Είναι αποτέλεσμα της υποβάθμισης της βασικής διδασκαλίας της εκκλησίας χάριν της "ενότητας". Τα επιχειρήματα είναι παρόμοια με εκείνων που οικοδομούν μια γενικότερη τάση πανθρησκείας. Το μέσο είναι η ελλιπής σχέση με το λόγο του Θεού και η βασιζόμενη σέ κάποια εξωτερικά σημεία υπεραπλουστευμένη αντίληψη του τι σημαίνει αναγέννηση.
Να θυμηθούμε γεγονός που συνέβη τα προηγούμενα έτη και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Charisma :
"..Ηγέτες από τις μεγαλύτερες πεντηκοστιανές και χαρισματικές κινήσεις της Αμερικής συναντήθηκαν κρυφά σε μία ιστορική συνάντηση που σκοπό της είχε να δημιουργήσει γέφυρες ανάμεσα σε διαφορετικές ομάδες που ήταν στα μαχαίρια ή σε κάποια απόσταση για χρόνια...
Σχεδόν 30 σημαίνοντα πρόσωπα που αντιπροσώπευαν το Λόγο της Πίστης (Word of Faith), χαρισματικούς, παραδοσιακούς πεντηκοστιανούς και Μονοθεϊστές Πεντηκοστιανους (Oneness Pentecostals) συναντήθηκαν για τρεις μέρες σε ένα ξενοδοχείο στην περιοχή της Ουάσινγκτον για να μιλήσουν και να προσευχηθούν σε μία πρωτοφανή κίνηση για ενότητα....
Αυτή η ανόμοια ομάδα σχεδιάζει να σφραγίσει αυτή τη συνάντηση,με μια προσπάθεια κάποιου είδους ενωμένης διακονίας για τους μήνες που έρχονται, πιθανόν μία προσπάθεια για συνεργαζόμενη ίδρυση εκκλησίας σε μια μεγαλύτερη πόλη....
Ανάμεσα στους συμμετέχοντες ήταν: ...και ο γενικός διευθύνων της Διεθνούς Ενωμένης Πεντηκοστιανής Εκκλησίας (UPC) Kenneth Hanney...
Το "Μαζί 2002", όπως ονομάστηκε η σύναξη, συγκαλέστηκε από τον Robert Fisher, διευθυντή του Κέντρου για την Πνευματική Ανανέωση (Center for Spiritual Renewal - CSR) στο Κλήβελαντ, του Τέννεσση. Αυτός ήταν επίσης πίσω από το "Επίσημη Σύναξη 2001" (Solemn Assembly 2001) που μάζεψε χιλιάδες Πεντηκοστιανούς ηγέτες και ένωσε τα μέλη σε μία 5ωρη ολονύκτια προσευχή αποκηρύσσοντας προηγούμενες διαιρέσεις και διχόνοιες στην Ατλάντα....
Το CSR περιέγραψε τη συνάντηση ως "η πρώτη φορά που σημαντικοί ηγέτες από όλα τα ρεύματα των κλασσικών Πεντηκοστιανών, των Χαρισματικών, των Μονοθεϊστών, από το Λόγο της Πίστης, του Τρίτου Κύματος συναθροίστηκαν μέσα σε ένα πνεύμα ενότητας, όχι για να συζητήσουμε τις δογματικές διαφορές τους, αλλά για να χαρούν μέσα στην κοινή πνευματική κληρονομιά τους...
Ο Vinson Synan, διάκονος τους Σχολείου της Θεότητας (School of Divinity) στο Πανεπιστήμιο Regent της Βιρτζίνια και ένας υπεύθυνος Πεντηκοστιανός ιστορικός, που έλαβαν μέρος στη συνάντηση, είπαν ότι αυτό ήταν "πραγματικά η αρχή". Ήταν ιδιαίτερα σημαντική εξαιτίας της συμμετοχής εκείνων που δεν συνήθιζαν να συμμετέχουν σε συναντήσεις Πεντηκοστιανών ηγετών, συμπεριλαμβανομένων των Copeland, του υπεύθυνου για διακονία θεραπείας Francis McNutt και των Kenneth Hanney και Nathaniel Urshan από τους UPC.
