Το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα (2)

 

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΓΛΩΣΣΕΣ ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑ

 

Άλλη μια διαστρέβλωση είναι ότι η πρώτη εκκλησία μίλησε γλώσσες για να κηρύξει το Ευαγγέλιο στους ετερόγλωσσους ανθρώπους. Όσοι προτείνουν αυτή την εξήγηση χρησιμοποιούν το δεύτερο κεφάλαιο των Πράξεων όπου ο όχλος μπορούσε να καταλάβει τις γλώσσες που μιλούσαν οι πιστοί στο ανώγειο.

Για μερικούς, αυτό είναι πολύ δυνατό στοιχείο, γι' αυτό ας το εξετάσουμε προσεκτικά. Πρώτα απ' όλα πρέπει να διαπιστώσουμε αν ήταν ή όχι απαραίτητο για τους πρώτους Χριστιανούς να μιλήσουν στον όχλο στις μητρικές τους γλώσσες.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτοί οι Εβραίοι επισκέπτες στην Ιερουσαλήμ μιλούσαν δύο γλώσσες. Πρώτα απ' όλα μιλούσαν τη μητρική γλώσσα της χώρας όπου ζούσαν, και δεύτερο την Αρα­μαϊκή που ήταν ένα μείγμα από διάφορες σημιτικές διαλέκτους. Αυτή ήταν η γλώσσα που μιλούσε ο Ιησούς και επίσης ήταν η επί­σημη γλώσσα της λατρείας στο Ναό. Άρα, όλοι αυτοί οι Εβραίοι θεατές είχαν μία κοινή γλώσσα. Παρατήρησε ότι όταν τελείω­σαν οι πιστοί τη γλωσσολαλιά τους, ο απόστολος Πέτρος κήρυξε σ' αυτούς. Αρκετοί κατάλαβαν, κι έτσι πριν τελειώσει η μέρα τρεις χιλιάδες άνθρωποι είχαν πιστέψει και έλα­βαν την ίδια εμπειρία όπως οι εκατόν είκοσι (Πραξ.β:41). Οπωσ­δήποτε η γλωσσολαλιά δεν χρειαζόταν την ημέρα της Πεντηκο­στής για κήρυγμα.

Στην περίπτωση που θα χρειαζόταν και άλλη απόδειξη, στις Πράξ.β:7 λέει «Εξεπλήττοντο δε πάντες και εθαύμαζον, λέγοντες προς αλλήλους· Ιδού, πάντες ούτοι οι λαλούντες δεν είναι Γαλιλαίοι;». Πρόσεξε την έκφραση «Λέγοντες προς αλλήλους». Το γεγονός ότι μπορούσαν να μιλούν ο ένας στον άλλον δείχνει ότι μπορούσαν να επικοινωνούν μεταξύ τους. Με άλλα λόγια είχαν μία κοινή γλώσσα και συνεπώς δεν είχαν ανάγκη από κήρυγμα σε ξένη γλώσσα.

Τώρα θα εξετάσουμε το παράδειγμα του Κορνήλιου και της οικογένειάς του (Πράξ.ι).

Σύμφωνα με τη θεωρία που λέει ότι η γλώσσα ήταν για κήρυγμα θα έπρεπε να δούμε εδώ τον Πέτρο να κηρύττει σ' αυτούς τους εθνικούς σε ξένη γλώσσα. Αλλά διαβάζουμε ότι «εξεπλάγησαν οι εκ περιτομής πιστοί, όσοι ήλθον μετά του Πέτρου, ότι η δωρεά του Αγίου Πνεύματος εξεχύθη και επί τα έθνη· διότι ήκουον αυτούς λαλούντας γλώσσας και μεγαλύνοντας τον Θεόν» (Πραξ.ι:45, 46).

Είναι φανερό ότι ο Πέτρος κήρυξε και ότι ο Κορνήλιος και η οικογένειά του μίλησαν σε γλώσσες όταν έλαβαν το Άγιο Πνεύ­μα. Επίσης φαίνεται ότι η γλωσσολαλιά ήταν το σημείο που έπεισε τους Εβραίους ότι η πολύτιμη δωρεά του Θεού ξεχύθηκε στα έθνη. Η λέξη «διότι» (Αρχ. κείμενο - γάρ) στο εδάφιο 46 υπογραμμίζει αυτή τη σύνδεση.

