ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΟΛΑΛΙΑΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ

Εκατομμύρια άνθρωποι από την αποστολική εποχή μέχρι σήμερα έχουν μιλήσει σε γλώσσες!

- O παρακάτω κατάλογος είναι μια λίστα τέτοιων περιπτώσεων όπως αναφέρονται σε ιδιαίτερα γνωστές πηγές, όπως είναι:

·        JOHN CALVIN COMMENTARY

·        CATHOLIC ENCYCLOPEDIA

·        PHILLIP CHAFF’S   «HISTORY OF THE CHRISTIAN CHURCH»

·        JOHN WESLEY AUTOBIOGRAPHY

·        «THE LIVES AND LABORS OF MOODY & SANKY»   (ROBERT BOYD)

·        WITH SIGNS FOLLOWING   (STANLEY FRODSHAM)

·        THE ANTI-NICENE FATHERS   (ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ)

·     Η ΓΛΩΣΣΟΛΑΛΙΑ απ' το πανεπιστήμιο του WITWATERSTAND στο Γιοχάνεσμπουργκ κ.α.

Τα θαύματα είναι για σήμερα

Το πιο δυνατό επιχείρημα ενάντια στη γλωσσολαλιά, σήμερα, είναι ότι οι μέρες των  θαυμάτων πέρασαν. Στο προηγούμενο κεφάλαιο (8) αποδείξαμε ότι το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος είναι και για σήμερα, οπότε είναι λογικό και η ομιλία σε γλώσσες να είναι και για σήμερα.

Γιατί ο Θεός διάλεξε τις γλώσσες;

 

Εισαγωγή

Εκατομμύρια ανθρώπων έχουν την εμπειρία της βάπτισης του Αγίου Πνεύματος. Οπουδήποτε κηρύττεται αυτό το μήνυμα, η ερώτηση που υποβάλλεται είναι «γιατί ο Θεός επέλεξε την ομιλία σε γλώσσες σαν το αρχικό, σημείο του βαπτίσματος του Αγίου Πνεύματος;»

Μπορούν να δοθούν πολλές απαντήσεις σ’ αυτή την ερώτηση, και ίσως δεν τις ξέρουμε όλες. Εντούτοις, διάφορα βασικά σημεία είναι προφανή.

Το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα (2)

 

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΓΛΩΣΣΕΣ ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑ

 

Άλλη μια διαστρέβλωση είναι ότι η πρώτη εκκλησία μίλησε γλώσσες για να κηρύξει το Ευαγγέλιο στους ετερόγλωσσους ανθρώπους. Όσοι προτείνουν αυτή την εξήγηση χρησιμοποιούν το δεύτερο κεφάλαιο των Πράξεων όπου ο όχλος μπορούσε να καταλάβει τις γλώσσες που μιλούσαν οι πιστοί στο ανώγειο.

Για μερικούς, αυτό είναι πολύ δυνατό στοιχείο, γι' αυτό ας το εξετάσουμε προσεκτικά. Πρώτα απ' όλα πρέπει να διαπιστώσουμε αν ήταν ή όχι απαραίτητο για τους πρώτους Χριστιανούς να μιλήσουν στον όχλο στις μητρικές τους γλώσσες.

Οι γλώσσες δεν έχουν παύσει

Α΄ Κορ.ιγ:8-10 «Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει· τα άλλα όμως, είτε προφητείαι είναι, θέλουσι καταργηθή· είτε γλώσσαι, θέλουσι παύσει· είτε γνώσις, θέλει καταργηθή. Διότι κατά μέρος γινώσκομεν και κατά μέρος προφητεύομεν· όταν όμως έλθη το τέλειον, τότε το κατά μέρος θέλει καταργηθή».

Κάποιοι χρησιμοποιούν αυτό το εδάφιο για να διδάξουν ότι οι γλώσσες έχουν «παύσει», ταυτίζοντας το «τέλειον» με τη συμπλήρωση της Καινής Διαθήκης. Αυτό το επιχείρημα δεν στέκει, για πολλούς λόγους:

1. Τα πνευματικά χαρίσματα, συμπεριλαμβανομένων και των γλωσσών, θα παραμείνουν στην εκκλησία μέχρι την επιστροφή του Χριστού (Α΄Κορ.α:2,7).

