ΕΞΟΔΟΣ - ιγ (2)

ιγ:Ι7-Ι8 

Ο Θεός τους οδήγησε και δεν τους πήγε από το σύντομο δρόμο, γιατί θα συναντούσαν πόλεμο με τους Φιλισταίους. Για τον κόσμο, η πορεία που ακολουθούμε φαίνεται ανόητη και παράξενη αλλά για το Θεό, είναι ο πιο ασφαλής δρόμος. Μπορούμε να διακρίνουμε εδώ την τρυφερή συμπάθεια του Κυρίου για το λαό Του (Ψαλμ.ργ:14). Όταν τους εξαγόρασε για να τους φέρει σε μια άγια κοινωνία με τον Εαυτό Του, μέσα στην ανεξιχνίαστη χάρη Του, ανέλαβε τη φροντίδα όλων των αναγκών και όλων των αδυναμιών του λαού Του. Δεν είχε σημασία η κατάστασή τους ή οι ανάγκες τους, όταν Αυτός που ονομάζεται «Εγώ ειμί» τους συνόδευε.

Ο Θεός έβγαλε τους Ισραηλίτες από την Αίγυπτο για να τους πάει στη γη Χαναάν, όμως πρώτα τους είχε πει ότι έπρεπε να Τον λατρέ­ψουν σ' αυτό το όρος (Έξ.γ:Ι2) κι αυτός ήταν ο πιο σύντομος δρόμος για να πάνε στο Σινά. Μάλλον θα είχαν ξεχάσει ότι πρέπει να πάνε πρώτα να θυσιάσουν στον Κύριο, όπως κι εμείς.

Ο Θεός δεν τους εξαγόρασε από την Αίγυπτο για να τους αφήσει να περιπλανώνται άσκοπα μέσα στην έρημο. Είχε κάποιο σχέδιο και κάποιο σκοπό, μόνο που χρειαζόταν πίστη. Πολλές φορές δεν καταλαβαίνουμε από που μας περνάει ο Θεός, όμως πρέ­πει να περιμένουμε με πίστη, και θα δούμε τη σωτηρία του Κυρίου να έρχεται στην ώρα της (Ρωμ.η:Ι4  Ψαλμ.λζ:23  ριθ:ΙΟ5). Η πιο εύκολη και ευθεία οδός δεν ήταν αυτή που ο Θεός ήθελε Παρ.ιδ:Ι2

             

Οι Ισραηλίτες δεν ήταν ακόμη έτοιμοι για πόλεμο. Ο Θεός φρόντισε ώστε να μη συναντήσουν στην αρχή της πορείας τους πολύ βαριές δοκιμασίες που μπορούσαν να τους αποθαρρύνουν και να τους κάνουν να στραφούν προς τα πίσω. Πρώτα ήθελε να τους οργανώσει, να τους προετοιμάσει και να τους διδάξει διάφορα σπουδαία μαθήματα που δεν θα μπορούσαν να μάθουν αλλού πουθενά παρά μόνο στην έρημο (Δευτ.η:2). Αν έπαιρναν το σύντομο δρόμο, θα μάθαιναν γρήγορα τι σημαίνει πόλεμος, αλλά ο Θεός ήθελε να μάθουν καλύτερα τι σημαίνει σάρκα, σ’ όλη τη διαφθορά, την απιστία και την ανταρσία της. Όμως, Αυτός που ονομάζεται ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ, ήταν εκεί με όλη τη χάρη και την υπομονή Του, τη σοφία και την άπειρη δύναμή Του. Μόνο Αυτός μπορούσε να απαντήσει στην κατάσταση του λαού Του. Μόνο Αυτός μπορούσε να υποφέρει με χάρη όλα αυτά που υπήρχαν στις ανθρώπινες καρδιές τους. Ο Κύριος έχει την ευθύνη του λαού Του, και το ίδιο ισχύει για τον καθένα χωριστά που θ’ αποφασίσει να συναριθμείται με το λαό του Θεού. Ο Θεός έχει την ευθύνη για μάς τώρα, εφ' όσον είμαστε παιδιά Του. Το μόνο μέσο για να γνωρίζουμε το θέλημα του Θεού είναι η πίστη. Ν’ ανοίξουμε τα πνευματικά αυτιά και την καρδιά μας, να πιστέψουμε στο λόγο Του και να περιμένουμε την οδηγία Του. Ο Θεός ξέρει τους δρόμους που πρέπει να περάσουμε για να φτάσουμε στο τέλος.

