ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ - 8. Το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος (3)

Οι μαθητές του Ιωάννη στην Έφεσο

Όταν ο Παύλος συνάντησε περίπου 12 μαθητές του Ιωάννη του Βαπτιστή στην Έφεσο, τους ρώτησε: «Ελάβετε Πνεύμα Άγιον αφού επιστεύσατε;» (Πράξ.ιθ:2) κι αυτοί απάντησαν «Αλλ' ουδέ αν υπάρχη Πνεύμα Άγιον ηκούσαμεν».

Πιθανώς, αυτοί οι μαθητές να μην είχαν ακούσει ποτέ τον Ιωάννη να κηρύττει για το βάπτισμα του Πνεύματος, ή το πιο πιθανό, να μην ήξεραν ότι η ώρα της εκπλήρωσης της υπόσχεσης έχει ήδη έρθει. Η επόμενη ερώτηση του Παύλου ήταν: «Εις τι λοιπόν εβαπτίσθητε;» (ιθ:3).

Όταν κατάλαβε ότι είχαν βαπτιστεί μόνο στο βάπτισμα του Ιωάννη, τους βάπτισε στο όνομα του Ιησού. Μετά επίθεσε τα χέρια του πάνω τους, προσευχήθηκε γι’ αυτούς, και βαπτίστηκαν με Άγιο Πνεύμα, άρχισαν να μιλάνε γλώσσες και να προφητεύουν (Πράξ.ιθ:6).

Είναι διαφωτιστικό, να προσέξουμε την προσέγγιση του Παύλου σ’ αυτούς τους «πιστους». Δεν ήταν ικανοποιημένος μέχρι να τους κάνει δύο σημαντικές ερωτήσεις (1) «Ελάβετε Πνεύμα Άγιον αφού επιστεύσατε;» και (2) «Εις τι λοιπόν εβαπτίσθητε;» Τους δίδαξε και έμεινε μαζί τους μέχρι που βαπτίστηκαν στο όνομα του Ιησού και να λάβουν το Άγιο Πνεύμα με το σημείο της γλωσσολαλιάς. 

Αυτό το περιστατικό είναι πολύ σημαντικό για μας σήμερα, γιατί μας δίνει μια πολύ δυνατή μαρτυρία ότι το βάπτισμα στο όνομα του Ιησού και το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα με το σημείο των γλωσσών ήταν κανόνας για όλη την εκκλησία της Καινής Διαθήκης. Αυτό γίνεται καταφανές όχι τόσο από τις δύο ερωτήσεις του Παύλου προς τους «πιστούς», αλλά από το γεγονός ότι ο Θεός φρόντισε να καταγραφεί. Αν δεν υπήρχε αυτή η αναφορά στις Πράξ.ιθ, οι άλλες αναφορές πιθανόν να ερμηνευόταν σαν ασυνήθιστα φαινόμενα που έγιναν μόνο μια φορά. Για παράδειγμα, στις Πράξ.β αναφέρεται η γέννηση της εκκλησίας ανάμεσα στους Εβραίους, στις Πράξ.η περιγράφεται η επέκταση του Ευαγγελίου στους Σαμαρείτες, και στις Πράξ.ι στους Εθνικούς. Ωστόσο, στις Πράξ.ιθ δεν έχουμε τέτοιου είδους καταστάσεις. Εδώ, δείχνει ότι το βάπτισμα με Πνεύμα Άγιο, με το σημείο της γλωσσολαλιάς είναι για όλους όσους πιστεύουν στον Ιησού.

Συμπέρασμα όσον αφορά στο βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος

Η μελέτη αυτών των 5 περιπτώσεων, φανερώνει δύο σημαντικές αρχές που δώσαμε έμφαση σ’ αυτό το κεφάλαιο: (1) Το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος είναι βασικό μέρος της σωτηρίας για την εκκλησία της Καινής Διαθήκης (την αναγέννηση), και δεν είναι ξεχωριστή εμπειρία, μεταγενέστερη της σωτηρίας. (2) Το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος είναι για τον καθένα στην εκκλησία της Καινής Διαθήκης από την ημέρα της Πεντηκοστής, μέχρι τη Δεύτερη Έλευση του Ιησού Χριστού.