Συμπεράσματα από τα κεφάλαια Α΄ Κορ.ιβ-ιδ

 

(1)  Η γλωσσολαλιά είναι κάτι φυσικό για την εκκλησία της Καινής Διαθήκης. Ο απόστολος Παύλος μιλούσε σε γλώσσες και ενθάρρυνε τους πιστούς να κάνουν το ίδιο. Έδωσε οδηγίες για την σωστή χρήση των γλωσσών και είπε να μην εμποδίζεται αυτό το φαινόμενο.

(2)  Η ομιλία σε γλώσσες είναι το ίδιο γεγονός στις Πράξεις και στην Α’ Κορινθίους. Ο απόστολος Παύλος εννοούσε αληθινές γλώσσες, όπως στις Πράξ.β, όχι ακατανόητες, ούτε εκστατικές ασυναρτησίες (Α΄Κορ.ιγ:1).

(3)  Στις Πράξεις, η ομιλία σε γλώσσες είναι το αρχικό σημείο της βάπτισης με Πνεύμα Άγιο. Όμως, στην Α’ Κορινθίους, οι γλώσσες έχουν δύο επιπλέον σκοπούς: την οικοδομή του πιστού, μεμονωμένα, κατά την προσωπική λατρεία και την οικοδομή της εκκλησίας όταν ερμηνεύονται.

(4)  Ένα δημόσιο μήνυμα σε γλώσσες έχει αξία μόνο όταν ερμηνεύεται.

(5)  Η ομιλία σε γλώσσες είναι πάρα πολύ ευεργετική κατά την προσωπική λατρεία.

Ο Παύλος μίλησε με γλώσσες

 Στο Πράξ.θ υποδηλώνεται ότι ο Παύλος έλαβε το Άγιο Πνεύμα αλλά δεν υπάρχει καμία περιγραφή του γεγονότος και κατά συνέπεια δεν αναφέρεται ότι μίλησε σε γλώσσες.

Ο Παύλος όμως μίλησε πολύ συχνά για τις γλώσσες και σ’ ένα από τα τελευταία του γραπτά λέει: «Ευχαριστώ εις τον Θεόν μου ότι λαλώ πλειοτέρας γλώσσας παρά πάντας υμάς» (Α΄Κορ.ιδ:18).

Αφού είχε διδάξει ότι οι γλώσσες είναι από το Πνεύμα (Α΄Κορ.ιβ:8-10), είναι λογικό να συμπεράνουμε ότι μίλησε με γλώσσες όταν βαπτίστηκε, όπως όλοι.

ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΣΕ ΓΛΩΣΣΕΣ

«και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου, και ήρχισαν να λαλώσι ξένας γλώσσας, καθώς το Πνεύμα έδιδεν εις αυτούς να λαλώσιν» (Πράξ.β:4)

 

Ορισμός της έννοιας

Η ομιλία σε (ή με) γλώσσες είναι το υπερφυσικό δώρο να μιλάς άλλες γλώσσες εκτός από τη μητρική σου, χωρίς να τις έχεις διδαχτεί. Σήμερα, χρησιμοποιείται και ο όρος γλωσσολαλιά, που σηματοδοτεί ακριβώς αυτό το γεγονός.

Υπάρχουν τέσσερα σημεία στην Καινή Διαθήκη, που αναμφίβολα περιγράφουν την ομιλία σε γλώσσες:

1.          Πράξ.β
2.          Πράξ.ι:44-47
3.          Πράξ.ιθ:6
4.          Α΄Κορ.ιβ:14

Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ: ΓΛΩΣΣΟΛΑΛΙΑ

«Λοιπόν και ημείς, περικυκλωμένοι όντες υπό τοσούτου νέφους μαρτύρων …….» (Εβρ.ιβ:1).

