Αν και οι
χριστιανοί παρουσιάζονται να έχουν ελλείψεις και ελαττώματα, η εκκλησία πάντα
παρουσιάζεται σαν ΕΝΔΟΞΗ ΚΑΙ ΑΓΝΗ ΝΥΜΦΗ, «μη
έχουσα κηλίδα ή ρυτίδα ή τι των τοιούτων (...) αγία και άμωμος» (Εφεσ.ε:28). Ο Παύλος θα γράψει: «σας ηρραβώνισα με ένα άνδρα, διά να σας
παραστήσω παρθένον αγνήν εις τον Χριστόν» (Β’ Κορ.ια:2) και επίσης «ημείς κηρύττομεν, (...) διά να παραστήσωμεν πάντα άνθρωπον τέλειον
εν Χριστώ Ιησού» (Κολ.α:28).
Από τα παραπάνω και άλλα πολλά είναι φανερό ότι η Βίβλος
βλέπει διαφορετικά τους πιστούς σαν άτομα και διαφορετικά σαν σύνολο, σαν Εκκλησία.
Οι πιστοί βαδίζουν στην οδό της σωτηρίας, δαμάζουν τη σάρκα τους και
αγωνίζονται για να φτάσουν «στο τέλος της
πίστεως» (Α’ Πέτρ.α:9). Σ’ αυτή την κατάσταση είναι ελλιπείς –«εις πολλά πταίομεν άπαντες»– αλλά
βαδίζουν «προς την τελειότητα» (Ιακ.γ:2,
Εβρ.ς:1).
Όσοι λένε ότι η εκκλησία αποστάτησε και απομακρύνθηκε από την
αρχική οδό, δεν αναφέρονται στην πνευματική διάσταση της Εκκλησίας (Νύμφης
Χριστού) αλλά στην επίγεια κοσμική διάσταση, αυτή των χριστεπώνυμων ανθρώπων,
άλλοι από τους οποίους είναι αληθινά χριστιανοί, άλλοι όμως είναι «κηλίδες εις τας αγάπας (...), συμποσιάζοντες αφόβως, βόσκοντες εαυτούς,
νεφέλαι άνυδροι υπό ανέμων περιφερόμεναι, δένδρα φθινοπωρινά άκαρπα, δις
αποθανόντα, εκριζωθέντα, κύματα άγρια θαλάσσης επαφρίζοντα τας ιδίας αυτών
αισχύνας, αστέρες πλανήται, διά τους οποίους το ζοφερόν σκότος είναι
τετηρημένον εις τον αιώνα» (Ιούδα α:12-13).
Ανάγκη, λοιπόν, να προσέχουμε ΓΙΑ ΠΟΙΑ Εκκλησία μιλάμε! |
Παρά τα παραπάνω, κάποιοι εθελοτυφλώντας επιμένουν να υποστηρίζουν
ότι η επίγεια εκκλησία παραμένει σταθερή στην αποστολική διδαχή και ουδέποτε
άλλαξε. Οι άνθρωποι αυτοί – παρ’ όλη την καλή τους διάθεση– έχουν φτάσει στο
λάθος να διαψεύδουν τους ίδιους τους απόστολους. Πώς αλλιώς να εξηγήσουμε τα
λόγια του Παύλου, ότι «μετά την
αναχώρησίν μου θέλουσιν εισέλθει εις εσάς λύκοι βαρείς μη φειδόμενοι του
ποιμνίου και εξ υμών αυτών θέλουσι σηκωθή άνθρωποι λαλούντες διεστραμμένα, διά
να αποσπώσι τους μαθητάς οπίσω αυτών»;
Η αλήθεια είναι ότι το κακό είχε αρχίσει ήδη από τις
αποστολικές ημέρες, αφού ο ίδιος καταγγέλλει κάποιους οι οποίοι, «απεπλανήθησαν από της αληθείας, λέγοντες ότι
έγεινεν ήδη η ανάστασις, και ανατρέπουσι την πίστιν τινών» (Πράξ.κ:29-30, Β’
Τιμ.β:18). Είπε ψέματα ή έκανε λάθος ο απόστολος του Χριστού;
Το ίδιο επιβεβαιώνει και ο απόστολος Ιωάννης γράφοντας ότι η
αποστασία είχε προχωρήσει ήδη από τις ημέρες του, τόσο ώστε σε συγκεκριμένη
εκκλησία κάποιος Διοτρεφής δεν δεχόταν ούτε τους ίδιους τους αποστόλους – «δεν δέχεται ημάς» (Γ’ Ιωάν.α:9-11).
Μάλιστα ο άνθρωπος αυτός –προφανώς κάποιος πρεσβύτερος/επίσκοπος– όχι μόνο επηρέαζε
τους υπόλοιπους πιστούς για να μένουν μακριά από τους αποστόλους –«φλυαρών εναντίον ημών με λόγους πονηρούς»–
αλλά και όσους ήθελαν να δέχονται τους μαθητές του Χριστού τους έβγαζε από την
εκκλησία... –«εμποδίζει και από της
εκκλησίας εκβάλλει»– (εδ.10).
Όπως οι Φαρισαίοι για τους οποίους ο Χριστός είπε: «Ουαί εις εσάς, (...) διότι κλείετε την βασιλείαν των ουρανών
έμπροσθεν των ανθρώπων επειδή σεις δεν εισέρχεσθε ουδέ τους εισερχομένους
αφίνετε να εισέλθωσιν» (Ματθ.κγ:14), έτσι κι αυτοί έκαναν το μέγα σφάλμα,
όχι να απομακρυνθούν οι ίδιοι από την εκκλησία αλλά να διώξουν τον Κύριο από
αυτήν (Αποκ.γ:20).
Έτσι πλέον οι μεν επίγειες εκκλησίες εξακολουθούν να
υπάρχουν, να αυξάνουν και να πλουτίζουν σε μέλη και περιουσίες, ο Χριστός είναι
πλέον ΕΞΩ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ...