Αυτοί που σώθηκαν στα Ευαγγέλια

Κάποιοι αντιδρούν στη διδασκαλία ότι το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος είναι βασικό στη σωτηρία, επικαλούμενοι περιπτώσεις ανθρώπων στα ευαγγέλια, που σώθηκαν χωρίς να έχουν λάβει το Άγιο Πνεύμα, όπως οι μαθητές του Ιησού πριν την Πεντηκοστής, ο ληστής στο σταυρό και άλλοι στους οποίους ο Ιησούς συγχώρεσε τις αμαρτίες. Όμως, αυτά τα παραδείγματα συνέβησαν κάτω από το νόμο και σε μια μοναδική μεταβατική περίοδο στην ιστορία της σωτηρίας. Το Άγιο Πνεύμα δεν ήταν δοσμένο και η εκκλησία της Καινής Διαθήκης δεν υπήρχε μέχρι την ημέρα της Πεντηκοστής.

Την περίοδο που ο Ιησούς διακονούσε πάνω στη γη, υποστήριζε την Παλιά Διαθήκη σαν το μονοπάτι που οδηγούσε στην αιώνια ζωή (Λουκ.ι:25-28) και έλεγε στους ακολούθους Του να υπακούν στο νόμο του Μωυσή (Ματθ.ιθ:16-19, κγ:1-3, 23). Είπε στην κοπέλα που την έπιασαν μοιχευμένη «ύπαγε, και εις το εξής μη αμάρτανε» (Ιωάν.η:11) αφήνοντάς την με το Νόμο σαν ηθικό οδηγό. Είπε σ’ ένα λεπρό που καθάρισε: «ύπαγε, δείξον σεαυτόν εις τον ιερέα και πρόσφερε το δώρον, το οποίον προσέταξεν ο Μωυσής διά μαρτυρίαν εις αυτούς» (Ματθ.η:4) και σε 10 άλλους λεπρούς είπε: «Υπάγετε και δείξατε εαυτούς εις τους ιερείς. Και ενώ, επορεύοντο, εκαθαρίσθησαν» (Λουκ.ιζ:14).

Όσοι δεχόταν το μήνυμα του Ιησού σωζόταν κάτω από την Παλιά Διαθήκη, καθώς περίμεναν την Νέα Διαθήκη και την υπόσχεση του Αγίου Πνεύματος. Σώθηκαν σε αρμονία με το Νόμο, όχι σε αντίφαση. Για παράδειγμα, ο Ιησούς υπηρέτησε το ληστή στο σταυρό και σαν το αρνί της θυσίας και σαν αρχιερέας. Πριν την Πεντηκοστή, ο Θεός περίμενε από τους ανθρώπους ν’ ακολουθούν το Νόμο. Μετά την Πεντηκοστή, ο Θεός περιμένει από την εκκλησία της Καινής Διαθήκης, υπακοή στο ευαγγέλιο.

Μόνο για την αποστολική εκκλησία;

Κάποιοι, ευτυχώς λίγοι, πιστεύουν ότι το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος ήταν μόνο για τους αποστόλους, ή τουλάχιστον για την αποστολική εποχή. Ωστόσο, το Πνεύμα είχε υποσχεθεί και δόθηκε σε άντρες, γυναίκες, νέους, γέρους, Εβραίους, Σαμαρείτες και Εθνικούς. Ο Ιωήλ υποσχέθηκε αυτή την εμπειρία σε κάθε σάρκα στους έσχατους καιρούς (Ιωήλ β:28, Πράξ.β:16-18). Αν το γεγονός της έκχυσης του Αγίου Πνεύματος την ημέρα της Πεντηκοστής συνέβη στις έσχατες μέρες, τότε και όλα τα επόμενα χρόνια είναι στις έσχατες μέρες. Ο Πέτρος είπε στο πλήθος την ημέρα της Πεντηκοστής: «Διότι προς εσάς είναι η επαγγελία και προς τα τέκνα σας και προς πάντας τους εις μακράν, όσους αν προσκαλέση Κύριος ο Θεός ημών» (Πράξ.β:39). Ρητά υποσχέθηκε το δώρο στα παιδιά τους, που κάποια δεν θα είχαν γεννηθεί ακόμα και επίσης για κάποιους που θα ζούσαν μετά την εποχή των αποστόλων.

