Η μεγάλη επιδίωξη του σατανά είναι να κρατά
τις ψυχές σε άγνοια σε σχέση με τη θεία αποκάλυψη, να τους κρύβει τη δόξα του
σταυρού και του προσώπου του Χριστού. Ο διάβολος πάντοτε μισούσε την αλήθεια
του Θεού, και θα κάνει τα πάντα για να εμποδίσει την αλήθεια αυτή από το να
ενεργήσει στην καρδιά του ανθρώπου.
Για το λόγο αυτό έχει τις θρησκευτικές
τελετές και τις εθιμοτυπίες για κάποιον άνθρωπο, τη δύναμη της λογικής για
κάποιον άλλο και για κάποιον τρίτο, την επικοινωνία με τα πνεύματα των νεκρών.
Με όλα αυτά τα μέσα οι ψυχές οδηγούνται
μακριά από τις Άγιες Γραφές και από τον ευλογητό Σωτήρα τον οποίο αυτές αποκαλύπτουν.
Θέλουμε να δούμε Χριστιανούς που ποθούν να
γεμίσουν το νου των νέων με τη σώζουσα γνώση του λόγου του Θεού. Ο νεαρός
Ιωσίας και ο νεαρός Τιμόθεος θα έπρεπε να μας ωθήσουν σε μεγαλύτερο ζήλο για τη
διδασκαλία των νέων.
Δεν αρκεί να σταυρώσουμε τα χέρια και να
πούμε, «Όταν έρθει ο καιρός του Θεού, τα παιδιά μας θα αναγεννηθούν και μέχρι
τότε οι προσπάθειές μας είναι ανώφελες». Αυτό είναι μοιραίο λάθος. Ο Θεός είναι
μισθαποδότης εκείνων που με ζήλο Τον εκζητούν. Ευλογεί τις προσπάθειές μας -
που συνοδεύονται από προσευχή – για την διδασκαλία των παιδιών μας.
Ποιος μπορεί να εκτιμήσει την ευλογία του να
έχει κανείς οδηγηθεί νωρίς στο σωστό δρόμο, και να έχει διαμορφώσει το
χαρακτήρα του μέσα από άγιες επιδράσεις. Να έχει εφοδιάσει το νου του με ότι
είναι αληθινό, αγνό και αξιαγάπητο;
Αναλογιστείτε τις κακές συνέπειες όταν
επιτρέπουμε στα παιδιά μας να μεγαλώνουν σε άγνοια για τα πράγματα του Θεού.
Ποιος μπορεί να περιγράψει τα κακά μιας μολυσμένης φαντασίας, ενός νου γεμάτου
ματαιοδοξία, μωρία, και ψεύδους, μιας καρδιάς εξοικειωμένης από τη νηπιακή
ηλικία με σκηνές ηθικής κατάπτωσης;
Οι Χριστιανοί φέρουν πολύ βαριά ευθύνη όταν
επιτρέπουν στον εχθρό ν’ απασχολεί το νου των παιδιών τους κατά την ιδιαίτερη
περίοδο που αυτός είναι υπερβολικά εύπλαστος και ευάλωτος.
