Ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις

Το καλό και το κακό στον χαρακτήρα του Ρουβήν χρησιμεύει σαν προειδοποίηση για μας σήμερα.

Στην ιστορία του Ιωσήφ, ο Ρουβήν απεικονίζει μια σημαντική αλήθεια.

Ήταν ο πιο έντιμος ετεροθαλής αδερφός του Ιωσήφ.

Η Εκκλησιαστική «Πράξη» (4)

Το «Πού;» & «Πότε;» της Κοινωνίας

Στα πρώτα βήματα της Εκκλησίας, το «πού;» καθοριζόταν από το πού μαζευόταν η Εκκλησία για να λατρεύσει το Θεό (στο ιερό & σε αδελφικά σπίτια Πραξ.β:46, ε:42). Όπως και στη διδασκαλία, το «που;» εξαρτάται από τη παρουσία των πιστών, που είναι η ζωντανή Εκκλησία του Χριστού, οι ζωντανές «πέτρες», που συνοικοδομούνται από το Άγιο Πνεύμα σε πνευματικό κατοικητήριο και ναό του Θεού (Εφεσ.β:21-22, Α΄Τιμ.γ:15, Α΄Πετρ.β:5). Όσο αφορά στο «πότε;», όπως και τότε, δεν υπήρχε χρόνος, αλλά πάντοτε («ήσαν δε προσκαρτερούντες...τη κοινωνία»).

Η Εκκλησιαστική «Πράξη» (2)

Το «Πού;» της Διδασκαλίας

Διάφορα ήταν τα σημεία που συναθροίζονταν.

· Στο ανώγειο (Πραξ.α:13, β:1): Εκεί που είχαν μερικές απ' τις πιο όμορφες αναμνήσεις, (το τελευταίο δείπνο τους με τον Κύριο, οι μεταναστάσιμες φανερώσεις του Κυρίου, η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος την Πεντηκοστή) χωρίς αμφιβολία συναθροίζονταν αρχικά μέρος της πρώτης εκκλησίας.

·  Στο ιερό & σε αδελφικά σπίτια (Πραξ.β:46, ε:42).

Πού πραγματοποιείται σήμερα η διδασκαλία;

· Σε ευκτήριους οίκους, σαν τοπικές εκκλησίες.

· Σε διάφορες αίθουσες, για ομάδες μαθητείας, κυριακά σχολεία.

· Σε σπίτια, για συμμελέτες.

Η Εκκλησιαστική «Πράξη» (1)

Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του βιβλίου των Πράξεων των Αποστόλων, που πρέπει να έχουμε στο νου μας καθώς μελετούμε το Πράξεις β:42, είναι ότι το συγκεκριμένο αυτό βιβλίο είναι το μόνο που ουσιαστικά δεν τελειώνει με ένα «Αμήν!», αλλά συνεχίζει διαχρονικά να...γράφεται! Δεν το εννοώ αυτό φυσικά κυριολεκτικά, αλλά πνευματικά, δια του Αγίου Πνεύματος, στις λαμπρές σελίδες του ουρανού, από το λαό της Διαθήκης, την Εκκλησία!

Το γεγονός αυτό θα πρέπει να μας ενθαρρύνει και κινητοποιήσει για να συμβάλουμε και εμείς, σαν πιστοί κι σαν τοπικές εκκλησιαστικές κοινότητες, στη γενιά μας, στη συγγραφή του μοναδικού αυτού βιβλίου με λαμπρά γράμματα, στην ένδοξη αιώνια Ζωή και Ιστορία του Ουρανού. Διότι, «Ιστορία είναι του Θεού η Ιστορία!»