Η έκφραση προς πάντας τους εις μακράν περιλαμβάνει όλους τους μακρινούς από την ημέρα της Πεντηκοστής, τοπικά και χρονικά. Το κάλεσμα του Κυρίου επεκτείνεται στον καθένα που θέλει (Αποκ.κβ:17). Το παράδειγμα των Εφεσίων, δείχνει ότι το Πνεύμα είναι για τον καθένα, και δεν δόθηκε από μια φορά στους Εβραίους, τους Σαμαρείτες και τους Εθνικούς, χωρίς να επαναληφθεί. Στην πραγματικότητα, η Γραφή υπόσχεται το Άγιο Πνεύμα σε όλους τους πιστούς (Ιωάν.ζ:38-39, Πράξ.ια:15-17) και σε όλους όσους το ζητούν (Λουκ.ια:13).

Αυτοί που λένε ότι το βιβλίο των Πράξεων δεν είναι για σήμερα, πρέπει ν’ αντιμετωπίσουν το βάρος της απόδειξης. Αν οι Πράξεις δεν είναι το πρότυπο για την εκκλησία της Καινής Διαθήκης, τότε τι είναι; Που μέσα στη Γραφή ο Θεός αναιρεί τις υποσχέσεις Του σχετικά με το βάπτισμα του Πνεύματος; Που μας λέει ο λόγος του Θεού ότι η εμπειρία του βιβλίου των Πράξεων δεν είναι για μας σήμερα; Η υπόσχεση του Πνεύματος είναι και για μας σήμερα.

Σωτηρία στις Πράξεις χωρίς το Άγιο Πνεύμα.

Κάποιοι διατείνονται ότι άνθρωποι στο βιβλίο των Πράξεων σώθηκαν χωρίς να λάβουν το Άγιο Πνεύμα. Για παράδειγμα, η Βίβλος δεν αναφέρει καθαρά ότι οι παρακάτω έλαβαν το Άγιο Πνεύμα: οι 5000 που πίστεψαν μετά τη θεραπεία του παραλυτικού (Πράξ.δ:4), ο Αιθίοπας ευνούχος (Πράξ.η), η Λυδία (Πράξ.ις) και ο δεσμοφύλακας των Φιλίππων (Πράξ.ις). Όμως, αυτό είναι ένα επιχείρημα «σιωπής». Κανένα εδάφιο δεν λέει ότι δεν έλαβαν το Άγιο Πνεύμα. Απλά, η Γραφή δεν μπαίνει στη διαδικασία περιγραφής λεπτομερειών σε κάθε περίπτωση που κάποιος σωζόταν. Ακριβώς όπως τα ευαγγέλια περιγράφουν αντιπροσωπευτικά θαύματα και γεγονότα της ζωής του Χριστού λόγω έλλειψης χώρου (Ιωάν.κα:25), έτσι και στις Πράξεις περιγράφονται μόνο μερικά παραδείγματα για το πώς σωζόταν οι άνθρωποι. Ο Θεός ενέπνευσε το Λουκά να διαλέξει 5 περιπτώσεις βαπτίσματος με Πνεύμα Άγιο που θα έχουν μεγάλη συμβολική σημασία για τις επόμενες γενιές. Ο Λουκάς ανάφερε αρκετά ώστε να εδραιώσει ένα προηγούμενο για κάθε περίπτωση, ώστε να μην είναι απαραίτητο κάθε φορά να περιγράφει τα ίδια πράγματα λεπτομερώς, ή κάθε περίπτωση ξεχωριστά.

