Ο Ιησούς μόλις έδωσε στον Πέτρο μια σπουδαία αποστολή. Τον κάλεσε να «ποιμάνει
τα πρόβατά Του». Τον κάλεσε να νοιαστεί και να ασχοληθεί και να διακονήσει τους
άλλους. Και δεν πρόλαβε ο Πέτρος να το συνειδητοποιήσει και να το κατανοήσει
και του λέει στο εδ.18: «αμήν, αμήν». Με άλλα λόγια «άκου τώρα καλά». «Πρόσεξε
τι πρόκειται να σου πω». Και του λέει μια… παροιμία.
Όταν ήσουν νεότερος, έδενες τη ζώνη στη μέση σου και
πήγαινες όπου ήθελες εσύ όταν όμως γεράσεις, σε βεβαιώνω πως θ' απλώσεις τα
χέρια σου, και κάποιος άλλος θα σε ζώσει και θα σε πάει εκεί που δε θέλεις.
Αρκετοί σχολιαστές προτείνουν ότι η φράση αυτή είναι
μια παροιμία. Μάλιστα αρκετοί αναρωτιούνται τι σχέση έχει με την κλήση του Πέτρου.
Δηλαδή κάτι σαν το «όποιος βιάζεται σκοντάφτει» ή «των
φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν». Μια γενική αλήθεια, μια γενική
παρατήρηση. Όταν είσαι νέος πηγαίνεις όπου θες. Όταν γεράσεις πηγαίνεις όπου σε
πάνε. Ωραία. Και γιατί αυτό είναι τεράστιας σημασίας και πως συνδέεται με την
κλήση να αγαπήσω δοτικά και να φροντίσω ανιδιοτελώς τους άλλους. Αν προσέξουμε
καλά η παροιμία δεν λέει μόνο αυτό που φαίνεται να λέει. Προφανώς ο Ιησούς πήρε
μια γνωστή παροιμία αλλά την άλλαξε. Ας την προσέξουμε και ας δούμε τι ακριβώς
λέει ο Χριστός στον Πέτρο.
Όταν ήσουν νεότερος, έδενες τη ζώνη στη μέση σου και
πήγαινες όπου ήθελες εσύ όταν όμως γεράσεις, σε βεβαιώνω πως θ' απλώσεις τα
χέρια σου, και κάποιος άλλος θα σε ζώσει και θα σε πάει εκεί που δε θέλεις
Είναι η φράση «θα απλώσεις τα χέρια σου», στο ΑΚ:
«εκτενείς τας χείρας σου», που μας προβληματίζει. Και μας προβληματίζει επειδή
η φράση αυτή στην κλασσική γραμματεία της εποχής περιγράφει την έκταση των
χεριών κατά τη σταύρωση.
Δεν είναι δηλαδή ένα απλό άπλωμα ή σήκωμα των χεριών
αλλά είναι το άνοιγμα των χεριών την ώρα της σταύρωσης. Αν όμως είναι αναφορά
στην εμπειρία της σταύρωσης τότε τι νόημα έχει η φράση που ακολουθεί, «και
κάποιος άλλος θα σε ζώσει». Η καλύτερη ερμηνεία είναι ότι εδώ ο Ιησούς
περιγράφει μια εμπειρία όμοια με την δική Του. Στον Ιωάννη ιθ:17 διαβάζουμε ότι
ο Ιησούς βάστασε τον σταυρό του ανεβαίνοντας στο Γολγοθά. Δηλαδή «έκτεινε» τα
χέρια του και του έδεσαν πάνω Του το σταυρό μέχρι να φτάσει στον τόπο της
εκτέλεσης. Αν θα μπορούσαμε να πούμε με άλλα λόγια την παροιμία αυτή θα
μπορούσαμε να τη διατυπώσουμε ως εξής: Πέτρο, πριν έκανες ότι ήθελες, ζούσες
για τον εαυτό σου, πήγαινες όπου ήθελες. Τώρα, όμως σήκωσε τον σταυρό σου όπως
και εγώ σήκωσα το δικό μου και ακολούθησέ με.