Τώρα ας εξετάσουμε την προτροπή του Παύλου προς την εκκλησία της Κορίνθου στο φως της θεωρίας ότι οι πρώτοι Χρι­στιανοί χρησιμοποιούσαν τις γλώσσες για κηρύγματα.

Ο Παύλος λοιπόν λέει «πλην εν τη εκκλησία πέντε λόγους προτιμώ να λαλήσω διά του νοός μου, διά να κατηχήσω και άλλους, παρά μυρίους λόγους με γλώσσαν αγνώριστον.» (Α’ Κορ. ιδ:19). Από τα παραπάνω φαίνεται ότι ο Παύλος κήρυξε με γλώσσες; Και βέβαια ΟΧΙ.

 

ΣΥΓΧΥΣΗ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ

 

Άλλη μια δημοφιλής θεωρία που κυκλοφορεί ώστε να μη γίνει δεκτό το θαύμα της γλωσσολαλιάς σαν η πρώτη ένδειξη του βαπτίσματος με το Άγιο Πνεύμα είναι αυτή που αναφέρεται σ' αυτό σαν «Το χάρισμα της γλωσσολαλιάς». Και για να εξηγήσουν γιατί ούτε καν αυτό δεν παρατηρείται στις εκκλησίες τους, χρησιμοποιούν το παρακάτω εδάφιο «μη πάντες έχουσι χαρίσματα ιαμάτων; μη πάντες λαλούσι γλώσσας; μη πάντες διερμηνεύουσι;» (Α' Κορ.ιβ:30). Ισχυρίζονται ότι συμφωνούν με τον Παύλο πιστεύοντας πως δεν πρέπει να μιλάει γλώσσες όλη η Εκκλησία.

Υποστηρικτές αυτού του επιχειρήματος χρησιμοποιούν την περικοπή της Α’ Κορ.ιδ:19 που επαναλαμβάνουμε εδώ «πλην εν τη εκκλησία πέντε λόγους προτιμώ να λαλήσω διά του νοός μου, διά να κατηχήσω και άλλους, παρά μυρίους λόγους με γλώσσαν αγνώριστον». Αυτό, μας λένε, δείχνει ότι τα κηρύγματα και οι ομο­λογίες στην εκκλησία είναι πολύ πιο σημαντικά από τη γλωσσολα­λιά.

Οι Γραφές διδάσκουν καθαρά ότι οι γλώσσες που μίλησαν οι πιστοί την ημέρα της Πεντηκοστής δεν είναι το χάρισμα των γλωσ­σών για το οποίο μίλησε ο Παύλος στην Α' επιστολή προς Κοριν­θίους. Είναι πολύ πιθανόν ότι μερικοί από αυτούς τους πρώτους Χριστιανούς έλαβαν αργότερα το χάρισμα της γλωσσολαλιάς, αλλά εκείνη η γλώσσα που εκδηλώθηκε την ημέρα της Πεντηκο­στής ήταν η γλώσσα που δόθηκε σ' όλους τους πιστούς -«την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος» (Πραξ.β:38). Όταν ένας Χριστιανός μιλάει με γλώσσες από το Θεό, αφήνει το Χριστό να δαμάσει το πιο αδάμαστο μέρος του σώματος του δείχνοντας έτσι την πλήρη υποταγή του στο Θεό (Ιακ.γ:2-8).

Η Βίβλος δείχνει ότι το χάρισμα της γλωσσολαλιάς έχει μια συγκεκριμένη θέση στη λατρεία της εκκλησίας και πουθενά δεν μας λέει ότι αργότερα αυτό το χάρισμα θα αποσυρθεί από την εκκλησία. Όμως το χάρισμα των γλωσσών δεν πρέπει να συγχέε­ται με την απλή γλωσσολαλιά που είναι το πρωταρχικό σημείο του βαπτίσματος με Πνεύμα Άγιο.

Στην Α' Κορ.ιδ ο απόστολος Παύλος δίνει συγκεκρι­μένες οδηγίες για τη χρησιμοποίηση του χαρίσματος των γλωσ­σών στην Εκκλησία. Να εξετάσουμε τώρα αν αυτοί οι κανόνες ισχύουν και για τη γλώσσα που λαμβάνουμε όταν βαπτιζόμαστε με το Άγιο Πνεύμα.