Ακόμα κι έτσι, υπάρχει απόδειξη ότι όλοι που αποδέχτηκαν το κήρυγμα της σωτηρίας, έλαβαν το Άγιο Πνεύμα. Οι 5000 «πίστεψαν» και η Λυδία «πίστεψε», και η αληθινή πίστη οδηγεί στη λήψη του Αγίου Πνεύματος. Ο ευνούχος και ο δεσμοφύλακας είχαν μια εμπειρία που τους έκανε να χαρούν, που ήταν προφανώς το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος.

Συμπερασματικά, πέντε παραδείγματα κλειδιά, περιλαμβάνουν το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος σαν μέρος της σωτηρίας και αυτές οι πέντε περιπτώσεις συμπεριλαμβάνουν όλες τις τάξεις των ανθρώπων. Πολλές άλλες περιπτώσεις σωτηρίας δεν περιγράφονται λεπτομερώς, αλλά οι αναφορές κάποιων απ’ αυτές υπονοούν το βάπτισμα του Πνεύματος, ενώ καμία δεν το αποκλείει ρητά. Οι πέντε αυτές περιπτώσεις είχαν σκοπό να εδραιώσουν το πρότυπο. Οι λιγότερο συγκεκριμένες περιπτώσεις πρέπει να διαβάζονται στο φως των πέντε παραδειγμάτων που μας έχουν δοθεί. Σε καμία περίπτωση η σιωπή ή η έλλειψη πλήρους περιγραφής δεν υπερκαλύπτει το καθαρό γεγονός των πέντε περιπτώσεων που αναφέρουν οι Πράξεις.

Πώς να λάβεις το Άγιο Πνεύμα

Εφόσον το βάπτισμα του  Αγίου Πνεύματος είναι μέρος της σωτηρίας και είναι διαθέσιμο για τον καθένα σήμερα, δεν είναι δύσκολο να το λάβει κάποιος.

Ο Θεός έχει υποσχεθεί να βαπτίσει με το Πνεύμα Του όλους όσους το ζητάνε: «εάν λοιπόν σεις, πονηροί όντες, εξεύρετε να δίδητε καλάς δόσεις εις τα τέκνα σας, πόσω μάλλον ο Πατήρ ο ουράνιος θέλει δώσει Πνεύμα Άγιον εις τους αιτούντας παρ' αυτού;» (Λουκ.ια:13).

Όσους πιστεύουν: «Όστις πιστεύει εις εμέ, καθώς είπεν η γραφή, ποταμοί ύδατος ζώντος θέλουσι ρεύσει εκ της κοιλίας αυτού. Τούτο δε είπε περί του Πνεύματος, το οποίον έμελλον να λαμβάνωσιν οι πιστεύοντες εις αυτόν· διότι δεν ήτο έτι δεδομένον Πνεύμα Άγιον, επειδή ο Ιησούς έτι δεν εδοξάσθη» (Ιωάν.ζ:38-39).

Όσους υπακούουν στο λόγο Του: «Και ημείς είμεθα μάρτυρες αυτού περί των λόγων τούτων, και το Πνεύμα δε το Άγιον, το οποίον έδωκεν ο Θεός εις τους πειθαρχούντας εις αυτόν» (Πράξ.ε:32).

Θα πρέπει να υπάρχει πίστη στην υπόσχεση του Θεού, γιατί χωρίς πίστη δεν μπορούμε να ευαρεστήσουμε το Θεό (Εβρ.ια:6).