Ότι αυτό είναι το νόημα της φράσης του Ιησού
επιβεβαιώνεται και από το σχόλιο του Ιωάννη στο εδ.19, Αυτό το είπε για να
δείξει με ποιον θάνατο θα δόξαζε το Θεό. Κι αφού το είπε αυτό, του λέει:
<<Ακολούθησέ με>>. Ο Πέτρος καλείται να σηκώσει τον σταυρό του
και να ακολουθήσει τον Ιησού.
Τώρα η ερώτηση κλειδί είναι τι σχέση έχει αυτό με την
κλήση του Πέτρου να είναι «ποιμένας». Για να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά,
σας θυμίζω ότι ο Ιησούς λέει στον Πέτρο να φροντίσει, να ποιμάνει τα πρόβατά
Του και αμέσως μετά του μιλά για το σταυρό και το θάνατο;
Γιατί; Επειδή η ποίμανση έχει ως αναπόφευκτο κόστος το θάνατο.
Προσέξτε μας το λέει ο ίδιος ο Χριστός. Στο Ιωάν.ι:11 Εγώ
είμαι ο καλός ποιμένας ο καλός ποιμένας θυσιάζει τη ζωή του για χάρη των
προβάτων
Και στο Ιωάν.ιε:13 Αυτή είναι η δική μου εντολή: να
αγαπάτε ο ένας τον άλλο, όπως εγώ σας αγάπησα. Κανείς δεν έχει μεγαλύτερη
αγάπη, από κείνον που θυσιάζει τη ζωή του για χάρη των φίλων του.
Για να διακονήσω τους άλλους πρέπει να θυσιάσω κάτι
από τον εαυτό μου. Να θυσιάσω κάτι από το χρόνο, από τα χρήματά μου, από την ψυχική
μου γαλήνη, από τα χόμπι μου, από την αξιοπρέπειά μου, από την ηρεμία.
Οι σπουδαιότερες ιστορίες αγάπης τελειώνουν με θάνατο.
Δεν υπάρχει αγάπη δίχως θάνατο. Ο βασικός λόγος για τον οποίο δεν θέλουμε να
διακονήσουμε και να διακονηθούμε είναι επειδή φοβόμαστε το θάνατο. Αγαπούμε τη
ζωή μας, τη ζωούλα μας… Εδώ όμως ας θυμηθούμε τι μας λέει ο Ιησούς. Μας λέει
ότι αν θέλουμε να αποφύγουμε το σταυρό, δηλαδή το να υπηρετήσουμε τους άλλους
αντί για τον εαυτό μας, δηλαδή το να προτάξουμε τις ανάγκες των άλλων αντί για
τις δικές μας, τότε δεν θα βρούμε ζωή αλλά θα την σπαταλήσουμε, θα την χάσουμε.
Αγάπα κάτι και η καρδιά σου θα συνθλιβεί και πιθανόν
θα σπάσει. Αν θέλεις να είσαι βέβαιος πως θα κρατήσεις την καρδιά σου ανέπαφη
να μην την δώσει σε κανέναν. Τύλιξέ την προσεκτικά με χόμπι και μικροαπολαύσεις.
Απόφυγε κάθε εμπλοκή. Σφράγισέ την με ασφάλεια μέσα στην κάσα, στο φέρετρο της
φιλαυτίας σου. Να ξέρεις όμως ότι η καρδιά σου μέσα σ’ αυτή την κάσα, ασφαλής,
σκοτεινή, ακίνητη, χωρίς ανάσα και πνοή θα αλλάξει. Δεν θα σπάσει, θα πετρώσει,
θα γίνει αδιαπέραστη, πωρωμένη, αθεράπευτη. Το να αγαπάς σημαίνει το να γίνεις
ευάλωτος.