Ο Παύλος λέει, «Εάν τις λαλή γλώσσαν αγνώριστον, ας κάμωσι τούτο ανά δύο ή το περισσότερον ανά τρείς και εκ διαδοχής, και εις ας διερμηνεύη» (Α' Κορ.ιδ:27). Στις Πράξ.β:4 διαβάζουμε ότι ΟΛΟΙ οι 120 παρόντες στο ανώγειο μίλησαν με γλώσσες και όχι μόνο δυο ή τρεις όπως λέγει ο Παύλος στους Κορινθίους. Επί­σης δεν διαβάζουμε ότι βρήκαν εκεί το χάρισμα της διερμηνείας, όπως είπε ο Παύλος στην Α' Κορ.ιδ:28, «αλλ' εάν δεν ήναι διερμηνευτής, ας σιωπά εν τη εκκλησία, ας λαλή δε προς εαυτόν και προς τον Θεόν».

Άρα δεν έχουμε άλλη εκλογή παρά να δεχθούμε ότι αν το χάρι­σμα των γλωσσών εκδηλώθηκε την ημέρα της Πεντηκοστής, τότε ήταν τελείως έξω από τους κανόνες, γιατί βλέπουμε 120 άτομα να μιλούνε με γλώσσες, όχι δύο ή τρεις όπως απαιτεί ο κανόνας.

Ακόμα χειρότερα δεν υπήρχε καν διερμηνεία!

Το επόμενο είναι να εξετάσουμε τι έγινε στο σπίτι του Κορνή­λιου. Όλοι όσοι άκουσαν το μήνυμα του Πέτρου εκείνη την ημέρα έλαβαν το Άγιο Πνεύμα και μίλησαν γλώσσες (Πραξ.ι:44,46). Εδώ η Γραφή δεν λέει τίποτα για δύο ή τρεις αλλά ότι ΟΛΟΙ μίλη­σαν γλώσσες. Επίσης δεν λέει τίποτα για ερμηνεία. Γιατί; Γιατί δεν ήταν το χάρισμα των γλωσσών αλλά ήταν η γλώσσα σαν η πρώτη εκδήλωση του βαπτίσματος με το Άγιο Πνεύμα. Ήταν η ίδια εμπειρία που έλαβαν οι απόστολοι (Πραξ.ια:16-17).

Τέλος ας εξετάσουμε την περίπτωση των πιστών της Εφέσου όπως μας την περιγράφει η Γραφή σης Πραξ.ιθ. «Και αφού ο Παύλος επέθηκεν επ' αυτών τας χείρας, ήλθε το Πνεύμα το Άγιον επ' αυτούς, και ελάλουν γλώσσας και προεφήτευον. Ήσαν δε πάντες ούτοι άνδρες έως δώδεκα» (Πραξ.ιθ:6,7). Άλλη μια φορά βλέπουμε ότι ούτε μίλησαν ανά δύο ή τρεις, ούτε υπήρχε οποιαδήποτε διερμηνεία. Γιατί; Πάλι λέμε πως επρόκειτο για το πρωταρχικό σημείο του βαπτίσματος με Πνεύμα Άγιο και όχι για το χάρισμα των γλωσσών.

Το χάρισμα των γλωσσών υπάρχει στην εκκλησία αλλά όλοι όσοι βρίσκονται στην εκκλησία δεν έχουν αυτό το χάρισμα. Όμως ο καθένας που έχει δεχθεί το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος έχει σαν πρωταρχική εκδήλωση (σημάδι) την γλωσσολαλιά καθώς το Πνεύμα δίνει στον καθένα.

Κάποιος μπορεί να πει «Μπορώ να σου δείξω πολλά μέρη στη Καινή Διαθήκη όπου άνθρωποι έλαβαν το Άγιο Πνεύμα χωρίς να αναφέρεται η γλωσσολαλιά». Είναι αλήθεια αυτό αλλά πρέπει να δεχθείς επίσης ότι σ' αυτά τα μέρη ούτε λέει ότι δεν μίλησαν γλώσσες, Πρόσεξε το μέρος της Γραφής στην επιστολή του Ιούδα που λέει «Αγαπητοί, επειδή καταβάλλω πάσαν σπουδήν να σας γράψω περί της κοινής σωτηρίας, έλαβον ανάγκην να σας γράψω, προτρέπων εις το να αγωνίζησθε δια την πίστιν, ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους» (Ιούδα 3). Ο Ιούδας χρησιμοποίησε τη φράση «της κοινής σωτηρίας». Η λέξη «κοινή» όπως χρησιμοποι­είται εδώ σημαίνει κάτι στο οποίο συμμετέχουν εξίσου όλα τα μέλη μιας ομάδας.