Ο Πέτρος υποσχέθηκε το Άγιο Πνεύμα σε όλους όσους μετανοήσουν και βαπτιστούν στο όνομα του Ιησού Χριστού (Πράξ.β:38). Η περίπτωση των Σαμαρειτών (Πράξ.η) φανερώνει ότι αν δεν υπάρχει τέλεια πίστη, το βάπτισμα στο νερό δεν φέρνει αυτόματα το Άγιο Πνεύμα. Επιπλέον, η περίπτωση του Κορνήλιου (Πράξ.ι), φανερώνει ότι κάποιος μπορεί να βαπτιστεί με Πνεύμα Άγιο πριν βαπτιστεί στο νερό.

Αυτός που ζητάει το Άγιο Πνεύμα θα πρέπει να παραχωρηθεί απόλυτα στο Θεό, επιθυμώντας να κάνει οτιδήποτε θέλει Αυτός. Σ’ αυτό το σημείο της απόλυτης παραχώρησης και της απελευθέρωσης πίστης είναι που έρχεται ο Θεός και εκχέει το Πνεύμα Του στον άνθρωπο. Αν κάποιος βαπτιστεί στο Πνεύμα αλλά δεν είναι βαπτισμένος στο νερό, στο όνομα του Ιησού, πρέπει να το κάνει όσο το δυνατό γρηγορότερα.

Η μετάνοια είναι απαραίτητη. Για να κατοικήσει το Άγιο Πνεύμα στη ζωή κάποιου, θα πρέπει το άτομο αυτό να έχει αποχωριστεί από την αμαρτία και πνευματικές ακαθαρσίες (Β΄Κορ.ς:16 & ζ:1). Μόνο ο Θεός μπορεί να τον ανακηρύξει δίκαιο, αλλά θα πρέπει ο ίδιος να εκφράσει την επιθυμία να αποχωριστεί από την αμαρτία ώστε να συγχωρεθούν οι αμαρτίες του, ζητώντας τη βοήθεια του Θεού, υποτασσόμενος απόλυτα στο θέλημά Του.

Αν κάποιος μετανοήσει και έχει πίστη, ο Θεός θα του δώσει το Πνεύμα Του, έστω κι αν αυτό το άτομο έχει λάθος αντιλήψεις για άλλα θέματα, όπως για παράδειγμα το βάπτισμα στο νερό. Σε μια τέτοια περίπτωση, ο Θεός χορηγεί το Πνεύμα Του, προκειμένου να οδηγήσει τον ειλικρινή εκζητητή σε περισσότερη αλήθεια. Ο Θεός δεν ψάχνει λόγους ν’ αρνηθεί το Πνεύμα Του, αντίθετα θα βαπτίσει τον καθένα που ανταποκρίνεται στις προϋποθέσεις της μετάνοιας και της πίστης έτσι όπως τις έχει διατυπώσει στο λόγο Του.

Όποιος ζητάει το Άγιο Πνεύμα, θα πρέπει να έρθει στο Θεό με πίστη, πιστεύοντας στο λόγο Του, περιμένοντας να λάβει την υπόσχεση. Θα πρέπει να έχει μετανοήσει για τις αμαρτίες του ομολογώντας τις, ζητώντας συγχώρεση, υποσχόμενος να κάνει με τη βοήθεια του Θεού το θέλημά Του, υποτασσόμενος σ’ Αυτόν. Θα πρέπει να αποφασίσει μέσα στο μυαλό του ότι θέλει το Άγιο Πνεύμα του Θεού, σήμερα, άσχετα με το τι ο Θεός μπορεί να του ζητήσει στο μέλλον.

Αφού μετανοήσει και δεσμευτεί απόλυτα για κάποια πράγματα, θ’ αρχίσει να δοξάζει το Θεό που άκουσε και θα απαντήσει την προσευχή του. Τότε, το Πνεύμα θα έρθει, θα πάρει τον πλήρη έλεγχο και θα ικανώσει το άτομο να μιλήσει σε μια γλώσσα που ποτέ δεν έμαθε. Συχνά, η επίθεση των χεριών, μετά τη μετάνοια, βοηθάει το άτομο να επικεντρώσει την πίστη του στο ζητούμενο, εκείνη τη στιγμή, και να λάβει το Πνεύμα. Αυτό ήταν πολύ συνηθισμένο στην πρώτη εκκλησία, αν και δεν είναι προϋπόθεση για να λάβει κανείς το Πνεύμα.