 

Θα εξετάσουμε την ύπαρξη της βάπτισης του Αγίου Πνεύματος με το σημείο της γλωσσολαλιάς στην εκκλησιαστική ιστορία και θα δούμε τα συμπεράσματα σχετικά με το πλήρες αποστολικό μήνυμα κατά την διάρκεια ολόκληρης της εκκλησιαστικής ιστορίας.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε όλες τις δυσκολίες που σχετίζονται με μια τέτοια μελέτη, όπως περιγράψαμε και στο προηγούμενο κεφάλαιο.

Τα λόγια της Εγκυκλοπαίδειας “Britannica” μας εξυπηρετούν σαν πρόλογος του θέματός μας: «Μεταποστολικές περιπτώσεις γλωσσολαλιάς καταγράφονται σε ολόκληρη τη χριστιανική εκκλησιαστική ιστορία». [1]

ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΣΕ ΓΛΩΣΣΕΣ (8)

 

Τα θαύματα είναι για σήμερα

 

Το πιο δυνατό επιχείρημα ενάντια στη γλωσσολαλιά, σήμερα, είναι ότι οι μέρες των  θαυμάτων πέρασαν. Στο προηγούμενο κεφάλαιο (8) αποδείξαμε ότι το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος είναι και για σήμερα, οπότε είναι λογικό και η ομιλία σε γλώσσες να είναι και για σήμερα. Θα εξετάσουμε κάθε επιχείρημα ότι τα θαύματα και ιδιαίτερα η ομιλία σε γλώσσες, δεν ισχύουν πια.

1.    Τα θαύματα ήταν μόνο για τους αποστόλους. Μπορούμε εύκολα να αναιρέσουμε αυτή την άποψη με τους 120 την ημέρα της Πεντηκοστής, τον Κορνήλιο και τους Εφέσιους, που όλοι μίλησαν σε γλώσσες. Ο Στέφανος και ο Φίλιππος που δεν ήταν από τους δώδεκα, έκαναν αρκετά θαύματα (Πράξ.ς:8, η:6-7).

2.    Μόνο οι απόστολοι ή όσοι χειροτονήθηκαν απ’ αυτούς, μπορούσαν να κάνουν ή να δεχτούν κάποιο θαύμα. Αυτή η τροποποίηση της προηγούμενης θέσης και πάλι δεν επαρκεί. Ο Ανανίας προσευχήθηκε για τον Παύλο και ανέβλεψε (Πράξ.θ:17-18) και είναι απόλυτα βέβαιο ότι ο Ανανίας δεν είχε λάβει κάποια ιδιαίτερη αποστολή από τους δώδεκα. Ο Παύλος και ο Βαρνάβας δεν ήταν από τους 12, ούτε χειροτονήθηκαν απ’ αυτούς, αλλά ο Θεός έκανε πολλά θαύματα στη διακονία τους (Πράξ.ιδ:3).

ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΣΕ ΓΛΩΣΣΕΣ (7)

 

Συμπεράσματα από τα κεφάλαια Α΄ Κορ.ιβ-ιδ

 

(1)  Η γλωσσολαλιά είναι κάτι φυσικό για την εκκλησία της Καινής Διαθήκης. Ο απόστολος Παύλος μιλούσε σε γλώσσες και ενθάρρυνε τους πιστούς να κάνουν το ίδιο. Έδωσε οδηγίες για την σωστή χρήση των γλωσσών και είπε να μην εμποδίζεται αυτό το φαινόμενο.

(2)  Η ομιλία σε γλώσσες είναι το ίδιο γεγονός στις Πράξεις και στην Α’ Κορινθίους. Ο απόστολος Παύλος εννοούσε αληθινές γλώσσες, όπως στις Πράξ.β, όχι ακατανόητες, ούτε εκστατικές ασυναρτησίες (Α΄Κορ.ιγ:1).

(3)  Στις Πράξεις, η ομιλία σε γλώσσες είναι το αρχικό σημείο της βάπτισης με Πνεύμα Άγιο. Όμως, στην Α’ Κορινθίους, οι γλώσσες έχουν δύο επιπλέον σκοπούς: την οικοδομή του πιστού, μεμονωμένα, κατά την προσωπική λατρεία και την οικοδομή της εκκλησίας όταν ερμηνεύονται.