Η Καινή Διαθήκη χωρίζεται σε τρία μέρη

ΤΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ

(Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ)

(Ματθαίος, Μάρκος, Λουκάς, Ιωάννης)

ΤΙ ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ ΣΤΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ;

1. Τη διακονία του Ιωάννη του Βαπτιστή

2. Τη γέννηση του Ιησού Χριστού

3. Τη ζωή του Ιησού

4. Τη διακονία του Ιησού Χριστού

5. Τη διδασκαλία του Ιησού

6. Τα θαύματα και τις θεραπείες Του

7. Το θάνατο, την ταφή και την ανάσταση Του.

ΤΙ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ;

• Καμιά χριστιανική εκκλησία δεν ιδρύθηκε στα Ευαγ­γέλια. (Ματθ.ις:18)
• Κανένας άνθρωπος δεν έλαβε το βάπτισμα τού Αγίου Πνεύματος (Ιωαν.ζ:37-39).

ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ - Η αρχή των ιεραποστολών

Πράξ.ιγ:1-4

Α.   ANTIOXEIA

Η Αντιόχεια της Συρίας ιδρύθηκε το έτος 300 π.Χ. Βρισκόταν πάνω σε μια καμπή του ποταμού Ορόντη περίπου 24 χλμ. μακριά από τη θάλασσα. Στην εκβολή του ποταμού ήταν το λιμάνι της Σελεύκειας, επίνειο της Αντιόχειας.

Πολλοί Ιουδαίοι είχαν εγκατασταθεί στην Αντιόχεια και τους είχε επιτραπεί να έχουν τα ίδια πολιτικά προνόμια με τους Έλληνες.

Όταν ξέσπασε ο διωγμός στην Ιερουσαλήμ, πολλοί χριστιανοί βρήκαν καταφύγιο στην Αντιόχεια. Αμέσως άρχισαν να κηρύττουν το ευαγγέλιο. Στην αρχή κήρυξαν στις συναγωγές και μόνο στους Ιουδαίους, αλλά αργότερα άρχισαν να κηρύττουν στους εθνικούς. Εδώ ιδρύθηκε η πρώτη εθνική εκκλησία και αρχικά εκεί ονομάστηκαν οι πιστοί, χριστιανοί (Πράξ.ια:26). 

Το όνομα «χριστιανός» σημαίνει «σαν το Χριστό», το οποίο προέρχεται από την ελληνική λέξη «Χριστός», που είναι όμοια της εβραϊκής «Μεσσίας» και σημαίνει «χρισμένος».  Η νέα συνάθροιση στην Αντιόχεια ήταν «κόρη» της «μητέρας εκκλησίας» στην Ιερουσαλήμ, αλλά πάρα πολύ γρήγορα αυξήθηκε μέχρι που ξεπέρασε την συνάθροιση της Ιερουσαλήμ σε όραμα και δύναμη, ώστε να γίνει μια «μητέρα εκκλησία» αυτή η ίδια.

ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ - Η μεταστροφή των Εθνικών

Κείμενο: Πράξεις, κεφ. ι΄, ια΄

Α. ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΕΩΣ ΕΣΧΑΤΟΥ ΤΗΣ ΓΗΣ

Όταν έδινε τη μεγάλη εντολή ο Ιησούς είπε στους μαθητές Του ότι θα γίνονταν μάρτυρες Του έως εσχάτου της γης.  Αυτό σήμαινε ότι το Ευαγγέλιο θα κηρυττόταν και στους Εθνικούς. 

Ο Κύριος είχε δώσει στον Πέτρο τα κλειδιά της βασιλείας (Ματθ.ις), ο οποίος άνοιξε τη βασιλεία στους Εβραίους την ημέρα της Πεντηκοστής.  Με την διακονία του Πέτρου και οι Σαμαρείτες έλαβαν Πνεύμα Άγιο. Στις Πράξεις κεφ.ι, διαβάζουμε για το κήρυγμα του ευαγγελίου από τον Πέτρο στους εθνικούς.  Έτσι, ο απόστολος Πέτρος χρησιμοποίησε για μια ακόμα φορά τα κλειδιά για να ανοίξει την πόρτα της βασιλείας.  

ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ - Η μεταστροφή του Σαούλ

Πραξ.θ:1-31 & κβ:1-21

Α. Ο ΣΑΟΥΛ ΑΠ’ ΤΗΝ ΤΑΡΣΟ

Ο Σαούλ καταγόταν απ’ την Ταρσό της Μικράς Ασίας. Η Ταρσός ήταν η μεγαλύτερη πόλη της Κιλικίας, απείχε 16 χλμ. απ’ τη θάλασσα και ήταν μια επαρχιακή πρωτεύουσα την περίοδο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η περιοχή της Κιλικίας ήταν διάσημη για τα ρούχα από τρίχα γίδας.

Αν κι ο Σαούλ ήταν Ελληνοεβραίος, ήταν ένας πολύ σκληρός Φαρισαίος. Ο πατέρας του ήταν Ρωμαίος πολίτης, έτσι κι ο Σαούλ γεννήθηκε σαν Ρωμαίος πολίτης. Χωρίς αμφιβολία είχε παρακολουθήσει την Εβραϊκή συναγωγή και τα τοπικά σχολεία. Η Ταρσός ήταν γνωστή για τα σχολεία της, έτσι ο Σαούλ πήρε πάρα πολύ καλή μόρφωση. Αφού διδάχτηκε ό,τι μπορούσε να διδαχτεί στην Ταρσό, πήγε στην Ιερουσαλήμ για να συνεχίσει με τους Ραβίνους. Σπούδασε κάτω απ’ τον Γαμαλιήλ που ήταν Φαρισαίος και σπουδαίος νομοδιδάσκαλος.

Όπως ο βασιλιάς Σαούλ «από των ώμων αυτού και επάνω εξείχεν υπέρ παντός του λαού»  φυσικά, το ίδιο κι ο Σαούλ απ’ την Ταρσό εξείχεν υπέρ παντός του λαού ηθικά, διανοητικά και θρησκευτικά. Μπορούσε να καυχάται ότι διετέλεσε άμεμπτος «κατά την δικαιοσύνην την δια του νόμου», αλλά αυτό δεν τον έσωσε.

Στις Πραξ.ιγ:9 βλέπουμε να ονομάζεται Παύλος που σημαίνει «μικρός».

Στην Ιερουσαλήμ εναντιώθηκε σκληρά στην εκκλησία κι έγινε ένας απ’ τους αρχηγούς στους διωγμούς εναντίον των χριστιανών.

ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ - 8. Το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος (3)

Οι μαθητές του Ιωάννη στην Έφεσο

Όταν ο Παύλος συνάντησε περίπου 12 μαθητές του Ιωάννη του Βαπτιστή στην Έφεσο, τους ρώτησε: «Ελάβετε Πνεύμα Άγιον αφού επιστεύσατε;» (Πράξ.ιθ:2) κι αυτοί απάντησαν «Αλλ' ουδέ αν υπάρχη Πνεύμα Άγιον ηκούσαμεν».

Πιθανώς, αυτοί οι μαθητές να μην είχαν ακούσει ποτέ τον Ιωάννη να κηρύττει για το βάπτισμα του Πνεύματος, ή το πιο πιθανό, να μην ήξεραν ότι η ώρα της εκπλήρωσης της υπόσχεσης έχει ήδη έρθει. Η επόμενη ερώτηση του Παύλου ήταν: «Εις τι λοιπόν εβαπτίσθητε;» (ιθ:3).

Όταν κατάλαβε ότι είχαν βαπτιστεί μόνο στο βάπτισμα του Ιωάννη, τους βάπτισε στο όνομα του Ιησού. Μετά επίθεσε τα χέρια του πάνω τους, προσευχήθηκε γι’ αυτούς, και βαπτίστηκαν με Άγιο Πνεύμα, άρχισαν να μιλάνε γλώσσες και να προφητεύουν (Πράξ.ιθ:6).