«δια της οδού της ερήμου προς την ερυθράν θάλασσαν»

Δεν υπήρχε χαραγμένος δρόμος μέσα στην έρημο, αλλά όπως όταν ο Θεός είπε στον Αβραάμ να βγει από την Ουρ, δεν του είπε που να πάει, απλά να βγει και ν' αρχίσει να περπατάει και τα υπό­λοιπα θα τα αναλάμβανε Αυτός, το ίδιο έπρεπε να κάνουν κι αυτοί. Ήταν όμως καθαρό το γεγονός ότι πήραν ένα δρόμο που θα τους έφερνε σ' ένα απροσπέραστο εμπόδιο (ιδ:3)

«παρατεταγμένος»

δηλαδή με στρατιωτική σειρά, με τάξη, υποταγή και υπακοή.

ιγ:Ι9

Βλέπουμε την πίστη του Ιωσήφ ο οποίος 400 χρόνια πριν είχε προφητέψει την έξοδό τους.

Αργότερα έθαψαν τα οστά του Ιωσήφ στη Συχέμ (Ι.Ναυή ιδ:32) που είναι κάτω από την λίμνη της Γενησαρέτ.

ΤΥΠΟΣ          

•  0 Ισραήλ έφερε το σώμα του Ιωσήφ (μάλλον μούμια) μέχρις ότου έφθα­σαν στη γη Χαναάν. Έτσι κι εμείς φέρουμε μαζί μας, επάνω μας το σώμα του Ιησού Χριστού μέχρι να φθάσουμε στον ουρανό.

• 0 Ιωσήφ που είναι τύπος του Χριστού δεν αφέθηκε στην Αίγυπτο που είναι ο κόσμος αλλά αναλήφθηκε στον ουρανό (γη Χαναάν).

• 0 Ιωσήφ που είναι οι νεκροί εν Χριστώ και ο Ισραήλ που συμβολίζει τους ζωντανούς, περνούν μαζί την Ερυθρά θάλασσα που συμβολίζει την Αρπαγή, για τη γη Χαναάν που είναι ο ουρανός (Α' Θεσ.δ:Ι3).

• 0 Ιωσήφ σαν τύπος των αγίων της ΠΔ που δεν πρόλαβαν ν’ απολαύσουν τις επαγγελίες γιατί πέθαναν, μπαίνουν στη γη Χαναάν μετά το θάνατό τους. Είμαστε ένα σώμα, μια εκκλησία με τους αγίους της Π.Δ. (Εβρ.ια:39).

ιγ:20

ΕΘΑΜ: η τωρινή θέση της είναι άγνωστη.

ιγ:21,22

Ο Θεός αρχίζει να φανερώνει την προσοχή και το ενδιαφέρον που έχει για το λαό Του. Δεν διάλεξε μόνο το δρόμο που θα βάδιζαν, αλλά «κατέβηκε» να τους συνοδεύσει σ’ αυτό το ταξίδι για τη γη Χαναάν. Δεν τους ελευθέρωσε απ’ τα καμίνια της Αιγύπτου για να τους αφήσει μετά να κανονίσουν μόνοι τους, όσο καλύτερα μπορούσαν, το ταξίδι τους. Ήξερε ότι είχαν μπροστά τους ένα δρόμο γεμάτο κινδύνους, φίδια, σκορπιούς, παγίδες, δυσκολίες. Ο Κύριος μας προσέχει, ξέρει τις ανάγκες μας. ‘Όλη τη μέρα που οδοιπορούσαν, τους προφύλασσε απ’ το καύμα της μέρας σαν νεφέλη, ενώ το βράδυ τους έφεγγε σαν στήλη φωτιάς (Έξ.ιδ:24  Αριθ.θ:21).