(4)  Ένα δημόσιο μήνυμα σε γλώσσες έχει αξία μόνο όταν ερμηνεύεται.

(5)  Η ομιλία σε γλώσσες είναι πάρα πολύ ευεργετική κατά την προσωπική λατρεία.

ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΣΕ ΓΛΩΣΣΕΣ (5)

 

Οι γλώσσες δεν είναι σημείο ότι το Πνεύμα κατοικεί μόνιμα σε κάποιον!

Η γλωσσολαλιά είναι το αρχικό σημείο ότι κάποιος έχει λάβει το Άγιο Πνεύμα, αλλά από μόνη της δεν αποδεικνύει την μόνιμη κατοίκηση του Πνεύματος. Υπάρχουν πολύ πιο σημαντικά σημεία γι’ αυτό το θέμα, όπως για παράδειγμα ο καρπός του Πνεύματος (Γαλ.ε:22-23).

Ιδιαίτερα, η αγάπη είναι η απόλυτη δοκιμασία της αληθινής μαθητείας (Ιωάν.ιγ:34-35). Το πραγματικό παιδί του Θεού αγαπάει τον Θεό, υπακούει στις εντολές Του, περπατά κατά το Πνεύμα και οδηγείται από το Πνεύμα (Α΄Ιωάν.β:3-6, Ρωμ.η:4,14). Αν απουσιάζουν αυτά τα χαρακτηριστικά, η ομιλία σε γλώσσες δεν είναι εγγύηση ότι το Πνεύμα κατοικεί σε κάποιον και ελέγχει τη ζωή του.

ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΣΕ ΓΛΩΣΣΕΣ (4)

 

Άλλες πιθανές αναφορές

Ίσως ο Ιησούς να είχε κατά νου την ομιλία σε γλώσσες όταν είπε: «Ο άνεμος όπου θέλει πνέει, και την φωνήν αυτού ακούεις, αλλά δεν εξεύρεις πόθεν έρχεται και που υπάγει· ούτως είναι πας, όστις εγεννήθη εκ του Πνεύματος» (Ιωάν.γ:8).

Η ομιλία σε γλώσσες, σε κάθε περίπτωση, αρχικά εκπληρώνει το Ρωμ.η:16 που λέει: «Αυτό το Πνεύμα συμμαρτυρεί με το πνεύμα ημών ότι είμεθα τέκνα Θεού».

Προφανώς ήταν ένας παράγοντας στο μυαλό του Παύλου όταν έγραφε ότι η ομολογία του Κυρίου Ιησού με το στόμα, είναι μέρος της σωτηρίας (Ρωμ.ι:9-10), και «ουδείς δύναται να είπη Κύριον Ιησούν, ειμή διά Πνεύματος Αγίου» (Α΄Κορ.ιβ:3).

ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΣΕ ΓΛΩΣΣΕΣ (3)

 

Οι Σαμαρείτες μίλησαν σε γλώσσες

Αυτά τα εδάφια στις Πράξ.η σχετικά με τους Σαμαρείτες που έλαβαν το Άγιο Πνεύμα, δεν λένε σαφώς ότι μίλησαν σε γλώσσες, δεν δίνουν κανένα σημείο λήψης του Πνεύματος. Όμως, παρά την έλλειψη λεπτομερών περιγραφών, υπήρχαν κάποια αισθητά σημεία. Το βάπτισμα του Πνεύματος ήταν αντικειμενικά ένα αξιοπρόσεκτο φαινόμενο, το οποίο πιστοί και άπιστοι αμέσως αναγνώριζαν σαν υπερφυσικό. Είναι λογικό να συμπεράνουμε ότι αυτό που έβλεπαν και άκουγαν ώστε να εκπλήσσονται, ήταν η ομιλία σε γλώσσες.