Είναι διαφωτιστικό, να προσέξουμε την προσέγγιση του Παύλου σ’ αυτούς τους «πιστους». Δεν ήταν ικανοποιημένος μέχρι να τους κάνει δύο σημαντικές ερωτήσεις (1) «Ελάβετε Πνεύμα Άγιον αφού επιστεύσατε;» και (2) «Εις τι λοιπόν εβαπτίσθητε;» Τους δίδαξε και έμεινε μαζί τους μέχρι που βαπτίστηκαν στο όνομα του Ιησού και να λάβουν το Άγιο Πνεύμα με το σημείο της γλωσσολαλιάς. 

ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ - 8. Το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος (2)

Καινούρια εμπειρία για την καινούρια εκκλησία

Το βάπτισμα στο 'Αγιο Πνεύμα είναι μια καινούρια εμπειρία που δόθηκε στην εκκλησία της Καινούριας Διαθήκης, μετά το θάνατο, την ανάσταση και ανάληψη του Ιησού (Ιωάν.ζ:39, ις:7). Λίγο πριν την ανάληψή Του υποσχέθηκε το 'Αγιο Πνεύμα σαν μια καινούρια μελλοντική εμπειρία που θα είχαν οι μαθητές Του ενώ θα παρέμεναν στην Ιερουσαλήμ (Λουκ.κδ:47-49, Πράξ.α:4-8). Αυτή η υπόσχεση εκπληρώθηκε τη μέρα της Πεντηκοστής (Πράξ.β:1-4, 33). 

ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ - Το αποστολικό ευαγγέλιο

Α. ΟΡΙΣΜΟΣ

Ματθ.κδ:14 Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη και τότε θέλει ελθεί το τέλος

Λουκ.κδ:47 Και να κηρυχθή εν τω ονόματι αυτού μετάνοια και άφεσις αμαρτιών εις πάντα τα έθνη, γινομένης αρχής από Ιερουσαλήμ.

Πραξ.β:42 Και ενέμενον εν τη διδαχή των αποστόλων και εν τη κοινωνία...

Το ευαγγέλιο είναι “τα καλά νέα” της σωτηρίας. Η λέξη “αποστολικό” απλά αναφέρεται στους αποστόλους. Ωστόσο, ο όρος, “αποστολικό ευαγγέλιο” σημαίνει τα καλά νέα της σωτηρίας που κήρυξαν οι απόστολοι.

Στο Ματθ.κδ:14 ο Ιησούς μίλησε για “τούτο το ευαγγέλιο της βασιλείας” που θα κηρυχτεί σ’ όλο τον κόσμο. Μετά, ξαναείπε ότι “η μετάνοια και η άφεσις των αμαρτιών” θα κηρυχτεί στ’ όνομά Του μεταξύ των εθνών. Μπορούμε να καταλήξουμε, ότι το “ευαγγέλιο της βασιλείας” είναι το μήνυμα της “μετάνοιας και άφεσις των αμαρτιών” που πρέπει να κηρύττεται στ’ όνομα του Ιησού Χριστού. Αυτό είναι το μήνυμα που οι απόστολοι κήρυξαν και γι’ αυτό είναι το αποστολικό ευαγγέλιο.

Τα κλειδιά

Η εκκλησία

Η εκκλησία της Καινής Διαθήκης ιδρύθηκε, και η πόρτα για να μπει κανείς μέσα άνοιξε στο βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων.

Η εκκλησία θεμελιώθηκε την ημέρα της πεντηκοστής με την έλευση του Αγίου Πνεύματος, σήμερα αυτοί που λαμβάνουν το 'Αγιο Πνεύμα με το σημείο της γλωσσολαλιάς, όπως έγινε με τους μαθητές τότε στο δεύτερο κεφάλαιο των Πράξεων, ονομάζονται χριστιανοί (Πράξεις ια:26).