Δεν είναι σοφό να προτρέπεται το άτομο ν’ αρχίσει να ζητάει, δοξάζοντας το Θεό πριν μετανοήσει, γιατί δεν έχει σημασία πόσο «δοξάζει», δεν θα το πάρει αν δεν μετανοήσει πρώτα.

Τη δυσκολία να βαπτιστεί κάποιος, τη δημιουργεί μόνος του. Χρειάζεται τόσος χρόνος, όσο θα πάρει στο άτομο να μετανοήσει και να παραχωρηθεί απόλυτα στο Θεό, κάτι που μπορεί να γίνει σε μια στιγμή!

Δεν είναι απαραίτητο να χρονοτριβεί κανείς για πολύ καιρό ή να το ζητάει πολλές φορές. Αυτοί που δυσκολεύονται να λάβουν το Άγιο Πνεύμα είτε είναι ελλιπείς πίστης, ή δεν έχουν παραχωρήσει κάποιους τομείς της ζωής τους απόλυτα στο Θεό.

Οι 120 την ημέρα της Πεντηκοστής χρειάστηκε να περιμένουν 7 με 10 μέρες για την πρώτη έκχυση, αλλά από τότε το Πνεύμα είναι ελεύθερα διαθέσιμο στον καθένα, ανά πάσα στιγμή.

Αν οι άνθρωποι διδασκόταν πόσο σημαντικό είναι να λάβουν το Άγιο Πνεύμα, πόσο εύκολο είναι να πληρωθούν με το Πνεύμα, και πώς να προετοιμάσουν τις καρδιές τους, θα βαπτιζόταν πολύ εύκολα. Απ’ την άλλη μεριά, αν αυτή εμπειρία διδάσκεται σαν μια προαιρετική ευλογία, τότε δύσκολα κανείς να το ποθήσει, να το ζητήσει και να το λάβει. Όταν διδάσκεται η πίστη και η μετάνοια σαν βασικά στοιχεία για να λάβει κανείς το Πνεύμα, τότε πολλοί θα το λαμβάνουν την ώρα του βαπτίσματος στο νερό ή μόλις επιθέσει ο πρεσβύτερος/οι τα χέρια του.

Παιδιά, νέοι, γέροι, αμόρφωτοι, μορφωμένοι, πλούσιοι και φτωχοί, όλοι μπορούν να λάβουν το Άγιο Πνεύμα. Η περίπτωση του Κορνήλιου και των Εφεσίων, μας δείχνει ότι μπορεί κανείς να λάβει το Πνεύμα αμέσως μόλις μετανοήσει και πιστέψει.

Το έργο του Πνεύματος.

Όταν κάποιος βαπτίζεται στο Πνεύμα, λαμβάνει το Πνεύμα του Χριστού στη ζωή του σε μόνιμη βάση (Ρωμ.η:9, Εφες.γ:16-17). Γίνεται μέλλος της πνευματικής οικογένειας του Θεού, και το Πνεύμα του Θεού αρχίζει να τον οδηγεί. Η Βίβλος περιγράφει αυτό το γεγονός με διάφορους τρόπους: (1) Με το Πνεύμα γεννιόμαστε στη Βασιλεία του Θεού (Ιωάν.γ:5) (2) Το Πνεύμα μας υιοθετεί στην οικογένεια του Θεού (Ρωμ.η:15-16, Γαλ.δ:5-6) (3) Το Πνεύμα μας βαπτίζει στο σώμα του Χριστού (Α΄Κορ.ιβ:13) (4) Το Πνεύμα μας αγιάζει (Α΄Κορ.ς:11, Α΄Πέτρ.α:2). (5) Το Πνεύμα είναι η σφραγίδα της σωτηρίας μας (Εφες.α:13) και (6) το Πνεύμα είναι ο αρραβώνας (αμανάτι, εγγύηση, το πρώτο βήμα) της κληρονομιάς μας (Εφες.α:14). Με λίγα λόγια, η λήψη του Αγίου Πνεύματος είναι μέρος της σωτηρίας. Φυσικά, όπως περιγράφει το κεφ.δ, δεν πρέπει να ξεχωρίζουμε δηκτικά το βάπτισμα του Πνεύματος από το βάπτισμα στο νερό, εφόσον αυτά τα δύο ενώνονται για να συμπληρώσουν τη νέα γέννηση και να φέρουν όλα τα οφέλη της σωτηρίας.

