Έξοδος - ι

ι:1-20

8^η πληγή: Ακρίδες που κατέφαγαν ότι απέμεινε.

Οι υπηρέτες του Φαραώ τον παροτρύνουν να τους αφήσει να φύγουν, αλλά αυτός δεν αφήνει τα παιδιά να φύγουν με τους μεγάλους. Ο Μωυσής δεν το δέχεται αυτό και η πληγή ξεκινάει. Ο Θεός πολλές φορές έχει χρησιμοποιήσει τα στοιχεία της φύσης (ακρίδες, σφήγκες) χωρίς ο άνθρωπος να μπορεί ν’ αντισταθεί, όσα όπλα κι αν έχει.

ΑΚΡΙΔΑ (Από το «Bible Dictionary» του Unger).

Στα Εβραϊκά λέγεται «Χαργκόλ» ή «Άρμπε». Η καταστροφή που μπορούν να επιφέρουν αυτά τα έντομα, τα έκανε μια απ’ τις 10 πληγές της Αιγύπτου.

Βρίσκονται στις νότιες έρημους (Σαχάρα, Αραβίας), αλλά από καιρού εις καιρόν, πολλαπλασιάζονται σε τεράστιους αριθμούς και σκορπίζονται σ’ όλο τον τόπο επιφέροντας καταστροφή. Τα ποιητικά και προφητικά βιβλία είναι γεμάτα από ζωηρές περιγραφές της καταστροφικότητάς τους καθώς και της αδυναμίας του ανθρώπου να τις αντιμετωπίσει. Οχτώ Εβραϊκές λέξεις αναφέρονται στις ακρίδες που μάλλον έχουν να κάνουν με τα διάφορα στάδια ανάπτυξης. Σίγουρα ήταν φαγώσιμες.

Ζωντανή περιγραφή από τον Jahn (Βιβλική αρχαιολογία):

Απέραντα σμήνη από αποδημητική ακρίδα που ονομάζεται από τους ανατολίτες «οι στρατοί του Θεού», βρίσκονται παντού στην εξοχή. Όταν πετούν, είναι σαν στράτευμα. Το απόγευμα κατεβαίνουν χαμηλά για να στρατοπεδεύσουν. Το πρωί, όταν ο ήλιος ανεβαίνει αρκετά, ανεβαίνουν πάλι για να βρουν φαγητό και πετούν προς την κατεύθυνση του ανέμου (Παρ.λ:27  Ναούμ γ:16,17). Πετούν σε τρομακτικά πλήθη (Ιερ.μς:23) και καταλαμβάνουν χώρο 16-18 χιλιόμετρα μήκος και 7-8 χλμ. πλάτος. Το πάχος του σμήνους είναι τέτοιο που ο ήλιος δεν το διαπερνά, ώστε να σκοτεινιάζει ο τόπος απ’ όπου περνάνε (Ιωήλ β:2,10  Έξ.ι:15). Ο θόρυβος που κάνουν τα φτερά τους είναι τρομερός. Όταν κατεβαίνουν στη γη, καλύπτουν το μέρος που θα καθίσουν σε ύψος 0,5 του μέτρου. Αν ο αέρας είναι ψυχρός ή υπάρχει υγρασία, παραμένουν στη γη μέχρι να ζεσταθούν και να στεγνώσουν απ’ τον ήλιο (Ναούμ γ:17). Τίποτα δεν μπορεί να τις σταματήσει. Σβήνουν με τον αριθμός τους φωτιές που ανάβονται για να τις κάψουν και γεμίζουν χαντάκια που σκάβονται για να τις αναχαιτίσουν. Μπαίνουν μέσα στα σπίτια από πόρτες και παράθυρα (Ιωήλ β:7-9) και καταβροχθίζουν κάθε τι που είναι πράσινο. Ξεφλουδίζουν τους κορμούς των δένδρων και πολλές φορές τα σπάζουν από το βάρος τους (Έξ.ι:12-19  Ιωήλ α:4,7,10,12,16,18,20  β:3).

Μετά απ’ όλα αυτά, μπορούμε να καταλάβουμε τι άφησαν πίσω τους οι Ισραηλίτες όταν έφυγαν.

ι:21-29

9^η πληγή: Σκοτάδι πάνω σ’ όλη την Αίγυπτο για τρεις μέρες.

Το σκοτάδι ήταν τόσο πυκνό, που μπορούσε να το ψηλαφίσει κανείς! Από το εδάφιο 23 φαίνεται ότι δεν είχαν φως ούτε στα σπίτια τους, κανένα τεχνητό φως δεν μπορούσε να διαπεράσει το σκοτάδι!

Ο Φαραώ είπε ότι μπορούν να φύγουν, αλλά ν’ αφήσουν τα ποίμνιά τους, αλλά ο Μωυσής δεν συμβιβάζεται με τίποτα λιγότερο απ’ αυτό που ο Θεός τους ζήτησε.

και ημείς δεν εξεύρομεν με τι έχομεν να λατρεύσωμεν τον Κύριον

Αργότερα, όταν ο Θεός ήθελε να φτιάξει τη σκηνή του Μαρτυρίου, ζήτησε από το λαό να προσφέρει χρυσό, ασήμι, υφάσματα, χαλκό, ξύλο, μυρωδικά...

Ό,τι χρειάζεται για να λατρεύσουμε τον Κύριο, το έχουμε εμείς. Μπορεί να μην ξέρουμε απ’ την αρχή τι ο Θεός μας καλεί να κάνουμε, το σίγουρο όμως είναι ότι όσο Τον πλησιάζουμε, καταλαβαίνουμε ότι ο Θεός μας καλεί σε υπηρεσία λατρείας.

Στο εδάφιο 28 σαν να υπάρχει κάποιο πρόβλημα: Στο εδ.ια:4 βλέπουμε το Μωυσή να μιλάει ξανά στο Φαραώ και στο ια:8 λέει ότι εξήλθεν ο Μωυσής από του Φαραώ μετά θυμού μεγάλου. Το πιο λογικό είναι η συζήτηση του ια:4-8 να έγινε χρονικά ανάμεσα στα εδάφια ι:28-29. Ο Μωυσής δηλαδή είπε όλα αυτά τα λόγια πριν του πει ο Φαραώ να φύγει.

Μ’ αυτή την πληγή ο Θεός πρόσβαλε τον Θόθ. Το θεό, που όπως έλεγαν οι Αιγύπτιοι έβαλε τα άστρα στον ουρανό. Τη Σεχμέθ που ήταν θεά της φωτιάς και τον Όρους, τον οφθαλμό του Ρα, θεού του ήλιου.

Ο κόσμος προχωράει σε ψηλαφητό σκοτάδι. Κάθε τεχνητό φως, θρησκείες, δεν μπορεί να βοηθήσει και να οδηγήσει κάπου. Υπάρχει όμως άφθονο φως στη γη Γεσέν, στο λαό του Θεού, στην εκκλησία. Ο Θεός δίνει αποκάλυψη και γνώση στο λαό Του.