Με άλλα λόγια, η σωτηρία που είχαν οι πρώτοι Χριστιανοί ήταν κοινή στη φύση της. Όλοι τους πίστευαν στο ίδιο Ευαγγέλιο και σώθηκαν με τον ίδιο τρόπο. Άρα η κοινή λογική μας λέει ότι αν μερικοί μίλησαν γλώσσες όταν βαπτίστηκαν με το Άγιο Πνεύμα, τότε όλοι όσοι έλαβαν το Άγιο Πνεύμα μίλησαν γλώσσες σαν πρώτη ένδειξη. Καθώς ο Παύλος γράφει, «εις Κύριος, μία πίστις, εν βάπτισμα» (Εφες.:5).

 

«ΟΤΑΝ ΟΜΩΣ ΕΛΘΗ ΤΟ ΤΕΛΕΙΟΝ»

 

Από όλες ης περικοπές της Γραφής που ερμηνεύονται λανθα­σμένα σε μια προσπάθεια να αποδείξουν άκυρη τη γλωσσολα­λιά ίσως η πιο συνηθισμένη να είναι αυτή της Α’ Κορ.ιγ:8-10 που λέει: «Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει· τα άλλα όμως, είτε προφητείαι είναι, θέλουσι καταργηθή· είτε γλώσσαι, θέλουσι παύσει· είτε γνώσις, θέλει καταργηθή. Διότι κατά μέρος γινώσκομεν και κατά μέρος προφητεύομεν· όταν όμως έλθη το τέλειον, τότε το κατά μέρος θέλει καταργηθή».

Πολλοί πιστεύουν ότι τα παραπάνω εδάφια αποτελούν το τέλειο επιχείρημα για όσους δεν θέλουν να πιστέψουν στην αναγκαιό­τητα της γλωσσολαλιάς, Γιατί ισχυρίζονται ότι οι γλώσσες υποστη­ρίζουν ότι «το τέλειο» αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη. Επίσης αυτοί οι αμφισβητητές προχωρούν ένα ακόμη βήμα με το να ισχυρίζονται ότι με τη Καινή Διαθήκη έχουν κατακτήσει «τόν τέλειον νόμον τής ελευθερίας» που λέει ο Ιάκωβος στην επιστολή του (α:25). «Τώρα έχουμε την Καινή Διαθήκη, άρα δεν χρειαζόμαστε γλώσσες» επιμένουν.

Μερικοί θεωρούν ότι αυτό είναι το πιο ισχυρό επιχείρημα κατά του βαπτίσματος με Πνεύμα Άγιο με την εκδήλωση της γλωσσο­λαλιάς. Αλλά είναι έτσι; Ας εμβαθύνουμε στην εξέταση αυτού του εδαφίου. Οι προφητείες θα καταργηθούν, δηλαδή θα φτάσουν ­κάποτε σε ένα τέλος. Οι γλώσσες θα σταματήσουν. Η ατελής γνώση θα εξαφανισθεί και οι τρεις αυτές δηλώσεις γίνονται σε μια διαδοχική σειρά από τον Παύλο. Προφητείες, γλώσσες και γνώση έρχονται σε αντιπαράθεση με την αγάπη που ποτέ δεν τελειώνει. Σε εκείνους που πιστεύουν ότι οι γλώσσες έχουν σταμα­τήσει ρωτάμε: «Είσαι πρόθυμος να παραδεχτείς είτε ότι έχει καταργη­θεί η προφητεία είτε ότι όλη η γνώση έχει εξαφανισθεί;» Δε νομίζουμε. Η προφητεία είναι πολύ ζωντανή ακόμη και θα είναι πολύ ανόητος εκείνος ο άνθρωπος που θα ισχυριστεί ότι όλη η γνώση έχει εξαφανιστεί από τη γη.