(1)  Παρά τα θαύματα, την χαρά, την πίστη, και το βάπτισμα στο νερό, όλοι ήξεραν ότι οι Σαμαρείτες δεν είχαν λάβει ακόμα το Πνεύμα. Ο Φίλιππος, ο Πέτρος και ο Ιωάννης περίμεναν κάποιο συγκεκριμένο σημάδι και ήξεραν ότι οι Σαμαρείτες δεν είχαν λάβει το Πνεύμα εξαιτίας της έλλειψης αυτού του σημείου.

(2)  Όλοι ήξεραν ότι οι Σαμαρείτες έλαβαν το Άγιο Πνεύμα, τη στιγμή που ο Πέτρος και ο Ιωάννης επέθεσαν τα χέρια πάνω τους. Πως; Θα υπήρξε ένα συγκεκριμένο σημάδι που ο καθένας θα μπορούσε να το αντιληφθεί με σιγουριά. Επιπλέον αυτό το σημάδι πρέπει να ήταν κάτι περισσότερο από ένα συναίσθημα, μια ομολογία πίστης, ή το βάπτισμα στο νερό, γιατί όλα αυτά είχαν συμβεί νωρίτερα. Ούτε περίμεναν να δουν κάποιο θαύμα, ή κάποιο πνευματικό χάρισμα να ενεργείται, γιατί θεραπείες και εκβολές δαιμονίων είχαν ήδη συμβεί.

ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΣΕ ΓΛΩΣΣΕΣ (2)

 

Η μέρα της Πεντηκοστής

Η αρχική εκπλήρωση των προφητειών σχετικά με την ομιλία γλωσσών, συνέβη την ημέρα της Πεντηκοστής. Τότε που 120 Εβραίοι μαθητές του Χριστού βαπτίστηκαν με Άγιο Πνεύμα και μίλησαν σε γλώσσες, συμπεριλαμβανομένων των αποστόλων, των αδελφών του Κυρίου, της μητέρας του Ιησού και κάποιων γυναικών:

«Και ότε ήλθεν η ημέρα της Πεντηκοστής, ήσαν άπαντες ομοθυμαδόν εν τω αυτώ τόπω. Και εξαίφνης έγεινεν ήχος εκ του ουρανού ως ανέμου βιαίως φερομένου, και εγέμισεν όλον τον οίκον όπου ήσαν καθήμενοι· και εφάνησαν εις αυτούς διαμεριζόμεναι γλώσσαι ως πυρός, και εκάθησεν επί ένα έκαστον αυτών, και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου, και ήρχισαν να λαλώσι ξένας γλώσσας, καθώς το Πνεύμα έδιδεν εις αυτούς να λαλώσιν» (Πράξ.β:1-4).

ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΣΕ ΓΛΩΣΣΕΣ (1)

«και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου, και ήρχισαν να λαλώσι ξένας γλώσσας, καθώς το Πνεύμα έδιδεν εις αυτούς να λαλώσιν» (Πράξ.β:4)

 

Ορισμός της έννοιας

Η ομιλία σε (ή με) γλώσσες είναι το υπερφυσικό δώρο να μιλάς άλλες γλώσσες εκτός από τη μητρική σου, χωρίς να τις έχεις διδαχτεί. Σήμερα, χρησιμοποιείται και ο όρος γλωσσολαλιά, που σηματοδοτεί ακριβώς αυτό το γεγονός.

Υπάρχουν τέσσερα σημεία στην Καινή Διαθήκη, που αναμφίβολα περιγράφουν την ομιλία σε γλώσσες:

     ·        Πράξ.β

     ·        Πράξ.ι:44-47

     ·        Πράξ.ιθ:6

     ·        Α΄Κορ.ιβ:14

Σε κάθε περίπτωση, όσοι μίλησαν με γλώσσες, το έκαναν με την δύναμη του Πνεύματος του Θεού, «καθώς το Πνεύμα έδιδεν εις αυτούς να λαλώσιν» (Πράξ.β:4).

Υπάρχει κάποιο σημείο ότι έχεις λάβει το Άγιο Πνεύμα;

Πιστεύουμε ότι το αρχικό σημείο ότι κάποιος βαπτίστηκε με το Άγιο Πνεύμα είναι η ομιλία σε άγνωστες γλώσσες.

