Στον άθεο κόσμο μας, το να θυμηθούμε ότι υπάρχει
ο Θεός, μάλλον παρήγορο και ενθαρρυντικό ακούγεται. Δυστυχώς όμως αυτό δεν
ισχύει στις μέρες μας.
Ακούσαμε τόσο πλουσιοπάροχα να αναφέρονται
διάφοροι στο Θεό με αφορμή την κλωνοποίηση και τον σχηματισμό ανθρώπινου ιστού
από δερματικά κύτταρα, ο οποίος και κυοφορήθηκε από γυναίκα. «Αγγίξαμε το
Θεό... Πλησιάσαμε το Θεό...
Νιώθουμε σαν θεοί.. Θα γίνουμε και μεις θεοί,...
όπως ο Θεός. Θα φτιάξουμε ζωή... κατασκευάζουμε ζωή.
Από τη μια πλευρά, έστω και κάτω απ’ αυτές τις
συνθήκες, ο Θεός ξαναβρήκε τη θέση Του. Ο Μεγάλος, ο Ύψιστος Δημιουργός, που
μέχρι τώρα ισχυριζόμαστε ότι δεν υπάρχει και ότι όλα έγιναν μόνα τους, στην
τύχη, με οδηγό τη βιοχημεία και τις συμπτώσεις... ξανάγινε... Θεός.
Θυμηθήκαμε όμως το Θεό για να Τον γκρεμίσουμε από
το ύψος του μεγαλείου Του, για να Του πούμε ότι Τον αγγίζουμε, Τον
πλησιάζουμε. Αναφέρουμε το Θεό για να δείξουμε την υπεροχή μας σαν άνθρωποι, να
Του υποδείξουμε ότι Τον ζυγώνουμε και συνεπώς θα Τον κατεβάσουμε, θα Τον
αχρηστέψουμε, θα Τον ξεπεράσουμε.
Αυτό είναι το τραγικό γνώρισμα της εποχής μας,
του κόσμου μας, ο εγωισμός και η αλαζονεία. Αυτό το πνεύμα δεσπόζει σ’ ολόκληρη
την ιστορία του ανθρώπου και δυστυχώς τον οδήγησε σε μεγάλες πληγές και
αθεράπευτες κρίσεις. Όμως δεν διδάχθηκε ο άνθρωπος, γιατί δεν θέλει την
ταπείνωση. Θα ξαναπροσπαθήσει να κατεβάσει το Θεό από το ύψος Του, να πείσει
και να πεισθεί ο ίδιος ότι Θεός δεν υπάρχει και ότι ο ίδιος είναι ένας μικρός
και πλήρης θεός, αφού με την κλωνοποίηση μπορεί να φτιάχνει ζωή...
Επομένως θυμηθήκαμε το Θεό για να Τον
ταπεινώσουμε και θα Τον ξαναθυμηθούμε για να Τον κατηγορήσουμε, να Τον
προσπεράσουμε, να Τον αγνοήσουμε. Δεν γνωρίζουμε όμως ότι ο Θεός δεν γκρεμίζεται
από το ύψος της δόξας Του, ούτε μπορούμε να Τον αγνοήσουμε και να Τον προσπεράσουμε.
Ίσως θα ήταν πιο συμφέρον για όλους μας να
θυμηθούμε ότι ο ζωντανός και μόνος αληθινός Θεός του Ουρανού είναι Θεός αγάπης
αλλά και δικαιοσύνης και κρίσεων. Είναι ο Θεός ο οποίος «εις τους υπερηφάνους
αντιτάσσεται εις δε τους ταπεινούς δίδει χάριν» (Ιακ.δ:6, Α'
Πέτρ.ε:5). Είναι ο Κύριος ο οποίος «κρατάει τα πάντα με τον λόγον της
δυνάμεως Αυτού» (Εβρ.α:3). Είναι ο Θεός που δεν εμπαίζεται (Γαλ.ς:7).
Μας συμφέρει να ταπεινωθούμε μπροστά στον άγιο
Θεό της Αγίας Γραφής. Μας συμφέρει να αναγνωρίσουμε την τέλεια κυριότητά Του
και να σταθούμε μπροστά Του με ειλικρίνεια και ταπείνωση. Μας συμφέρει ο
ζωντανός και αληθινός Θεός πολύ περισσότερο από κάθε κίνηση κλωνοποίησης και
εντυπωσιασμού που μας γεμίζει έπαρση και φουσκώνει τον εγωισμό μας, με τις
γνωστές προεκτάσεις και συνέπειες, που κάποτε είναι τραγικές αλλά και αιώνιες,
αν δεν συνέλθουμε έγκαιρα και ειλικρινά.