Δεν μπορούμε να πάρουμε μόνο μια από τις καταστάσεις που ανέφερε ο Παύλος και να ισχυριστούμε ότι μόνο αυτή θα παύσει όταν έλθει το τέλειο. Και οι τρεις αυτές καταστάσεις πρέπει να θεωρούνται σαν μονάδα, και οι τρεις θα παύσουν συγχρόνως όταν έρθει το τέλειο. Άρα, αν υπάρχουν ακόμη προφητεία και γνώση, τότε πρέπει να δεχθούμε ότι δεν έχει έρθει ακόμη το τέλειο. Και αν δεν έχει έρθει ακόμη το τέλειο τότε δεν έχει παύσει ακόμη η γλωσσολαλιά.

Η Β' Πέτρ.α:21 μας λέει ότι «δεν ήλθε ποτέ προφητεία εκ θελήματος ανθρώπου, αλλ' υπό του Πνεύματος του Αγίου κινούμενοι ελάλησαν οι άγιοι άνθρωποι του Θεού». Ολόκληρη η Γραφή δεν γράφτηκε από ανθρώπινη διανόηση αλλά κάτω από τη θεοπνευστία και το χρίσμα του Θεού. Ωστόσο ακόμη και σ' αυτή την άμεμπτη κατάστασή της, η Γραφή δεν προχωρεί παρα­πέρα. Στην Α’ Κορ.ιγ:12 ο Παύλος λέει: «Διότι τώρα βλέπομεν διά κατόπτρου αινιγματωδώς, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον· τώρα γνωρίζω κατά μέρος, τότε δε θέλω γνωρίσει καθώς και εγνωρίσθην». Υπάρχουν ακόμη πολλά που δεν έχουν αποκαλυ­φθεί αλλά όταν επιστρέψει ο Χριστός όλες οι προφητείες θα έχουν εκπληρωθεί και δεν θα υπάρχει πλέον ανάγκη για προφητείες. Η ατελής γνώση του ανθρώπου θα αντικατασταθεί από πνευματική αντίληψη. Τότε και μόνο τότε θα παύσουν οι γλώσσες. Ναι, το τέλειο δεν είναι τίπότε άλλο παρά Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ, και η επιστροφή Του είναι ένα μελλοντικό γεγονός.

 

Η ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΣΑΣ

 

Σε εκείνον τον άνθρωπο που θέλει τα καλύτερα του Θεού, ο Ιησούς λέει «Έλθετε προς με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, και εγώ θέλω σας αναπαύσει». (Ματθ.ια:28). Επίσης ο Κύριος είπε: «με χείλη ψελλίζοντα και με άλλην γλώσσαν θέλει ομιλεί προς τούτον τον λαόν· προς τον οποίον είπεν, Αύτη είναι η ανάπαυσις, με την οποίαν δύνασθε να αναπαύσητε τον κεκοπιασμένον, και αύτη είναι η άνεσις· αλλ' αυτοί δεν ηθέλησαν να ακούσωσι» (Ησ.κη:11,12). Τέλος το Άγιο Πνεύμα μας νουθετεί δια του Παύλου, «Ας φοβηθώμεν λοιπόν μήποτε, ενώ μένει εις ημάς επαγγελία να εισέλθωμεν εις την κατάπαυσιν αυτού, φανή τις εξ υμών ότι υστερήθη αυτής» (Εβρ.δ:1).

Ερεύνησε τις Γραφές (Πραξ.ιζ:11). Απόδειξε στον εαυτό σου την εγκυρότητα του βαπτίσματος του Αγίου Πνεύματος. Απόδειξε στον εαυτό σου την αναγκαιότητα αυτής της εμπειρίας στη ζωή σου. Βγάλε από το μυαλό σου οποιαδήποτε αμφιβολία όσο αφορά τη γλωσσολαλιά σαν το πρώτο σημείο αυτής της ευλογη­μένης εμπειρίας. Τα καλύτερα των υποσχέσεων του Θεού είναι στη διάθεση αυτών που με ειλικρίνεια τα επιθυμούν. Προσκαλεί­σαι να πιεις «εκ της πηγής του ύδατος της ζωής δωρεάν» (Αποκ.κα:6). Η υπόσχεση του Θεού είναι για σένα!