«δια να οδηγή αυτούς εν τη οδώ»

Δευτ.α:33 Ο Θεός προπορευόταν για να είναι ήσυχοι ότι εκεί που βαδίζουν είναι ασφαλείς, από τις κακοτοπιές της ερήμου. Με τέτοια απλότητα και χάρη οδηγούσε ο Θεός το λαό Του. Με την ίδια απλότητα και χάρη ο ίδιος Θεός θέλει να οδηγεί και σήμερα το λαό Του και να προπορεύεται στη ζωή μας, στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Αυτός ξέρει πότε και που πρέπει να στρατοπεδεύσουμε και πότε να σηκωθούμε. Η έρημος αυτής της ζωής, είναι σε μια συνεχή κίνηση, έστω κι αν παραμένουμε στην ίδια πόλη. Κινούμαστε πνευματικά, τρέχουμε να φτάσουμε στο σκοπό και το στόχο μας, στον ουρανό. Δε χρειάζεται κανείς να κάνει κύκλους για 40 χρόνια και στο τέλος ν’ αφήσει τα κόκαλά του στην έρημο.

Ψαλμ.ρε:39 Ο ίδιος Θεός είναι και για μας σήμερα. Όταν κάνει ζέστη, Αυτός θα μας σκιάζει, όταν είναι σκοτάδι, Αυτός θα μας φωτίζει. Δεν είναι καλό να φεύγουμε κάτω απ’ τη χάρη του Θεού. Η νεφέλη ακόμα έκρυβε του Ισραηλίτες απ’ τους Αιγυπτίους (Έξ.ιδ:19). Αυτό που για μας είναι φως (ο Ιησούς) για τον κόσμο είναι σκοτάδι (Λουκ.β:34).

            

 Αργότερα, αυτή η νεφέλη παρέμενε πάνω απ’ τη σκηνή του Μαρτυρίου κι ήταν το σύμβολο της παρουσίας του Θεού (Αριθ.θ:17). Συμβολίζει ακόμα το πλήρωμα της θεότητας που κατοικεί σωματικά στον Ιησού Χριστό που είναι η σκηνή, το κατοικητήριο του Θεού. Είμαστε όμως κι εμείς ναός του Αγίου Πνεύματος κι ο Θεός θέλει να φανερώνει τη δόξα Του σ’ εμάς. Μπορεί ο κόσμος να μην καταλαβαίνει, αλλά εμείς πρέπει να φανερώνουμε τον καρπό του Πνεύματος. Ο Ιησούς για τον κόσμο είναι μια αφηρημένη, αν όχι ξεχασμένη ιδέα (επαναστάτης, δάσκαλος, γκουρού, κομουνιστής). Αυτές οι ιδέες είναι που κρατάνε τον κόσμο μέσα στο σκοτάδι, δεν αφήνουν το φως του Χριστού να λάμψει στη ζωή τους (Ιωάν.α:9-12). Ο Ιησούς είπε: «Εγώ είμαι η θύρα των προβάτων» (ι:7), «Εγώ είμαι το φως του κόσμου» (η:12), «Εγώ είμαι ο άρτος της ζωής» (ς:48), «Εγώ είμαι η οδός, η αλήθεια και η ζωή» (ιδ:6). Όλα αυτά τα «Εγώ ειμί» ή θα τα δεχτείς και θα ζήσεις ή θα τα’ απορρίψεις και θα πεθάνεις, δεν μπορείς να κάνεις τίποτε άλλο. Γι’ αυτό ο Κύριος είπε: «Νομίζετε ότι ήλθον να δώσω ειρήνην εν τη γη; ουχί, σας λέγω, αλλά διαχωρισμόν» (Λουκ.ιβ:51). Ήρθε να χωρίσει το φως απ’ το σκοτάδι, την Αίγυπτο απ’ τον Ισραήλ.

ΤΥΠΟΙ

• Η νεφέλη είναι τύπος του Ιησού Χριστού που ήταν η φανέρωση του αόρατου Θεού (Β’ Κορ.ε:19).

• Η νεφέλη συμβολίζει την παρουσία του Θεού ανάμεσα στο λαό Του σαν Πνεύμα Άγιο.

•  Ήταν σκοτάδι για τους Αιγυπτίους, αλλά φως για τον Ισραήλ (Ματθ.ια:25).