«Αρχικό» σημαίνει είσοδος, αρχή ή ξεκίνημα, η πρώτη απόδειξη. Θυμηθείτε, ότι υπάρχουν πολλά σημεία του Αγίου Πνεύματος στη ζωή ενός ατόμου, αλλά μιλάμε για την πρώτη απόδειξη ή αρχή. Ο Ιησούς είπε στους μαθητές ότι το Άγιο Πνεύμα θα μαρτυρούσε όταν θα ερχόταν και αυτοί περίμεναν αυτό το αποδεικτικό στοιχείο. Οι μαθητές είχαν ήδη αγάπη, αφιέρωση και ομοψυχία. Τι είναι αυτό που όλοι έκαναν που δεν το είχαν κάνει προηγουμένως;

Το βάπτισμα με Πνεύμα άγιο είναι σωτηριακό θέμα;

Υπάρχει η άποψη, ότι «το δικό μας μέρος, είναι η μετάνοια και το βάπτισμα εν ύδατι.."ο πιστέψας και βαπτισθείς, θέλει σωθεί"....Το βάπτισμα στο άγιο πνεύμα είναι σαφώς απαραίτητο για την μετέπειτα πορεία μας, αλλά αυτό είναι απόφαση του Θεού, πότε θα βαπτίσει τον κάθε πιστό... το βάπτισμα εν ύδατι, ο άνθρωπος ορίζει την στιγμή που θα το κάνει, ενώ για το βάπτισμα στο άγιο πνεύμα, την στιγμή την ορίζει ο Θεός......Είναι απαραίτητο για τον αγιασμό και τελειοποίηση του πιστού...Δεν είναι όμως, προϋπόθεση σωτηρίας».

Λέγεται ακόμα ότι σύμφωνα με το Πράξ.β:38, η μετάνοια και το βάπτισμα στο νερό είναι υποχρέωση του ανθρώπου, αλλά το βάπτισμα με Πνεύμα Άγιο είναι «επαγγελία, υπόσχεση Θεού, δώρο Θεού - ενέργεια Θεού».

Η Ουράνια Γλώσσα

Έχετε ταξιδέψει ποτέ σε μια χώρα, όπου η γλώσσα είναι διαφορετική από τη δική σας; Μπορεί να μάθετε λίγο τη γλώσσα και ακόμα να είστε σε θέση να καταλαβαίνετε όσα λένε και να γνωστοποιείτε τις ανάγκες σας.

Αλλά τι χαρά, όταν διερχόμενος από ένα πολυσύχναστο δρόμο, μακριά από την πατρίδα, ακούς κάποιον να μιλάει τη δική σου γλώσσα! Αυτόματα αυτοσυστήνεστε και για μια στιγμή μιλάτε σαν παλιοί φίλοι. «Από πού είσαι;» «Τι κάνεις εδώ σ’ αυτή τη χώρα;» «Τι εντυπώσεις έχεις από αυτό τον τόπο;» - Αυτές είναι μερικές ερωτήσεις που μπορεί να κάνεις.

ΟΡΘΟΤΟΜΟΥΝΤΕΣ ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ 22 - Το αρχικό σημείο της βάπτισης με Πνεύμα Άγιο

Στο τελευταίο μας μάθημα, είδαμε μεταξύ των άλλων αληθειών, δύο σημαντικά γεγονότα: Πρώτο, ότι το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος ήταν για όλους τους πιστούς. Ο Ιωάννης είπε ότι ήταν για όλους εκείνους που αυτός είχε βαφτίσει στο νερό (Ματθ.γ:11) και ο Ιησούς είπε ότι ήταν για όποιον θα πίστευε σ’ Αυτόν (Ιωάν.ζ:38). Το δεύτερο σημαντικό σημείο ήταν ότι ο Ιησούς δεν θα μπορούσε να βαφτίσει κανένα με το Άγιο Πνεύμα μέχρι να πάρει τη θέση του Αρχιερέα, εισερχόμενος στον ουρανό.