαούλ στο δρόμο προς τη Δαμασκό άκουσαν τη φωνή, ενώ στις Πραξ.κβ:9
αναφέρεται ότι δεν την άκουσαν. Στην πραγματικότητα η απάντηση βρίσκεται στην ερμηνεία
της λέξης “ακούω”, η οποία μπορεί ν’
αποδοθεί και “καταλαβαίνω. Εδώ, λοιπόν, σημαίνει ότι άκουσαν τον ήχο, αλλά δεν
κατάλαβαν τα λόγια.
Στη Γεν.μη:8,10 διαβάζουμε ότι ο Ισραήλ
είδε τους γιους του Ιωσήφ, αλλά κι ότι οι οφθαλμοί του ήταν αμαυρισμένοι και
δεν μπορούσε να δει. Η εξήγηση είναι ότι έβλεπε θαμπά, δεν μπορούσε να δει
καθαρά και γι’ αυτό έπρεπε να τους φέρουν πολύ κοντά του για να τους διακρίνει.