Επιπρόσθετα, με το να είναι μέρος της σωτηρίας, το βάπτισμα του Πνεύματος φέρνει δύναμη (Β΄Τιμ.α:7), πράγμα το οποίο περιλαμβάνει: (1) Δύναμη ομολογίας και ικανότητας να είσαι μια ζωντανή μαρτυρία ότι ο Ιησούς σώζει από την αμαρτία (Πράξ.α:8). (2) Δύναμη να υπερνικάς την αμαρτία, να ζεις δίκαια και να νεκρώνεις τα έργα της σάρκας (Ρωμ.η:4, 13) και (3) Δύναμη ανάστασης, όταν ο Χριστός θα έρθει για να παρει την εκκλησία Του (Ρωμ.η:11).

Το Πνεύμα φέρνει ανάπαυση και αναζωογόνηση (Ησ.κη:11-12, Πράξ.γ:19), και δίνει υγιή νου (Β΄Τιμ.α:7). Το Πνεύμα γίνεται δάσκαλος, οδηγός σε όλη την αλήθεια και φωτισμός στο λόγο του Θεού (Ιωάν.ιδ:26, ις:13). Γίνεται επίσης μεσίτης και ο τρόπος να πλησιάσουμε το Θεό (Ρωμ.η:26-27, Εφες.β:18). Τελικά, το Πνεύμα εργάζεται στη ζωή μας για να δώσει τον ενιάπτυχο καρπό του Πνεύματος, δηλαδή αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότητα, αγαθοσύνη, πίστη, πραότητα, εγκράτεια (Γαλ.ε:22-23, Ρωμ.ε:5, ιδ:17).

Όλα αυτά τα έργα του Πνεύματος ενισχύουν τη διδασκαλία ότι ή λήψη του Αγίου Πνεύματος είναι απαραίτητη για τη σωτηρία. Χωρίς όλα αυτά τα έργα του Πνεύματος που είδαμε παραπάνω, δεν μπορούμε να ζήσουμε μια νικηφόρα χριστιανική ζωή που ευχαριστεί το Θεό. Όποιος προσπαθεί να σωθεί χωρίς να έχει βαπτιστεί στο Πνεύμα, προσπαθεί με τις δικές του δυνάμεις και είναι καταδικασμένος σε αποτυχία.

Συμπέρασμα

Το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος είναι η κανονική, βασική εμπειρία της Καινής Διαθήκης με το Θεό. Είναι η γέννηση του Πνεύματος. Ο Θεός το έχει υποσχεθεί σε όλους όσους πιστεύουν σ’ Αυτόν. Ο καθένας μπορεί να λάβει το Άγιο Πνεύμα σήμερα, απλά μετανοώντας από την αμαρτία, έχοντας πίστη στο Θεό, και ζητώντας από το Θεό το δώρο Του. Παίρνοντας το Άγιο Πνεύμα, θα πάρει δύναμη να υπερνικήσει την αμαρτία και να ζήσει μια άγια ζωή. Αφήνοντας το Πνεύμα να τον πληρώνει συνεχώς (να τον ελέγχει και να τον οδηγεί), θα φέρει τον καρπό του Πνεύματος και θα ζήσει αληθινά μια ζωή σαν το Χριστό.