...Οι αδελφοί από τη Μονοθεϊστική κίνηση έγιναν ενθέρμως αποδεκτοί και συμμετείχαν ίσα σε όλες τις συζητήσεις," είπαν ο Synan. "Αυτό μπορεί να σηματοδοτήσει μία νέα μέρα στις σχέσεις των Μονοθεϊστών και Τριαδικών Πεντηκοστιανών."
Το σχίσμα στις δύο παρατάξεις έγινε στις αρχές του 1900, εξαιτίας των διαφορετικών απόψεων για τη φύση του Θεού...
Ο Jeff Farmer είπε ότι ήταν "η πιο ενδυναμωτική, ενθαρρυντική και επιβεβαιωτική" σύναξη που είχε παρεβρεθεί κατά τη διάρκεια των έξι ετών που είναι πρόεδρος των Εκκλησιών των Ανοικτών Γραφών (Open Bible Churches). "Δεν υπήρχε άλλη θεμελιώδη γραμμή από το ότι ο Θεός ήταν ανάμεσά μας και ότι θα ξανασυναντηθούμε και θα συνεχίσουμε να ακούμε προσεκτικά..."
- Προσέξτε με τι τρόπο παρουσιάζεται η συνάντηση που έγινε κρυφά, από πρόσωπα που δεν είχαν εξουσιοδοτηθεί για κάτι τέτοιο.. Ηγέτες εκκλησιών συμπροσευχήθηκαν, σε ποιό Θεό; Κατά την ώρα εκείνη οι μονοθειστές έκαναν τα στραβά μάτια, ή τα κουφά αυτιά;
- Συναντήθηκαν λένε για να δημιουργήσουν γέφυρες, ενώ μιλάνε για "νέα" εκκλησία σούπα. Στην καθομιλουμένη αυτά συνήθως τα ονομάζουν συνωμοσία..
- Η ζητούμενη ενότητα πνεύματος των πιστών δεν εξαρτάται από την κατάπτωση όσων περιεργάζονται τα αλλότρια. Είναι η πίστη που μας παραδόθηκε από τους αποστόλους και όχι ενότητα για την ενότητα, όχι ενότητα εμπειρίας όχι έργο των διάφορων ελίτ.Ο πνευματικός ενθουσιασμός δεν μπορεί να είναι διατεταγμένος ούτε και υπακούει σε παρόμοιες λογικές, ενώ οι "εμπειρίες" των ανθρώπων πολλές φορές αντικατοπτρίζουν απλά τις κρυφές επιδιώξεις τους...
Πόσο απατηλή είναι η φράση "..δεν υπήρχε άλλη θεμελιώδης γραμμή από το ότι ο Θεός ήταν ανάμεσά μας"! Επιχείρημα για κάθε παρεκτροπή. Θα έχει και όρια η νέα εκκλησία, ή την επόμενη φορά στα "σημαίνοντα" πρόσωπα θα δούμε και κανέναν αρχι-επίσκοπο;
Ο Θεός βέβαια δεν είναι μέσος όρος δογμάτων ούτε εργαλείο πραγμάτωσης ανθρώπινων επιδιώξεων.
Εάν οι αδελφοί μας μονοθειστές πεντηκοστιανοί απεμπολήσουν την πίστη και το όνομα του Κυρίου, χάρη στις πλατειές οδούς των ετερόκλητων λαμπερών λαοσυνάξεων, τότε η "νίκη" θα είναι μεν δική τους, όμως ο πραγματικός Νικητής θα αναζητήσει και θα καλέσει τα τέκνα που Τον δέχονται από άλλους "χώρους" (και θα τα βρει...)
